Vísir - 21.10.1916, Qupperneq 3

VISIR
Tilfcoð
lá fyrir fundiaum frá frú Bríefcu
Bjarnhéðinsdóttur, um að rann-
saka ýmsar þjóðþrifaráðstafanir
bæjarBtjórnanna í Kristjanín og
Stokkhólmi, húsabyggingar, sam-
félagseldhús, fæðingarstofnanir o.
fl. I væntanlegri utanför sinni,
gegn greiðslu beins kostnaðar eða
fyrir ákveðna apphæð. Því máli
var vísað til fjárhagsnefndar til
athugunar.
Gula dýrið.
[Framh.]
Voghan skipstjóri fór á eftir
henni og sagði.
„Þetta Iagast alt, ungfrú. Mér
kom ekki til hugar að yður yrði
svona mikið um þetta. Enginn
maður á skipinu fer í land í Bata-
via, allir skulu halda beina leið
til Kaitu og ef yður væri nokkur
þægð í, myndum við allir leggja
okkar síðustu krafta til þess að
ryðja þessu eylandi af yfirborði
jarðar. Eg veit að —“. Skip-
stjórinn stansaði i miðri setning-
unni, því að einhver heyrðist kalla:
„Eitthvað sést fyrir stafni!“
Voghan sneri sér þegar við, og
bar sjónauka að augum sér. Yvonn
beið við hlið hans.
„Eg get ekki vel séð hvað
þetta er“ sagði hann. „Eg mundi
helst geta til að það væri maður
eða dýr, en slikt getur varla ver-
ið.“
Yvonn tók við sjónaukanum og
horfði i hann nokkra stund og
sagði svo:
„Leysið bátinn strax! Þetta
er maður!“
Áður en Voghan vissi af hafði
hún kastað sér útbyrðis og synti
rösklega i áttina til mannsins.
Báturinn var Ieystur skjótlega
og hálf tylít röskra sjómanna sett-
ust undir árar og reru af öllum
kröftum manninum til bjargar.
Yvonn varð þeim skjótari og
hélt manninum uppi þegar þeir
komu. Hann var síðan dreginn
inn í bátinn og Yvonn á eftir.
Þegar maðurinn var dreginn inn
í bátinD, rak Tinker upp hátt
undrunaróp. Honum sýndist ekki
betur en að þarna væri kominn
Sexton Bleik, eða að minstakosti
skugginn hans, sem starði út í
bláinn með vítt-opnum óðslegum
augum.
Yvonn kastaði sér yfir Bleik,
þar sem hann lá eins og dauður
í bátnum, og brast í grát.
9. kapítuli.
Þýski kafbáturinn.
Sexton Bleik var ekki
danðnr, en nálægt skall hurðin
hælunum. Þegar hanp komst um
borð í „Rauða blómið", var hann
fyrst settur í gnfubað og nnddað-
ur allur. Því næst var hann sett-
ur í rúm.
Yvonn vildi ekki heyra nefnt
að nokkur hjúkraði honnm nema
hún. Hún sat við rúmið hans og
hélt í hendina á honum meðan
hann í óráðinu endurtók hvað eft-
ir annað atburði hinna undan-
gengnu þrautadaga. Hún heyrði
hann hvað eftir annað neína sig
á nafn. Nú heyrði hún leyndar-
málið sem hún hafði þráð, því nú
talaði tnngan aðeins það sem hug-
fólgnaet var. [Frh.]
Ágústa Þorvarðardóttir hér úr
bænura og Kjartan Ólafsson ung-
lingsmaður frá Akureyri. Bana-
mein hans var lungnabólga.
,-ifc-.-A. nI., -d« já
Bæjarfréttip.
I r
if-
Saltgeymsluskúr
er félagið „Kol og Salt“ farið
að byggja á hafnaruppfyllingunni.
Gullfoss
fer héðan að líkindum áþriðju-
dag, síðdegis.
