Vísir - 01.12.1916, Page 3
VISIE
Veð) rið í dag:
Lof t- vog Átt Magn Hiti
Yestm.e. 36 7 V, 5 2,6
Rvik . , 35 l A. 4 1,5
ísafj. . .
Akure. . 386 t ■NNV. 1 -1,2
Grímsst. 050 A. 5 2,0
Seyðisfj. 440 2,1
Þórsh. . 531 . S;S.A. 4 5.0
Magn vindsin s: 0 — logn, 1—and-
vari, 2— knl, 3 —gcla, 4 — kaldi B —
stinnings gola, ( > — stinnings kaldi, 7
— snarpur vindn ir, 8 — hvasaviðri, 9 —
stormur, 10— r> okstormur, 11 — ofsa-
veður, 12 — íárvi iðri,
Jólamirki.
Thorvaldsens íéiagið hefir nú,
eins og nndan farin ár, gefið át
í 61 a m e r k i, tii að líma á bréf,
am jólaleytið. Sá sem kanpir
merkin og líin ir þan á bréf sín
styrkir félagjð í starfsemi þessog
bjálpar til aði anka jólabraginn á
bænum, og því betora sem fyr er
farið að nota merkin—þaðlengir
jólin. C.
„Are“
er nú orðinn lans við ssdtfarm-
inn óg er byjað að hlaða ha nn aft-
ur. — Á hann að taka lisk og
kjöt til Englands.
80000 kg.
af niðursoðnu kjöti fer „ 4.re“
með til Fleewood handa enska
iStjóruinní.
PPfpuorgel
mjög vandað hafa konnr þj óð-
lkirkjnsafnaðarins í Hafnarfi rði
gefið kirkjunni þar. Er orge.lið
njikomið og maður með b ví
til að setja það npp. Var það
reyrtt í fyrsta sinn í gærkveldi og
hafða reynst ágætlega. Hljóðfærið
kostaði um 4000 krónur og er
gjöfin koíiuiinm í Hafnarfirði til
mikils sóma.
launítniálafunduiinn
í Studentafélaginu í gærkveldi
var mjóg fjölsóttnr og umræðnr
fjörugar. Auk frummælanda töl-
uðu launamálanefndarmennirnir
Halldör Daníelsson yfirdómari og
Jón Magnússon bæiarfógeti. Var
! auðheyrf að fundarmenn fylgdn
frnmmækada nær óskift að mál-
um, svq sem við mátti bnast,
Jélagjöí.
Sig. Á. Gíslason cand. theol.
hefir látið litpreuta mynd Ásgr.
Jónssonar Höfn i Hornafirði og
ámyndin »ð verða jólagjöf islenskra
skólabaraa til danskra barna. —
Myndin er einnig íil í öln hér.
S. s. „Eidsiva"
kom í gær hingað — tii h.f.Kveld-
úlfs — með kolafarm frá Eng-
landi.
Verslanin „GuUfoss“
Eigendurair hafa láti3 rýmka
búðina og bæta h&ua í.ð ýmsa
Ieyti, svo nú geta konurmar skoð-
að all&t nýju ameríka vörurnar.
Alfr. Blauche
franski koasúliinn hefir sikrifað
bingað með síðasta póstí frú Borgen
og biður að heilsa öllum kunn-
ingjum eÍEum. — Er h&nn á Ieið
til Esbjerg á Jótlandi, þar sem
er skipaður konsúll.
Fjárhagsáætlun
bæjarins var samþykt til full-
nnstn á bæjarstjórnarfundi í gær
Breytingartillögur lágn fyrir fund-
inum 29 að tölu og voru flestar
samþyktar. Flestar voru þær til
hækkunar gjöldunum, en ekki
hækkar niðnrjöfnunin „eítir efnnm
og ástæðum" um meira en 9440
krónur.
U. M. F. Iðunn
heldur mjög fjölbreytta skemtun
næstkomaudi laugardag.
Jóia- og nýárskort
með ísl. erindum og margar aðr-
ar kortateg. fást hjá Helga Árna-
syni í Safiiahúsinu.
