Vísir - 10.10.1916, Blaðsíða 3
VISIR
Símskey ti.
Kaupmannahöfn 9. okt.
Serbar hafa tekfð Dobro og Polje.
Miðveldin bafa tekie Kronstadt (í Siebenbiirgen).
Lambros er orðinn forsætisráðherra konnngsins í
Grikklandi.
Danski kafbáturinn „Dykkeren" sökk í Eyrarsundi
eftir árekstur.
settnr læknir í Þietilsfjarðarhér-
íiði og fór áleiðie þangað á Ceres
i gær.
Prentvilla.
Jóh. Ögm. Oddsson heflr beðið
Vísi að ;geta þess að prentvilla
hafi verið í grein hans á dög-
unnm, þar sem talað var um
óregludaga, átti að vera
áreyneludagar.
Trúlfouð
eru ungfrú Sesselja Hansdóttir
Smiðjustíg 9 og hr. vélam. Jón
Jónsson Barónsstíg 14.
Goðafoss
var á Siglufirði í gær.
Erlend mynt.
Khöfn 9. okt.
Sterlingspund kr. 17,52
100 frankar — 62,75
Dollar — 3,69
Fermingar og brúðkaupskort,
með ísl. erindnm, margar teg.,
fást hjá Helga Árnasyni í Safna-
húsinu.
Þýsk menniug og ensk
frá
íslensku sjónarmiði.
Síðustu árin hefir hér verið tal-
að svo mikið um sálarfræði
og sálfræðislegar rannsókn-
ir, að það liggur við, að álitið sé,
að allir þeir, sem láta „borðin
dansa" eða segja drauma sína, séu
að fást við vísindalegar tilraunir.
Sálarfræðin er sjálfsagt yfirgrips-
mikil og nær einnig til andatrúar-
Dóttir snælandsins.
Effir
Jack London.
— Svona, nú er nóg komið af
þessn, sagði nú Corliss. Þér
komið með.
— Það dettur mér ekki í hug.
Jeg--------
— Haltu kjafti, hrópaði nú Del
með drynjandi röddu, sem alt varð
að þagna fyrir þegar hann beitti
henni fyrir alvöru,* enda skaut nú
Skotanum skelk i bringu, og hop-
aði hann frá.
— Hægan, hægan, tók nú Frona
til máls með þýðri röddu, sem í
samanburði við drunurnar í Del
Biahop var eins og þýður vorblær.
Hægan, hægan. Áin er islaus.
Bíðið þið við. Eg kem með!
— Bíðið við, biðið stundarkorn,
sagði Tommy, þegar Del nú tók í
öxlina á honnm til þess að draga
hann út í bátinn; eg hefi gleymt
pípunni minni heima.
— Þú íerð ekki fet, Tommy,
eagði Del háðslega, og eg skyldi
innar og allskonar „drauma Jóa“,
og víst er að andatrúin hefir gefið
mönnum kost á, að kynnast þeim
hliðnm sálarlífsins • hjá ýmsnm
málsmetandi mönnum vorum, sem
ella mundu okkur með öllu ó-
kunnar.
Sama má segja nm stríðið. Það
hefir orðið til að fræða oss nm
insta eðli ófriðarþjóðanna, að vissu
leyti aukið þekkingu vora á hlut-
lausu þjóðunum, en einnig lofað
okknr að gæjast inn i hugsjóna-
heim okkar íslendinga.
Heldur er þar fátæklegt nm-
horfs. Gróðahugur og eigingirni
virðast ætla að kæfa réttlætis-og
sanngirnistilfinningarnar, svo ekki
nefni eg enn göfugri hugtök eins
og gnðmóð frelsis og mánnúðar.
Og þó að ekki allir séu eins
hreinskilnir og bóndinn fyrir norð-
an, sem óskaði að „blessað stríðið
stæði sem lengst“, þá heyrast
samt meðkenningar, sem ekki virð-
ast öllu háleitari.
Einn af háskólakenimrum vor-
um sagði í fyrra haust þegar
lána þér mína pípu, ef eg ekki
sæi á þína pípu upp úr vasa þíu-
um.
— Það var tóbakið, sem eg
meinti.
— Farðu þá í þennan, sagði
Del, og fekk honum tóbakspung-
inn sinn, sem hinn tók við með
skjálfandi hendi. Þú ættir að fara
úr treyjnnni! Komdu! Eg akal
hjálpa þér! Og það segi eg þér,
svona rétt einslega, Tommy, að
ef þú nú ekki hagar þér eins og
karlmanni er samboðið, þá skal eg
aldrei gera neitt fyrir þig framar.
Það getur þú krossbölvað þér
upp á.
Corliss hafði farið úr þykku ull-
arskyrtanni, sem hann var í, til
þess að vera léttari á sér, og svo
þegar Frona kom til þeirra, var
það augljóst að hún var létt á sér
lika. Hún hafði farið úr ullar-
treyjunni og ntanyfirpilsinu skósíða
og var nú í ullarpilsi sem náði
lítið eitt niður fyrir kné.
— Já, hún verður ágæt! nml-
aði DeJ.
Jakob Welse leit til hennar
áhyggjufullur og gekk til hennar
þar sem hún stóð og var að að-
gæta ræðin á bátnnm.
