Vísir - 06.11.1916, Blaðsíða 3

71 SIR
%
—.............—......... *.......
-Hvcíu vesr voru þær ráðagerð-
ir?“ spnrði Bleik.
„Það á að fórnfæra Tinker en
Yvonn á að flytja til kvennabúrs
prinsins. Þessvegna er eg nú hér.
Eg sagði Wn Ling að hann skyldi
aldrei koma þessu í framkvæmd.
Við skildum en hann sendi á eftir
mér tvo morðvarga. Eg slapp
frá þeim. Siðan hefi eg legið
niðnr við ströndina og reynt að
finna eitthvert ráð til þess að
frelsa faugana. Þá sá eg her-
skip þetta koma. Um leið sá eg
líka að varðmaðurinn á Boca Tigr-
ess reri i land til þess að aðvara
Wn Ling. Eg synti út á móti
honnm. Hann grunaði mig ekki
nm græskn og eg bar hann ofur-
liða. Nú liggur hann í skutnum
á bátnum. Þetta er alt sem eg
hefi að segja til þess að þér get-
ið skilið hversvegna eg er hérna.
Eg er hvítur maður, þótt sam-
viskan sé svört af svikum, og eg
get ekki felt mig við það sem
Wu Ling ætlar að gera í nótt.
Þér ráðið hvort þér takið orð
mín trúanleg eða ekki“. [Frh.]
vL. vl. -1. -L. .L. vL-vl- vl- -I. -1- -i-
-) r 1 ”
-3
jjl
Bæjarfréttir. |j
Afmæli í dag:
Daniel Fjeldsted stud. med.
Ólafur Eiríksson söðlasm.
Prtur Hjaltested úrsm,
Steinunn Kristjánsdóttir ekkja.
Árni Árnason ísaf.
ÞorkeS Þorkelsson kennari.
Hölgi Jósefsson. trésm.
JeDe S. Lange málari
Benedikt S Þórariusson kaupm.
Hansína Eiriksdóttir hf.
Afmæli á morgun:
Eirikur Albertsson stud. theol.
Ánna Kolöeinsdóttir hf.
Ásgeir Gunnlaugsson kaupm.
Abelína Gunnarsdóttir ver sl.mær.
Yilhj. Finsen ritstj.
Þodeifnr H. Bjarnason adj.
Jóh. A. Jóhannesson caud. med.
Kr. Ragnheiður Jónasson hf.
Yigdís Pétursdóttir hf.
Áslaug Lárusdóttir ungfr.
Gísli Björnsson verslm.
Jóla og nýárskort
með ísl. erindum og margar aðr-
ar kortateg., fást hjá Helga Árna-
syni í Safnahúeinu.
Kirlíjuhlj ómleikai
þeirra Eggerts og Þórarinns í
gær voru vel sóttir og féllu mönn-
um vel í geð, eins og vant er.
„Ymir“
Hafirarfjarðarbotnvörpungurinn
fór frá Kaupmannahöfn heimleiðis
þ. 4 þ. m. — Hann hefir verið
bar til aðgerðar í mánaðartíma
ög á nú að koma hingað beina
leið. Hann ílyter engan farm og
verður því væntanlega ekki fyrir
neinum töfum og ætti að koma
bingað á föstudag eða laugardag.
Botnia
kom að vestan i gser með fjölda
farþega,þar á meðal voruungfrúrnar
Kristín Þorvaldsdóttir og Ragn-
heiður Guðjohnsen, yfirréttarmála-
Gs. BOTNIA
<
fer ill úilanda
þriðjudaginn 7. nóvember
kl. 6 síðdegis.
imseii.
flutningsmennirnir MagnúsSigurðs-
son og Skúli S. Thoroddsen.
Dýrtíðin.
Nanðsynjavörur hafa hækkað í
verði um 5% hér í Eeykjavík
síðan 1. júlí, en síðan í ófriðar-
byrjnn er verðhækkunin að meðal-
tali 71% (sbr. Hagtíðirdi nr. 6).
Yeðrið í dag:
Vm. loftv. 542 n. acdv. -s- 0,6
Rv. „ 583 p. st.kaldi — 0,8
ísaf. „ 651 na. hvassv.— 0,8
Ak. „ 613 v. kaldi — 2,0
Gr. „ 230 ija. st.kaldi — 7,0
Sf. „ 562 na. st.kaldi — 0,9
Þb. „ 328 nna. st.goia + 7,7
Síminn
komst i fult lag aftur í gær
,um miðjan dag, en áður var búið
að senda fjölda af skeytum með
talsíma um Aknreyri. — > ísir
fekk 5 símskeyti í gær.
Érlenö mynt.
Kbh. »/u Bank. Póetb.
Sterl. pd. 17.55 17,70 17,70
Fi c. 63,50 64,00 64,00
Doll. 3,70 3,75 3,75
Kosningaúrslitin.
í Norður-ísafjarðai sýsln hlaut
Skúli S. Tlioroddsen kosningu
með 369 atkv. sira Sigurður Stef-
án«?on fékk 249 atkv. — 90 atkv.
ógild.
Dóttir snælandsins.
Effir
Jack London.
97 -----
Frh.
