Vísir - 16.08.1916, Qupperneq 2

VISIR
VISI R
A f g r e ! ð s i a blaðsins á Hótel
island er opin frá Id. 8—7 á bverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, Inng. frá
Aöalstr. — Ritstjórinn til viötals frá
kl. 3-4.
Sími 400.— P. O. íiox 367.
Best að versla í FATABÚfllNNI!
Þar fást Regnkápur, Rykfrakkar fyrlr
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aður á eldri sem yngri.
Hvergi betra að versla en í
FATABUÐINNI, Hafnarstr. 18. Sfmi 269
Launanefndin og tillögur
Lennar.
Meðferðin á póstmönnum.
—o— Frh.
Menn kunna nú að segja að liti-
ar líkur séu til þess, að aðstoðar-
menn þurfi að bíða 12 ár til þess
1
að verða póstafgreiðslumenn. —
En það er rangt. Kæmi það á
annað borð fyrir að menn héldu
þessum »stöðum«, sem auðvitað
nær engri átt, er vísast að þeir
þyrftu að bíða miklu lengur, vegna
þess hve póstafgreiðslumennirnir eru
fáir og mannaskifti í þeim flokki
þaraf leiðandi ótíð. Aðstoöarmenn
gætu því hæglega orðið fertugir eða
fimtugir, áður en þeir komast upp úr
þessum 1440 kr. launum. Og nefnd-
inni finst það víst ekki vera nein
neyöarkjör. Hún segir berum orð-
um að launin séu yfirleitt ákveðin
svona rífleg, bæði hjá póstmönnum
og öörum, til þess að vissa sé fyrir
að nýtir menn tolli við störfin. Svo
aö frá hennar sjónarmiði er þaö
fráleitt annað en dauöi póstafgreiðslu-
manns, heilsuleysi eða afbrot, sem
opnar aðstoðarmanni veg inn f póst-
afgreiðslumannstignina áður en ára-
tugir eru liðnir. Laun póstafgr.m.
eru að dómi háttvirtrar nefndar svo
»rífieg« og »sómasamleg«,að nærri
má geta hvott henni þykir líklegt
að þeir fari frá þeim með góðu.
En af þessari skoðun nefndar-
innar leiðir aftur hittv að líta verð-
ur svo á, sem hún telji laun að-
stoöarmanna hæfileg og sæmileg
hverjum fulltíðamanni, jafnvel æfi-
langt, því að gera verður ráð fyrir
að henni hafi skilist, að í slíku fá-
raenni sem hér er í þjónustu póst-
málanna, eru líkurnar til þess að
komast hærra (avancere) ákaflega
litlar, og ólíkar því sem gerist í
bæjum erlendia. Víða í öðrum Iönd-
um er póstaðstoöarmönnum trygt
það með lögum, að verða teknir í
hærri launaflolck eftir tiltekið árabil,
en eklci hefir nefndinni hugkvæmst
neitt í þá átt.
Loks má nefna eina kynlega til-
lögu frá nefndinni, um stofnun
póstfulltrúastarfs í Reykjavík. Sá
maöur er uppáhaldsbarn nefndar-
innar, þvf að hann á að komast
upp í 3000 kr. laun á tiltölulega
skömmum tíma. Er svo að sjá,
sem þetta eigi að vera einn meiri-
háttar umsjónarherra, býsna vold-
ugur, sem spíksporar um með em-
bættissvip, ef póstmeisfari víkur sér
eitthvað frá.
Á 213. bls. í nefndarálitinu er
sagt, að þetta sé ný staöa, en 13
bls. síðar er svo að sjá, sam þessi
fagri fugl sé aðeins ný útgáfa af
1. póstafgreiðsiumanni. Þar eru
laun hans í (töflunni) talin fram-
haid af núverandi launum 1, póst-
afgreiöslumanns.
Eg sé nú hvergi í tillögum póst-
meistara, sem prentaöar eru með
álitinu, að þessi fulltrúi sé nefndur
á nafn. Verður því að álíta, að
póstmeistari telji sig vel geta kom-
ist af án hans. Finst mér sem
nefndinni hefði verið nær, að taka
til greina tillögur hans óskorað, en
aö vera að spreyta sig á að skapa
þetta fulltrúa-viörini,
Nefndin talar mikið um ábyrgð,
peningaábyrgð, ábyrgðarmikil störf
og fleira þessháttar og tekur þaö
fram, að þeim mönnum, sem á-
byrgðarmiklum störfum gegna, þurfi
að launa vel. Nú er því einmitt
svo háttað um póstafgreiðslumenn,
og alla póstmenn í Reykjavík, að
á þeim hvílir ákaflega mikil pen-
ingaleg ábyrgð, Og sú ábyrgð
eykst stórum árlega. Valda því
einkum póstávísana- og póstkröfu-
viðskifti.
' Frh.
Gula dýrið.
Leynilögreglusaga.
---- Frh.
Bleik miðaði byssu sinni og
skaut. Kúlan kom í brjóst mann-
inum og hann féll áfr2m eins og
dauður væri. Bleik kallaði
til Tinkers og bað hann að
gæta að Gonzalez, svo hljóp
hann af svölunum og í áttina til
mannsins. Hann hélt byssunni á
lofti, því að þessi skammi tími
sem hann hafði verið á eynni
hafði kent honum að vera var-
kár. Þótt svo iiti út sem maður-
inn væri dauðskotinn, þá gat ver-
honum að láta líta svo út.