— Þú ætlar þó ekki, byrjaði
hann á að segja.
Hún hneigði höfuðið.
— Þér eruð góð stúlka, greip
fréttist að Þjóðverjar hefðu sökt
Gullfossi: „Hingað til hef eg
haldið með Þjóðverjum, en ef þeir
ætla að snerta við pyngjum okkar
þá held eg að eg breyti skoðun
minni“(!!).
Það er mjög eftirtektarvert að
hér kemur aðeins til greina eigin
hagsmunir, og yfir höfnð þegar
Þjóðverjavinir vor á meðal, eru
að „vitna“, þá eru ástæðurnar,
sem þeir fær& fyrir samhygð
sinni með Þjóðverjum í þessu
voðalega stríði, svo þröngsýnir
og svo óviðkomandi efninu, að
manni dettur ósjálfrátt í hug þrí-
liðudæmið hennar Trínu Iitlu:
þegar eitt pund af kirsuberjum
kostar 12 skildinga, hvað kostar
þá aðgöngnmiði í leikhúsið?
Þjóðverjar eru duglegasta þjóð
Evrópu „af því þeir hafa svo
miklar mætur á í s 1 a n d i“. Þeir
eru mestu vísindamenn heimsins
„af því engin þjóð ritar í s 1 e n s k
nöfn jafn óbjögnð(!!)“ þeir ern
réttvísastir „af því engir segia
eins rétt frá hvað h é r (!) gerist,
eins og Þjóðverjar o. s. frv.
Tommy framm i. Sko til! Eg á
nú konn heima, án þess að eg nú
minnist á börnin mín þrjú, sem
— Alt er til, sagði nú Corliss
og tók um hnífilinn á bátnum og
horfði í kringum sig.
Coubertin tók í hinn hnífilinn
og Del og Tommy — þótt óvilj-
ugur væri — hjálpuðu til að setja
bátinn á flot fram af jakahrönn-
inni.
— Svona nú! Út í með þig,
Tommy, öskraði Del.
Skotinn stnndi við, en hann
heyrði blásturinn í Del á bak við
sig og þorði ekki annað en að
hlýða. Því næst fór Frona út í
bátinn.
— Eg get stýrt, sagði hún við
Corliss, sem nú varð þeas fyrst
var að hún ætlaði með þeim.
Hann leit til Jakobs Welse, svo
sem eins og til þess að fá sam-
þykki hans til þess að hún færi
með, og hann fekk það.
— Á stað með ykkur! Á stað
með ykkur! hrópaði nú Del óþol-
inmóðnr; hvert angnablik er kost-
bært!
XXIV. KAP.
La Bijon var ljómandi fallegur
bátur og vel smíðaður að öllu
Auðvitað eru það ekki nema
fjórir eða fimm Þjóðverjar, sem
rita nm ísland og með því að
ísland er alveg utan við stríðið,
er það smásálarlegt að dæma hern-
aðarþjóðirnar frá því sjónarmiöi,
hvernig þær hafa komið fram við
ísland.
Fyrir rúmu ári síðan voru Eng-
lendingar enn í mestu metum hér
jafnvel oft látið í veðri vaka, að
mikln mundi affarasælla að vera
undir þeirra vernd, en að vera
„óaðskiljanlegur hluti Danaveldis“.
Enska var öllum nauðsynleg og
var farið að kenna hana í öllum
skólum, jafnvel barnaskólum.
Eu nú er komið annað hljóð í
strokkinn.
Englendingar hafa komið við
pyngjurnar okkar“ og nú standa
þeir Þjóðverjum að baki í dugn-
aðí og hverskonar dygðum.
Englendiugarhafatafið íslensk
skip og sett ísle n d i n g u m vissa
kosti nm útflutning og aðflutning
á vörum, og þess vegna er Þjóð-
verjrnn hrósað á kostnað Eng-
lendinga. [Framh.]
Ih. F.
ikrifsíofa
Saniairiiar Islands
verður opin frá 7. október
kl. 1—8 síðdegis
hvern virkan dag.
leyti. En hann var ekki til þess
gerður að ferðast á í rekís, sem
enn var nóg af hingað og þangað
um ána. En Corliss komst fljótt
að rann um það, að Frona var
fullkomlega þeim vanda vaxin að
stýra, því hún sýndi frábæra kunn-
áttu í því að sneyða fyrir hvern
jaka.
La Bijon fór fram hjá stórum
ísfláka, og út í þrönga rennu, en
að vörmn spori var hann svo kom-
inn i gegn nm hana, og var áin
íslaus þar. Heyrðu þau þá ísruðn-
ingana bresta og braka a bak yið
sig.
Tommy stundi þungan.
Þetta var vel að verið, sagði
Corliss.
Stelpukjáninn, sagði einhver,
hvers vegna gat hún ekki beðið
dálítið.
Frona heyrði það og hló. Vance
leit um öxl til hennar og hún
brosti hlýlega til hans. Húfan
var næstnm því dottin af henni,
og lokkasafnið lék sér óhindrað
um háls og vanga.
— Eg hefði mesta lyst á að
fara að syngja, ef eg bara mætti
vera að því, sagði hún. Svona
gæti eg haldið áfram og unað mér
við til eilífðar!