Vísir - 31.08.1916, Side 2

VISIR
V1SI R
Afgrelðsla blaðslns á Hótel
Island er opln frá kl. 8—7 é hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstrœtl.
Skrffstofa á sama stað, Inng. Irá
AOalstr. — Ritstjórlnn tll vlðtali fri
kl. 3—4.
Sími 400.- P. O. Bgx 567.
Best að versla í FATABÚfilNNI!
Þar fást Regnkápur, Rykfrakkar fyrir
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aðurá eldri sem yngrl.
Hvergi betra að versla en i
FATABUÐINNI, Hafnarstr. 18. Siml 269
Rúmenar
—o—
Ein þjóðin enn hefir ráðist í
hinn ægilega hildarleik, sem þjóð-
irnar í Norðurálfunni heyja nú sín
á milli, og er það 15. ríkið sem i
hann skerst. — Þaö hefir lengi
veriö búist við þvi, að Rúmenía
mundi skerast í leikinn, og alment
álitið, að hún væri aðeins aö bíða
eftir því að sjá þess ótvíræð merki,
hver mundi vinna sigur. Á hún
þar sammerkt með Búlgurum og
raunar öllum þeim þjóðum, sem
gengið hafa í ófriðinn, því vitan-
legt er að þær hafa ailar gert það
í þeirri von að vinna sigur og hafa
einhvern hag af ófriðnum. — Rú-
menum hefir veriö borin sagan ver
en hinum af þvi einu að þeir hafa
veriö varkárari og varkárni þeirra
hefit æst alla. En í raun og veru
er þeirra tilgangur heiöarlegri en
margra hinna.
Rúmenar eru taldir rúmar 10
miljónir. En af þeim fjölda býr aö
eins rúmlega helmingur (um 5 x/4
milj.) í Rúmeníu sjálfri. En í næstu
héruðum nágrannalandanna: Bess-
arabíu (Rússl.) Bukovinu og Sie-
benbyrgen(Austurríki-Ungverjalandi)
búa nær 4 J/2 milj. Rúmena. Hér-
aöið Moldau skagar eins og tangi
inn á milli Bessarabíu að austan,
og Siebenbyrgen aö vestan, en
Bukovina liggur norðan að því.
Yfirgnæfandi meiri hluti íbúanna í
Bessarabiu og Siebenbyrgen eru
Rúmenar og í Bukovinu eru þeir
fjölmennasti þjóðflokkurinn. - Það
er því eðlilegt að Rúmenar vilji
vinna nokkuð til að fá þessi
lönd. Og ef þaö getur nokkurn
tíma talist heiðarlegt að heyja ófrið
til landvinninga, þá er atferli Rú-
metia heiðarlegt.
í Rúmeníu eru um 10000 menn
af þýzku bergi brotnir og eítthvað
af Rússum. Þjóðin hefir vitanlega
frá upphafi ófriðarins skifst í tvo
flokka, bandamannavini og mið-
veldavini. En gætnu mennirnir
hafa ekki látiö vináttu hafa áhrif á
afstöðu sína og fengiö því ráðið,
að ekki yrði anað út í ófriðinn fyr
en sæmileg vissa væri fengin fyrir
því hvorir yrðu sigurvegararnir. —
Báðir aðilar munu hafa boðið þeim
lík kjör. Rússar vildu láta at hendi
Bessarabíu við þá, ef þeir gengju í
lið með bandamönnum og vafa-
laust Siebenbyrgen ef þeir vinna
sigur. Miðveldin hafa fyrir löngu
boðið þeim Bessarabíu og mundu
einnig hafa unnið það til að af-
henda þeim eitthvað af sínum lönd-
um. — En Rúmenum var lítiö gagn
í loforðum, ef efndirnar gátu engar
orðið.
Rúmenar hafa stórgrætt á ófriðn-
um. Þeir hafa selt miðveldunum
korn o. fl. fyrir okurverð. Það er
sagt að landiö sé fult af gulli og
þjóðin hugsi ekki um annaö en
gull. — En stjórnin hefir nú breytt
einhverju af þessu gulli í vopn og
skotfæri. Þýzkar skýrslur segja að
Rúmenar geti boðið út 600 þús.
matrna her með 800 íallbyssur. En
í sumar hafa feiknin öll af skotfær-
um verið flutl þangað frá Rúss-
landi, þar á meðal er talað
tttn 30 járnbrautarvagnburði af
stórum sprengikúlum. — Og það
má nærri geta, að þessir varkáru
menn hafa búiö sig undir ófriðinn,
áður en þeir léíu teningunum vera
kastað.
Rúroenar veröa auðvitað að hafa
her á öllum landamærum Rúmeníu
og Austurríkis fyrir vestan Bukowinu,
sem Rússar hafa nú lagt undir sig.
En landamærin eru í Karpatafjöll-
^ unum og þar því ilt til sóknar, en
gott til varnar. Líklegast er að
' meginhluti hersins veröi sendur inn
| í Serbíu nyrzt yfir Doná. Rússar
hafa haft mikinn liössafnað ísumar
við landamæri Rúmeníu og Bers-
arabíu, hjá lsmail, og senda þeir það
lið vafalaust sömu leið. Og ekkert
getur Rúmenaher undiö bandamönn-
um þarfara en að komast þann veg
inn á milli miðveldanna og banda-
manna þeirra fyrir sunnan.
