Vísir - 29.08.1916, Blaðsíða 2

V í S 1 R
ViSIR
A f g re.1 ð s 1 a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl, 8—7 á hvcrj-
um degí,
Inngangur frá Vallaratræti.
Skrlfstofa á sama 8tað, Inng, frá
Aöalstr. — Ritstjórinn ti! vlðíals frá
kl. 3- 4.
Símí 400.— P, O. Boz 367.
Best að versla í FATABÚÐINNI!
Þar fást Regnkápur, Rykfrakkar fyrlr
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aöurá eldri sem yngrl.
Hvergi betra að versla en i
FATABUÐINNI, Hafnarstr, 18. Síml 269
Bróf írá Islandi.
----- Nl.
Eítir að varnarskyldan var lögð
á í Englandi, koma líka færri ferða-
menn þaðan til íslands. En ferða-
mönnum frá Ameríku hefir fjölgað,
einkum þeim, sem hafa orðið stór-
ríkir á því, að framleiða hergögn
til ófriðarins, og vilja »lélta ein-
hverju af sér« í leiðatigri lil sögu-
eyjarinnar. Allir vilja þeir skoða
Geysi og Gulfos (Gullfoss), og
bera þann fyrnefnda saman við
stóra bróður sinn í Yellowstone-
park og hinn síöarnefnda við Nia-
garra. — Skyldi sápuskorturinn í
Þýzkalandi stafa af því, að Ame-
rtkumennirnir ala Strokk og Blesa
og aðra hveri á þessum dýrmætu
»fitukökkum« í vættatali ? Er það
nú furða, þó aö þessum vesölu
vatnsgusurum veröi ilt í maganum
eftir slíkar uppsölumeðala-inntökur,
og séu nú, svo maður tali lært,
farnir að »reagera súrt« ? Nú er
bóndinn, sem býr þar rétt hjá, bú-
inn að refta yfir Strokk, að minsta
kosti. Og vonandi verður sultar-
lækning sú til þess að bæta hann
eitthvað innvortis. — Stóri Geysir
er altaf jafn gamail og letilegur.
Og uppnefnunum og háðsnefnuu-
um, sem gestir hans hafa gefið
honum, hefir enn fjölgað stórum
síöan við vorum þar. Munið þér
að við biðum árangurslaust í tvo
daga og tvær nætur á heitu hvera-
hrúðrinu eftir gosi úr honum, og
að hann ioksins gaus, þegar við
vorum komnir í hvarf niöri í daln-
um á hestunum okkar ? Og Gul-
fos ! Enginn efi er á því, aö Ame-
ríkumenn taka hann fram yfir Nia-
gara.
Ameríkumenn hafa nýlega látið
f Ijósi, að þeir myndu ekki ófúsir
til að leggja fé í landið. Skrafað
er um framræslu mýra, um járn-
brautir, um að nota fossana til raf-
magnsframleiðslu, um að flytja hing-
að hráefni frá Ameríku, sem ódýrt
yrði að vinna úr hér. En þeim
framkvæmdum verður ófriðurinn
ciunig til táimunar utn hríð, um
leiö og hann leiðir til Iausnar á
mikilsveröari málum.
Hér er tnikið um það talað, og
ekki farið leynt með, hvort óskir
margra ungra íslendinga muni nú
ekki geta ræst í náinni framtíð, er
búist er viö ýmsum öðrutn nýung-
unt í stjórnmálum hcimsins. Mundi
það ekki geta tekist aö slíla til fulls
sambandinu viö Danmörku, sem nú
þegar er tnikið farið að losna
um ? Mundi það ekki verða báð-
utn málsaðilum fyrir beztu, aö við
fengjum aö sigla okkar sjó, sem
sjáifstætt tíki, svo við þyrftum ekki
að eiga löggjöf okkar undir geð-
þótta þeirra í Kaupmannahöfn ?
