Vísir - 05.10.1916, Blaðsíða 3
VISIR
það svívifðing þótt eg gæti þess
að þesai maðar hefði setið á írrjót-
garði? Ja — þá er orðið vand-
lifað í þessam heimi. Ef þetta
getur ka-last svívirðiíegt, þá verð-
ur margt að athuga íyrir lögmaun-
ídii þegar bann hefir lokið sér af fyr-
ir fult og alt, sem hann einu sinni
var nú að hugsa nm að gera ekki
þótt baun eftir að hann lét af
ritstj. „Vísie“, væri drifinn til að
halda áfram náminu.
Þá skoðun hefi eg áður látið í
ljósi að brek G. S. og misbrestur
á hrossaútflutnÍDgi hans kæmi
méske til af vankunnáttu, en nú
er eg smámsaman að komast á
þá skoðun að það sé miklu frem-
ur af dæmafáu kæruleysi, skeyt-
ingarleysi, eða þá hreint og beint
af öðru ennþá verra. Þótt bann
hljóti að sjá, ?ið gripirnir séu
stórgallaðir, þá er sjálfsagt að
kaupa þá samt; slíkt er illgirni
gagnvart skepnunni og svik gagn-
vart kaupandanum.
Ekki var hann að sögn lengi
að slá sér á heysjúka hestinn hjá
Petersen, skökku merina frá
Skipholti, fótaveika hestinn á
Njálsgötu o. s. frv. Og fáir munu
geta kallsð það Iofsverðan áhuga
um vellíðan skepnanna að kaupa
fylfullar hryssur til útfiufcnings,
eða hryssur með folöldum, drepa
undan þeim eða selja folöldiu og
drifa þær svo með full júrin af
mjAJk sjóleiðina til Útlasda. Nærri
má geta hvornig þeim skepuum
Iíður á ieiöinni, þótt tg viti )-að
að G. S. hafi aldrei þjáðst gf
samskonar raeðferð, þá ætti hann
að geta ofurlítið ígrundað með
sjálfnm sér hvernig sú líðan
mnni vera. Hann hefir áður viður-
kent að hann hafi sent vont hey
með útflutningsstóðinu, en á sama
tíma er hanu að reyna að verja
rangnn málstað og telja fóiki trú
um að alt sé eins og það eigi að
vera, og heldnr þó áfram í sama
skeytingar- og kæruleysinu, því
um daginn þegar „ísland“ fór
siðast til útlanda, var en á ný
gert afturreka hey hjá þðssum
sama munni fyrir þá sök að það
var svo elæmt; meira að segja
hyllist hanD til þess að láta heyið
koma svo seint til skips, að af-
greiðslan eigi erfiðara með að
reka það fcil baka er alt er komið
í eindaga og skipið er á förnm.
Þegar svo þessi maður er að halda
uppi vörnum í þessu máli, þá íer
skörin að færasfc upp i bekkinn.
Þessi roaður sem hvert axar-
skaptið gerir á fæfcur öðru, annað-
hvort visvitandi eða óafvitandi.
Honum væri nær eins og góðu
börnunum að kannast við glappa
ekotin og reyna að bæta úr mis-
fellunum, þá yrðum Yið máske
góðir vinir aftnr eftir alt þófið,
enda Mwm við það máske enn,
þrátt fyrir alt og alt!
En að skrifa um málið þannig
að annar segir það gott og ekki
þörf á neinni lagfæringn á því
sem hinn segir að sé slæmt og
jafnvel á sumum sviðum ófært,
er og verður til að gera ílt verra
— einungis til þess að mótstöðu-
roaður minn sekkur dýpra og
dýpra ofan i vilpana, þvi í júlí-
mánnði setti G. S. sig sjálfan i
gildiuna með svari sínu til mia
og þar situr haim fastur ennþá.
Leiðinlegt er það að Gunnar
frændi skuli ekki kunna að lesa
ennþá, þvi „Úða“ grein min er
ekki í „Dýraverndaranum11 heldur
Dýravininum Og það skyldi
gleðja mig ef sem flestir vildn
lesa þá sögu, því hún er svo rétt
sögð og frá skýrt samvei*u okkar
sem auðið rr. 0g «g skammast
roíii alls ekki fýiir það þótt eg
hafi fengið mér í staupinu í þá
dag-T, með því að eg lét þau víti
mér að varnaði verða, og hef lagt
niður þann löst sem eg tel vera
á þeim roönnnm sem fá sér
m i k i ð „neðan í því“. Og þótt
eg hafi oii:u siuni lifað í ein-
hverju því, stm er mér til lítils
sóma, þá tel eg það ekki sjálf-
sagt að sfcinga uppgerðarsólskins-
andlítinu undir rófnna og halda
áfram eins og keldusvín að lifa
í sama forarpollinum, eins og alt
virðisfc benda á að G. S. vilji gera.
Rvík 27. eept. 1916.
Jóh. Öqm. Oddsson.
Gula dýrið.
[Framh.]