Þjóðverjar í Belgíu
og PóIIandL
Tvent er það sem Þjóðverjar
hafa aðhafst nú nýlega, sem vak-
ið hefir miklð umta.1 og misjafnt
am heim allan. Og hvorttveggja
virfist vera gert í þeim aðaltil-
gangi að afla fleíri manna til hern-
aðarins.
Frá Belgíu hafa þeir flutt tugi
þúsunda manna og fullyrða blöð
bandamanna að þeim sé ætlað starf
að baki hersins og beint í þarfir
hersins Þjóðverjar láta ekkert
'iippi um Iþað, hvaða síarf þessum
mönnum sá ætíað, en þeir segjast
hafa tekið til þessa ráðs til þess
afi létia á Belgín, því að þar standi
hu,agursneyð fyrir dyrum. Fjöldi
þes-ara manna hafi ekki getað
Istip og miljönip
eftir
ghœrlcs garvicc.
13 ----- Frh.
— Jæja, hvernig hst þér á
þetta, fauskurinn þinn?
— Já, sagði Howard, ef á
nokkurn há,tt ætti að vera unt að
bæta manni upp hörmnngar ferða-
laga og þá sérstaklega þessarar
ægilegu ékuferðar okkar, þá yrði
það að vera einhvernveginn á þessa
leið. Eg verð að játa að eg bjóst
við öllum hugsanlegum óþægiud-
um í ofanálag á ferðavolkið, svo
sem köldu herbergi með dragsúg
og ódaun, nteiktu kindarrifi, súru
sméri eða skorpunni af ostinum
sem hann Nói bjó til þegar hann
var i örkinni. En eg geri mér
vonir um að við fáum sæmilegan
kvöldmat; og eg treysti því að
það breytist ekkí, því það má
heita að það sé það eina, sem geti
bjargað við lífi mínu. — Ertu orð-
inn þnr? — Eftir útliti þínu að
dæma, þegar þú komst, hefði mað-
ar getað haldíð, að þú hefðir skrið-
ið upp ána í stað þess að ganga
upp með hecni.
— Það v&r nú einmitt það sœm
eg gerði, sagði Stafí'ord og Mó. —
Eg lenti i dálitlu æfintýri. —
— Nei, hættn, tók Howard fram
í og stnndi. Eg veit áð þú ætl-
ar að segja mér frá því, að þú
hafir fengið sex feta langan silung
á öngalinn og að hann hafi dreg-
ið þig hálfa aðra mílu upp eftir
ánni, en loks hafir þú komið hon-
nm npp á bakkann, en þar hafi
hann sloppið þér úr greipnm aftur
Og síðan hafir þú ekki séð hann.
Það er sama sagan, sem allir veiði-
menn hafa að segja.
Stafford hló eins og hann var
vanur að fycdni vinar síns. En
hann hirti e.kkert nm að leiðrétta
misskiSninginn. Og er hér var
komið, kom þernsn snotra með
silunginn, sem var sjóðandi heit-
ur. Settast þeir nú að kveldverð-
inum, sem samanborinn við venju-
legan Lundúua kveldmat, var gnð-
dómlegnr. Gestgjafinn sjálfur
færði þeim eina flösku með rauð.
víni, sem var í raun og sannleika
ósvikið og aðra með púrtvíni, sem
jafnvel Howard dáðist að. Að
loknuru kveldverði settust ferða-
langarnir í hægindastóla hjá arn-
inum og reyktu vindla sína með
þeim ómengaða unaði, sem tóbakið
eitt veitir, og aS eins eftir veru-
lega ,góða máltíð.
, — Veistu hvað lengi þú manir
dvelja í „litla býlinu“ hans föður
þíns? ispurði Howard eftir langa
þögn.
Stafford ypti öxlum.
— Svei mér ef eg veit það,
sagði hann. Eg er eins og skóla-
strákurinn: „Eg veitekkert neitt“.
Eg geri ráð fyrir að eg verði þar
meðan öldungurinn dvelur þar
og hvað það snertir, þá imynda
eg mér að hann viti ekki hve
lengi það verðar. Eg hugsa mér
hann eins og fuglinn fljúgandi;
hér í dag og horfinn á morgun,
alt af á flugi og hvergi um kyrt
svo nokkru nemi. Mér kemur það
aldrei á övart, að heyra að hann
sé floginn heim tíl Norðnrálfunn-
ar eða A«traliu, þó að síðasta
bréfið hans sé skrifað i Ameriku.