Afmæli í dag:
Anna Christenaen lyfsalafrú.
Bengta Andersen verzlst.
Bjarni Jónsson prestur.
Björgvin Vigfússon sýslumaður,
Guðmundur Helgason trésm.
Guðjón Björnsson trésm.
Guðrún Zoega hf. NýJ. 11.
Kjartan J. Helgason pr. Hruna.
Sigurbjörn Sveinsson kennari
Þórunn Böðvarsdóttir. hf. Hafnarf.
Fimtugsafmæli
á Björgvin sýslumaður Vigfús-
son i dag.
Mjólkin.
Á 36 aura hafa mjólkurfram-
leiðendur selt áfalítirinn. Þeir
ætla að láta verðlagsnefndina
hafa nóg að gera fyrst nm sinn.
„Svarti listinn"
Yeðrið í dag:
Vm. loftv. 540 sv. andv. 7,8
Rv. „ 510 s. kul 0,8
ísaf. „ 448 v. hvassv. 1,3
Ak. „ 495 ssv. kaldi 2,0
Gr. „ 180 logn -4- 2,0
Sf. „ 520 »v. goia 4,7
Þh. „ 544 ssa. st. kaldi 10,1
Messað á morgun
í Fríkirkjunni í Hafnarfirði kl.
6 siðd. sr. ÓI. Ól. (misseraskifti).
í Fríkirkjunni í i.eykjavik kl.
12 á hád. sr. ÓI. Ól. (missera-
skifti) og kl. 5 síðd. próf. Har.
Nielsson.
í Dómkirkjnnni kl. 12: síra
Jóhann Þorkelsson (ferming), kl.
5: síra Bjarni Jónsson.
Nýdáin
eru á Landakotsspítala Steinnnn
Sagt er að fjögur verslunarhús
hér á landi hafi nýlega verið sett-
á „svarta listann“ hjá Bretum:
A. Obenhaupt, Braun, H. Th. A.
Thomsen og síldarbræðslnverk-
smiðja fyrir norðan.
Gefin saman
6. október Kristján Jónsson
sjóm. og Sylvía Þorláksdóttir,
Hvg. 32. og Karl Jónssou sjóm.
og Þorbjörg Jónsdóttir bæði frá
Akranesi, til heimilis á Njáls-
götu 19.
Til útlanda
fóru nú með íslandi: Gnðm. T.
Hallgrímsson læknir Forberg land-
símastjóra, LeiforBöðvarsson verzl-
unarmaður, frá Anna Ásmunds-
dóttir, Jón Ólafsson, skipstj. Þórð-
ur Sveinsson (póstm.) o. m. fl.
Dóttir snælandsins.
Efflr
Jack London.
— Takið ofan hattinn, grenjaði
hann. Hinir hlógu og maðurinn
hlýddi.
Svo byrjaði maðurinn með tré-
sleggjuna aftur: Sverjið þér að
alt, sem þér ætlið að segja hér
fyrir réttinum, sé sannleikur, all-
ur sannleikurinn, og ekkert annað
en sannleikur. Svo sannarlega
hjálpi yður Guð!
Norðlendingurinn játti því.
— Bíðið eitt augnablik við,
herrar mínir! sagði Frona, er nú
gekk inn ganginn á milli raðanna,
eem Btrax var lokað áeftirhenni.
Vincent stökk á fætur og rétti
fram báðar hendurnar í áttina til
hennar. Frona, kallaði hann upp,
6, Frona, eg er saklaus!
Þetta kom henni svo á óvart,
að hún gat ekki áttað sig strax.
Saklaus af hverju? Hann hefði
sannarlega getað verið stiltari!
Hann hefði getað beðið þangað til
ákæran kom fram. Hún vissi ekki
til að h a n n væri kærður fyrir
neitt. Og henni fanst eins og
einhver óbeit á honnm ryddi sér
til rúms í huga hennar.
