Vísir - 28.08.1916, Blaðsíða 2

V i S 5 R
V í S £ H
A I g r e i ð s 1 a blaðsins á Kótel
Island er opns frá fcl. 3—7 á bverj-
um degi,
Inngangur frá Vailarstræti,
Skrífstofa á sama stað, mng. frá
Aðalstr. — Rltstjörínn tii viötale Irá
kl. 3—4.
Sími 400.-- P, O. Uon 767.
Best að versla i FATABÚfllNNI!
Þar fást Regnkápur, Rykfrakkar tyrlr
herra, döiriur og börn, og allur fatn-
aöur á eldri .setn yngri.
Hvergi betra að versla un i
FATABUfliNNI, Hafnarstr. 18. Sími 269
Bréí írá Islandi.
---- Frh.
Reykvikingar horfa kvíðnir út
yfir bláan Faxafióann, þegar þeir
út við sjóndeildarhringinn, sjá
ensk beitiskip, sem eru á leið
inn á firðina til að leita að tor-
tryggilegum skipum. Litli danski
fallbyssubáturinn, sem hefir það
verkefni að halda uppi lögum og
reglum á fiskimiðunum íslenzku
og verja landið gegn yfirgangi
erlendra fiskiskipa innan land-
helginnar, er algerlega virtur að
vettugi, og getur ekki einu sinni
komið í veg fyrir að megnið af
veiðinni lendi í höndum Breta.
það gleður menn hér óum-
ræðilega, hve mikla athygli ís-
land hefir vakið meðal þýzku
þjóðarinnar. Hvar eru nú hin
risavöxnu ferðamannaskip hinna
voldugu þýzku félaga. „Fyrst
Bismarck", „Meteor" og allur
ferðamannafjöldinn, sem gáfu íbú-
um landsins góðar tekjur! þar
brast ekki skilninginn, þegar
söngfélagið okkar lét til sín heyra
á þilfarinu einhverja dýrðlega
norðurlanda sumarnótt, og sýndi,
að á íslandi, á yztu endimörkum
veraldar á listin sér einnig at-
hvarf. Hvílíkur fögnuður þegar
æskulýðnum okkar gafst tæki-
færi til að sýna sig þessum frænd-
um sínum, frá suðurlöndum, í
hátíðabúningi sínum eða hvers-
dagsfötum, og láta þá dást að
gömlu íslenzku þjóðdönsunum og
lipurð sinni í glímum og hlaupum.
þýzku skipin eru nú alveg
horfin, og aðeins örfá ensk og
amerísk skip sjást hér. En ensk-
ir sjóliðsforingjar hafa upp á síð-
kastið mjög vanið komur sínar
í Akurey, sem liggur hér skamt
frá og er aðsetur miljóna af lund-
um og eins í Viðey, þar sem æðar-
fuglinn á hreiður sín. Hafa þess-
ir gestir gert hin mestu hernað-
arvirki í eyjunum með byssum
sínum. — Mönnum er því ljúft
að minnast hins siðláta framferð-
is þýzku ferðamannanna; þeim
var vel kunnugt um nytsemi dýra
þessara og forðuðust því að trufla
þau í útungunarstarsemi þeirra.
þó að það sé alment álitið,
einnig hér, að enski flotinn sé
ósigrandi, þá hefur atvik eitt ný-
lega vakið hér mikinn hlátur. —
Kvöld eitt kom hingað skip frá
Ameríku, sem sigldi undir norsk-
um fána. það var með brotið
mastur og sundurskotinn reyk-
háf og hafði flúið undan enskum
tundurbáti inn í landhelgi íslands.
Hefði ella verið hertekið í hafi;
þvi Bretum þótti það grunsamt
og héldu að það hefði meðferð-
is kjöt frá Ameríku og voru
hræddir um að farmurinn mundi
komast til þýzkalands.
Norðmenn tóku nú að gera
að skotsárum skips síns, en
Bretinn beið fyrir utan og hugð-
ist að hremma farminn þegar er
skipið væri komið út fyrir land-
helgina aftur. Nú var um að
gera, að kyrsetja herskipið og
komast óáreittur í burtu. Kvöld
eitt hitti eg Norðmennina og
nokkra íslendinga á gildaskála
og töluðu þeir ákaft saman en í
hljóði. þar sátu líka breskir liðs-
foringjar í almennum klæðnaði við
borð, og höfðu Wiskyflösku fyr-
ir framan sig. Mer var sagt hvað
í ráði var, og falið á hendur að
reyna að telja Bretana á að fá
sér hesta og takast ferð á hend-
ur, til að skoða þingvallahraun
og hina heimsfrægu Almannagjá
og átti eg að lýsa fegurð þing-
vallavatns sem átakanlegast. Til
þess að vekja íþróttahug þeirra,
sagði eg þeim, að á þessari leið
gæfist einnig tækifæri til að skjóta
ýmsar sjaldgæfar andategundir.—
Daginn eftir yfirgáfu Bretarnir
skip sitt, klæddir ferðamannaföt-
um og héldu sem leið liggur inn
í landið og þóttust þess fullviss-
ir, að „fuglinn" mundi ekki fljúga
á meðan.
Mér er enn sem eg sjái þá á
leigufákunum sinum með marga
baggahesta í eftirdragi, ríðandi
austur Mosfellsheiði þegar reykj-
armökkinn lagði upp úr hálfa
reykháfnum á norska skipinu og
það bjóst til brottferðar. Varð-
mönnunum á enska skipinu lá
að sögn við yfirliði, er þeir sáu
herfangið smjúga út úr greipum
sér. Hvað stoðaði að senda mann
á eftir hinum íþróttagírugu liðs-
foringjum til að sækja þá frá
þingvöllum?