— Ja—á, sagði Howardogvar
hngsi, það er einhver leyndardóms-
fuilur æfintýrabragur á öllu er
við kemur þínum virðulega föður,
sir Stefání Orme, eitthvað i anda
Þúsucd og einnar nætur, kæri
Stafford. Jafn veraldarvanur og
eg er, þá verð eg að viðurkenna
að hann vekur hjá mér lotningao-
blandna undrur;, og að eg veiti
ferðalagi h&ns fram og aftur at-
hygli á líkan hátt og eg mundi
veita glæsileguitu halastjörnu at-
fengið neina vinnu vegna þees að
Bretar banni alla aðflutninga á
óunnum efnum til verksmiðjanna
og útflutnÍDg á afurðnnum. Banda-
menn hafi yfirleitt ekkert viljað
gera til að hjálpa Belgum til að
verjast neyðinni og þessvegna
verði Þjóðverjar að taka til sinna
ráða. En nndarlegt er það, að
samtímis leggja þeir þunga her-
skatta á þessa þjóð, sem hungurs-
neyðin vofir yfir.
Mercier kardínáli, sem mesthef-
ir vítt framkomu Þjóðverja í Belgíu
heldnr því fram, að þetta sé fyr-
irsláttur einn, og að Þjóðverjar
séu að hueppa Belgi í þrældóm.
í Póllandi hafa Þjóðverjar farið
öðruvísi að, þó að nærri liggi að
halda, að þar hefði þurft að gera
líkar ráðstafanir. En PóllaDd, eða
þan héruð rússneska Póilands,
sem þeir hafa á aínu valdi, hafa
Þjóðverjar gert að sérstöku kon-
ungsríki — undir þýsknm konungi
og þýskri vernd. — Þykir banda-
mönnum tilgangur þeirra þar
einnig auðsær, sem sé sá, að
koma því þannig fyrir, að þeir
geti fengið liðveislu Póllands.
Þeir bafa frelsað Pólland úr á-
nauð Rússa og sem sjálfstæðu ríki
er Póllandi frjálst að ganga í
lið við miðveldin og bjóða út her
til að berjast með þeim. En Iík-
lega verður séð um að konungs-
stjórnin þýska þar í l&ndi verði
ekki þíngbundnari en svo, að
konungur hafi einhver ráð til að
draga saman álitlegan her. —
Með þessu vinna Þjóðverjar tvent:
að líkur eru til að liðsöfnun gangi
betur vegna þess að Pólverjarnir
séu fegnir „írelsinu‘ og að þeir
komast hjá því að brjóta bókstaf
hygli á för hennar í himinhvolí-
inu. Eg hefi unun af því að lesa
um þessar tröllauknu fyrirætlanir
hans, hin óstjórnlegu auðæfi og
dásamlegu hepni. Og í hrein-
skiini sagt er mér meir en lítil
forvitni á að sjá hann og ógnar
það þó hálft um hálft. Þfi mátt
ekki láta það koma flatt npp á
þig. ef eg skyldi falla fram og til-
biðja hann með Austurlanda auð-
mýkt, þegar eg sé hann í fyrsta
sinn. Eg hefi svo Iengi dáðst að
honnm í fjarlægð, að hann er orð-
inn yfirnátfcúrleg, að eg ekki ssgi
guðdómlag vera í mínum aug-
um.
Eg vona að þér geðjist vel að
honum, sagði Stafford með þessari
einlægni, sem öllum vinum hans
geðjaðist svo vel að.
— Ef hann líkist syní sínum,
þá er eg viss um það, sagði Ho-
ward. Og hvort eð er; eg er í
Iitlum efa um það, eftir því sem
Iátið er af ástúð hans og fjöri í
viðræðu. Hvenær komum við til
töfrahallarinnar ?
- Eg geri ráð fyrir að það sé
nægilegt að við séum komnir
þangað fyrir kveldverðartíma á
morgun, sagði Stafiord. En eg
ætla að spyrjast fyrir um hve
langt sé þangað.