Vísir - 02.12.1916, Blaðsíða 3

VISIR
finna jafneott ráð til að tryggja
franitið nppgjaíaembættism. og
fjölskylda þeirra og ' eftirlannin.
Slíkt ráð þykist nefndin hafa
fnndið í keyptum lífeyri. En á
þeim lífeyri gæti enginn lifað á
herkastalanum. Eftirlaun ekkna,
aém samt væmtg gildandi lögnm
yrðu 900 kr. yrðn 600 -'kr. eftir
till. oefndftiinnar.
Landsjóður sjálfnr verður að
kosta lífeyri embættismanna og
ekna þðirra ef hann borgar ekki
full Saun, þ. e. svo mikil laun,
að maður geti lifað sómasamlega,
trygt framtjð sín og sinna; og
landsjóður íeggur fram töluvert
fé til að almenningur geti fengið
ellistyrk og styrkir sjúkrasamlög
til að menn geti fengið styrk í
veikindam. (Frh.).
frá Reykjavík og var viku á leið-
inni. Báturinn var nýsmíðaður
hjá Magnúsi skipasmið Grnðmnnds-
syni hér í bæ, um 15 smálestir
að stærð. Er honum ætlað að
stunda íiskiveiðar frá Djúpavogi,
en einn eigendanna er Gísli Þor-
varðsson óðalabóndi í Papey og
var hann hér um hríð til eftirlits
með smíðinni. Fór hann svo á bátn-
um við 4. mann, en vélin|bilaði
3 ^2 mílu 'undan Ingólfshöfða og
leki komst að. Segl var“á bátnnm
og komust þeir félagar heilu og
| höldnu Ieiðar sinnar.
Veðrið í dag:
I
Bæjarfréttir.

Afmæli á morgun:
Sigríður Hafstein nngfr.
Bergnr Einarsson sútari.
Sigmar Jörgeneon Krossavík.
Árni Benediktsson umboðssali.
Vilhjálmur Bjariíason sjóm.
Gunnlangur Claessen læknir.
Jón Gíslason verslm.
Ragnbeiðnr Blöndal verslst.
Niels Pedersen bryti.
Jens Eyjólfsson trésm.
Tbor Jensen kaupm.
Jóhann Kr. Briem prestur.
Til Bjúpavogs
fór vélbátur á dögunum hóðan
Loft- vog. Átt Magn Hiti
Festm.e. 479 NV. 2 0,4
Rvík . . 497 NNA. 4 -L2
ísafj. . . 528 N. 9 -i- 3,8
Akure. . 449 NV. 1 - 1,4
Grímsst. 100 N. 1 3,5
Seyðisfj. 441 SV. 2 + 2,1
Þórsh. . 549 S. 5 + 5.0
Mag-n vindsins 0 — logn, 1 — and-
vari, 2— kul, 3 — gola, 4 — kaldi 5 —
stinnings gola, 6 — stinnings kaldi, 7
— snarpur vindur, 8 — hvassviðri, 9 —
stormur, 10 — rokstormur, 11 — ofsa-
veður, 12 — fárviðri.
Erlejad myut.
Kbh. aB/rll Bank. Pósth.
Sterl. pd. 17,64 17,90 17/90
Frc. 63,75 64,50 65,00
DoII. 3,74 3,80 3,90
Messur
í dómkirkjnnni á morgu]
12 síra Jóh. Þorkelsson og
próf. Jón Helgason.
1 Fríkirkjanni í Rvík ki
Caille Perfection
eru bestu, léttustu, einföldusfcu og ódýrustu báta- og verksmiðju
mótorar, sem hingað flytjast. Vanalegar stærðir frá 2—30 hk.
Verksmiðjan smiðar einnig utanborðsmótora, 2—21/? hk.
Mótorarnir eru knúðir með stein-
oíiu, settir á stað með bensíni,
kveikt með öruggri rafmagns-
kveikju, sem þolir vatn. Verk-
smiðjan smíðar einnig Ijósgas-
mótora.
Aðalumboðsmaður á Islandi:
0. Ellingsen.
Nýi dansskólinn.
Fyrsta æfing skólans í þessum mánuði (desemb.) verður mánud.
4. þ. m. í Bárunni (niðri) kl. 9 e. m.
Nokkrir nemendur geta enn komist að og geta þeir skrifaS sig
á lista, sem liggur frammi í Litlu búðinni.
h. síra Ólafur Ólafsson og kl. 5 |
síðd. síra Haraldur Níelsson.
Dansleikur
skautafélagsins verður í kvöld
í Bárubúð.
Lauuamálin.
Framhaídsfundnr um launamál-
in verður haldinn ansað kvöld í
Iðnö kl. 8. Er þess vænst, að
launamenn sfjölmenni á þann fund
| vegna þess að í ráði er að kjósa
þar nefnd til að tala máli þeirra
við þing og stjórn.
Goðatbss
var á Hólmavík í gær.
Gasið.
Enn er það í megnasta ólagi,
hvað sem veldnr. í gærkveldi kl.
7 var almenningi tilkynt að Iok-
að yrði fyrir gasæðarnar kl. 9.
Má það undarlegt heita, eð ekki
Ísiir og miljönÍF
eftir
gharles ^arvice.
14 ----- Frh.
— Nei, vertu ekki að hringja.
