Vísir - 03.10.1916, Page 3

VÍSIR
að nást, hvað sem það feostar.
Eg þekki Wn Ling prins og veit
hversu hann hatar Bleik. Og það
er engnm vafa bnndið, að hann
verður höfðinn skemmri þegar
sól rís á morgnn, ef honum verð-
nr ekki bjargað fyrir þann tíma.“
Að því mæltn snern þeir til
dyra og ætluðu á brautu ár hás-
inu. Eu þá urðu þeir varir við,
að Yvonne var alls ekki í her-
berginu. [Frh.]
nL* «sL» »J/« nL »1« »J>* *«.t* y
Bæjarfréttir.
f
Áfmæli á morgun:
Þórður Erlendsson ökumaðnr.
Konráðíaa Pétursdóttir húsfrú.
Kristín Torlacius prjónakona.
Sigríður Jónsdóttirungfr.
Dorotea Sigurjónsdóttir verslunark.
Egill Jacobsen kaupm.
Margrethe Krabbe háafrá.
Magnús Thorsteinsson bankaritari
Sigurðnr Sigurðsson ráðun.
M. Júlíusson Magnás læknir.
Camilla Grauslund hásfrá.
Jón Bárðarson klæðsk.
Ingíleif Zéga ungfr.
Þorsteinn Þorsteinsson skipstj.
Kristján E. Hausson trésm.
•Ajfmælisltort með íslenzk-
um erindum og margar nýjar teg-
undir korta, fást hjá llelga Árna-
syni í Safnahásinu.
Húsnæðisysið.
1 gær var auglýst eitt herbergi
til leigu hér í blaðinu og eitthvað
20—30 manna spurðust fyrir um
það.
Hnsaleigan.
Sagt er, að sumir sem einstök
berbergi hafa á boðstólum heimti
ná 20—30 krónur í mánaðarleigu
fyrir litil loftherbergi, sem áður
hafa verið leigð fyrir 5—8 krónur
Lýgilegt er þetta að vísu, en ef
satt er, ætti ekki að tefja fyrir
því. að bráðabirgðalögin um há-
mark hásaleigu nái fram að ganga.
Skrifstofar.
Allir flokkarnir, sem hafa þing-
mannaefni í kjöri við kosningarn-
ar hér í haust, hafa komið sér
upp kosningaskrifstofum:
Heimastjórnarmenn í G.-T.hásinu
Sjálfstæðismen í Templarasundi
nr. 3 (á horninu) og verkamenn
í Bárubáð
Myrkar,
svartasta „bæjarstjórnarmyrkur"
var á götunum í gærkyeldi. —
Eu hvernig er það, eru hjólreiðar-
menu (og bifreiðsr?) skyldirtilað
kveikja, þegar bærinn gerir það
ekki?
Flskkaup.
Dýrtíðarnefnd bæjarstjórnarinn-
ar hefir samið við átgerðarfélagið
„ísland“, um að það geri át botn-
vörpunginn „Mars“ til fiskveiða
fyrir bæinn á sama hátt og i fyrra.
Mars lagði át í fyrstu ferðina í
gærkveldi og kom aftur í morgun
með afla.
25 krónur
voru Visi færðar í gær að gjöf
til ekkjunnar Þórunnar Björns-
dóttur, sem sagt var frá í blaðinu
í gær, að mist hefði mann sinn
frá 6 ungum börnum. Vísir færir
gefendanum þakkir munaðarleys-
ingjanna.
2 maskínistar
og
einn mótoristi
geta fengiö atvinnu viö hafnargerð
Reykjavíkur nú þegar.
Uppl. á skrifstoíu haínargerðarinnar milli 11—3.
Skrifstofur
H. Benediktssonar
ern fluttar
t Thor valdsensstr. 2.
Tilkynning.
í dag hef eg undirritaður opnaö
rakarastofu mína á Laugaveg 19.
Einar Ólafsson.
Dóttir snælandsins.
Bttir
Jack London.
„Þeir sögðn að þeir ætluðu
fyrst að reyna betur. Þessi Cou-
bertin er óttalegur sólargapi, eins
og þér vitiö“.
„ Já, og faðir minn er það Iika“,
sagði hán brosandi. „En viljið
þér ekki fara inn og hafa fata-
skifti? Það eru [þur föt inni í
tjaldinu“.
„Ónei“, sagði hann og fleygði
sér niður við hliðina á henni, „það
cr nógu heitt hér í sólskininu“.
Langa stund stóðu þau ná og
horfðu á eftir mönnunum, sem,
vegna fjarlægðarinDar, litu nú át
eins og svartir smáblettir á ísnnm.
