Vísir - 08.11.1916, Blaðsíða 3

ViSJR
slófluiD. — Varlega er að vísn á
það treyetandi, og þess verður að
vænta. eð útgerðarmenn flaniekki
að því sð senda botnvörpunga til
Englands að svo etöddu. M.
Mjólkurmálið.
Út af evari Morgunblaðeins við j
fyrirepurnum mínum vil eg biðja
háttvirtan ritstjóra Víeie um rúm
fyrir örstutt andsvar.
Eg get ekki variet undrunar
yflr þvi, hve dæmalaust að evar
blaðsins er veigalítið, að eins út-
úrenúningar er tíðkaat helst hjá
þeim sem ekki geta svarað spurn-
ingum. Ritstjórinn þykist víst hafa
eiglt máli sínu í höfn með því að
benda mér á grein eftir formann
verðlagsnefndarinnsr, en í grein
þeirri finn eg ekkert, sem veikt
geti minn málstað. Með allri
eannri virðingu fyrir Yerðlagsnefnd-
inni, get eg þó ekki gengið íram
hjá því, að mér finet hún bafa
ekift sér helst til mikið af mjóik-
ursölunni. Eins og eg hefi tekið
áður fram í Vísi hefi? nefndin látið
alt annað arka á auðn, sem við
kemur dýrtíðinni. Ef við lítum
lítið eitt aftur í timann,sjáum við
að fyrir ófriðinn var mjólkurlíter-
inn seldur á 20 aura, og þótti
hann þá ekki dýr. En hinsvegar
var þá helmingi kostnaðarminna
að framleiða mjðlkina en nú. Nú
þegar allur framleiðelukostnaður
er etiginn yfit 50 °/0 hvernig get-
nr þá nokkur hugsandi maður
kastað steini á mjólkurframleið-
endur þótt þeir neyðiet til að
hækka mjólknrverðið, þann heiður
eiga þeir þó skilið að þeir hafa
enn [eigi hækkað hana í hlutfalii
við framleiðelukostnaðinn. Um lof-
orð á hámarksverði mjólkur getur
naumast verið að tala. Eða hvern-
ig gátu bændur gefið fastákveðið
Ioforð nm slíkt? Enda hafa kom-
ið fram andmæli gegn þeirri stað-
hæficg verðlagsnefndarinnar. Eins
og eg hefi tekið áður fram i vísi
álít eg mjólkina dýra fyrir fátækt
fólk að kaupa haua, en hinsvegar
ómögulegt án hennar að vera.
Ritstjórinn segir að blaðið hafi
sneytt hjá mjólkursölumálinu,
vegna þess að það mál hafi komist
út á villigötur, með stofnnn mjólk-
uríélagsins. Eftir þessum skilniugi
rititjórans á málinn, er ekki að
undra, þótt hann eigi ekki gott
með að svara öllum mínnm spurn-
ingum.
Ritstjórinn segir ’að mjólkurfé-
lagið muni ekki vera stofnað til
að gera framleiðslu mjólkur ódýr-
ari. Hvernig fær hann þá fluguí
höfuðið! Geta nokkrar líkur verið
til þess, þar sem mjólkurframleið-
endur í bænum og grendinni, hafa
stófnað kúabú sín á eigin kostuað.
Hljóta þeir því, sem frjálsir at-
vinnurekendur, að hafa sinn eðli-
lega hagnað af atvinau sinni, og
afurðir þeirrá að falla og etíga
eftir atvikum.
Rvík 8,/10 16
Ó. J. H.
ansíu kvöldið kæra?
Maustu um kvöldið, kæra,
komu okkar að JDal;
blómum skreyttar brekkur
bjartau fjallasal.
Rautt, sem skarlatsskikkja
»kin of landið féll;
ljósahjálmi líktist
Litla-Súlufell.
LjóssÍDs ýmsu liti
loftsins báru ský;
töfra- og tignkeim litum
tjarnarspeglum í.
Sumarfugla fjöldinn
fylti loftið klið,
sameinuðust söngvar
Seljafoasanið.
Söngstn nm sumardaga,
sæluþrunginn óð;
glöddu hug og hrifu
Hjarðmeyjunnar ljóð.
iL» .4- .-1- 'id ?Jg . >Lt ;
Bæjarfréttir.
Áfmæli í dag:
Kristín M. Jónsdóttir ungfrú.
Pétur Ól. Gíslason stud. art.
Afmæli á morgnn:
Guðlang Halldórsdóttir hf.
Hólmfriður Jónídóttir hf.
Pálmi Þóroddssou prestur.
Guðrún Pétursdóttir hf.
Sigríður Jónsdóttir ekkje.
Signrgeir Gíslason verkstj. Hf.
Guðm. Sæmundsson verkam.
Þóra G. Möller hf.
Runólfur Einarsson skÓ3m.
Jóla og nýárskort
með ísl. erindum og margar aðr-
ar kortateg., fást hjá Helga Árna-
syni í Safnabúsinu.
Érlend mynt.
Kbh. */u Bank. Póstb.
Sterl. pd. 17,55 17,70 17,70
Frc. 63,50 64,00 64,00
Doll. 3.70 3,75 3,75
Alt sem augum mætti
unað fylti sál,
bjartar æsku ástir
elskendanna mál.
Enn mér yndi veitir,
endurminning hlý:
Aðkomumenn.
