Vísir - 16.08.1916, Blaðsíða 3

V I S!l R
i ----------fiTáiTé iSkiXi'
i W' tfra?.
Drengur
óskast strax til að bera Vísi út
um bæinn.
**==**=
Landakotsskólinn
byrjar 1. sept. n. k., kl, 10 f, h.
Reinh. Anderson,
Bankastræti 9,
hefir fengið mikið úrval af
Regnkápum karlm.
harða og lina Hatta, enskar Húfur, inislitt Fataefni og blátt Cheviot.
NOTIÐ TÆKIFÆRIÐI
Sparið peninga í dýrtíðinni. Enginn hér í borginni selur eins ódýrt og
Reinh. Anderson,
Bankastræti 9,
Peir sem ætla að stunda nám í Landakotsskóla í vetur, eru
vinsamlega beðnir um að snúa sér sem fyrst til undirritaðs eða St.
Jósepssystranna í Landakoti.
Sama skólagjald og í fyrra.
J, Servaes.
Hittist venjul. 11-1 og 6-8. Sími 42.
LÖGMENN
s* ■«
Qddur Gíslason
yflrréttarmálafluínlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sitni 26
Féfcur Magnússon,
yfirdómslögmaöur,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl 5—6 .
Bogi Brynjólfsson
yfirréttarmálaflutningsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [u*;pij.
Skrifstofutimi frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Pretsmiöja Þ. Þ. Clemenlz. 1916.
Drekkið
CARLSBERG
PILSNER
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olsen.
"\D\5u
\ ^3\^\,
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
39 ----
Frh.
— Hvað þá? Egl spurði Bishop
og fanst sér mjög misboðið.
En Corliss hló að honum og
sagði:
— Hvað mynduð þér þágera?
— Eg. Já, það skal eg með
mestu ánægju segja yður. Undir
eins og þér komið til baka þá farið
þér og heimsækið hana, Semjiö
þér við hana um að aðhyllast yður
einan um langan, langan tíma, svo
langan aö þér verðið að skrifa það
hjá yður til þess að gleyma því
ekki. Oerið þér alveg upptækar
allar frístundir hennar í svo marga
daga að hinn náunginn komist
hvergi aö. Þér skuluð ekki skríða
í duftinu fyiir henni, — hún er
ekki þannig gerð að hún þekkist
það, — en gætiö samt hófs í stór-
læti yðar. Það verður að ganga
bara svona, svona — la-la. Og svo
einhvern tfma þegar hún er óskðp
góð og brosir við yður, — eins og
hún nú Iíka getur brosað! — Þá,
já þá skuluð þér standa upp og
hefja bónorðið. Vitaskuld get eg
ekki sagt neitt um hvernig þá kann
að kútveltist, en því verðið þér
sjálfur aö ráða fram úr. En þér
megið ekki bíða alt of lengi. Betra
að gifta sig of snemma heldur en
aldrei! Og svo ef þetta skrifaragrey
lætur sjá sig, þá bei jið þér hann á
bumbuna, — duglegt högg! Það
er roeira en nóg til þess að gera
út af við hann, Eða máske væri
enn betra aö þér tækjuð hann af-
síðis og töluðuð viö hann. Segiö
honum að þér séuð hættulegur
maður, sem hafi verið búinn aö
vinna slórvirki áöur en hanii var
hælfur að væta vögguna sína. Og
ef hann sé nokkuö að læðasl um
og reyna aö koma sér í mjúkinn,
þá skulið þér sjá um aö hann
ekki kembi bærurnar.
Bishop stóð nú upp. Hann leygði
sig og fór út til þess að gefa
hundunum.
— Munið nú eftir því að láta
hann ekki þurfa að kemba hærurn-
ar, sagði Bishop, um leið og hann
fór út. Og ef þér veigrið yður við
að koma því til leiöar sjálfur, þá
skuluð þér bara gera mér orð.
Eg skal þá koma undir eins.
13. k a p í t u 1 i.
— Já, salta vatnið, ungfrú Welse,
hið mikla, salta vatn, með himin-
háum öldum og stórskipum, — það
þekki eg. En ferska vatnið og litlu
bátana, skeljarnar þær, sem ekki
þola að maður hósti eða hræki,
það þekki eg ekki, sagði Courber-
tin barón og brosti, og hélt svo
áfram: En það er dýrðlegt, mikil-
fenglegt. Eg hefi síaðið hjá og
horft á, en bráðum skal eg læra að
þekkja það.
— Það er ekki svo erfitt aö læra
það, greip Vincent fram í, eða er
ekki svo, ungfrú Welse? Það sem
meöþarí er aðcins andlcgt og lík-
amlegt jafnvægi.
— Eins og línudanzari?
— Ó, þér eruð hreint óbetran-
legur! sagði Frona hlæjandi. Eg er
viss um að þér eruð eins kunn-
ugur barkarbátum og við.
— Þekkið þér nokkuð ti! slíks?
Þér, kvenmaöurinn. — Þó fransk-
maðurinn væri heimsborgari, þá
undraðist hann sífelt sjálfsíæði og
atorku amerískra kvenna.
— Eg lærði það þegar eg var
lítil stúlka í Dyea, á meðal Indí-
ánanna, En næsta vor þegar ísinn
leysir af ánni skulum við taka yður
í kenzlu — hann Vincent og eg.
Og svo skuluð þér koma aftur til
menningarlandanna útbúinn með
alls konar þekkingu, og yður mun
falla þelta vel í geð.
— Já, hjá jafn yndislegum kenn-
ara, sagði hann lágt og kurteislega.
En þér, herra Vincent, haldið þér
að eg verði svo heppinn að mér
falli það vel í geð? Er það svo
með yður? Þér, sem ætíð dragið
yður í hlé, fámálugur og óskilj-
anlegur, eins og þér viljið forðast
að Iáta hið mikla Ijós þekkingar
yöar lýsa öðrum. Baróninn snéri
sér nú að Fronu. Eg man ekki
hvort eg hefi sagt yður frá því að
við erum gamlir vinir Vincent, og
þess vegna leyfi eg mér að stríða
honum. Er þetta’ ekki satt, Vincent?
Gregory hneigði sig.
’ — Eg er viss um, sagði Frona,
að þið hafið hizt einvers staðar á
útjöðrum jarðarinnar.
— í Yokohama, greip Vincent
fram í, fyrir ellefu árum síðan. Það
var um kirsiberjatímann. En Cour-
bfertin barón gerir mér rangt til, og
mér þykir það slæmt, því hann
segir ósatt, því miður. Eg er hrædd-
ur um að færi eg að segja frá, þá
myudi eg tala alt of mikiðj um
sjálfan mig,