Vísir - 12.08.1916, Page 2

V IS I R
VISIR
A f g r e 1 ð s 1 a btaðsitu á Hóiel
Island er opin irá kl, 8—7 á hverj-
utn degt,
Inngangur frá Vallarstrætl.
Skrifstofa á sansa stað, tnng. frá
Aðalstr, — Hltsljórlnn tll vlðtals (ri
H. 3-4,
Síml 400.— P. O. Box 367.
Best að versla I FATABÚ6INNI!
Þar fást Regnkápur, Rykfrakkar tyrlr
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aður á eldri sem yngri.
Hvergl betra að vcrsla en i
FATABUÐINNI, Hafnarstr. 18. Siml 269
Gullfosshesiarnir
Osannlnda og niisskilnings-
vaðall Jóh. Ögm, Oddssonar.
Hr. J. Ö. O. og aðrir sem kunna
að hafa lesið ritsmíð hans verða að
afsaka að eg hefi ekki haft fyr tæki-
færi til að bera hana til baka, sök-
um þess, aö eg var í langferð er
greinin kom út, og hefi síðan átt
annríkt og læt vitanlega önnur störf
ganga fyrir.
Greinarhöf. hefur ritsmíð sína
mjög hátiölega með því að segja
að eg hafi gert »nokkrar athuga-
semdir* viö grein hans, Ojá, ekki
er nú eftirtektin skörp, frernur venju,
Eg haföi sagt, að »aðfinslur ogað-
dróttanir greinarhöf. til eigenda hest-
anna væru ýmist tvfmælalaus ósann-
indi eða misskilningur*. Það var
aðaltilgangur minn með grein minni
að mótmæta þessu og það hefi eg
gert. Bauðst þá og býðst enn til
aö sanna hvert einasta atriöi með
vottum. Það er líka sýnilegt, að
það fellur um sjálft sig að eigend-
ur hestanna vilji láta hestunum líöa
Illa á leiðinni út, á því, að það
stótbætir vitanlega fyrir sölu þeirra
erlendis að þeir líti sem alla bezt
út, er þeir koma á markaðinn. —
Þessa gat eg í fyrri grein minni,
og hefir Jóh. Ögm. Oddsson þó
ekki reynt aö andmæla þessu, en
við það hrynja ritsmíðar hans eins
og spiiahús. Því þótt vér eigend-
ur hestanna værum þau örgustu ill-
menni sem kærðum okkur kollótta
þótt vér kveldum hestana, þá kaup-
um við þó hestana í þeim tilgangi
að græða eitthvað á þeim, eins og
hann kaupir sínar vörur í þeim til-
gangi.
Hr. Jóh. Ögm. Oddsson segir í
grein sinni, að sum atriði greinar
hans hafi eg ekki minst á, «sjálf-
sagt vegna þess«, kemst hann svo
svo spekingslega að orði, «að aug-
ljóst var að ekki tjáði á móti þeim
að mæla«. Óþarft hefði verið að
hafa annað eins spekingsorðalag á
þessu því öllum atriðum, sem máli
skiftu hefi eg mótmælt. Að vísu
eru sum atriöi í grein rithöfundar-
ins sem ekki er ástæöa til að mót-
mæla og eru heldur ekki neitt ný-
stárlegar fréttir eöa spekingsupp-
götvun, svo sem t. d. aö hestarnir
séu teknir úr «frjálsræði til fjalla og
dala«, látnir ofan í uppskipunarbát
og »halaðir« úr honum í «talíu»
upp í skipið.
Annars þýðir ekki aö rökræða
viö hr. J. Ö. O., því í fyrsta lagi
staðhæfir hann hitt og þetta út í
loftið, án þess að vita nokkuð um
það, slær svo út í aðra sálma, þeg-
ar það er rekiö ofan í hann og
fer að ræða um alt annað, svo vart
má á milli sjá hvort meira ræður
hjá honum heitnska eða óráövendni.
Þegar rekiö er ofan í hann með
vottoröi að hrossin, sem með Gull-
fossi áttu að fara hefðu verið 225
en ekki 400 eins og hann sagöi,
spyr hann að því hvers vegna hafi
verið rekin á annað hundrað hross
upp úr bænum af bryggjunui um
kveldið. Eg hefi nú aflað mér
voltoröa um það að hrossin voru
57 aö tölu (sjá að neðan) svo gr.-
höf. hefir séö minst tvöfait. \/itan-
lega hefir hann ekki heldur gert sér
neina grein fyrir því, að þegar við
þurfum að senda ákveðna tölu af
hestum með vissu máli þarf að láta
koma fleiri hross niður á bryggju,
en fara eiga.
Litlu síðar í greininni spyr grein-
arhöf.: »Hvaö skyldi annars mörg
þúsund pund af vatni hafa veriö í
þessum 1500 pd.« (c. Viðeyjarhey-
inu). Eg tók það fram, að heyiö
frá Viðey heföi veriö 16000 pd. —
Að vísu eru þaö glópar einir, sem
ekki lesa próförk af greinum sín-
um, en það get eg nú fyrirgefið
hr. J. Ö. O. Gerum nú ráð fyrir
að 0 heföi fallið aftan af hjá prent-
aranum, en hitt er þó víst, aö 15
þús. eru í staö 16 þúsund. Þegar
nú maðurinn ekki getur einusinni
haft rétt eftir þegar hann tekur töl-
ur upp úr blaði, hvað mun þá
um þaö sem honnm er ókunnugt
um. Lái mér það hver sem vill,
þótt eg ekki taki þesskonar rit-
snilling (!) neift sérlega hátíðlega.
