Vísir - 28.10.1916, Blaðsíða 3

VISIR
Til minnis.
Baðhúsið^opið kl. 8—8, ld.kv. til 11.
Borgarstjðraskrifstofan kl. 10—12 og
1—8.
Bsejarfðgetaskrifstofankl. 10— 12ogl—6
Bæjargjaldkeraskrifetofan kl. 10—12 og
1—5.
íslandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Aim. samk sunnud. 8*/«
síðd.
Landakotsspít. Heimsóknartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbðkasafn 12—3 og 6—8. ÚtJán
1—3.
Landsejóður, afgr. 10—2 og 5—6.
Landssíminn, v.d. 8—10. Helga daga
10—12 og 4—7.
Náttúrugripasafn lVa—272.
Pðsthúsið 9—7, sunnud. 9—1.
Samábyrgðin l^ð.
Stjðrnarráðsskrifstofurnar opnar 10—4.
Yífilsstaðsbælið: heimsðknir 12—1.
Þjððmenjasafnið, sd., þd., fimtd. 12—2.
Kosningaúrslitin.
k Borgarfjarðarsýslu
hlaut Pétur Ottesen á Ytra Hólmi
kosnÍDgu með 243 atkv. Bjarni
Bjarnason á Geitabergi fekk 155
atkv. og Jón Hannesson í Deild-
artungu 109.
Mjólkurleysið.
Stjórnarráðið hefir nú bjargað
mjólkurframleiðendnnum úr „klip-
unni“, sem einn þeirra sagði ný-
lega að þeir væri komnir í. Verð-
lagsnefndin hefir sagt af sér, og
annað gat hún ekki gört. Nú
verða mjólkurneytendur að taka
til sinna ráða og kaupa ekki
mjólkina. — Þess gerist ekki þörf
heldur, því menn eiga kost á ó-
dýrari mjóJk.
Niðursoðin mjólk kostar 60—65
aura dósin hér í bænum. Konur,
sem reynt hafa, segja að vel megi
blanda dósina með 2 lítrum af
vatni, t. d. í og út í graut. Þá
kostar mjólkurpottarinn ekki 30
aura (Boyal-dósiu 60 aura).
Það er því alveg óþarfi að kaupa
mjólk á 35 aura líterinn, nema
bæjarmönnum sé svo hlýtt til
mjólkurframleiðenda, sem í sam-
tökunum voru, að þeir vilji sér-
staklega hlynna að þeim.
Athugið það nú, húsmæðurgóð
ar, hvort dósamjólkin blönduð,
verður ykkur dýrari en hin. Hún
er ekki eins góð út á grauta og
blessuð nýmjólkin, sem við höfum
vanist frá barnæsku, en eitthvað
verðum við að leggja í sölurnar
fyrir það, að láta ekki kúga okk-
ur og féfletta. J.
Mjélkurmálið.
Grein birtist í Morgunblaðinu í
gær með þessari fyrirsögn. Eg
hefi ekkert að athuga við þá grein,
tel þar fyrir mitt leyti alveg rétt
skýrt frá öllum atriðum málsins.
En eg vildi að eins gera fyrir-
spurn til blaðsins um það hvaða
atriðum að blaðið ekki gat verið
samdóma Mjólkurfélagsmanni, og
hvaða sakir voru bornar á verð-
lagsnefndina, sem ekki voru rétt-
mætar. Enn fremur af hvaða
ástæðu blaðið vildi síður flytja
greinina? Hvers vegna datt blað-
inu í hug að neita greininni um
rúm? Er ekki blaðið meðfram
ætlað til þess að taka sanngjarn-
ar og hógværar greinar, hvaða
málefni sem þær snúast um, ann-
að en stjórnmál? Heflr blaðið
ekki auglýst, að það flytti greinar
um velferðarmál þjóðarinnar? —
Hvers vegna flytur það ekki nein-
ar rökstuddar greinar um það, af
hverju hámarkið var sett eingöngu
á mjólkvrverðið, jafu þýðingar-
mikið atriði og þar er um að
ræða, þar sem sjúklingar og börn
bæjatins exu nú kvaliu með mjólk-
urleysinu fyrir vanhygni verðlags-
nefndarinnar?