Rúmenar hafa ekki sagt sagt Búlg-
urum stríð á hendur. En ef til vill
eru iíkur mestar til þess að þess
verði ekki Iangt að bíða, að til ófriö-
ar dragi milli þeirra. Búlgarar virð-
ast þó hafa ærinn starfa fyrir, og
sagt er að þeim mönnum fjölgi óð-
um þar í landi, sem frið vilja semja,
er því ekki óhugsandi að þeir Iáti
Rúmena óáreitta og fari að hugsa
til friðarsamninga. Að öðrum kosti
má gera ráð fyrir að Rúmenar og
Rússar beini aðalsókninni gegn þeim
og er þá hætt við að þeir standi
berskjaldaðir fyrir, er Salonikiherinn
sækir að þeim að sunnan.
Það má nú vafalaust gera ráð
fýrir því að bandamenn hafi alt að
því 500 þús. manna her á að skipa
á Salonikivígstöðvunum, og annan
eins her geta Rúmenar og Rússar
óefaö sent suður á Balkan að norð-
an. Má því vænta aðalviðburöa ó-
friðarins þaðan fyrst um sinn.
Gula dýrið.
Leynilögreglusaga.
---- Frh.
Þegar allir voru farnir stóð Wu
Ling upp og gekk út í horn á
salnum og dróg til hliðar silki-
tjaldið. Svört súla kom í Ijósog
oían á henni var líkneski af
einhverjum guði sem lá á hnján-
um með hendur krosslagðar á
brjósti. — Myndin var úr skíru
gulli.
Þetta var guðinn Mo, dýrð-
lingur Wu Ling — guðinn sem
hafði ráð yfir öllum hans for-
lögum.
Fyrir framan þessa gullmynd
kraup hann á kné og beygði sig
áfram í djúpri lotningu þangað
til enni hans nam við gólfið.
Hann lá þannig nokkra stund,
svo stóð hann á fætur og benti
San að fylgja sér út.
Hann hafði beðið guðinn að
blessa hefnd sína og hann var
sannfærður um að guðinn hatði
heyrt bæn hans.
5. kapituli.
I hfðf bjarnarins.
Bleik og Tinker voru snemma
á fótum morguninn eftir að þeir
komu til Cardiff. Ástæðan til
þess að Bleik ákvað að hefja
rannsókn í Cardiff var sú, að
hann þóttist þess fullviss, að flug-
vélin sem hafði fundist á floti í
Bristolflóa, væri hin sama og
notuð hafði verið til þess að
nema á burtu hergagnaráðherr-
ann og vin hans*
Ef svo reýndist að þetta væri
önnur flugvél, þá var ekki ann-
að en að snúa sér í aðra átt til
þess að reyna að varpa birtu
yfir málið. En það var ekkert
komið fram enn, sem raskaði
getu hans, að þetta hefði verið
flugvél »Hinna ellefu*.
Frá því fyrsta að hann hafði
verið kallaður til Westward Ho!
til þess að rekja spor ráðheirans
hafði athygli hans hvað eftir ann-
að beinst að Cardiff. Þegar Tin-
ker, til dæmis, fór frá Hendon
til Westward Ho! og hafði séð
flugvél fljúga yfir Bristolflóann
þá þóttist hann viss um að hún
T I L MINNIS:
BaBhúsið oplð v. d. 8-8, ld.kv. til 11
Borgarst.skrlfjt. i brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbankl oplnn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 8‘/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravltj.tíml kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjðm til vlð-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssimlnn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugrlpasafnlð oplð Þ/,-21/, siðd.
Pósthúslð opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðln 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrlfstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hclmsóknartimi 12-1
Þjóðmenjasafnlð opið sd. þd, fmd. 12-2
Ókeypis læknlng háskólans
Klrkjustrætl 121
Alm. læknfngar á þrlðjud. og föstud,
kl. 12-1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þrlðjud. kl. 2—3.
Augnlæknlngar i Lækjargötu 2 á mlð
vikudt kl. 2—3.
Landsféhtrðir kl. 10—2 og 5—6.
hafði komið frá Cardiff. Annað
var það líka. Flugvélin fór oft
til Marseyjar og það með skömmu
millibili. Það sannaði að ákvörð-
unarstaðurinn á meginlandinn var
ekki langt í burtu.
Þar að auki hafði orðsending
yfirmannsins á fallbyssubátnum
sagt, að flakið hafi fundist í
Bristolflóa skamt frá Cardiff og
sjómennirnir sem hann hafði tal-
að við höfðu sagt að þeir hefðu
séð mótorbát hjá flakinu og hefði
hann síðan siglt inn til Cardiff.
Ákvörðun Bleiks um að hefja
rannsókn í Cardiff var því ekki
bygð á langri og nákvæmri at-
hugun, heldur á skyndilegri eðl-
ishvöt, sem löng reynsla hafði
þroskað svo, að hún kom hon-
um oftast til að leita þar sem
mergur málsins var falinn. Hann
vissi að í Cardiff var fjöldi Kín-
verja og síðan prins Wu Ling
fór að gefa sig við pólitík Norð-
urálfunnar hafði Cardiff oftar en
einu sinni verið aðsetur hans
þegar hann ætlaði að gera Bret-
um einhverja skráveifu.
Bleik var ekki í neinum vafa
um að Wu Ling átti aðalþáttinn
í frumhlaupinu gegn ráðherran-
um. Hann var og viss um að
barón Bóremong vœri við það
riðinn og ef hann findi annan
þá niundi hann finna hinn líka.
Aðalatriðið var að ná þeim áð-
ur en þeir skiftu um stað og
héldu á brott frá Cardiff, því
þeim mundi vera það Ijóst hversu
hœttulegt var fyrir þá að dvelja
þar eftir að ráðherranum hafði
verið bjargað. Frh.