Þeir urðu dálítið nndrandi er
þeir urðu varir við að hún var
farin Og Tinker fór að kalla á
hana. Hún ausaði ekki svo Tink-
er sneri aftur inn í reykingastof-
nna tií þesw að leita að henni.
En ait í einu heyrði hann kallað
úr fjarlægð og heyrði hann að
það var Yvonne sem kallaði. Það
var einhver áfergja í röddinni.
„Hvar eruð þér“ kaliaði Tinker.
„Farið í gegn um gafl-dyrnar á
revkingastofunni o<r inn í ganKÍnn“
yar svarað.
Tinker og lögreglustjórinn flýtti
8ér sem mest þeir máttn eftir því
sem þeim var til vísað. Þeir fóru
eftir ganginum og komu loks að
hurð þar.
„Flýtið ykkur“ kallaði Yvonn.
„Eg hefi mikilvægar fregnir að
flytja ykkur“.
Þeir opnuðu dyrnar og litu í
kring um sig er þeir komu inn
fyrir. Herbergið var litið og
gluggalaust og var nú upplýst af
litlu vasaljósi. Þetta var í raun
og veru ekki anBað en etórt leyni-
hólf í húsinu. Þar var ekki ann-
að en borð og einn stóll, gömul
ábreiða á gólfinu og smáspegill.
Tinker og lögreglustjórinn horfðu
undrandi í kringum sig og skijdu
ekki í því að Yron.n befði fengið
nokarar merkilegar uppiýsingar í
þessu herbergi.
Þeir gengu nær henni. Þá tók
hún spogilinn af þilinu og rétti
þeim.
„Lesið þið það aem skrifað er
á hann“, sagöi hún Jágt.
Tinker tók við honsm og hélt
honum þannig, að þeir gátu séð
glerið greinilega. í fyrstunni sáu
þeir ekkert annað en ryk sem
hafði sest á spegilinn og virtist
2 maskínistar
og
einn mótoristi
geta fengið atvinou við hafnargerð
Reykjavíkur nú þegar.
Dppl. á skrifstofu hafnargerðarinnar milii 11—3.
Kirls..
Nathan & Olsen
kaupa vei verkaðan
Sundmaga.
óskar eftir atvinnn nú þegar við
afgreiðslu í búð eða bakaríi.
Tilboð merkt „350“ sendist á
afgr. Yisis.
Frá 1. okt.
er eg til viðtals á l auga-
veg 11 miðvikudaga og laugar-
daga kl. 2—3.
Sig. Magnússon
læknir.
vera margra ára gamalt. En þeg-
ar þeir fóru að gæta betur að,
sáu þeir að einhverjir stafir voru
dregnir i rvkið. Þeir fóru að
le»a það sem skrifað, var og hijóð-
aði það svo:
„Mér hefir verið veitt eftíför
hingað. Var grunaður um græsku
og tekinn til fanga, Er nú faDgi
í þessu herbergi. Hefi verið flutt-
ur fram fyrir W. L og dæmdur
til dauða. Yerð ekki drepinn hér.
Yerð fluttur tii Kaitu og fórnað
þar. Rekið sporin — B“.
Eftir litla stund voru þau öll
komin út á götu. Lögreglustjór-
inn bauð þremur mönnum að vera
á verði hjá húsinu. Síðan sendi
hann eftir bifreið sinni og ók með
þau Tinker og Yvonn tii gistihús-
ins. Áður en bann skildi við þau
fallvissaði hann Tinker um að
hann skyJdi gera alt sem í hans
yaldi stæði til þess að leiða málið
til farsælla lykta.
„Eg get ekki verið í þessari
óvissu lengur", sagði Tinker við
Yvonne þegar þau voru komin inn.
„Eg verð að gera einhverjar ráð-
stafanir þegar í stað“.:>Hún lagði
báðar hendur á axlir honum og
eagði: „Nú skulum við fara út í
skútuna mína og og þar sknlum
við ráða ráðum okkar“. [Frh.]
Stúlka
vel að sér óskar effcir vinnu
nokkra tíma á dag helsfc við létt
ritstörf, barnakenslu eða eitthvað
þvilíkt.
Uppl. á Ránargötu 29 a
milli 2 og 4 e. h.
Dnglega stnlkn
til að standa fyrir þvottahúsinu,
2 þvottastúlkur og eina gang-
stúlku, vantar að 'Wifílsstö^-
um. Upplýsingar gefur yflr-
hjúkrunarkonan.
á -j-. -i- vtt vL. vL. .1. .1. *
|J Bæjarfréttir. k k (■
Eldur
kviknaði í verksmiðjukjallaran-
um hjá Eyvindi Árnasyni, í gærkv.
en ekki varð þó verra úr en að það
tókst að slökkva hami áður en
slökkviliðið kom á vettvang.
Póstafgr.maður
í Borgarnesi var skipaeur nýlegu
Sigurður Eggerz sýslumaður.
Ceres
var á Húnaflóa i gær. Vænt-
anleg hingað á föstudag.