Vísir - 29.10.1916, Blaðsíða 3

VISIR
Með
síðustu skipum
hefi eg fengið
mjög mikið af ýmsnm nauðsynlegum
V eínaðarvörum
o. m. m. fl. frá
ENGLANDI,
HOLLANDI
o» AMERIKD.
---«-
Vörurnar eru vandaðar og verðið svo lágt
sem hægt er!
Kosningaúrslitin.
í Norður-Þingeyjarsýsla hlaut
Benedikt Sveinsson bókavörður
kosningu með 234 atkvæðum;
Steingrímur Jónsson sýslumaður
fekk 107 atkvæði.
Verðlagsnefndin.
Mjólkin og Stjórnarráðið.
Það er nauðsynlegt, að hafa
alt af einhvern til að skarama.
Og nú er stjórnarráðið skammað
í stað verðlagsnefndarinnar.
En sínum augum lítur hver á
silfrið. Og það eru ekki allir sem
skamma stjórnarráðið, ogþað voru
heldur ekki allir sem skömmuðu
verðlagsnefndina hér fyr meir. En
þó held eg að íleiri hafi hallmælt
henni en stjórnarráðinu nú.
Menn tala um það sem gjörræði
af stjórnarráðinu, að fella úr gildi
úrskurð verðlagsnefndarinnar um
hámarksverð á mjólk. En úr því
nú að þingið hefir búið svo um
hnútana, að ráðherra gætí felt
úrskurði nefndarinnar úr gildi, þá
gctur það í sjálfu sér ekki kall-
ast gjörræði. Að því leyti verð-
ur að álíta, að nefndin hafi ekki
fremur haft ástæðu til að stökkva
upp á neí sér út af þessu, en t.
d. dómari þegar æðri dómstóll
fellir dóm hans úr gildi. Það get-
ur hent bestu menn.
í þessú mjólkurmáli er svo ástatt,
að það hlýtur alt af að vera álita-
mál, hve mikið framleiðendur þurfi
að fá fyrir mjólkina. Og auk þess
sem framleiðslukoBtnaðurinn beini
hefir tvöfaldast eða meira, þá hafa
þarfir framleiðenda einnig vaxið
um helming vegna dýrtíðarinnar,
svo að ágóðinn af framleiðsl-
unni verður einnig að tvöfaldast-
En það var ekki að eins hag-
ur framleiðendanna, sem
stjórnarráðið varð að taka tillit
til, þegar um það var að ræða,
hvort fella skyldi úr gildi há-
marksverðið. Það varð einnig að
taka það til greina, hvert tjón
menn gætu beðið á lífl og heilsu
af mjólkurleysinu.
Menn segja, að mjólkina hefði
mátt taka eignarnámi, en hvaða
kostnað hefði það haft í för með
sér, að fara með lögregluna til
allra mjólkurframleiðenda kvölds
og morgna til sð sækja mjólkina?
Ætli mjólkin hefði þá ekki kom-
ist í rúmlega 36 aura?
Menn segja að bærinn hefðivel
getað verið án mjólkurinnar. —
En þó að hámarksverðið sé felt
úr gildi, er enginn neyddnr til að
kaupa mjólk. Og þó að Pétur og
Páll geti verið án mjólkur, þá er
ekki víst að Jón og Guðmundur
geti það —- eða öllu heldur: það
er víst að þeir geta það ekki.
Allmargir bæjarbúar fengu mjólk
og gátu miðlað öðrum dálitlu, sem
ekki gátu án hennar verið. En
hve margir voru þeir sem enga
mjólk gátu fengið?
Mér er kunnngt um, að all-
margir menn hafa snúið sér til
stjórnarráðsins og skorað á það,
að hlutast til um, að mjólkursölu-
banninn yrði létt af, hvað sem
það kostaði.
Menn segja, að Mjólkuríél. hefði
bráðlega orðið að láta undan.
Mjólkurframleiðendur hefðu ekki
getað staðist það, að selja ekki.
— Látum svo vera. En þá er lika
hægt að neyða þá til að setja nið-
ur verðið með því að kaupa ekki
mjólkina að þeim.
Takið ykknr saman, allir, sem
getið verið án mjólknr, ogkanpið
hana ekki. Eg geri ráð fyrir, að
þið séuð þorri bæjarbúa — eða
er ekki svo? Notið þið ráð það,
sem J. benti á hér í blaðinu i gær, að
blanda dósamjólk. — Með því ætt-
uð þið að geta neytt framleiðend-
ur til að setja verðið niður, ef
það væri rétt, sem þið segið, að
þeir hefðu ekki getað haldið sölu-
banninu til sfreytu.
Þessi aðíerð til að neyða fram-
Ieiðendur til að lækka verðið, hefir
þann stóra kost, að hún þarf ekki
að kosta nngbörn eða vanheila
menn líf eða heilsn.