Vaðal hr. J. Ö. O. um Lækjar-
botna heyið get eg verið stuttorður
um. Eg var áður búinn aá lýsa
yfir þvf, að eg vissi alls ekki ann-
að en heyið væri gott og að eg
lét það hey fara og meira til sem
var algerlega umfram. Og þegar eg
hafði rekiö það ofan í hann að
það heföi verið gert afturreka segir
hann eins og ósannindamönnum er
títt: Eg þóttist hafa það úr áreið-
anlegum stað. Frh. 6 4. síðu.
Guia dýrið.
Leynilögreglusaga.
---- Frh.
»Já, inni í skrifstofu, Viljið þér
líta á hann?«
»Já þakka yður fyrir«.
»Jæja komið þér þá. Þér mun-
uð hafa tíma til að athuga hann
áður en morgunverður er fram-
reiddur, þótt eg hafi lagt svo
fyrir að hann kæmi eins fljótt og
hægt er«.
Þeir gengu inn í skrifstofuna
og tók Morrison þar fram stór-
an samanbrotinn landsuppdrátt.
Bleik athugaði hann gaumgæfi-
lega. Hann fylgdi Pembrókar-
ströndinni þangað til hann kom
að skerjaklasanum sem þar ligg-
ur skamt fyrir utan. Hann leit á
hin ýmsu nöfn og fann loks
nafnið Marsey, Hann athug-
aði legu þessa litla bletts nokkra
stund og stóð síðan upp.
»Eg þakka yður fyrir«, sagði
hann. »Ættum við ekki að snæða
dögurð snöggvast«.
Þeir gengu inn í borðsalinn
og beið Tinker þeirra þar. Peir
settust að borðum og töluðu
ekki saman, því þeir höfðu allir
hugann fastar við sínar eigin
hugsanir.
Eftir að þeir höfðu matast stigu
þeir upp í bifreiðina og héldu
til Westward Ho! Ekkert hafði
borið við síðan Tinker kom um
nóttina
»Komdu með mér, drengur
minn«, sagði Bleik. »Eg þarf að
athuga hér dálítið*.
Þeir fóru þangað sem hjól-
förin voru og nú gat Bleik gert
fullnægjandi athuganir á staðnum.
Eftir litla stund stóð hann upp
og sneri sér að Tinker.
»Þú sagðir að flugvélin sem
þú sást í gær hafi verið óvana-
lega stór, drengur minn*.
»Já«, svaraði drenguriun með
ákafa. »Hún er ein sú langstærsta
sem eg hefi séð. Eg býst við
að hún geti borið fjóra eða fimm
menn hœglega.
Hún var ekki eins stór og
gammurinn sem Graham White
smíðaði í fyrra og getur flogið
með sex til átta farþega milli
Lundúna og Parísar, en mér er
óhætt að segja að hún gengur
henni næst, af þeim flugvélum
sem eg hefi séð«.
Bleik hneigði höfuðið hugs-
andi.
»Segðu mér drengur minn«,
sagði hann eftir litla stund. —
»Hvað segirðu um þessi för
hérna?«
»Mér sýnist all-langt á milli
T I L M I N N I S:
Baöhúslð opiö v. d. 8-8, ld.kv, tll 11
Borgar8t.skrlfst. i brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrlfst, Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk.sunnd. 8'/, siöd
Landakotsspit. Sjúkravltj.tínii kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn tll við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn oplnn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið lll,-2ll, siðd.
Pósthúslð oplð v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6;
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið, Hcimsóknartimi 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd, hnd. 12-2
Ökeypis læknlng háskólans
Kirkjustrætl 121
Alm. lækningar á þrlöjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á fðstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á mið-
vikud, kl. 2—3.
andsféhirðir kl. 10-2 og 5-6.
þeirra og eftir förunum að dæma
þá hefir flugvél sú verið allhlað-
in sem farið hefir hér um«.
»Það er einmitt mín ætlan«,
svaraði Bleik.
»Ef þú vilt mæla víddina þá
muntu sjá að- það er feti lengra
á miili hjólanna á þessari flug-
vél en á vanalegum flugvélum.
Hvað ræðurðu af því?«
Augu Tinkers glömpuðu snögg
lega.
»Fjandinn úr sauðarleggnum I
»Þér haldið þó ekki að þessi för
séu eftir flugvélina, sem eg sá í
gær?«
»Eg vil ekki alveg fullyrða að
svo sé, drengur minn, en þessi
för eru eftir óvanalega stóra flug-
vél og flugvélin sem þú sást í
gær var óvanalega stór. Við verð-
| um að muna, að að eins einn
maður sá flugvél hefja sig hér
upp á sunnudaginn. Það var
drenghnokki nokkur sem var að
reika hér um.
»Eftir því sem hann sagði
Morrison þá hélt flugvélin til
norðurs. Það mundi hann ekki
hafa sagt nema hann hafi horft
á eftir henni þangað til hún hvarf.
„ ___________ Frh.
Theodór Arnason
fiðluleikari hélt nýlega hljómleik
í Kallehave á Jótlandi. Er sagt frá
því í Vordingborg Avis frá 15.
júlí, og lætur blaöið mjög vel yfir.
Segir að þeirrar skemtunar munj
lengi verða minst þar, HafðiTheo-
dór farið þessa ferð í sumarleyfinu,
eftir beiðni einhverra, sem til hans
höföu heyrt í Khöfn.