Nýkomnir til bæjarins eru þeir
síra Sigurður Gunnarsson og Sæ-
mundur kaupm. Halldórsson í
Stykkishólmi, Guðm. Jónasson i
Frakkanesi og KrÍBtián Jóns^on
ritstjóri á í«afirði.
lifsins sæla og söngvar,
Botnia
sumar dalnum í.
M. O.
komst héðan ekki í gær vegna
ofviðris en á eð fara i kvöld kl.
6, Meðal farþega til útiarda verða:
Dóttir snælandsins.
Effir
Jack London.
— Svona nú, Gregory, sagði
hún, flýttu þér nú. Corliss bíður
með bátinn! Flýttu þér!
Hún þreif til hans og hristi
hann til eina og sofandi mann.
En hann var náfölur og máttlans.
Hún reyndi að draga hann út og
hann reyndi að fylgjast með henni
hríðskjálfandi. Það var dauða-
þögn í herberginu.
Vincent gekk nokknr spor áfram,
en svo misti hann marghleypuna,
og hún datt á gólfið. Hann
reyndi ekki að taka bana upp.
Frona beygði sig snögglega eítir
henni, en La Flitche varð fljótari
til og sté ofan á hana. — Hún
reyndi að ýta fæti hans burtn en
gat það ekki. Vincent stóð hjá
og glápti á þeu, eins og honum
kæmi þetta ekkert við.
En þessi töf vakti athygli
Jakobs Welse, og þegar hann nú
leit við til þess að gæta að hvað
um væri að vera, gaf hann for-
setanum ráðrúm til að hofjaet
handa. Áu þess að beygja sig
sveiflaði hann trésleggjunni, sem
hann hélt á, og sló Jakoh Welse
bak við eyrað. Skot hljóp. úr*
marghleypu J*kobs um leið og
hann féll við höggið, og sænski
Jón rak upp öskur og greip um
lærið.
í sömu svifum var Coubertin
handtekinn. Del Bishop sparkaði
undan honum edikskvartilinu, sem
hann stóð á, svo hann datt. Skot
hljóp úr marghléypu hans um leið
og fór kúlan út í gegnum þakið
á kofanum, án þess að gera nein-
nm mein. La Flitehe greip Fionu
í fang Bér, og Víncont, sem alt í
einu hafði rankað við sér, stökk
til dyranna, en La Flitcbe, sem
var alstaðar nálægur, brá fyrir
hann fæti svo bann datt.
Forsetinn barði í borðið með
kreftum hnefa og hélt nú áfram
þar sem hann hafði bsett við áður:
Herrar mínir! Fanginn er fund-
inn seknr um það sem hann er
kærður fyrir,
XXVIII. KAP.
Frona hafði undir eins gengið
til föður síns, sem uú var að rakna
úr rotinu. Svo var komið með
Coubertin, hruflaðann í framan og
með undinn úlnlið og bölvaði hanu
og ragnaði í sífellu, Til þess að
koma í veg fyrir umræður um
þetta, sem fram hafði farið, og
draga alt á langinn, bað Bill
Brown nú um orðið.
— Herra forseti! Þótt við sé-
um ósamþykkir tilraun þeirri, sem
Jakob Welse, Frona Welse og
Coubertin barón samstundis hafa
gert til þess að koma fanganum
undan og koma í veg fyrir að
réttlætinu sé fullnægt, þá getum
við samt sem áður, eftir ástæðum
ekki annað en vorkent þeim. Þér
mynduð aliir, i þeirra sporum,
hafa gert nákvæmlega sama og
þau. En til þess að við, ánfrek-
ari frátafa, getum nú bundið enda
á þetta mál, þá sting eg upp á
því að við tökum vopnin af þess-
nm þremur föngum og sleppum
þeim svo lausum.
Tillaga þessi var samþykt og
var svo leitað á þeim Jakob og
Coubertin til þess að gæta að
hvort þeir hefðn fleiri vopn ásér.
Fronu var hlíft við þessu gegn
því að hún Iegði við drengsksp
sinn að hún segði satt að hún
væri vopnlaus. Rétturinn skipaði
nú framkvæmdarnefnd í málinu og
fóru menn nú 'smátt og smátt að
halda heim til sín.
— Mér þykir leitt að eg sbyldi
vera neyddur til að ger3 þetta,
sagði forsetinn í aftökunarróm við
Jakob Welse.
Jakob' brosth Þér giipuð tæki-
færið, svaraði hanD, og eg ásaka
yður ekki fyrir það. Eg vildi að
eins óska að það hefði verið eg,
sem ætti sigri að hrósa.
Nú heyrðust óp og köll hinum
megin við kofann. Nú, stígðu á
höndina á honum, Tómas! BeygSu
hann um úlnliðinn! Æ, æ! opn-
aðu á honum munninn!
Frona sá nú hóp manna í kring-
um Vincent og hljóp tíl hans. —
Hann hafði fleygt sér niður og
barðist um á hæl og huakka eins
og óður væri. Tim Dugan, stór
og sterkur íri, hafði n£ð taki á
honum, og Viccent hafði bitiðsig
fastan í handlegg hans.
— Malaðu hann, Tim! Malaðu
hann!
— Hvernig á eg að geta það,
asnarnir ykkar! Reynið þið að
opna á honum munninn!
— Lofið mér að kornast að,
sagði Frona, og véku allir sér tii
hliðar fyrir henni. Hún beygði
sig niður að Vincent og sagði:
— Sleptu honum, Gregory!
Sleptu honum!