Vísir - 28.09.1916, Page 3

ViSiR
Diekkið
LYS
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fáaí alstaöar
Aðalumboð fyrir ísiand
Nathan & Olscn.
St ú I kas
sem er vön skrift og reikningi,
óskar eftir atvinnu við skrifstofu
eða búðarstörf nú þegar eða l.okt.
Meðmæli ef óskað er.
Uppl. á óðinsgötu 5 (uppi).
c
LOGIVSENN
I
Péiur Magnússon,
yfirdómslögmaOur,
Hverfísgötu 30.
Sítni 533 — Heima kl 5-6 .
Öddwr Gíslason
yflrréttarmaiaflufnSnssmaOur
Laufáavegl 22.
Venjuiega heirna kl. 11-12 og 4-5
Sítni 26
Bogi Brynjóifsson
yflrréttarmélaflutnlngsmaOur,
Skrifstofa í Aöalstræti 6 [urpij.
Skrif stofutími frákl. 12— 1 og 4—6 e.m
Hið öfiuga og aiþekta
brunabótafélag
«r WOLGA
(Stofnað 1871)
tekur aO sér alskonar
brunatrygglngar
Aðalumboðsmaður fyrir fsland
Haildór Eiríksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Det kftl. octr.
Brandassuranca Comp.
Vátryggir: Htís, húsgðgn, vöru-
alsfeonar. SkrifstofutímiS-12 og 2-8.
Austursíræií 1.
N. B, Nielsen,
— Talsími 250 — ' Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz. 1916.
2drengiróskast
annar til að læra kökugerð, en
hinn til að keyra út um bæinn
brauð.
V. Petersen
Laugavegi 42.
2 mjaltakonur
vantar nú þegar.
Nánari upplýsingar gefur
Björn Jónsson
— Sími 54 —
\ \ s \.
Afntæli f dag:
Ásgeir Sigurðsson, konsúll.
Geir Zoega, verkfr.
Guöni Egilssou, múrari.
Guöb. S. Ólafsdóttir, húsfrú.
Guðm. Pálsson,' múrarari.
Jarþrúður Jónsdóttir, húsfrú.
Kr. Arngrímsdóttir, ungfrú.
\
Afmæliskort með íslenzk-
um erindum og margar nýjar
tegundir korta, fást hjá Helgo
Arnactyrd í Safnahúsinu.
Dr, Jón Þorkelsson
skjalavörður hefir selt hús sitt
á Hólavelli (Eggerti Jónssyni frá
Nautatúni), og er nú fluttur að
Laugavegi 42.
Framboðin.
Auk þeirra sem getið er um á
öörum stað í blaðinu í dag, hefir
Halldór læknir Stefánsson á Flateyri
boðið sig frarn til þingmenskn í
Vestur-ísafjarðarsýslu. — Framboð
Jóns Jónatanssonar í Árnessýslu
hefir orðið ógilt, vegna þess að
einn meðmælandi hans var ekki á
Kjörskrá, en enginn tif vara. Böðv-
ar á Laugavatni hefir tekið sitt fram-
boð aftur.
Þorsteinn Ingólfsson
fór til Kaupmannahafnar í fyrrad.
Kongshaug
kom frá Englandi í fyrradag.
Nýlátinn
er alþektur maöur hér í bænum,
Jón Guömundsson á Bræðraborg-
arstíg 19, sem kallaöur hefir verið
Jón Smali.
Enskukennara
hefir Harward-háskóli og annar
háskóli í Bandaríkjunum boðið há-
skólaráöinu hér að senda hingað
til háskóians. Hefir boðinu verið
tekið með þökkum.
Listaverkasafnið.
Byrjað er nú að grafa fyrir undir-
stöðunni undir bygginguna yfir iista-
verk Einars Jónssonar, sem reisa á
sunuati við Skólavörðuna.
Dóttir snæiandsins.
Eítir
Jack London.
72 ----
Frh.
Ferðalag þeirra, Jakobs og Fronu,
niöur eftir Hvítá (White River) haföi
verið mjög hættuiegt sakir leysing-
anna.