Því ekki er það látið liggja í Iág-
inni, aö viö séum ómagar á ríkis-
sjóöi Dana.
Þessi skilnaðarhreyfing mundi fyrir
löngu hafa náð miklu meiri tökum
á þjóðinni, ef okkur heföi verið
gruniaust urn að England og Atner-
íka væru í veiðihug. Okkur eldri
mönnunum er það Ijóst, að ísiand
vantar nú ýms skilytði til þess, að
blómaöld sú, sern hér tíkii á sjálf-
stjórnarárum þess á 12. öldinní,
geti runnið hér upp aftur. Eðli eyj-
arintiar og íbúa hennar hefir ger-
breyzt og loftkastalar pólitisku angur-
gapanna okkar myndu springa eins
og sápukúlur. —Ýmislegt á þó það
gamla og nýja sameiginlegt. Þrátt
fyrir grimmar ættadeilur goðanna
(stórbændanna) og blóðhefndir þær
og brennur, sem af þeim leiddi, þá
var þjóðin okkar þó fremsta bók-
mentaþjóö Noröurlamda. Bændurnir
voru skáId,foringjar Iýðsinsog sagna-
ritarar. Skáldin feröuöust milli hirða
konunganna og ungu mennirnir
unnu landinu frægö við hirðir þjóð-
höföingjanna á meginlandinu með
söngvum stnutn og hetjudug. Og
þrátt fyrir flokkadeilur nútímans,
blómgast nú íslenzkar bókmentir í
jarðvegi hinna gömlu. — Það mun
gleðja yður, að Bjarni Jónsson hefir
nú senn þýtt alla »Ættfeður« Frey-
tags og gefið þá út á prenti, að
Gunnar Gunnarsson hefir samiö nýja
skáldsögu, »Strönd Hfsins», sem flýg-
ur út um öll Norðurlönd, og brátt
mun verða þýdd og vekja rétlmæta
aðdáun á Þýzkaiandi. Sumar bæk-
ur okkar hafa komið út í 2000 ein-
tökum og miðað við fólksfjölda
svarar það til einnar miljónar í Þýzka-
landi. -- Þá er að vona aö efna-
legar og heilbrigðilegar framfarir
veröi hinum andlegu samferða. Og
þó má gera ráö fyrir að eitthvað
lagist líka fyrir okkur fslendingum
aö heimsstyrjöldinni lokinni þegar
friður verður saminn. Vonin er
einasta líftaug svo afskektar smá-
þjóðar, sem stendur ber fyrir öllum
vindum.
Eg vona líka, kæri vínur, að bréf
þelta komist til yðar meö Botníu og
fyrirferð þess veki ekki tortrygni
ensku snuðraranna. Af varúð skrifa
eg utan á það til mágs míns Egils
S., sem stundar nám sitt á Garði
(»Regensen«) heimili íslendinga í
Kaupmannahöfn. Hann tekur af
því grímuua, og úr því kotnasl lín-
ur mínar til yðar landveginn. Ald-
rei hefir mann dreymt fyrir því að
slíkar krókaleiðir mundi þurfa að
fara til að ná sambandi við »hið
mikla föðurland«. Loks vona eg
að þér séuð enn á lífi; því eftir því
sem þér lýsið hinum dásamlega viö-
búnaði Þýzkalands mun það enn
fá staðist grimdaræði hungurdauð-
ans, sem ensk blöð lýsa svo ægi-
lega skýrt fyrir okkur. íslenzkir
bændur telja þrátt smjör herramanns-
mat. Og úr því yður, eins og þér
segið í síðasta bréfi yðar, hryllir við
umhugsuninni um það, þá getið þér
ekki verið aðframkomnir af hungri,
að okkur finst. Áriö 1917 færir
yður væntaulega friðinn og okkur
vonandi heimsókn yðar, sú von
vekur nú þegar gleði hjá yðar
Thorstein T.
Gula dýrið.
Leynilögreglusaga.
---- Frh.