— Vinur fangans, sagði maðnr-
inn með trésleggjuna. Vill ekki
einhver ykkar ná í stól handa
henni.
— Eitt augnablik, sagði hún
nm leið og hún ökjögraði fram að
borðinu og lagði hendina á það.
— Eg skil ebki — þatta er mér
alt svo ókunnugt — — En svo
varð henni litið á fæturna á sér,
sem voru reifaðir í óhreinum tusk-
um, og hún vissi að hún var í
rifnu stuttpilsi og að önnur ermin
var rifin og þa* skein í beran
handlegginn. Hárið flaksaðist um
vangana og leirslettnr voru i and-
litinn. En þær strauk hán í
skyndi burtu með hendinni.
— Þetta er nú nóg, eagði mað-
urinn með trésleggjuna vinalega.
Setjist nú niður. Það stendur al-
veg eins á fyrir okkur. Við skiJj-
nm þetta ekki heldur. En þér
getið reitt yðcr á að við erum hér
samankomnir til þess að komast
fyrir hið sanna í þessu máli. Setjið
yður nú niður.
Hún lyfti upp hendinni.
— Eitt angnablik —
— Setjist niður, öskraði hann,
það má ekki trnfla réttarhaldið.
Hún sneri sér nú að manninum
sem sat á stólnum og sagði; Herra
forseti! Eg geng út írá því að
hér sé settur gullnemaiéttur. Og
þar sem eg hefi fullsn rétt til að
taka til máls, þegar nm málefni
þessa héraðs er að ræða, þá krefst
eg þess að eg fái áheyrn.
— En þér truflið yfirheyrsluna,
fröken, fröken-------
— Fröken Welse, bættu nú
ýmsar raddir við.
— Fröken Welse, hélt hann
áfram og varð nú miklu kurteis-
ari í öllu viðmóti. Mér þykir
mjög leitt að þurfa að minna yður
á að þér truflið yfirheyrsluna. Þér
ættuð heldnr að setjast niður.
— Nei, það geri eg ebki, svar-
aði hún. Eg óska að fá að spyrja
einnar epurningar, og ef þér ekki
viljið veita mér áheyrn, þá skýt
eg beiðni minni undir úrskurð
fundarins.
Hún leit því næst yfir hópipn
og allir hrópuðu og heimtuðu að
hún fengi að segja það sem hún
óskaði. Forsetinn varð að láta
undan og benti henni að halda
áfram.
—- Herra forseti og samfélagarl
Eg veit ekki vitund um mál það,
sem þér nú hafið með höndum, en
eg veit að eg hefi miklu meira
áríðandi mál fram að bera. Hér
undir kofaveggnnm liggur maður,
sem er að deyja úr hungri. Við
höfum sótt hann yfrum ána. Yið
hefðum ekki farið að ónáða ykkur
ef okkur hefði verið mögulegt að
komast heim til mín. Þessi mað-
ur, sem eg tala um, þarfnast
hjálpar — og það svo fijótt sem
frekast er unt.
— Einhverir ykkar, sem næstir
ernð dyrunum, getið farið út og
liðsint honum, sagði forsetinn. Og
þér, læknir, farið þér út og gætið
að hvort þér ekki getið neitt hlynt
að honnm.
— Beiddu um frest, hvíslaði
Vircent að Fronu.
Frona jánkaði og sagði: Og
því næst, herrá forseti, sting eg
upp á þvi að yfirheyrslunni sé
frestað þangað til búið er að hlynna
að manninum.
— Engan frest! Áfram með
yíirheyrsluna! kölluðu nú allir
fundarnienn í ákafa, svo ekbi var
að hugsa til að frestur fengist.
— Jæja Gregory, sagði hún
brosandi við Vincent, um leið og
hún settist á stól við hliðina á
honum. Hvað er á ferðum?
Hann greip nm hönd hennar og
þrýsti hana fast. Þú skalt ekki
trúa þeim, Frona. Þeir ætla sér
að — að drepa mig.