Vísir - 03.12.1916, Blaðsíða 5
VÍSIR
verður selt á uppboði, sem balúið verður í Good-TemplaiTabtisinu og hefst á mánud. 4. des. næstk. kl. 4 síðd.
og verður haldið áfram næstu daga.
Békasafn þetta er valalaust laið 1 A N G F D L L fiö MNASTA og VANDAÐASTA safn íslenskra
ljóða- og s«iiubóka og leíikiita, sem komið hefir til uppboðs hér, og eru þar nær undantekningar-
laust allar íslenskar Ijóðabækur. Ennfremnr afargott sáfn íslenskra blaða og tímarita, meðal
annars: Læröómslistafétagsrit, Klausturpósturinn, Skírnir, /trmaim á alþingi, Fjölnir, Ný Félagsrit, Norðurfari,
Sunnanpósturiim, Reykjavíkurpósturi nn, Þjóðélfur, ísafold, Andvari, Túnarit Bókmentafélagsins, Heimdallur,
Sunnanfarl, Óðini, Iðunn, Dranpnir,, Eimreiðin, Reykvíkinc |ur, Reykjavík, Lögrétta, ísland, Haukur, íslenski
Good-Templar, Good-Templar, Templar, Bindindistíðindi (AI tureyri 1884—1885), Almanök Þjóðvinafélagsins,
Árbók Fornleifaféiagsins. Ennfremnr margar aðrar mjög merkilegar og fágætar bækur: Árbækur Espólíns
Þúsund og ein ntift (fyrri útg.), Fori uannasögur, Gaman og a Ivara, ¥inag5eði.
Enn remur má neína: Stjóirnartíðindi, Biskupasögnr, íslendingasögnr, öll rit Jóns ðócents Jónssonar
og margar bæknr Bókmentafélagsins,, Þjólvinaíélagsins og Sögufélagsins.
Skrá yfir bæknrnar er til sýnis í verslun Sveins Jónssonar & € o. i Kirkjnstræti 8B, og
verðui’ til sýnis í Good-Templarahtisinu þá er uppboðið verðnr.
Kynnlð yður skrána yflr bækurnar.
sem eiga að bírtast í VÍSI, verður að aíbenda í síðasta-
lagi kl. 10 1 h. titkomudagmn.
Ráðniugarstofan
á Hótel Íalai'íd ræður fólk til alls
konar viunu — ifiefir altaí fólk á
boðstóIuEn.
Anglýsifi 1 Vísl
F’a.talDTiðixi
sími 269 Hafnarstr. 18 sími 269
er landsius ódýrasta fataverslun.
Regnfrakkar, Rykfrakkar, Vetr-
arkápur, Alfatnaðir, Húfur, Sokk
ar, Hálstau, Nærfatnaðir o. fi. o. fl..
Stórt úrval — vandaðar vörur..
'7
aafa, n«ma með þeim utbúnaði, að þær
verði ónýtar, „blindar", í síðasta lagi einni
klukkustnnd eftir að sá missir sjónar á
þeim, sem lót þær í sjóinn.
b. Fast&r sjálfkveikjuvélar má ekki hafa
nema þær séu svo úr garði gerðar, að þær
Verðí óiiýtar óðar en þær slitna upp.
e. Tundurskeyti má því aðeins nota, að
þau verði ónýt, ef þau bítta ekki.
En .ef vélarnar eru svo gerðar, má leggja
þaar á öllu ófriðarsvæðinu. Þó áskildu
í’jóðverjar að ékki mætti setja þær fyrir
8tröndum og höfaum óvmarins til þess eins
að hefta verslun.
IV. Um sæsíma eru engar samþyktir
gerðar, en af grundvallarsetmngum herlag-
auna draga menn eftirfarandi ákvæði:
1. Nú lendir sæsími í landi ófrrðarþjóð-
ar eða andstæðings hennar, og má hún þá
1 sinni eigin landhelgi eða annara og úti
* túmsjó taka hann og nota, hafa eftirlit
^Úöð honum eða loka honum eða slíta hann.
2. En ófriðarþjóðir mega ekki hafa nein
^skifti af sæsíma milli hlutlausra ríkja.
K Flestar undanfarnar setningar snerta
^ ^inhverju leyti hag vorn, eða geta snert.
langmest er þó komið undir því fyrir
0g verslunarþjóð, hver lög eruum
8
hafnbann og hvernig þau eru haldin. Höf-
um vér nu fengið fulla reynslu þess á stríðs-
tímum þessum.
a. Hafnbann er það nefnt ef strand-
lengju fjandmanna eru meinuð viðskifti
d sjo. Það er eítt hið voðalegasta vopn,
að mein.a aðdrætti á sjó, en þar er hætt
við að gengið só á hag hlutlausra þjóða
og hefir því mikið verið um þetta mál
rætt,
Menn risu snemma móti þvi, að hafn-
bann yrði lagt á með yíirlýsing einni (bloc-
us sur papier eða de cabinet eða blocus
anglais). Þegar árið 1780 var svo ákveðið
í lögmáli um vopnað hlutleysi svonefnt
að bafnbann væri aðeins lögmætt þar sem
auðsæ hætta er að sigla að sakir herskipa, er
liggja nægilega nærri landi (oii il y a, par
des bátiinents de guerre arretés et suffisam-
ment proches, un danger évident d'entrer).
En löngu síðar höfðu þó England og Frakk-
land fram hafnbann með yfirlýsing einni.
Nægir þar að minna á einangrun Napole-
ons mikla á Englandi. í parísarsamningn-
um 1856 var ákveðið að hafnbann væri
eigi lögmætt nema það væri framkværnt í
verki, það er að segja haldið á því með
nægilegum herafia til þess að varna skip-
9
um vegar að ströndum óvinanna (Les bloc-
us, pour étre obligatoires, doivent étre
effectives c’est á dire maintenus par une
force suffisante pour interdire réellement
l’accés du líttoral de l’ennemi.) Munurinn
á þessu ákvæði og ákvæðunum 1780 er sá
að hér er leyft að hafa herskip á siglingu
til þess að tálma sigliugar að landinu, þar
sem 1780 var ákveðið að þau skyldi líggja
(arretés). Raunar gengust eigi allar fiota-
þjóðir undir þessi ákvæði, en þeim var þó
hlýtt alla 19. öldina í framkvæmdinni.
Þau voru og iðulega tekin upp í samninga
þjóða á milli.
Menn deildu þó ennþá um ýms atriði við-
víkjandi þessu, þar til er nákvæm fyrir-
mæli voru sett um hafnbannið í Lundúna-
samþyktinni 1909 (1.—21. gr.).
b. Öfriðarþjóðirnar eiga rétt d því, að
leggja hafnbann á strendur óvinanna eða
hluta s'yinar eigin strandar, sem óvinur-
inn hehr á valdi sínu.
Óheimilt er að leggja siglingabann á
nokkurn hluta opins hafs eða á opnar sigl-
ingaleiðir (sundj. Eigi má heldur leggja
hafnbann á lönd eða leiðir, sem eru friðuð
með sórstökum eða almennum samning-
um.