Og gætið þess Iíka, að þeir,
sem ekbi gátu án mjólkurinnar
verið, hefðu orðið að semja við
framleiðendurna nm að fá hjá þeim
mjólk fyrir það verð, sem þeir
settu npp; margir höfðu gert slíka
samninga áðnr en úrskcjður verð-
lagsnefndarinnar var feldtír úr
gildi.
Svo og svo margir fieiri hefðu
að líkindum farið að þeirra dæmi
og það eitt hafst upp úr hámarks-
verðsetniugunni, að mjólbin hefði
jafnvel orðið enu dýrari en áður.
Og við hefðum orðið einum lög-
nnum auðugri til að fara i kring-
um og brjóta. C i v i s.
Gula dýrið.
[Framk.]
Wu Ling og Bóremong höfðn
farið að kafbátnum og átt tal við
foringjann. Tókst þeim að sann-
færa hann um það, að þeir væru
Þjóðverja sinnar og væri í þeirra
þjónnstu nú sem stæði. Svo kom
Wu Ling með ýms skjöl þeirra
máli til sönnunar og varð foring-
inn þá hinn alúðlegasti og gaf
þeim til leyfi.3 að fara með skips-
höfnina af „Rauða blóminu" eins
og þeim sýndist.
Síðan vorn bátarnir allir bundn-
ir saman og Yvonn og Tinker
voru neydd til þess að fara úr
þeim og npp í Kínversba skipið.
En Bleik fanst hvetgi. Enginn
vissi hvað orðið hafðí af honnm
nema Hinrik og hans menn; sem
ekki mundu hafa sagt frá þvi
þótt tuttugu kafbátar hefðu ógn-
að þeiro.
Wu Ling var eldri en tvævet-
ur og grunaði strax hvernig í ölln
lá. Hann sendi nokkra menn út
í „Ranða blómið“ til þess að leita
að Bleik og koma með hann ef
bann findist. En Bleik tókst að
senda skeytið og lítið grunaði Wu
Ling að breekur vígdreki væri
f-kamt í bnrtu á leið til þeirra.
Reyk bar við sjóndeildarhringinn
og meðan Bleik varðist Kínverj-
nnnm í loftskeytaherberginu vár
hjálpin nær en hannhugði. Hann
hafði skotið nokkra Kínverjanna
en þeir sem uppi stóðu sóktu á
og Iögðust svo fast á hurðina að
brothljóð heyrðist í henni. Þá
kom alt i einu þrumandi hljóð —
eitt — tvö — þrjú. Bleik heyrði
að Kínverjarnir tóku strax tilfót-
anna og hlupn burt. í fyrstu hélt
hann að þetta væri aðeins hrekk-
ur, en þegar hann heyrði ekkitil
þeirra þá hætti hann á að fara út
og þá að enginn maðnr var á
þilfarinu. Hann fór niður á þil-
far og út í aðra hliðina og sá um
leið kafbátinn hverfa. Hann nndr-
aðist þetta mjög og leit til Boca
Tigress, en hún var þegar komin
af stað og hélt til norðurs með
fullri ferð. Þetta var kynlegt, en
brátt sá hann hver ástæðan var.
í svo sem milu fjarlægð var breski
vígdrekinn og fór með þeirri ferð
er hann hafði mesta.
Bátarnir frá „RaJ)a blóminn“
voru skamt frá, en ekki grunaði
Bleik að Yvonn og Tinker væru
nú í kínverska skipinu sem sigldi
í burt með fullum hraða.
Þegar Bleik kom út 1 skips-
bliðina Iét Hinrik róa bátnum að
skipinu. Bleik fór ofan í bátinn
og meðan verið var að róa hon-
um til hinna bátanna sagði Hin-
rik honum hvað gerst hafði.
Bleik hlustaði þögull og ýmist
fölnaði eða varð rauður í andliti.
„Ef mig hefði aðeins grnnað
þetta!“ sagði hann svo. „Wu
Ling hefir nu bæði töglin og hagld-
irnar. Gnð má vita hver ógnar-
forlög hann býr þeim. Ekki mun
það bæta úr að hann misti mig.
En eg vona að herskipið Báihon-
um: Og biðja rnáttu fyiir þér Wu
Ling, þegar eg hefi hendur íhári
þér!“ [Frb].
:-I- -X- 4- 'i- 4» 'L- .'l- .'la 4? jtí
Bæjarfréttir,
u, |
Afmæli á lEorgun;:
Guðmundur Guðmundsson Ng. 12.
Þuríður Jóhannsd. kenslnkona.
Viggo Björnsson, bankaritari.
Matthías Þórðarson fornmenjav.
M. Menlenberg prestr.
Póstkort,
með ísl. erindum og margar aðrar
kortateg., fáet hjá Helga Árnasyni
í Safnahúeinu.
Érlend mynt.
Kbh. »110 Bank. Pósth.
Sterl. pd. 17,48 17,70 17,70
Frc. 63,50 64,00 64,00
Doll. 3,70 3,75 3,75
Skallagrímur
hefir ekk.-.náðst upp enn. Til*