Norðmaðurinn notaði tímann
vel og sigldi hreykinn út Faxa-
flóa og fyrir Reykjanes og það-
an beint austur til Bergen, og
þangað komst hann heilu og
höldnu án fleiri tafa. — Sjóliðs-
foringjarnir ensku gátu huggað
sig við það, að yfirmaður þeirra
var með í förinni. Og brátt léttu
þeir líka akkerum og höfðu sig
á brott, svo að háðglósur Reyk-
víkinga næðu þeim ekki.
Skipst jórinn
á Deutschland.
Vafalaust verður hann nú fyrst
um sinn sá maðurinn, sem mestr-
ar lýðhylli nýtur á þýzkalandi.
Hafnbannið er það vopnið, sem
þjóðverjar hafa átt örðugast með
að verjast og verkanir þess eru
augljósar allri þjóðinni. Nú
halda blöðin því fram, að með
verzlunarkafbátaferðunum, sé'
þetta vopn slegið úr höndum
fjandmannanna, og fólkið gerir
sér vonir um, að þar með sé
alt þaö böl, sem af hafnbanninu
hefir leitt, senn úr sögunni. Og
vonirnar fara vafalaust lengra. • —
Hafnbannið var það vopn, sem
lengi var álitið að bandamenn
bygðu aðallega á sigurvonir sín-
ar. Ef það er nú orðið ónýtt,
þá ættu þjóðverjar að vera komn-
ir stóru skrefi nær friði og fulln-
aðarsigri. það er því ekki nema
eðlilegt, að sá maður, sem stýrði
fyrsta kafbátnum á fyrstu ferð-
inni yfir hafið til Ameríku og
færði landinu aftur nauðsynjar,
sem ófáanlegar voru orðnar heima,
verði tekinn í tölu ágætustu
manna landsins.
Skipstjórinn á Deutschland
heitir König, M. König kallar
„Hamb. Fremdenbl." hann. Hann
er ættaöur frá Thuringen og var
í þjónustu Norddeutsche Lloyd \
þegar ófriðurinn hófst. — Hann
er, að því er sagt er í enska
blaðinu „The Daily MaiP kvænt-
ur enskri konu. Hafa þau búið
í Winchester á Englandi. þegar
ófriðurinn hófst var König ný-
kominn úr ferð til Miðjarðarhafs-
ins á gufuskipinu Schleswig, sem
hann var þá skipstjóri á. Kona
hans fór þá til þýzkalands. En
er Bretar höfðu sagt þjóðverjum
stríð á hendur, skildu þau aftur.
König var kallaður í þjónustu
þýzka flotans, en kona hans
fór til Englands. Er það haft eft-
ir konunni sjálfri, að það hafi
verið með fullu samþykki manns-
ins, sem á að hafa sagt, að þó
hún væri gifi þýzkum manni,
þá væri hún Englendingur af lífi
og sál og yrði því að sýna það
T I L MINNIS:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, Id.kv. tll 11
Borgarst.sfcrlfst. i brunastðð opin v. d
11-3
Bæjarfðg.8krlfst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbankl opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 8J/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.timi kl, 11-1,
Landsbankfnn 10-3, Bankastjóm ttl vlð-
tais 10-12
Landsbókasafu 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssimfnn opfnn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
NáUárugripasafnlð opið F/,-21/, siðd.
Pósthúsíð opið v. d. 9 7, sunnd. 9-1
Samábyrgöln 12-2 og 4-6.
Sljðrnarráösskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifiisataðahælið. Hcimsóknartiml 12-1
Þjððmenjasafnið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ó k e y p i b lækning háskólans
Kirkjustrætl 121
Alm. læknlngar á þrlðjud. og föatud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þrlðjud. kl. 2—3.
Augtúæknlngar i Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
a idsféhirðlr kl. 10-2 og 5-5.
í verki eins og hann mundi
sýna það í verkinu að hann væri
þjóöverji. —
í Hamburger Fremdenblatt er
sagt frá því, að á fundi þýzkra
skipstjóra úr verzlunarflotanum,
sem haldinn var í Hamborg, hafi
eitt sinn verið rætt um óhapp
sem hent hafði þýzkan kafbát.
Kafbátasmíðin var þá ekki orðin
eins fullkomin og hún varð síð-
ar, og voru flestir fundarmenn
þeirrar skoðunar, að kafbátar
gætu aldrei orðið að liði í sjó-
hernaði. — En í móti þeirri
skoðun mælti König, sem þá var
skipstjóri í þjónustu Nordd.
Lloyd. Hafði hann haldið því
mjök eindregið fram, að kafbát-
arnir mundu eiga stórkostlega
framtíð, bæði til hernaðar og
annara sjóferða, „svo stórkostlega,
að vér dirfumst ekki enn að
gera oss ákveðna hugmynd um
það“. Hélt hann því fram, að sá
tími mundi koma, að hver sú
þjóð, er ætti öflugsatan kafbáta-
flotann mundi taka yfirráðin á
sjónum í sínar hendur, hversu
voldugur sem breski fiotinn ann-
ars væri. „Verkfræðinni er ekk-
ert ómögulegt, og það sem í dag
er talið mesta fjarstæða getur á
morgun verið orðið áþreifanlegur
raunveruleiki„. — þessi niður-
lagsorð ræðu hans þykja nú hafa
sannast á honum sjálfum og
flutningakafbátnum Deutschland.