— Það hefði verið boríð fyrir
réttinnm, að engin spor hefðn fund-
ist eftir þessa tvo menn. En vitn-
in hefðn ekki getið þess jafnframt,
að þau hefðu heldur ekki fundið
epor þeirra Vincents, La Flitches
né sænska Jóns. En þetta var
heldur ekki nauðsynlegt að bera
vitni nm. Allir vissn í hvernig
ásigkomulagi vegurinn væri, sem
sé að eins troðningur í harðvöll-
inn, sem rojúkir Indíánaskór ekki
mörkuðu far í, og að morðingj-
.arnir hæglega hefðu þvi getað
farið fram og aftnr, án þess að
nokkur slóð sæist eftir þá.
La Flitche kinkáði kolli til
iiennar, og hún hélt áfram:
Þeir hefðu, sagði hún, Iagfc
mikið upp úr þvi, að Vincent hefði
yerið blóðngur um hendurnar. Eu
ef þeir nú að eins vildu líta á
skóna hans La Flitche, þá gætu
þeir séð að þeir væru blóðugir,
þó maðnr ekki fyrir þá sök gæti
ályktað að La Flitche væri með-
sekur um roorðið. Hr. Brown
hefði leitt athygli að því, aðJíing-
inn hefði sloppið ósærður með öllu
úr bardaganúm. Hún væri hon-
nm þakklát fyiir þetta. — Lík
Johns Borg var aftur á móti illa
útleikið. Hann hefði verið hæði
stærri og sterkari en Vincent.
Ef nú Vincent hefði framið þetta
morð, og þá að sjálfsögðu þnrft
að lenda i þeim riskingum við
John Borg, er valdar værn að
áverknm hans, hvernig hefði þá
Vincent átt að geta sloppið hoil-
ekinna frá þeirri viðureign. Þetta
væri atriði, sem vert væri að hng-
leiða.
Annað atriði væri það, hvers
vegna hann hefði blaupið nið-
ur veginn? Það væri óhugs-
anlegt að hann, ef haun hefði
framið morðið, hefði hlaupið niður
að hinum kofunum, án þess að
klæða sig eða búa sig undir að
flýja.
Bill BroAvn tók því næst til
máls og reyndi að gerasemminst
úr því að þessir tveir grímumenn
nokkurn tíma hefðu komið þarna
nærri. Þoir hefðu þá ekki getað
sloppið burtu þarna af eynni, ef
þeir hefðu nokkurn tíma vcrið
þar. ísinn á ánni væri ekki í því
ásigkomulagi, að þ&ð væri mögu-
legt. Hann reyndi á'allsn hótt
að veikja ástæður F'ronu, og með
ýmsum flækjum að eyðileggja vörn
hennar. Og svo að síðustc, sagfi
hann, er ekki hægt að ganga fram
hjá því sem voru síðustu orð
Bellu. Á síðustu augnabliknm
lífsins væru menn ekki að leika
sér að því að fara með ósannindi.
Hún hefði þá bent á VÍEcent með
skjálfandi hendi og sagt: „Hann,
hann! Vircent gerði það“.
Viccent stóð nú á fætur, þó að
hann ætti örðugt með það. Hann
reyndi hvað eftir annað að taka
til máls, en gat ekkert sagt. Loks
gat hann þó stunið npp! Það er
eins og eg hefi sagt. Eg hefi
ekki gert það. sfe) sannarlega,
hjálpi mér Guð — eg hefi ekki
gert það. Eg — hefi — ekki —
gert — það — ekki — gert —
það.
Svo hné hann niður á stólinn
og Frona greip nm hönd hans. —
Einhver í salnum stakk nú npp á
heimuiegri atkvæðagreiðslu um
málíð.
Eq þá stökk Bill Browu á fæt-
ur og kallaði: Nei, e*g segi nei!
Enga heimulega atkvæðagreiðslu.
Við erum engar Iyddur og ekki
hræddir við að taka á okkur
ábyrgðina af gjörðnm okkar.
Þessum orðum var tekið með
miklum fögnuði og atkvæðagreiðsl-
an byrjaði. Það v»r viðhaft nafna-
kall, og allir svöruðu eiuu og
iama: „Sekur".
Um leið og forsetinn nú ttóð
upp, gekk Jakob Welse eics og
af hendingu að hinni bliðinni á
borðinu, sem á milli þeirra var
og stóð með bakið npp við ofn-
inn. Coubertin, sem hafði gefið
nákvæmar gætur að þvi sém fram
fór, þreif edikskvartil, sem stóð
þar og stökk upp á það.
Forsetinn ræskti sig og barði
í borðið til þess að biðja sér hljóðs.
Herrar œinir, byrjaði hanD, fang-
inn — —
— Réttið upp hendurnar! hróp-
aði Jakob Welse með íkipandi
röddu, og á sania augnabliki hróp-
aði Coubertin einnig: Réttið upp
hendurnar, herrar míuir!
Með skammbyssurnar á Iofti
höfðu þeir tveir nú allan hópinn
á sínu valdi. Allir rétta upp
hendurnar, umyrðalaust og gátu
ekkert aðbafet.
VÍEcent sat kyr eins og í leiðslu.
Frona fekk honum marghleypu, en
höud hans var svo máttlaus að
hann gat ekki haldið á henni.
i •