Að endingu vil eg spyrja verð-
lagsnefndina um það, hversvegna
hún leitaði ekki samkomulags við
mjólkurframleiðendurna áður en
mjólkin sté upp, þegar hún vissi
að mjólkin átti að stíga upp eftir
vika? Það hefði verið hyggilegra
en að setja hámarkið í annað sinn
og vita hvað á undan var farið,
og gera með því bæinn mjólkur-
lausann í heila viku eðahverveit
hvað lengi.
Rvík 26. okt. 1916.
Ó. J. H.
Atlis.
Yísir telur ummæli Ó. J. H. um
verðlagsnefndina algerlega óverð-
skuldnð. Nefndin gat ekki gert ráð
fyrir því, að félagið gripi þegar
til ofbeldisverkanna, er hámarks-
verðið var sett, þar sem það hafði
rétt til að skj 'ita úrekurði hennar
til Stjórnarráðsins. Einnig heflr
Yísir ýmis’ogt að athuga við
grein Mjólkurfélagsmannsins, sem
vikið verður að við tækifæri.
-3
-3
j
Afmæli á morgun:
Arnór Knstjánsson verkam.
Björn Sigurðsson bankastj.
BTyndís Zoega hf.
Halldór Kr. Júlíusson sýslum.
Pétur Hansson verelm.
Sigurður Gannlaugsson sjöm.
Sigurhans Hannesson gullsm.
Stefáu J. Loðmfjörð sjóm.
Steingrímur Guðmundss. trésm.
Þórh. A. Gunnlaugsson símþj.
Hjónaefni:
Thea Þorsteinsdittir og Jón H.
Þórðarson.
Björn Gruðmundsson
kaupmaður (frá Þórsböfn) er
nýkominn til bæjarins á seglskipi
frá Kirkwall. Hann var farþegi
á vélskipinu „Stellu“ frá Akur-
eyri á leið til Norðfjarðar er Bretar
tóku það austur af Lauganesi.
Stella fór eftir nokkurra daga töf
beina leið til Gautaborgar með
síldina sem þangað átti að fara
og oliuna sem átti að fara til
Norðfjarðar. 3 vikur var Björn
á leiðinni hingað frá Lenvick.

Bæjarfréttir.
Dóttir snælandsins,
Eftir
Jack London.
9i ——
Frh.
— Eg hafði komið honum und-
ir, sett hnéð fyrir brjóst honum
og náð fyrir kyerkar honum þeg-
ar hinn var búinn að vinna á
Borg og Bellu. Og nú veittist
hann að mér líka. Hvað átti eg
til bragðs að taka, einn á móti
tveimur og að þrotum kominn af
mæöi, enda komu þeir mér út i
horn og þutu svo út. Eg verð að
játa að eg var líka illa til reika,
en nndir eins og eg var dálítið
búinn að jafna mig, lagði eg á
stað á eftir þeim, þótt eg væri al-
veg vopnlaus. Syo hitti eg La
Fiitcho og John, og — já, svo
veitstu hvað við bar eftir það. —
Að eins, sagði hann og hleypti
brúnum, að eins skil eg ekki í
hvers vegna Bella ásakaði mig
um þetta.
Hann leit á hana bænaraugum,
en þó hún ssmúðarleg þrýsti hönd
hans, eat hún samt sem áður þög-
ul og yfirvegaði alt það, sem hún
hafði heyrt um þetta mál.
Hún hristi höfuðið, hægt og
seinlega. Þetta er Ijóta sagan, og
það sem um er að gera, er að
sannfæra þá um----------
— En hamingjau góða, Frona!
Eg er saklaus. Auðvitað hefi eg
ekki lifað neinu dýrlingslífi, en
hendur mínar eru þó að minsta
kosti óflekkaSar af blóði.
