Vísir - 28.08.1916, Blaðsíða 4

VlSiR
Elías ... — Frh. frá 1. síðu.
Enn segir Elías sögu utn salt frá
1914. Eg' hefi nú verið að reyna
að rannsaka viö hvaö hann á, og
komist aö því að einna heizt ætti
sagan að vera svona: Útgerðar-
maður hér í bæ hafði lánað salt
handa skipi er E. (einhver) útgerð
armaður hér í bæ stjórnaði. Svo
illa tókst til að félag það er skipið
átti tók upp á því að »slá köttinn
úr tunnunnU, og misti E. af stjórn
skipsins. Skip þelta komst síðar í
saltþröng, og vildi þá E. fá út-
gerðarmann þann er saltið hafði
lánað til að krefjast saltsins af því,
og lána sér þaö, en þegar því var
neitað, er E. »fokinn«.
Ekki skil eg umtal Elíasar um
»companiona« og miljónamenn. Eg
á enga »companiona« erlendis, ekki
einusinni neinn mr. Marr, sem gæti
bjargaö mér et eg skyldi gera eitt-
hvert glappaskotiö. Því miður er
eg ekki miljónaeigandi, enda hefi eg
ekki verið eins »sniðugur« og sumir
að afla mér fjár.
Mjög hryllir Elías við því að eg
muni fáanlegur til að taka við af j
sér, Eg hefi mörgu aö sinna, og
ætla mér ekki að bæta neinu á mig,
en ýmsir aðrir hafa verið tilnefndir
í þá stöðu. Raunar er mér ekki ,
fullljóst í hverju hún er falin, því )
tveir þektir dugnaðarmenn stjórna j
élaginu meö Elíasi, og ef starf EI-
asar aðallega er bréfa og skeyta
skriftir á ýmsum tungum, þá veít
eg ekki hvort nokkur er fullfær að
verða eftirmaður hans við það. Varla
gel eg hugsað niér að síaríið sé
aðallega þaö, að halda háværar og
nrokafullar ræður á veitingahúsum
um afrek sín, enda mundi eg þá
engum treysta til að fylla skarðíð
eftir Elías.
Elías, þér Iátið mikið yfir að vera
þektur, bara að það sé ekki of vel.
O’well.
Þér álííiö að eg og aðrir öíundi
yöur. Sérlega líklegt, og þarí ekki
annað en að sjá yður, hvað þá
þekkja, tii þess að skilja það.
Enn berið þér á mig »rangfærsl-
ur« og »ósantúndi« og að eg hafi
ætlað að skaprauna yður. Menn
geta sjálfir dæmt um rangfærslurnar
og ósanuindin, og hitt er Iíka greini-
legt, að hafi eg ætiað að skaprauna
yður, þá hefir mér algerlega mis-
tekist, eins og sjá má af því hvað
grein yðar er léttilega og góðlát-
lega rituð.
Eg sleppi yður nú í þetta skifti
við svo búið, en þér getið kiórað
yður í höfðinu tipp á það, að eg
reyni að hafa tíma til að grínast
við yður.
Loks eitt, þér talið um »busa-
rithátt* minn, * Ekki er eg rithöf-
undtir, en eg skrifa þó greinar mín-
ar sjálfur. Aftur á móti hefi eg
heyrt, að þér hafið fengið sfúdent
t'l að skrifa grein yðar og þannig
gert tilraun til að sleppa við »busa- ,
ritháttiun*, sem yður er svo illa við,
En ef þetta er satt, þá spyr eg yður,
Elías, hvort greinarnar séu ekki með
fölsku nafni þegar undir þeim stend-
ur »Elías Stefánsson«, og hefði þá
ekki verið betra að hafa þær nafn-
lausar eins og
Útgerðarmaður,
sem enn á tunnur.
Guia dýrið.
Leynilögreglusaga.
---- Frh. ]
i ’ i
Bleik íhugaði þessar fréttir •
skamma stund og sagði svo.
„Jæja, eg skal snúa mér strax ]
að þessu og sjá hverju eg fæ á-
orkað. Eg skal láta yður vita
strak og eg verð einhvers vísari".
„þakka yður fyrir, Bleik“, svar-
aði ráðherrann, „þér gerið mér
mikinn greiða með þessu“.
Með þessu slitu þeir talinu og
Bleik sneri sér að Tinker.
„Við verðum að fara í burtu
aftur drengur minn. Stjórnin held-
ur aðWu LingogBóremongséueitt
hvað riðnir við ráðabrugg þjóð-
verja hér i landi og vill því fyr-
ir hvern mun klófesta þá. Við
verðum að reyna það. Við skul-
um búa okkur til ferðar. Sjáðu
um að bifreiðin sé í lagi, við
þurfum að fara til Kardiff. Við
munum byrja leitina þar, því það
virðast vera líkur til að við mun-
um helst geta fundið för þeirra
þar. Eg mun svara bréfum þess-
um sem eru á borðinu, á meðan
þú býrð alt undir ferðina.
Tinker stóð strax upp til þess
að hlýða skipunum húsbónda
síns. Eftir eina klukkustund kom
hann inn aftur með tvo stóra
ferðapoka og var þá Bleik að
enda við að svara bréfunum.
þeir fóru í yfirhafnir sínar og
fóru svo upp í bifreiðina og héldu
niður Bakarastræti. Ferðin var
löng og komu þeir ekki til Kar-
diff fyrr en seint um kvöldið og
voru þá borgarbúar gengnir til
hvíldar.
þeir vöktu dyravörð á gisti-
húsi einu og fengu herbergi.
