Vísir - 12.09.1916, Síða 3

VISIR
Drekkið
LYS
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaöar
Aðalumboð fyrir ísland
N athan & Olsen
ÖJxvfeot
ósfcav eJVw
Wóoíum \ 2,(500) VoYvtv aj oJukoUm.
setvðá^ feorgav^VJóra.
Málning
Zinkhvita, blýhvíta og margskonar Htir á Laugaveg 73.
Böðvar Jónsson
Sími 251.
Ódýr fataefni!
Stórt úrval.
v Afar-heppiieg í drengja og unglingafatnað.
Verð frá 3—6,75 pr. mtr.
Nýkomin í Yöruhúsið.
DRENGUR
óskast nú þegar til að bera
Vísi út um bæinn.
^^atryggingarTJ|
Det kfil. oetr,
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonsr. Skrifstofutími8-12 og 2-8
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Hið öfluga og alþekta \
brunabótaféiag
MT WOLGA
(Stofnað 1871)
tekur að sér alskonar
brunatryggingar
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
Halidór Eirfksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Brunatryggingar,
sæ- og strfðsvátryggingar
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — TalsímiS254
Yeg^fóður
mjög laglegt.
Kom nú með e/s íslandi
á
‘Laugaveg 73.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clemen tz. 191
Dóttir snælandsins,
Eftir
Jack London.
65 ----
Frh.
— Ó, hamingjan góða! var nú
hrópað yfir öxlina á Coriiss. Það
var rödd jómfrúarinnar. Og sam-
tímis fóru þau, Blanche og Bishop
að hlæja og henda gaman að Cor-
neil. Corliss setti dreyrrauðan yfir
þessum ófögnuði og sagði:
— Þér megið ekki koma inn
hér, Frona. Heyrið þér ekki til
þeirra?
— Já, en eg er neydd til þess,
sagði hún átakanlega. Eg er búin
segja yður að mig er að kaia
á fæturna.
Hann lét undan, gekk til hliöar
og læsti huröinni á eftir henni.
Fyrst þegar hún kom inn, úr
myrkrinu úti, blindaöi ljósbirtan
hana, en að vörmu spori gat hún
þó gert sér grein fyrir öllu, sem
fór þar fram.
Herbergið var fult af tóbaksreyk,
og loftið inni var kæfandi, fyrir
þann sem utan að kom úr hreinu
og ómenguðu andrúmslofti. Á borð-
inu stóð stór fata, sem rauk upp
úr. Cornell var að eltast við jóm-
frúna. En hún varði sig meö stórri
skeið og makaði hann allan út í
framan meö heuni, hve nær sem
hún fékk færi á.
Blanche hafði snúið sér viö til
þess aö sjá til þeirra. Og Bishop
var auðsjáanlega vel skemt með
viðureigninni. ÖIl voru þau blóð-
rjóö í andliti og rennsveitt.
Corliss hallaði sér upp að dyra-
stafnum, og vissi ekki hvað hann
átti af sér að gera — svo piikið
skammaðist hann sín fyrir fram-
ferði gestanna þar í sínum húsum.
En Frona þoldi nú ekki lengur
við i fótunum, svo hún var neydd
til þess að taka eitthvað til bragðs,
og gekk því inn í stofuna.
, — Gott kvöid, Bishop, sagði
hún.
Gáskalætin í honum hættu á
augabragði þegar hann heyröi þessa
vel kunnu rödd, og hann snéri
hægt og seinlega höfðinu til þess
að mæta augnaráði hennar. Hún
hafði iátíö hettuna á yfirhöfninni
falia niður á bakið. Alt fólkið, sem
þarna var inni, þekti hana, — því
hver myndi sá vera á þessum sióð-
um, sem ekki þekti dóttur Jakobs
Welse?
Jómfrúin slepti skeiðinni og Cor-
nell lét fallast niður á stól og fór
að þurka framan úr sér. Bianche
var sú eina sem ekki tapaöi sér
neitt, og hélt áfram að hlæja, —
— en þó lágt með sjálfri sér.
Bishop náði sér þó loks svo,
að hann gat sagt:
— Gott kvöld, en ekki var hann
fær um fremur en það að rjúfa
þögnina sem varð í stofunni.
Frona beið við eitt augnabiik og
sagði síðan:
— Gott kvöld, þiö öllsömun.
— Komið hér, sagði Coriiss,
sem nú var búinn að átta sig aftur,
um leið og hann setti Fronu við
ofninn, gegnt Blanche. Þér verðið
að flýta yðúr að komast úr, og
gæta yðar fyrir hitanum Eg ætla
að reyna að finna eitthvað handa
yöur til að fara í, ,
— Látið mig fá kalt vatn til þess
að þýða mig með. — Bishop get-
ut sókt það.
— Það er þó vonandi ekki neitt
alvariegt eða mikið kal.
— Nei, sagði hún brosandi og
ieit á Corliss um Ieið og húu
reyndi að ná af sér gaddfreðnum
skónum. Tíminn er of stuttur til
þess aö þaö geti verið alvarlegt. í
hæsta Iagi verður það skinnflagn-
ingur.
Það var einhver nöpur kyrð yfir
öllu í kofanum, sero aðeins rofnaði
snöggvast þegar Bishop fór að sækja
vatnið.
Corliss tók upp minstu og fali-
egustu inniskóna sína og hlýjustu
sokkana.
Frona, sem sat og nuddaði á
sér fæturna af öllum kröftum, hætti
og leit upp.
— Þiö skuluð, um fram alt, ekki
mín vegna hætta að skemta ykkur,
sagði hún hlæjandi. Haldiö þiö
bara áfram.
Jake Cornell ræskti sig, og var
harla vandræðalegur á svipinn. Og
jómfrúin var mjög hátfðleg á svip-
inn. En Blanche kom og tók
handklæðið af Fronu.
— Eg fór sjálf niður úr fsnum
á sama stað, sagði hún, um leið
og hún kraup niður og nuddaði
köldu fæturna hennar þangað til
blóðrásin komst í samt lagaftur.
— Eg vona að þér getið svona
nokkurn veginn bjargast við þetta
hérna. Gerið þér svo vel, sagði
Corliss um leið og hann kastaði
skónum og ullarsokkunum til henn-
ar, og færðu þær sig strax í þetta
hlæjandi, báðar stúlkurnar.