Auk þeirra komu nú margir
þangað daglega. Og einn meðal
þeirra var Coubertin barón. Frona
rakst á hann daginn eftir aö hún
kom, og varð henni að orði um
leið og hún heilsaði honutn:
Hvað þetta! Eruð þér
kominn hingbö?
— Þér, þér, stamaði hann og
tók ofan loðhúfuna. Mér er sönn
ánægja að hitta yður.
— Eg verð að segja —, byrjaði
hún aftur.
— Nei, nei, greip hann fram í.
Lítið þér nú á. Hann snéri sér við
og benti á bátskrifli, sem Pherson
hafði selt honum, fyrir þrefalt verð
munið þér ekki einu sinni þegar
við vorun stödd hjá frú Schoville
að við töiuðnm um báta, og hvað
eg þekti lítið til með þá að fara,
og þér lofuðuð mér, og sögðuð —
— Aö eg skyldi kenna yður
undirstöðuatriöin?
— Ó, er þetía ekki mikilfeng-
legt! Hlustið þér riú! Heyrið þér
ekki? Heyriö þér ekki niðinn langt
í burtu? Bráðum losna vötnin úr
læðing. Hér er báturinn. Hér erum
viö bæði. Nú byrjar kenzlan. Mik-
ilfenglegt! Mikiífenglegt!
Vineent kom þegar ísinn var órö-
inn rnjög veikur og vondur
yfirferöar. Hann settist að hjá Jóni
Borg, sem var þögull maður og
þverlyndur og vildi belst vera sem
Iengst frá öðru fólki og útaf fyrir
sig. Og það varð nú Vintent til
hinnar mestu ógæfu að hann sett-
ist að í kofanum hjá Jóni Borg,
á meðan hann beið þess að ísa
leysti.
— Gerðu svo vel, hafði Borg
sagt, þegar Vincent baðst ettir að
fá hæli hjá honum. Fleygöu brek-
ánunum þínum þarna t hornið —
Bella getur svo tekið burtu ruslið
sem er í auða rúminu.
Svo steinþagði hann þangað til
urn kvöldið, þá sagði hann:
— Þér eruð nógu stór og stæði-
legur til þess að elda matinn yðar
sjálfur. Þegar stúlkan er búin að
halda á ofninum þá getið þér byrj-
að strax.
Siúlkan, sem hét Bella, var ung
og lagleg Indíánastúlka.
Að loknurn kvöldverði sat Borg
við boröið og studdi hönd undir
kinn. Var hann að reykja slæmt og
iila lyktandi Indíánatóbak og staröi
út í bláinn.
— Hafiö þér verið lengi hér í
Iandinu? sagði Vincent í þvt skyni
aö byrja á samtali við húsbónd-
ann.
Borg leit við honum, þver og
þrákelknislegur. Hann steinþagði
langa stund, rétt eins og hann væri
að hugsa eitthvert flókið vandamái,
en svo var eins og hann rankaöi
við því, alt t einu, að yrt hefði
verið á hann, og hann svaraði:
— í fimtán ár.
Svo þagnaði hann aftur og sat
eins og í djúpum hugsunum.
Vincent starði sjálfsagt hálfa
klukkustund, steinþegjandi áþenna
undarlega, þögula mann. Hann var
stór og mjög sterklega vaxinn, hár
og skeggið hæruskotið, ennið hátt
og andlitið ekki ófrítt.
Bella, sem var að þvo upp disk-
ana misti niöur stórann blikkbolla.
Það var djúp þögn í kofanum, svo
þessi óvænti hávaði, þegar bollinn
datt á gólfið vakti enn meiri eftir-
tekt þess vegna. Og á sama augna-
biiki rauk Borg á fætur, fleygði
um stóinum, sem hann haföi setið
á, og rak upp mjög óviðfeldið
öskur.
Bella rak upp angistaróp, eins og
hrætt dýr, og skreið að fótum hans.
Vincent fann hvernig hárin risu
á höfði honum, því hann bjóst við
hinu versta.
En alt í einti beygði Borg sig
niöur, reisti við stólinn og hné
niöur á hann. Með hönd undir
kinn, eins og áður, sat hann nú
þarna, eins og í djúpurn hugsun
um. Enginn mælti orð frá vörum,
og Bella hélt áfram að þvo disk-
ana.