Klukkustund var liðin frá því
síðasti maður kom í salinn og
enn sat Wu Ling álútur og hugs-
andi. Alt í einu heyrðist þrusk
í öðrum enda herbergis-
ins. Tjöldunum var brugðið til
hliðar og fram kom þrekvaxinn
Kínverji. Wu Ling leit upp og
horfði á hann. Komumaður var
San. Hann var ólíkur því sem
hann var vanalega því háls hans
var reifaður hvítu sjúkrabindi og
hann bar aðra hendi í fatla.
Þá gerði Wu Ling nokkuð
sem engi hafði séð hann fyrr
gera. Hann stóð upp úr sæti
sínu og gekk á móti San. Um
um leið risu allir upp og stóðu
álútir meðan hann ieiddi San að
hásætinu og setti hann við hlið
sér, Svo sneri hann sér við og
bað þá að setjast. — Þegar allir
voru sestir ávarpaði hann þá
þannig:
»Bræður! — Þér hafið komið
hingað í nótt til þess að ráða
fram úr vandamáli, sem þarfnast
skjótra úrslita. Eg hefi beðið
eftir að San kæmi. Þessi maður,
sem vér þekkjum allir, sem er
mín önnur hönd. Hann var kenn-
ari minn í æsku og gegndi starfi
mínu þegar eg varð að flýja land
og þið hélduð að eg væri dauð-
T I L MINNIS;
Ba&húsið opiö v. d. 8-8, ld.kv. til 11
Borgarst.skrlfat. i brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Lanfásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbankl opinn 10-4.
K. F. U. M. Ahn. samk, sunnd. 8’/, síðd
Landakotsspít. Sjúkravltj.tími ki, 11-1.
J.andsbankKin 10-3, Bankastjórn til vlð-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Land8siminn optnn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugripasafnið opið F/,-21/, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7, simnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hclmsóknartíml 12-1
Þjóömenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypls lækning háskóians
Kirkjustrætl 121
Alm. læknlngar á þríðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslæknlngar á föstud,
ki. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á mið-
vikud, kl. 2—3,
andsféhlrðtr kl. 10—2 og 5—6.
ur. Nú situr hann hér. Lítið á
hann, áður en þér leggið til mál-
anna sem hér að á ráða til lykta f
nótt. Þessar sjúkraumbúðir tala
fyrir sig sjálfar.
»Allan þann tíma sem vér höf-
um átt í stríði við hina hvítu
hunda, höfum vér aldrei orðið
ver úti en þenna dag sem nú
er nýliðinn.
»Bræður! Það er einn maður
sem vér höfum um þessar ófar-
ir að saka. Það er maðurinn sem
hefir verið djöfullinn á vorri leið
frá því fyrsta. Það er maðurinn
sem einu sinni var nœrri búinn
að senda sál mína til undirdjúp-
anna. Þessi maður heitir Sexton
Bleik. Sendi guðinn Mo hann í
eilífar kvalir! Eg, Wu Ling, segi
yður nú, einni stundu eftir mið-
nætti — þessi maður verður að
deyja.
»Hlustið, bræður, meðan eg
segi yður hvaö fyrir hefir komið.
»Á síðasta fundi sem haldinn
var í þessu herbergi skýrði eg
yður frá samningum þeim er eg
hafði gert við Þjóðverja. Oss er
ekkert betur við þessa þýgku
hunda heldur en þá ensku — eg
óska að hinn heilagi guð, Mo,
vildi hirða þá allal — en til þess
að koma hugsjónum vorum í
framkvæmd — hugsjónum vor-
um um að gera hvítu mennina
að þrælum vorum, og stofna eitt
alsherjar ríki þar sem guli fáninn
væri á hverri stöng, til þess var
nauðsynlegt að fá þessa hvítu
hunda til að taka hver öðrum
blóð. Af þessUm ástæðum lof-
aði eg Þjóðverjum aðstoð minni