Vísir - 18.08.1916, Blaðsíða 3

V I S"l R
0
Mótor-veiðiskip,
JHótovfoúttaú a? stauS vúmlec^a 52»
\otv„ $em ev \ smxlum \ ^&awmoYbu o&
á a? oeva Jutl5ú\uu 2.5. ma\ u»st5.f
Jast ntí þegar meí $anngJoYnu veÆ\
JtJ&; SúvpÆ ev 3$^ Veritas
hæsta flokk ev »tta? J^tw 3^tauús-
/
ve\3\ og ve\3uv óvauate^a vauöa3 a3

® óskast s
LTaTí-
'i“r-
-ÍT’aTí------lTaTj
-^1“---------^i-r
Drengur
óskast strax til að bera Vísi út
um bæinn.
VTditTÍ--lTaTj-------tTATi---■.T'VTÍ
flvr-----------------fl“r----ÍXWÍ.
Hið öfluga og velþekta brunabótafél.
HT WOLGA ~Wm
(Stofnað 1871)
tekur að sér alskonar
brunatryggingar
Aðalumboðsniaður fyrir ísland
Halldór Eiríksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Seuú\3 au^s\t\^at
ttmatvlega
Bretar
öWu
Byggingarsamningur og teikningar
til sýnis virkilegum kaupendum.
Jón S. Espholin.
pl Hótel Island.
Brunairyggingar,
sæ- og stríCsvátryggingar
[A. V. Tulinius,
Miöstræti 6 — Talsími 254
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutím i8- i 2 og 2-8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
LÖGMENN
► ◄
Oddur Gfslason
yflrréttarmátaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Pétur Magnússon,
yflrdómslðgmaður,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl 5—6 . 1
BorI Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij.
Skrifstofutimi frákl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Pretsmiðja Þ. t>. Clementz. 1916
hindra vöruflutninga frá
Amerfku tii Noregs.
—o—
Samningar ganga erfiðlega. |
»DagbIadet« í Kristjaníu segir
svo frá 31. júlí: Bretar hafa lagt
nýjar tálmanir í veg fyrir matvæla-
flutninga til landsins. Sem stendur
eru tveir erindsrekar fyrir nylendu-
vörukaupm. og feitmetisinnflytjéndur
staddir í Engl. Þeir hafa í dag símað
heim að þeir yrðu að hverfa heim
aftur við svo búiö næstu daga.
Þeir fái engu til vegar komið, fyr
en Iokið sé vissum samningum,
sem nú standi yfir milii norsku og
breeku stjórnarinnar. Umboösmað-
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
41 -----
Frh.
Þetta bar til á heiðríkum og
frosthöröum degi í desembermán-
uöi. Sólin var farin að lækka á
lofti. Geislar kvöldsólarinnar brotn-
uöu á kristöllum íss og snævar.
Þetta varpaöi töfrandi undraljóma
yfir fannþaktar grundir og hæöir.
Þau gengu nú áfram í þessari
töfrabirtu. Snjórinn marraði og
iskraði undir fæti viö hvert spor.
Þau mæltu hvorugt orð frá munni,
svo hugfangin voru þau af vetrar-
dýrðinni umhverfis þau.
Alt í einu heyrðu þau hróp og
köll í sterkum karlmannsróm. Þau
stönzuðu. Þar næst heyröu þau
ákaft hundagelt og fótadyn á hjarn-
inu.
Þau sáu nú hóp af úlfahundum,
héluðum, með tungurnar flakandi
út úr kvoftunum og rennsveitta.
Þeir strituðu upp brekkuna og inn
á stíginn fram undan þeim.
Á sleöanum var langur og mjór
trékassi, úr óhefluðum boröum.
Var auðvelt að geta sér þess til
hvað hann hefði að geyma.
Tveir ökumenn, kona, sem staul-
aðist við hliðina á sleðanum og
prestur í hempu var öll líkfylgdin.
Nokkrum sktefum fjær stöhsuðu
hundarnir aftur, undir nýrri brekku.
En svo voru þeir reknir af stað
með ópum og óhljóðum, og héldu
svo áfram til ákvöröunarstaöarins,
líkgeymziunnar, sem höggvin var
út í kiakann meðfram fjalishlíö-
inni.
___ Já, þessir stríðsmenn, sagði
Coiliss, sem berjast við kulda og
hungur! Eg skil þaö nú hvers
vegna hinir sigursælu kynþættir
koma norðan úr löndum til þess
að ná sér yfirráðum antiars staðar.
Hugrekki sýndu þeir í öllum mann-
raunum. Þeir voru djarfir, trúar-
sterkir og þolinmóðir.
Frona starði á hann en sagði
ekki neitt, og hafði hann þá yfir
þessa vísu Egils Skallagrímssonar,
sem þetta et upphaf að:
»Farit hefi ek blóðgum brandi
en mér benþiðr fyigdi.*
— Finst yður þetta réttmætt,
Corliss? sagði hún, um ieið og
liún rélti út hendiua og tók um
handiegg hans.
— Eg held mér sé farið að
finnast það. Heimskautalöndin hafa
kent mér það, — eða eru að kenna
mér það. Liðnar aldir eru að renna
upp aftur, í nýrri útgáfu, — og
veit eg þó ekki. — Mér finst alt
vera bygt á mikiili sjálfselsku,
— En þér eruö þó hvorki negri
né mongóli, og hvorki kominn af
negrum né mongólum.
— Já, sagði hann og var hugsi.
Eg er sonur föður míns. Og ætt-
ina má rekja til sækouunganna, er
aldrei sváfu undir sótugum ási, né
tæmdu ölbikarinn að arni heimil-
isins. Það hlýtur að vera einhver
ástæða fyrir því að svörtu kyn-
þættirnir standa í stað, en German-
arnir breiöast út um víða veröid
langt framar öllurn öðrum kyn-
þáttum. Það hlýfur að vera eitt-
hvað til í trúnni á ættgengið.
— Germanarnir eru voldugur
kyuþáttur, Corliss. Helmingur af
fastalandi jaröarinnar er erfðahiuti
hans og alt hafið! Og þetta hefir
hann komist á sextíu mannsöldr-
um, — hugsið þér yður það —
á aðeins sextíu mannsöldrum. Og
í dag ná yfirráð hans víðar yfir en
nokkru sinni áður. Hann er trölliö,
hann er eyðiieggjarinn meöal þjóð-
anna! Hann er fræðarinn og lög-
gjafinn, Það er mikilfenglegur kyn-
þáttur. Og eigi það fyrir honuni
að liggja að tortýnast, þá mun
hann, einnig í dauðateygjunum,
sýna mikilleik sinn. Munið þér
ekki þetta:
»Skelfur Yggdrasils
askr standandi,
ymr aldit tré
en jötunn losnar;
hræðask allir
á helvegum
áðr Surtr þann
sevi of gleypir.
Hrynr ek austan
hefsk lind fyrir,
snýsk Jörmungandr
í jötunmóði,
ormr knýr unnir
en ari hlakkar,
slítr nái niðfölr
Naglfar losnar.
Surtr ferr sunnan
með sviga lævi
skínn af sverði
sól valtýva.®
Hún stóð þarna eins og val-
kyrja í ioöfeldi, skipandi fyrir um
hiö hinsta blóðbað, eyöiiegging
manna og guöa.