Vísir - 28.11.1916, Side 3

VISIR
ný. Þeir sendu þegar ekeyti þar
að lútandi, en þegar það kom, var
rikisstjórinn sofandi og ekki við
það koraandi, aS hann yrði vak-
inn, komu því boðin of seint, og
maðurinn var líflátinn, en rikis-
stjórinn hefir vonandi sofið út.
Sannmæli.
Starfsmenn okkar, sem vinna
að eflingu þarflerra fyrirtækja,
eiga jafnt okkur fullkominn rétt
til vellíðunar og lifsþæginda.
L e v e r,
(eigandi Sólskinssápuverksmiðj-
anna í Bretlandi).
Sérhver vinnuveitandi, sem fer
vel með fólk sitt og launar því
vel, eflir með því sína eigin hag-
sæld.
L. Katecher,
(þýskur hagfræðingur).
stæðum. Að því er Mr. John
Dillon og Mr. Bédmond halda
fram, á enska stjórnin og hennaj-
fylgilið aðalsök á þvi með axar-
sköftum* sínum fyr og síðar, hve
írska þjóðin er Englendingum ó-
þjál, einnig á þessum tímum, og
í opinberri ræðu er hinn fyrtaldi
hélt fyrir fám vikum, mæltihann:
„írar eru herská þjóð, það er
óþarfi að beita þá herskyldukvöð-
inni til þess að fá þá í herinn,#
se rétt að þeim farið. Ef írska
þjóðin er unnin þannig, að hjarta
hénnar sé snortið, mun hún fús-
lega leggja fram alt það lið sem
hún getur við sig losað.-----Við
verðum að koma við hjarta þjóð-
arinnar og kveikja eldlegan áhuga
hennar með því að láta hana kom-
ast að raun um, að land þetta
beri fult traust til hennar.
Friðarverðhumum
Nobels
Deilnr
milli Bandaríkja oy
Þýskalands.
Eitt af afreksverkum þýsku-
kafb.itanna í haust var að sökkva
iarþegaskipinu ,Marína‘, fyrirvara-
laust að því að sagt er. Meðal
farþega á skipinu voru um 40
Bandaríkjaþegnar og hafa Þjóð-
verjar því brotið gegn samkomu-
lagi því, sem komst á milli þeirra
og Bandaríkjanna út af kafbáta-
hernaðinum í fjwra. Er nú búist
við að Wilson taki aftur til óspiltra
málanna við bréfaskriftirnar, þeg-
ar hann er búinn að ná sér eftir
koaningabaráttuna.
Dýrmætor svefn.
Nýlega var maður einn í New-
’York dæmdur til dauða og líf-
látinn. Hann var dæmdnr fyrir
morð. Hinn ákærði þverneitaði
þvi statt og stöðugt, að hann væri
sekur urn glæpinn en var dæmdur
eftir sterkum líkum.
Farið var fram á það við ríkis-
etjórann, að leyíð yrði endurrann-
sókn á málinu, en þeirri umsókn
var vísað frá fyrir formgalla. En
'dagirtn áðnr en dóminum átti að
fullnægja, var það fullyrt á fjöl-
mennum fundi af mætum manni,
að hinn ákærði blyti að vera sak-
laus. Varð það til þess að ýmsir
fundarmenn tóku Big saman um
að fara þess á leit við rikisstjór-
ann að málið yrði rannsakað á
Istip og miljönÍF
eftir
gharles garvice.
sem lá inn í gömul bogagöng, en
þar fyrir innan var opið garð-
svæði allvíðáttumikið. Þegarhún
reið inn í garðinn, var henni tek-
ið með miklum fagnaðarlátum af
hundum nokkrum sem voru þar
x hundahúsum eða hesthúsdyrum,
og gamall, lotinn maður kom á
móti henni til að taka við hestin-
nm, og færði hendina upp að enn-
inu í kveðju skyni. Hann gat
verið hvorttveggja í senn, kjall-
aravörður o g hestahirðir eftir
klæðnaðinum að dæma. Stúlkan
rendi sér úr söðlinum, klappaði
hestinnm og sagði nokknr gæluorð
við hann í hálfum hljóðnm; um
leið leit hún rannsakandi augum
nm garðinn, eins og hún væri að
líta eftir.
— Heflrðu létið folann inD,
Jasan? spurði hún.
Irar og ófriðurinn.
Samkvæmt skýrslu aðalskrásetn-
ingarstofunnar írskn, sem enska
parlamentið heflr látið birta 13. þ.
m. eru nú aðeins 161,239 írskir
þegnar taldir hæfir tií herþjónnstu
af þeim er heimafyrir sitja enn.
Þykir þetta harla lítill ávöxtur
af 547,827 írum er teljast á her-
þjónustnaldri, af þeim eru þó 163,-
462 þegar komnir i stríðið, 107,-
492 eru óhæfir, hinir teljast und-
anþegnir herskyldu af öðrum á-
Jasan færði höndina aftnr upp
að enninu.
— Já, ungfrú. Það fóru í það
þrír stundarfjórðungar hjá mér;
hann er ekki eins gæfur við mig
og yður.
— Legðu á hann í fyrramálið,
sagði hún; eg ætla að reyna hann.
