Vísir - 11.10.1916, Síða 3

V-ISIR
NATHAN & OLSEN
hafa á lager:
Rúg — Rúgmjöl — Majsmjöl — Riis — Hálfbaunir —
Flórmjöl, 2 teg. — Hveiti, 2 teg.
Kaffi, brent og óbrent. — Kakaó, í 5 kg. pökkum.
Miðursoðið kindakjöt og Niðursoðnar Perur.
Kex, sætt og ósætt í tnnnum. — Smákex í kössum. —
Marsmannsvindla — og fleiri tegundir.
Speeial Sunripe Cigarettur og Extra Flake. —
Rrjól og Ruilu, — Br. Br.
Oínsvertu — Skósvertu — Gerpúlver.
Oínbursta — Skóbursta — Handbursta — Fatabursta —
Spegla — Þvottaklemmur með fjöðrum og án. —
Herðatré. —
Seglgarn — Kerti — Spil. —
Póstpappír — Vasabækur —
Handsápur. —
Enskar húíur — Skinnhúfur — Loðhúfur. —
Vinnujakka og blúsur, bláar, — Drengjafatnað — Telpu-
kjóla — Nærfaínað allskonar — jVetlinga — Sokka
— Milliskyrtur. —
Álnavöru, margar tegundir.
Hessians — Girðingastaura — Þakpappa — Skilvindur —
Þakjárn.
Varð að taka á öllu sem hann átti
til, tíl þess að komast npp stig-
ann. Menn geta hugsað sér raun-
ina. Það er ekki létt verk fyrir
heilbrigðan mann að klöngrast upp
þrönga járnstiga, þegar skipið leik-
nr á háreistum öldum og kastast
af annari hliðinni á hina, þá geta
menn hugsað sér hvernig það
nmni vera fyrir mann, sem er
hálfmeðvitundarlans, óstyrkur í
hverri taug og hefir verki í öllum
beinum.
höfom við nndirritaðir opnað á
Laugaveg 4
Virðingarfylst
Jónas Sveinsson
Björn Björnsson.
Hann komst upp á þilfarið en
féll þegar og veltist út í aðra
bliðina.* Stormurinn Jék nm hann
nllan og hresti hann eins og sterkt
vin, svo hann náði von bráðar
Valdi á ejálfum sér.
Tveir Kínverjar gengu að hon-
og tóku undir hendnr honum
°g leiddu hann inn í sal þann sem
Vu Ling var í. Hann sat við
^órt borð og Bóremong við hlið
Hium.
begar Kínverjarnir höfðu slept
ókunj á honum, gekk Bleik fram
yrir "Wu Ling og horfði knlda-
68a á hann. Nokkra stundhorfð-
þessir tveir menn 1 augu.
Síðan sneri Bleik sér að Bóremong
Og sagði háðslega:
„Svo þú ert þá orðinn trúníð-
ingnr. Maður gæti hugsað að þú
gætir haft eifthvað þarflegra fyrir
stafni".
Dóttir snæiandsins.
Eflir
Jack London,
— Það gæti eg líka, sagði Cor-
liss. En hún Jét eins og hún
hefði ekki heyrt hvað hann sagði,
og bætti við: Vance, vitið þér
hvnð! Mér þykir svo vænt nm
að við erum vinir.
— Það er ekki mín söb, áð við
ekki erum meira en það, svaraði
hann.
— Nú fcapið þér áralaginu, minn
hæstvirti, sagði hún ásakandi og
hann beygði sig þegjandi niður
yfir árina.
— Svona nú, við skulum nú
fara okkur hægt, sagði Corliss,
þegar báturinn skreið út í stranm-
iun, sem tók hann með sér fram
með skörinni.
— Hverjara skyldi geta dottið
í hug að nú væri miSnr maímán-
uðnr, sagði hún. Sýnist yður ekki
eitthvað ónáttúrlegt við þetta alt
saman, Vance?
Hann samsynti því.
Bóremong var að reykja sigar-
ettu og reyndi að sýnast rólegur
en reiðiglampa brá fyrir í augum
hans um leið og Bleik mælti þetta
til hans. [Frh.]
— Já, því mér nýnist það vera
svo. Eg veit að eg, FronaWeise,
sit hér, bráðJifandi í bát og ræ
eins og eg ætti lífið að leysa, í
samfélagi við tvo karlmenn á
Yukonánni í Alaska, á því herr-
ans ári 1898. Þetta er vatn, en
þetta þarna er ís. Eg er þreytt
í handleggjunum, hjartað í brjósti
mér slær dálítið hraðara en venju-
lega og eg er sveitt, — og þó
finst mér þetta alt eins og draum-
nr. Hngsið þér yður bara! Fyrir
að eins ári síðan var eg í París!
Hún dró þungt andann og leit
yfrnm ána, þangað sem tjald föð-
ur hennar stóð. Eg held að slík
borg sé ekki til bætti húu svo
við. Það er engin Paris til.
— Og fyrir ári síðan var eg í
London, sagði Corliss hugsandi.
En eg hefi endurfæðst síðan.
London? Það er engin London
til lengur. Það er ómögulegt!
Hvernig ætti svo margt fólk að
geta verið til í heiminum? Þetta
hérna er heimurinn, og við vitum
með vissu að i honnm er sárfátt
af fólki, annars gæti ekki verið
evona mikið af ís og snjó. Eg
veit að Tommy eitur nú þarna
og hngsar hlýlega um stað nokk-
nrn, sem hann kallar Toronto.
Það er misskfiningur. Sú borg er
að eins til í hugmyndaheimi hans
— endurminning frá fyrra tilveru-
Á bókauppboðinu í dag
verðnr seld ritvél (Blickensderfer)
úr aluminium, borðatofuborð, di-
vanteppi, gólfteppi og ýms búsá-
höld.
stigi. Yitaskuld trúir hann því
ekki sjálfur. Það er ekki nema
eðlilegt, því hann er enginn heim-
apekingur, og þreytir sig ekki
ú-----------
— Haldið yður saman, sagði
Tommy í hálfum hljóðmp, cn þó
reiður; hættið þessu ólukku bulli,
annars hrynur ísveggurinn ofan
yfir okkur.
Illspár ern oft fljótar að rætast
í heimskautalöndunum. Þan heyrðn
eins og einhyern þyt og ísveggur-
inn rétt hjá þeim riðaði við. AI-
veg eins og þeim öllnm hefði flogið
það sáma í hng á sama augnablik-
inu, Iögðnst þau fast á allar þrjár
árarnar í einu og La Bijon þaut
áfram eins og kólfi væri skotið,
en rétt á bak við bátinn hrunda
mörg þúaund smálestir af js úr ís-
kampinum. Ea báran, sem ísinn
rak á undan sér, lyfti bátnnm hátt
npp, hálffylti hann og skaut hon-
um svo nndan og yfir í lygnnna.
— Hvað sagði eg ykkur, gaspr-
ararnir ykkar, sagði Toramy.
— Sitið nú kyr og auaið bát-
inn, sagði Corliss birstur, annars
gæti farið svo, að hvorki þér né
aðrir yrðn til frásagna.