Þeir voru ná komnir át á miðja
ána og næstum því mílu vegar
npp eftir henni. Frona kíkti stöð-
ngt á þá, þótt þeir oft byrfu henni
sjónum á bak við jskahrönnina.
„Þetta var ekki rétt gert af
þeim“, heyrði hán að VinceDtvar
að nöldra. „Þeir sögðust ætla að
eins að reyna einu sinni enn.
Annars hefði eg ekki snáið aftur.
En þeir komast þetta ekki — það
er alveg ómögulegt".
„ Já, — noi, — já! Þeir snáa
við“, sagði hán ná alt í einu, „en
hlustið þér! Hvað er þetta?
Einhver þungur kliður, eins og
þrumuguýr í fjarska, barst ná frá
ísnum á ánni. Hán stökk á fæt-
ur. „Gregory! Áiu mun þó ekki
vera að ryðja sig“, sagði hán, og
var mjög óróleg.
„Nei, nei! Það er ómögulegt.
Sko, ná hættir þetta aftur!“.
„Hlustið þér! Hlustið þér“,
kallaði hán ná aftur.
Enn á ný heyrðu þau sama
skarkalanu og áður, nema nú kvað
miklu meira að honum, og dunur
og dyukir bárust að eyrum þsirra
í sífellu.
„Ó! þvi flýta þeir sérþóekki!“
Mennirnir stóðu við og voru
auðsjáanlega að ráðgast um.
Svo kíkti hán bæði uppeftir og
niðureftir ánni, en gat þó ekki
séð neina hreyfinga á ísuum.
„Þá þarft ekki að vera hrædd,
Frona“, sagði Vincent og lagði
haudlegginn yfrnm hana, eins og
i því skyni að hnghreysta hana.
„Ef nobkur hætta er á ferðum,
fara þeir nær um það en við, og
gæta sin i tíma“.
„Eg hefi aldrei séð svona stóra
á ryðja sig“, sagði hán, og sett-
ist svo niður og beið.
Skarkalinn í ísnum á ánni óx
og rénaði á víxl, með lengri og
skemmri millibilum, en að öðru
leyti voru engar líkar til að áin
mundi ryðja sig. Smátt og smátt
færðust mennirnir nær árbakkan-
um og duttu þeir þó oft niður um
ísinn á þeirri leið. Þegar þeir
loks náðu landi, skulfu þeir af
kulda og voru allir rennvotir.
„Ná, loksins!“, sagði Frona og
tók um hendurnar á föður sínum,
„eg var farin að haída að þá
mundir aldrei ná hingað aftuTu.
„Svoua ná, blauptu ná inn og
báðu til miðdagematinn!“ sagði
Jakob Welse hlæjandi, „það er
engin hætta á ferðum“.
„Já, eu hvað gengur þá á!“,
„Stewartáin hefir rutt sig og
jakana ár henni rekur ná hingað
niðureftir, undir ísuum á Yukon-
ánni. Við heyrðum glögt hvernig
þeir ruddust áfram uudir ísnum“.
„Ó, það var óttalegt, óttalegt!“
hrópaði baróninn. „Og vesalings
maðurinn! Yið getnm ekki frels-
að hann“.
„Já, við getum það“, sagði
Jakob Welse, „yið reynum aftnr
með hundunum, þegar við erum
hánir aö borða miðdagsmatinn.
Flýttu þér, Frona“.
Ea það sýudi sig að hundarnir
voru ómögulegir til þessarar vinno.
Það var ekki hægt að koma þeim
í skilning um til hvers varætlast
af þeira, og sneru sí og æ til sama
lauds.
„Ef við bara gætum komið þeim
á stað, þá mundu þeir skilja það
og alt ganga vel. Galdurinn er
að koma þeim fyrsta þeirra át á
ísinn, þá koma hinir á eftir“,
sagði Jakob Welse. En svo fór
þó að lokum, eftir margar árang-
urslausar tilraunir, að þeir urðu
að hætta við þetta áform sitt.
Þegar á daginn leið óx hávað-
inn í ísnum. Fyrri part nætur óx
hann og hélt þannig áfram fram
undir morgun daginn eftir, að alt
varð kyrt.
Vatnið i ánni hafði hækkað um
átta fet.
„ísinn hefir hlaðist saman í
garð einhversstaðar hér fyrir neð-
an“, sagði Jakob Welse, „þess
vegna hækkar svona í ánni“.
„Og hyað svo?“ sagði barón-
inn.
„Svo getur bátnrinn okkar flotið
á vatninu11.
Þegar birti af degi fóru þeir að
svipast nm eftir manninum. Hann
hafði ekki fæit sig neitt ár stað,
en þegar þeir skutu ár byssunum,
sáu þeir að hann reyndi að veifa
til þeirra með hendinni.