Vísir - 12.11.1916, Qupperneq 3

ViSJR
Jón Vikverji.
Jeg er búinn að kanpa „Vísir“
siðan hann fyrst hóf göngu sína
til almennings, ásamt íieiri blöð-
um landsins. Eg hefi einnig lesið
margra skobun á vínbannslögnn-
um, bæði með og móti, en eg
verð að játa að hvergi hefi eg
rekist á jafn fáráðslegt bull sem
árás Jóns Víkverja á bannlögin
í Vísi undanfarið, og er furðan-
legt að nokkurt blað skuli ilytja
slíkt rugl, athueasemda laust.
E>að væri full ástæða til að ætla
að þessi Vikverji hefði verið
undir áhrifum þess unaðar sem
bannlagabrotin láta kunningjum
sínum í té, og væri það þá svo
mjög eðlilegt að bann skammað-
ist sin fyrir að líta framan í út-
lending vegna banniaganna, eins
og hann sjálfur segist gera. Þar
veður hann svartasta mökkinn í
gegnum allan sinn reykvaðal. Því
hafi sá eiginlegleiki verið honum
meðfæddur þá ber þetta ritbrölt
hans þess ]jó«an vott að þeir
muni skildir að skiftum.
Að hann skuli ekki fyrir-
verða sig fyrir að Ieggja sér til
munns margþvælda og uppjórtr-
aða tuggu fyrirrennara sinna, sem
er sú, að bannlögin séu brotin
og þurfi að nema þau úr gildi.
Þetta er aðal vopn bannfénda,
þó árásirnar séu skreyttar ýmis-
konar grímubúningi.
Eg játa að vinbaunslögin séu
brotiu likt og svo mörg önnur
lög, sem þó eru ekki úr gildi
numin, enda mundu þau lög lítils-
virði og óþörf í alla síaði, sem
engin freistingin væri að brjóta.því
það er meðfæddur breiskleiki að
brjóta bæði guðs og manna lög.
Eu þrátt fyrir það, þá get eg
sannfært Víkverja um að þar ná
ekki bannlagabrotin hámarkinu.
Eg get ekki séð að Víkverji,
þrátt fyrir sinn góða vilja, hafi
unnið starfsbræðrum sínum mik-
inn greiða með þessu riti sínu,
því honum ferst það heldur klanfa-
lega, því það mun enginn sjá
honuin neinu stuðning í því að
taka kosningu G. B. landlæknis
til sönnunar fyrir því hvað þjóðin
sé orðin fráhverf bannlögunum.
Sem betur fór náði G. B. kosn-
ingu, þrátt fyrir megnan and-
róður andbanninga, og sýndi
þjóðin þar með að hún kunni að
meta þinghæfileikana áBamt því
ómetanlega gagni sem hann hefir
unnið bannmálinu í heild sinni.
Og þá mætti benda Víkverja á
nýafstaðnar kosningar, þar stend-
ur þjóðin við sitt gamla svar frá
1908 því aldrei síðan fyrst að
áfongisbreyfing hófst hér á landi
fyrir 30— 40 árum, hafa jafn-
margir bannmenn hlotið kosningu
til alþingis sem nú. Og hefir
þjóðin þar einnig sýnt að hún met-
ur meir mætra manna skoðun á
því málefni, en fleipur ýmsra ná-
unga sem mann fram af manni
hafa leigið í áfengispækli og eru
orðnir gegnsúrsaðir e.f spiritus,
auðvitað tekst bannlögunum að af-
Til sölu!
mötorbáturinn
HERA
með 36 hesta Tuxham-vél og öllu tilheyrandi, svo aem seglaútbúnaði,
tveim spilum með leiðslu frá vélinni, bát o. s. frv. Einnig gæti tölu-
vert af veiðarfærum fylgt, ef óskast.
Báturinn liggur sém stendur á Reykjavíkurhöfn.
Tilboð óskast til undirritaðra fyrir 25. þ. m.
G. Gíslason 4 Hay, Ltd.
Reykjavík.
vatna þá um síðir, jafnframt því,
sem þeir hverfa úr sögunni af
eðlilegum ástæðum. Þá kemur
einspekin úr ruslakistu Víkverja,
hann er að bera kviðboga fyrir
því að þingið fari að koma á toll-
gæslu og til þess segir hann að
við höfum ekki ráð, en hann held-
nr því fram að við getum fleygt
út árlega V* milj. til áfengiskaupa
fyrir utan skaða og skömm sem
af þvi leiðir, þá mætti þjóðin með
réttu skammast sín fyrir að líta
framan í útlendinga, þjóð sem
Dóttir snælandsins.
Effir
Jack London.