Eg ætla að fara upp til að sækja
■fleiri vindla hvort eð er.
fíann fór til herbergis síns, og
nm leið og hann tók vindlana
varð honum litið á litlu verkfæra-
töskuna, sem hann hafði lagt á
borðið meðan hann var að hafa
fataskííti. Hann stakk tösknnni
i vasa sinn og þegar hann kom
niður í anddyrið, voru opnar dyrn-
ar að veitingaBtofunni, sem gest-
gjafinn hafðist við í. Hann var
að gæða sér á viskyblöndu og
vindli, og hann opnaði dyrnar enn
betur er hann sá Stafford og heils-
aði honum með lotningarfullu
hrosi.
— Þér hafið einstaklega þægi-
legt gistihús hér, mr. Groves, sagði
Stafford til að byrja samtalið.
Kvöldmatnrinn var ágætur. Var
það frá 72, púrtvínið sem við
fengum ?
— Já, herra minn, sagði mr.
Groves mjög uppveðraður. Því
beinasíi vegurinn að hjartarótum
hvers veitingamanns er að hæla
víninu hans og geta upp á góð-
um árgengi. — Mér þykir vænt
um að yður gatst vel að því; það
er nóg til af því handa yður.
Viljið þér fá yður sæti, herra minn,
og má eg bjóða yður visky? Það
er eins gott og púrtvínið, ef eg
mætti svo segja.
Stafford þá boðið og rétti fram
vindlabylki eitt. Hann spurði hve
langfc væri tH nýja hússins hinu-
megin við vatnið, 'og fór svo að
tala um veiðiförina.
— Þér veiddað ágætlega í dag,
herra minn, sagði Groves. Eg
geri ráð fyrir að þér haíi veitt í
Heronsánni?
Það var þettí , uem Stafford beið
eftir.
— Já, sagði hann. Eg gerði
mig sekan í veiðiþjófnaði’ Eg
hélt að það væri Lessetáin. Eg
verð sð heimsækja mr. Heron og
hiðja hann fyrirgefningar. Meðal
annara orða, það var ung stúlka
sem sagði mér að eg mætti ekki
veiða þarna; hún kom ríðandi
niður að ánni meðan eg var þar.
Jjlg talaði dálítið við hana, en hún
sagði mér ekki til nafns síns. Það
var ung stúíka, dökkhærð, hún
reið Btórnrn hesti 0g það eltu hana
tveir hondar.
Gestgjafinn kinkaði kunnuglega
bolli við faverju einkenni.
— Það Jalýtur að hafa verið
ungfrú Ida — uugfrú Heron, dótt-
ir landeigandane, sagði hann.
Stafford varð undrandi á svip.
— Engiu furða þó að hún
starðí á mig', sagði hann við sjálf-
an sig. En eruð þér viss um það?
Unga stúlkan sem eg hitti var
ekki þannig klædd — eg á við,
eins og hún væri dóttir tiginbor-
ins manns. og hún var að fara í
kringum ær, eins og, eins og bósdaj
stúlks.
Gestgjafiim kinkaði kolli aftur.
— Það hefir verið ungfrú Ida,
það er eDginn efi á því, herra
minn, sagði hann og það var lotn-
ingarvottur í röddinni og um leið
eins og hann væri npp með sér
af þessu. — Auðvitað getnr ekki
verið um það að villast, sagði
hann. Ungfrú Ida heíir verið að
lita eftir fénu niðjri í dalnum, og
það er ekki íil sú bóndadóttir,
scm gæti gert það betur eða Iíkt
því eins vel og hún. Engin stúlka
hér í sveitinni, já, ogenginn karl-
maður beldur, er eins frækinn
reiðmaður og ungfrú Ida, eða hefir
ein8 mikið vit á hrstum og bund-
um — já og bætið þér feúm við
— eins og hefðarmærin í Heron-
dal. En að hún er fátæklega
klædd, þaö hefir sínar eðlilegu
orsakir, herra minn. Herondals-
fólkið er fátækt — mjög fátækt.
Og dalurinn dregur þó nafn af
ætfcinni? sagði Stafford.
— Svo er það, sagði gestgjaf-
inn. Um eitt skeið áttihúnmeiri
lönd en nokkur önnur stórhöfð-
ingja-ætt hér um slóðir, og þar á
meðal margar bestu jarðirnar. En
það var fyrir mitt minni, en eg
heyrði föður minn tala um það.
En nú er ekki mikið orðið eftir
af því annað en dalurinn og
heimaengjarnar.
Hann andvarpaði og leit hnugg-
inn á vindilinn sinn, sem var
fyriítaksgóðnr. í afdölunnm mílli
himicháu fjallanna eimir enn eft-
ir af gömlu trygðinni til héraðs-
höfðingjans, og gestgjafinn í litla
sveitagistihúsinu var stoltur af
aldri Heronsættarinnar, og eins
sorgbitinn yfir ógæfu hennar og
bændurnir á miðöldunum yíir ógæfu
lénsherra síns.
Herondalur var sannballað höfð-
ingjasetur til forna, herra minn.
Eg man hvernig faðir minn"íýsti
því, hvernig þar hagaði til í-hans
tíð og föður hans. Þá voru þar
tugir þjóna og einir fimtíu hestar
í hesthúsum og alt af fult af gest-
um, vetur, sumar vor og haust.