Skjöldótta kýrin hefir komist í
kornið, það þarf að gera viö garð-
inn niður hjá tjörninni; þú verður
að fá bann William til að hjálpa
þér, og gera það strax. Hann
hefir farið með uxana á raarkað-
inn, geri eg ráð fyrir? Eg sá þá
ekki í haganum. Já, og Jasan,
eg rakst á mann sem var að veiða
niðri í dalnum. Þú verður að
setja upp aðvörúnarspjald þar sem
vegurinn ligg'ir að ánni. Ferða-
raannatíminn er að byrja, og þótt
þeir haldi sig venjulega meira
hinumegin við vatnið, geta notkr-
ir þeirra slæðst hingað, og eg vil
ekki láta stela úr ánni. Og,
Jasaii, gáðu að hægri afturfótar-
skeifunni á Bupert; eg held hún
hafi skiölt; og . . . . Hún hætti
við að segja meira og hló við.
Þetta nægir víst í biáðina, held-
nrðn það ekki? Æ, Jason, bara
að eg væri karlmaður, það væri
miklu betra!
Já, ungfrú, sagði Jasan, blátt
áfram, og færði hendina aftur upp
að enninu.
verður ekki úthlutað í ár, en
frestað þar til verðlaunin verða
veitt að ári.
Percival LowelJ,
frægur amerískur stjörnufræðingur,
lést í þessum mánuði 61 árs að
aldri. Er hann einkum kunnur
fyrir nákvæmar rannsóknir og at-
huganir á jarðstjörnuani Mare.
Hún andvarpaði og hló svo á
ný, svo fór hún inn um opið hlið
inn í óskipulegan en fagran trjá-
garð og þar blasti við henni bak-
hlið á húsi, sem var einn hinna
einkennilegastu forngripa þessa
forngripa lands.
Það var bygt úr gráum steini,
en aldurinn hafði málað það með
sínum litum og ýmislegnr trjá-
gróður og vafningsviður teygðu
sig upp eftir veggjnnum og breiddu
sig út um þá, svo að þeir voru
að mestu þaktir af grænu laufi og
fögrum blómnm, sem jafnvel hnldn
suma glnggana að mestn. Húsið
var langt og breitt og hafði verið
skrautlegt og tilkomnmikið til
forna. En nú var sem endurminn-
ingarnar um betri tíma væru að
að berjast við tönn tímans um
forlög þess.
Á þessari hlið hússine, sem
stúlkan kom að, voru breiðar dyr
með glerhurðum fyrir. Þar fór
hún inn. Það var skuggsýnt í
anddyrinu af þvi að glugginn var
hðlfþakinn lanfum að utan. Hús-
göga voru öll forn í sniði og snjáð,
veggirnir voru rkreyttir ýmsum
eirmyndum, er báru þess merki
að þjónar voru fáir til að fága
þær. Eldur logaði á arni, og
lögðust hundarnir Donald og Bess
við hann og teygðu værðarlega úr
öllum öngum. Stúlkan lagði hatt
Mótorbáter til sölu.
30—35 tonna mótorbátur
afhentnr frá danskri skipa-
verksmiðju vorið 1917.
Ðpplýsingar geíur Debell
Tíarnargötu 33.
Mannfall Rússa.
í „Hamburger Fremdenblatt"
er það haft eftir opinherum skýrsl-
um Bússa, að mannfall þeirra
hafi frá 1. júní s. I. numið alls
1889288 fallinna, særðra og horf-
inna hermauna, 91531 foringja og
55 flugmanna.
Svertingjar á víg-
vellimim.
Ensknr herforingi hefir vakið
máls á því í ensku blaði, að Bret-
ar ættu að nota svertiugja meira
á vígvellinum en þeir gerðu. Seg-
ir hann að Frakkar hafi flntt 30
þúsund svertingja til vígvallarins
síðan ófriðurinn hófst, en Bretar
hafi miklu meira af að taka en
þoír, þar sem séu svertingjarnir í
Nigeriu. í Norður-Nigeríu séu
700 þúsund herskáir svertingjar,
sem vel megi ná úr 2—3 hundr.
þús. hermönnum, sem reynast
myndu ágætlega til að gera áhlaup
á skotgrafir Þjóðverja.
sinn og svipu á stórt eikarborð,
sem stóð þar á miðju gólfi, gekk
að dyrum einum, barði á hurðina
og sagði:
— Pabbi, ertu þarna?
Inni í herberginu sat gamall
maður við borð. Það var þakið
af bókum, sumar voru opnar, eins
og hann hefði verið að lesa í þeim;
en fyrir framan hann lá skjai og
við hlið hans láu nokkur önnur
skjöl í opnum skjalakassa. Maður
þessi var horaður og visinn og
hrörlegur eina og húsið og her-
bergið, umkringdur af rikugum
bókum og skorpnum uppdráttum
og myndum. Hann var í síðum
slopp, sem hann hafði vafiðað sér,
eins og honum væri kalt, þó að
eldurinn skíðlogaði á arninum, þar
eins og i anddyrinu.
Þegar barið var, lyfti hann upp
höfðinu og undarlegur blendingur
ótta og undirhyggju lýsti sér í
föla hrukkótta andlitinu. Hann
gaut deyfðarlegum augunum út
undan sér og og brá fyrir í þeim
skyndilegum árveknisglampa, og
i sömu andránni braut hann sam-
an ekjalið sem hann hélt á og
sópaði því og öllum hinum skjöl-
unum niður í kassann og lokaði
honum með titrandi höndum; kass-
ann lét hann inn i skáp, sem hann
einnig lokaði. Síðan lagði bann
eina stóru bókina fyrir framan sig