— Já, en hugsaðu eftir því,
Gregory, sagði hún blíðlega, að
það er ekki eg, sem á að dæma
þig. Því miður er það gullnema-
rétturinn, sem á að fella dóminn,
og gpurningin sem fyrir liggur er
þessi. Hvernig getum við sann-
fært þá nm sakleysi þitt. Tvö
aðalatriðin eru á móti þér, sem sé
orð Bellu á dauðaetuudinni og
blóðið á ermiani þinni.
— Já, en hugsaðu eftir því að
allur koflun var löðrandi i blóði,
hrópaði Yincsnt og stökk á fætur.
Eg segi þér það, að hann var all-
ur löðrandi í blóði. Hvernig gat
eg forðast að koma nálægt því,
þar sem eg átti lif mitt að verja
í áfloguuum? Geturðu ekki trúað
orðum mínum?
— Svona, svona, Gregory!
Sestu nú niður — þú ert alveg
frá þér. Yæri það eg sem ætti
að dæma þig, þá veistn að þú
yrðir dæmdur sýkn. Eu þessir
menn — þú veist hvað skrílstjórn
er — hvernig eigum við að fá þá
til að láta þig lausan? Skilurðu
ekki? Þú heflr engin vitni. Orð
deyjandi konu eru álitih helgari
en orð lifandi karlmanns. Gstur
þú fært nokkrar líklegar ástæður
fyrir því að húu hafi dáið með
ósannindi á vörunum? Hafðihún
hokkra ástæðu til þess að hata
þig? Hafðir þú gert henni eða
manui hennar nokkuð?
Hann hristi höfuðið.
Vitaskuld er okkur þetta óskilj-
anlegt, en gullnemarnir þurfa eng-
ar frekari skýringar við. í þeirra
augum er þetta fulísannað og okk-
ar hlutverk er að sanna það gagn-
stæða. Getum við það?
Vincont hné örmagna niður á
stólinn. Það er víst algerlega úti
um mig, stundi hann upp.
— Nei, svo langt er ekki komið
heldur. Þeir skulu ekki fá því
framgengt að hengja þig. Það
skal eg vissulega sjá um.
— Já, en hvað getur þú gert,
spurði hann vandræðalegur. Þeir
hafa tekið lögin í sínar hendur og
fara með þau eftir vild sinni.
— í fyrsta lagi er nú það, að
áin er íslaus — og það hefir tölu-
verða þýðiugu. Landsstjórinn og
héraðsdómarinn oru væntanlegir
á hverri sfcundu með lögreglu-
mannadeild með sér, og þeir standa
áreiðanlega við hér om etund. —
Þar að auki getum við máske
sjálf eitfchvað aðhafst. Áin er is-
laus, og ef í það versta fer þu er
flótfci ein leiðin úr þessum vanda,
og flótti er það sem þeir síst af
öllu búast við.
— Nei, nei! Þetta er ómögu-
legt! Hvað megnum við tvö á
móti svo mörgum?
— En svo er pabbi og Conber-
tin barón. Fjórar mauneskjur, sem
vita hvað þær vilja og halda fast
saman, geta gert kraftaverk, kæri
Gregory. — Reiddu þig á mig —
það rætist fram úr þessu.
Hún kysti hann og strauk hend-
inni um kollinn á honum, en
úhyggjusvipurinn hvarf samt ekki
af andliti hans.
Löngu áður en dimdi fór Jakob
Welse yfrum ána og með honum
komu Del, baróninn og Corliss.
Meðan Fxona fór burtu til þess að
hafa fataskifti í einum kofanum,
sem karlmennirnir góðviljuglega
höfða látið henhi eftir, bar faðir
bennar nmhyggju fyrir mauninum,
sem bjargað hafði verið. Bréfin,
sem hann hafði haft meðferðis, voru
mjög áríðandi, svo áríðandi, að
Jakob Welse hafði lesið þau tvisvar
og var mjög áhyggjufullur út af
innihaldi þeirra.