En þegar hann- nálgaðist hann
þá sá hann að byssan lá nokk-
ur fet frá honum og maðurinn
var auðsjáanlega meðvitundar-
laus. Hann gekk nú hiklaust til
hans. — En alt í einu stansaði
hann og horfði undrandi á mann-
inn. Maðurinn var gulurá hör-
und og þrekvaxinn. Hann var
ekki með öllu ókunnur Bleik,
þeir höfðu fyrr átt högg hvor í
annars garð. Þessi maður hét
San og var hægri hönd Wu Ling
prins, er var foringi Bræðrafélags
guiu mannanna.
Bleik gaf sér ekki tíma til að
brjóte heilan um hvers vegna
Kínverjinn og Gonzalez hinn
spænski væru saman á þessari
litlu klettaeyju fyrir utan Pem-
brókarsker. Hann sá að blæddi
úr brjósti hans. Hann beygði
sig niður og athugaði sárið. —
Augun voju lokuð .og hann and-
aði erfiðlega og óreglulega. Hann
bærði ekki á sér þótt Bleik hreyfði
við honum og var auðséð að
hann var með öllu meðvitundar-
laus.
Bieik þurkaði blóðið með vasa-
klút sínum en það rann stans-
laust úr sárinu og sá hann að
San mundi þegar blæða til ólífis
ef hann tæki ekki til einhverra
ráða að stansa blóðrásina. Þótt
Kínverjinn væri þungur og mikill
vexti tók hann hann í fang sér
og bar hann sem barn væri til
hússins.
Þegar hann kom að veggsvöl-
unum stóð Tinker þar enn þá á
verði hjá Spánverjanum. Hann
varð heldur stóreygður þegar
hann sá hvað Bleik kom með í
fanginu, en hann sagði ekki neitt
heldur fylgdi húsbónda sínum
inn í herbergið sem næst var
svölunum og lagði Bleik mann-
inn þar á legubekk. — Að því
búnu fóru þeir fram í eldhús
náðu í vatn og handklæði.
Bleik þvoði upp sárið og þeg-
ar hann hafði stansað blóðrás-
ina batt hann um sárið vel og
vandlega eftir því sem kostur var
á. Síðan sagði hann Tinker að
binda Kínverjann á höndum og
fótum. Hann var farinn að þekkja
þessa austurlensku náunga og
og kærði sig ekki um að eiga
neitt í hættu.
Að því búnu drógu þeir Spán-
verjann inn í herbergið, skildu
hann eftir í einu horninu og
héldu af stað til þess að rann-
saka húsið.
Á fyrstu hæðinni urðu þeir
einskis vairr.
Þegar þeir höfðu leitað af sér
' allan grun á neðri hæðinni, héldu
T 3 L MINNIS:
Baðhúsið opið \i. d. 8-8, Id.kv. iil II
Borgarst.skrifjt. i brunastðð opin v. d
11-3
Baejarfóg.skrifst, Hverfisg. op, v. d. 10-2 .
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbankl opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
jj Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiralnn oplnn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 1012 og4-7
Náttúrugrlpasafnið opið Þ/,-21/, síðd.
Pósthuslð opið v, d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartimi 12-1
Þjóðmenjasaínið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ókeypls lækning háskólans
Kirkjustræti 121
Alm, lækningar á þriðjud. og fðstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud,
ki. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
andsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
þeir upp á loft, því þeir mundu
báðir eftir merkinu sem þeir höfðu
séð í glugganum.
Fyrsta herbergið sem þeir kotnu
í var svefnherbergi. Var auðséð
að þar hafði verið sofið um nótt-
ina. Hurðin að næsta herbergi
var lokuð. — Þeir stönsuðu og
Bleik barði að dyium. Þeir heyrðu
eitthvert ógreinilegt hljóð inni,
eins og barið væri stígvélahæl í
góifið. Þetta var Bleik nóg. Hann
gekk dálítið frá og hljóp svo á
hurðina. Það kvað við hátt brot-
hljóð í hurðinni um ieið og hún
lét undan og þeir fóru inn í her-
bergið. Hvílík sjón!
Á góifinu lágu tveir menn
bundnir og keflaðir í »golf«-
klæðum. Bleik sá strax að ann-
ar þeirra, sem ncer lá veggnum
var breski hergagnaráðherrann, er
horfið hafði fyrir nokkrum dög-
um.
Förin eflir flugvélina á völlun-
um hjá Westward Ho! höfðu
komið þeim á réttan veg. — Á
meðan Bleik leysti böndin af
manninum, sem Bretland gat síst
án verið, leysti Tinker hinn mann-
inn. Þeir voru þrekaðir mjög, en
samt sneri ráðherrann sér að Bleik
og glampa brá fyrir í augum
hans meðan hann talaði:
Síðasti fundur okkar var dálítið
öðruvísi. Þrátt fyrir það er eg
mjög ánægður yfir að hitta yður.
Leyfið mér að kynna yður Sir
Hector Armstrong«.
Frh.