Eu h8nn ýtti honum frá eér og
skeytti ekkert úm hann. Svo
beygði hann sig yfir Bellu og sneji
andliti hennar móti Ijósinu. En
blóðið úr sárum hans rann í augu
honum og blindaði bann. Hann
strauk úr þeim með höndinni. Það
var eins og hann vildi fullvissa
sig um að það væri Bella sjálf,
og fór að engu óðslega, og svo
setti hann skammbyssuna fyrir
brjóst henni og hleypti af. Af
þessu varð Indíáninn bandóður,
réðist á Borg með hnífnum og sló
skammbyssuna úr höndum hans.
í þessum svifum brotnaði hyllan
sem lampinn stóð á og hann datt
og brotnaði. Þeir héldu áfram
áflogunum og .skotið var nokkrum
skotum, þó eg ekki viti hver það
var sem skaut. Svo skroið eg út
úr rúminu, en rak mig á þá í
myrkrinu og datt um Bellu. Af
því varð eg blóðugur um hendurn-
ekki hefir ráð til að vernda sín
egin lög.
Það er leitt að þurfa að segja
það, en sorglegur sannleiki er það
eigi að síðnr, að sökum þess að
bannlögin eru eitt af stór velferð-
armálum landsins þá hafa undan-
farin ár Ieitt það i ljós, að það
eru einmitt þau, sem mesta
hættan er, búin og sem verða
fyrir ósvifnustu árásunum.
íslendingur
ar. Um leið og eg hljóp út skutu
þeir mörgum skotum. Svo mætti
eg La Flitche og Jóni, og — já
svo vitið þið hvað gerðist eftir
það. Og þetta er alt saman ein-
skær sannleikur. Það sver eg og
sárt við légg.
Hann leit aftur til Fronu, sem
enn hallaði sér upp að kassanum,
róleg á svipinn. Hann leit á
mannþyrpinguna og sá að allir
voru mjög vantrúaðir á sögu hans.
Margir voru að blæja að honum.
— Hvers vegna söeðuð þér
okkur ekki frá þessu strax? spurði
Bill Brown.
— Af þvi — af þvi —
— Nú nú:
- Af því eg hefði getað hjálp-
að honum.
Bill Brown sneri sér nú að
áheyrendunum. Herrar minir!
Þér hafið heyrt þessa skáldsögu,
sem er enn ótrúlegri en fyrri frá-
sögn fangans. Þegar yfirheyrslan
byrjaði lofaði eg að sanna að hann
væri ófær til þess að segja satt.
En því hafði eg ekki búist við, að
hann mundi svoua rækilega sjálf-
ur staðfesta þá umsögn mina. —
Hvað virðist yður, herrar mínir!
Lygi á lygi ofan hefir hann borið
fram, og það er nú sannað að
hann hefir logið frá byrjun til
enda. Hvernig getið þér þá trú-
að þessari seinustu lygasö^u hans?
Nýtt Harmonium
til sölu hjá
H. A. Fjeldsted
Vonarstræti 12.
Net og kúlup
til sölu hjá'
H. A. Fjeldsted.
3 kýrhúðir
(saltaðar)
til sölu hjá
H. A. Fjeldsted.
Byssa [Cal 12]
til sölu hjá
H. A. Fjeldsted.

Afmæli á morgun:
Anna Björnsdóttir kennari.
Anna Guðdrandsdóttir hf.
Björn Áínason gullsm.
Jens L. J. Bjerg kaupm.
Maria Balbina, systir.
Jóla og nýársiort
með ísl. erindum og margar aðr-
ar kortateg. fást hjá Helga Árna-
syni í Safnahúsinu.
Herrar mínir, eg bið yður að stað-
festa dóminn, sem búið er að
kveða upp. Ea við þá, sem má-
ske ennþá efast um að alt sé lygi
sem hann fer með, vil eg að eins
segja þetta: Sé það satt, að hann
hafi notið gestavicáttu Jobns Borgs
og legið við rúmföt hans á meðan
hann var myrtur — ef hann, án
þesi að hræra hönd né fót, hefir
heyrt Borg kalla á hjálp — ef
hann hefir legið þar og horft á
þetta blóðbað áu þess að hafa hug
til að hjálpa honum — þá vil eg
segja, herrar minir, að hann hafi,
eun frekar, verðskuldað að hengj-
ast. Okkur getur ekki skeikað í
þessu! Hvað á að gera í þessu
efni?
— Drepa hann! Hengja hann!
Hen'gja hann! hrópaði mannfjöld-
inn.
En alt i einu drógst athygli
allra að ánni, og Blsckey slepti
kaðalendauum. Stór timburfloti
kom niður ána og lagði að þar
sem mannfjöldinn stóð. Yar flot-
inn hlaðinn af elgsdýrakjöti. Menn-
irnir sem með flotann fóru voru
tveir og stigu þeir á land og tóku
að skeggræða við þá sem fyrir
voru.