Vísir - 04.10.1916, Blaðsíða 3

VIS I»R
Hindsberg
Piano og Flygel
eru viðurkeud að vera þau beztu
og vönduðustu sem búin eru til á
Norðurlöndum. — 'Verksmiðjan
stotnsett 1853.
Hljóðfæri þessi fengu- „Grand
Prix“ í London 1909, og eru
meðal annars seld:
H. H. Ciiristian X,
H. H. Haakon VII.
Haía hlotið meðmæli frá öllum
helztu tónsnillingum Norðurlanda,
svo sem t. d.
Joackim Audersen,
Professor Bartboldy,
Edward Grieg,
J. P. E. Hartmann,
Professor Matthison-Hansen,
C. F. E. Hornemann,
Professor Nebelong,
Ludwie: Schytte,
Aug. Winding,
Joh. Svendsen,
J. D. Bondesen,
Aug. Enna,
Charles Kjerulf,
Albert Ortb.
Nokkur hljóðfæra þessara eru
ávalt fyrirliggjandi hér á staðn-
um, og seljast með verksmiðju-
verði að viöbættum flutnings-
kostnaði.
Verðlistar sendir um alt land,
— Og fyrirsparnnm svarað öjótt
og greiðlega.
0. EiriltSS, Reykjavík.
Einkasali fyrir ísland.
zsl ensiu
í útsaumi og dönsku geta nokk-
rar stúlkur fengið á Laugaveg 42
hjá Elinborgu Þ. Lárusd.
Heima kl. 6—8 e. b.
Veðrabrigði
í Grikklandi.
Það mega heita allmorkileg
tíðindi, sem hermd voru í skeyt-
inu til Ví9is frá 1. þ. m., að allir
helstu menn í her og flota Grikk-
Iands væru kornnir i flokk með
Venizelos. Það hefir löngum verið
talin mesta stoð og stytta Þjóð-
verjasinna í Grikklandi, að þeir
hefðu herinn með sér, þ. e. 8. s.
hershöfðingjana. Þeir hafa verið
sá þröskuldur, sem Venizelos hefir
ekki getað yfirstígið, þó hanu hafi
haft mikinn meiri hluta þjóðar-
innar með sér. Það eru því furðu-
leg veðrabrigði sem orðia eru þar
í landi, ef allir helstu herforingj-
arnir eru nú komnir á sveif
bandamanna.
Vitanlega hefir það ráðið mestu
um aðstöðu þeirra, að þeir hafa
haft slíka tröllatrú á Þjóðverjum,
að þeir hafa talið víst að þeir
myndu vinna sigur. Ea þegar sú
trú var horfin, þá var fylgið farið
sömu leiðina.
Nú iítur því svo út, sem Kon-
stantin konungur standi einn uppi
og getur þá varla hjá því fariö,
að dagar konungdóms haus séu
senu taldir. Þess sjást engin
merki, að hann ætli að hverfa
frá „viilu síns vegar“ og krjúpa
að fótsbör bandamanna, enda
getur hann það ekki. Hann hefir
tekið ráðiu af þjóðinni og brotið
þingræðið, í því skyni að frelsa
hana frá ógæfu, ef hann nú viður-
kendi að þingræðisbrotið hefði
verið framið af skammsýni eða
hlutdrægni, þá fyrirgerði baan
með þvi réttinum til konungs-
tignarinnar. Þá gæti enginn borið
traust til hans.
Þegar hann verðnr að viður-
kenna að hann hafi gert rangt,
verður hann um Ieið að afsala
sér konungstigninni af fúsum
vilja. Og er þá sennilegt að hann
selji hana ríkiseifingjanum í hend-
ur, eins og getið hefir verið til
að hann myndi gera. — En geri
hann það ekki, eru allar líkur til
að hún verði at honum tekin og
þá væntanlega ekki fengin syni
hans, heldur stofnað lýðveldi undir
forustu Venizelosar. Og óvinir
Venizelosar segja, að það hafi
verið markmið hans frá upphafi.
VÁTRYGGINGAR
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar
A. V. Tulinius,
Miðstrœti — Talsími 254.
Hið ofluga og alþebta
bruuabótafðlag-
WF ‘WOLGA
(Stofnað 1871)
tekur að sér allsbonar
brun atry ggingar
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
Halldór Eirílxsson
liókari Eimskipafélagsins
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vótryggir: Hús, húsgögn, vörur alsk.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
X. B. Nielsen.
LÖGMENN
i
Pétur Magnússon
yiirdómslögmaðnr
Miðstræti 7.
Sími 533. — Heima kl. 5—6.
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálattutningsmaður.
Skrifstofa í Aðalstræti 6 (uppi)
Skrifstotutimi frá kl. 12—1 og4—6e.m.
Talsimi 250.
Oddnr Gíslason
yflrréttarmálaflutuingsmaður
Laufásvegi 22.
Venjul. heima kl. 11—12 og 4—5.
Sími 26.
Gott Píanó
fyrir (575 kr.
frá Sören Jensen KhöfD.
Tekið á móti pöntunum og gefnar
upplýsingar í Vöi-ulixiwinix.
Einkasala fyrir ísland.