þeir gengu strax til hvílu því að
þeir vissu að þeir gátu ekkert
til þarfa unnið þá um nóttina.
En einmitt þegar Bleik og Tin-
ker gengu til hvílu var haldinr.
fundur í sömu botginni og þótt
hann væri leynilegur var hann
samt nœg sönnun þess að ekki
voru allir sofandi þar um slóðir.
í húsi nokkru í þröngri götu
skamt frá höfninni átti að halda
fund og hefði Bieik vitað hversu
mikil áhrif fundur þessi mundi
hafa á líf hans og starf, þá hefði
hann ekki sofið mikið þessa nótt.
í húsi þessu sem utn var get-
ið sást hvergi ijósglæta. Á ein-
um stað í því var herbergi
sem alt var tjaldað þykkum saf-
fronlitum silkitjöidum, í herberg-
inu voru hvorki borð né stólar
en fram með hliðunum voru
legubekkir fóðraðir með silki er
alt var gult að lit.
Góltið var þakið þykkunt aust-
urlenskum teppum er voru sam-
lit legubekkjunum. — Úr loftinu
hékk stór koparlampi at gamalli
kínverskri gerð. í öðrum enda
herbergisins var lítill pallur er
líktist hásæti og var það alt hul-
ið af skrautlegum silkisvæflum.
Fyrir framan það var smáborð
með skrifföngum á.
Petta herbergi var samkomu-
salur Bræðrafélags gulu mann-
anna og þessa nótt hafði öllum
félögum verið stefnt til fundar.
I hásætinu fyrir miðjum gafli
sat Wu Ling prins, afkomandi
Manchúanna og lögiegur erf-
ingi hinnar fornu krónu Kína-
veldis.
Hann var forseti hins máttuga
félags er nefndist Bræðrafélag
gulu mannanna.
Vegna fundar þessa var prins-
inn búinn einkennisklæðum er
stöðu hans sæmdi. Hann var í
gulum víðum silkibrókum og saf-
franlitum kyrtli úr dýru silki. Á
brjósti hans hékk heiðursmerki
úr gulli og á vinstri hendi hafði
hann sívalan gullbaug alsettan
demöntum.
Hann hafði breysts lítið síðan
hann komu til Evrópu í fyrsta
sinni, í þeim erindum að gera
hinn hvíta kynflokk að þrælum
gulu mannanna.
En honum mishepnaðist ráða-
brugg sitt þá og hann varð að
fiýja til eyjar einnar skamt frá
Kína, er nefnist K a i t u.
Andlit hans var rólegt og þrótt
mikið. Hárið var heldur þunt og
hrafnsvart. Augun voru glamp-
andi og iágu djúft. Andlitið alt
bar vott um þrek og viturleik.
Þessa nótt sat hann þegjandi
í hásæti sínu og var auðsjáan-
lega í þungum hugsunum. Með-
limir féiagsins sátu á legubekkj-
unum meðfram veggjunum og
biðu rólegir eftir því að drotni
þeirra þóknaðist að hefja máls.
Þarna vórti samankomnir tíu
menn úr félagi gulu mannanna,
sem boðaðir höfðu verið á fund
þenna. Allir ráðunautar félags-
ins voru samt ekki þarna. Þegar
aðaltundir voru haldnir í Canton
eða Peking þá komu tuttugu og
fjórir. — Þá var viðhaft óhemju
skraut og hver viðhöfnin rak
aðra, því að þar gat prinsinn
farið að eins og honum þókn-
aðist. — En þegar fundir voru
haldnir í London, New York eða
einhversstaðar annarsstar aðeins
til þess að ráða úr áríðandi mál-
efnum, þá voru ekki viðstaddir
nema þeir sem að nokkru leyti
mynduðu hirð hans.
I
KAUPSKAPUR
Morgunkjólar fást beztir í Garöa-
str. 4. [299
Langsjöl og þríhyrnur
fást alt af í Garðarsstræti 4 (gengiö
upp frá Mjóstræti 4). [43
Saumaskapur
á morgunkjóium, barnafötum o. fi.
er tekinn á Vesturgötu 15 (vestur-
endanum). [217
Bdkabúðin á Laugavegi 4 selur
brúkaðar bækur. Lágt verð. [3
Morgunkjóiar fást og verða saum-
aðir í Lækjargötu 12 A. [30
Mjólkurkýr, góð, ung og ógöll-
uð, sem bera á 5. október, fæst
keypt. A. v. á. [ 133
Ágætur harðfiskur til sölu kl.
8 e. m. í Grjótagötu 14 B. [143
Til söiu hurðir og gluggar.—
Uppl. í Tjarnarg. 8. [144
Tveir hestar til sölu, vagnhest-
ur og reiðhestur.
Halldór Kjartansson,
Útsöludeild Sláturfél. Suðuriands.
Sími 211. [145
Tveir búðardiskar 5 — 6 álna íangir
óskasí til kaups nú þegar. A. v. áj
[150
Tapast hefir lítil perlutaska. —
Skilist á afgr. [146
Fundist hefir penittgabudda í
bílnum A. R. nr. 1. Vitja má á
vinnustofu Jónatans Þorsteinssonar
kaupmantis. [149
Fundinn poki á Mosfellsheiði nteö
sæng og fleiru. Vitjist á Nýiendu-
götu 18. [151
HÚSNÆIH |
Herbergi meö húsgögnum til
leigu í Bárunni. [14
1—2 herbergi og aðgangurað
eldhúsi óskast til leigu frá 1. okt.
n. k. fyrir barnlaus hjón. A. v. á.