K. F. U. M.
Yæringjar allir, (nýliðar einnig)
mæti til skrásetningar miðviku-
fimtu- og föstudagskvöld kl. 6—
6Va og 8-8Va i K. F. U. M.
Kaupið Visi.
Dóttir snælandsins.
Effir
Jack London.
„Við getum ekkert aðhafst, bar-
ón, fyr en ísinn brotnar meira.
Þá gerum við siðustu tilraunina
á bátnum. Vincent, þér ættuð að
ná í ábreiðurnar yðar og verða
hérna í nótt. Við þurfurn meun
undir árarnar og eg held að við
kannske getum náð i Mc Pherson
i viðbót“.
„Það þarf ekki“, greip Vincent
fram í, „og eg skal vera kominu
hér strax í birtingu11.
„Já, en því getið þér ekki haft
not af mér“, spurði baróninn.
Frona svaraði hlæjandi: „eg er
ekki búin að kenna yður ára-
lagið ennþá, munið þér það!“.
„Og það verður ekki tími til
þess í fyrra málið“, sagði Jakob
Welse. „Þegar ísinn fer að brjóta
npp, þá gengur það fljótt fyrir
sig. Vincent, Mc Persou og eg
verðum víst neyddir til að verða
öll Bkipshöfnin. Mér þykir það
slæmt, barón, en yður mun ekki
veita af að vera hér eitt ár hjá
okkur enn, áður en þér verðíð fær
i slíka ferð“.
Ea barón Coubertin bar sig mjög
illa út af þessu.
XXIII. KAP.
„Vaknið þið, evefnpurkur, vaku-
ið þið!“.
Það var Del Bishoþ sem kall-
aði, og Frona og faðir hennar
voru ekki lengi að vakna, komast
í fötin og út.
ísinn á ánni var kominu í hreyf-
ingu og brak og brestir og háir
hvellir bárust að eyrum þeirra.
„Hvenær byrjar það?“ spurði
hún Del.
„Það líðnr ekki á löngu“, svar-
aði hann og benti npp eftir áuni,
„það hækkar í henui um eitt fet
á hverjum tíu mínútum“.
„Hætta á ferðurn11, bætti hann
við glottandi, „uei ekki hérna.
Það er víst. Eu eg verð að fara
til baka. Það er miklu verra
niðurfrá hjá okkur. Það var orð-
ið fimtáu þumlunga djúpt vatnið
á kofagólfiuu og Mc Pherson og
Corliss standa þar á höfði til þess
að leita að öllu, sem ekki má
vökna, og fleygja því upp í rúm-
„Segðn Mc Pherson að veratil-
búinn þegar við sendum eftir
honum“, kallaði Jakob á eftir Del,
og svo sneri hann sér að Fronu.
„Það er annars komið mál til þess
að Vincent fari að láta sjá sig“.
ísinn var í hreyfingu og brak
og brestir og undarleg hljóð heyrð-
uít við og við.
„Og eg sem hélt að þetta yrði
stórkostleg sjóu“, sagði baróninn,
„en svo er þetta ekki neitt“.
En um leið og baróninn sagði
þetta, steig- hann á ísjaka í ógáti,
sem rak fram hjá. Þetta skeði í
svo skjótri svipau, að Jakob
Welse, sem rétti út hendina til að
ná i hann, misti hans og hann
var á svipstundu horfinn.
En svo komu þau Jakob og
Frona auga á hann þar som hann
rak niður ána á jakanum. Jak-
inn hoppaði upp og niður, ert bar-
óninn hélt jafnvæginu, og tókst
honmm litlu síðar að stökkva af
jakanum og upp á árbakkann.
En nú fór gamanið að grána.
Jakahrönnin óx með hverju augna-
bliki, sprakk í þúsund stykki með
iniklum gný og hlóðst svo upp
aftur. Tröllvaxnir jakar hlóðust
hver ofan á aunan og mynduðu
risavaxna girðingu. Jakarnir rifu
stór skörð í ávbakkana og sviftu
burtu með sér stórnm stykkjum
og furtttrjám, sem voru rifin upp
með rótum.
Það var nú flugaatraumur i ánni
og eyjan nötraði undir fótum
þeirra.
„Þetta er stórkostlegt", sagði
Frona, sem hélt í sína hendina á
hvorum þeirra, föður sínum og
baróninum. „Finst yðnr þettá
ekki stórkostlegt, barón?“.
„Ó!“, sagði baróninn og hristi
höfuðið, „ó, eg hafði rangt fyrir
mér. Ó, hvað mér þykir það
slæmt! En þetta er dýrlegt'
Sko!“.
Hann bsnti niður eftir ánni þar
sem isjakarnir ruddust á litla eyju,
hlóðust í háan garð og hrundu
aftur ’niður á víxl með braki og
brestum.
„Það er á svona stöðum að stýfl-
ur myndast“, sagði Jakob Welse,
„sæktu kíkinn minn, Frona". —
Hann kíkti siðan langa hríð.
„Hrönnin vex, hækkar og vex“,
„Já, en áin er þó að minka“,
kallaði Frona.
Og nú tóku þau eftir því að
lækkað hafði alt i einu í ánni nm
sex fet.
„Maðurinn er enn þarna“, sagði
Welse, „en nú hreyfir hann sig
ekki“.