Vísir - 17.12.1916, Page 7

VISIR
Til j ólanna ^
bLaupa. menn alt sem "til er
bœöi til gagns ogr glaönings
i Hinni ^gætu
Jólasölu
í Austurstræti 6.
Einhver besta jólagjöfin er svona
Biblinfyrirlestnr í BETEL.
~(Ingóífsstræti og Spítalastíg)
B F N I: Tákn tímanna himt
markverði spádómnr Frelsarans,
um þann tíma er vér lifnm á og
eins um þá tíma, sem enn eruó-
komnir.
Allir velkonmir.
0. J. Olsen.
I
Saumavél
og fi mml ára
átoyrgö
verl£.@mi0juana r
með borði sem vélin hverfnr í þegar hún er ekki notnð.
Tuskum
verður aðeins veitt mót-
taka faá kl. 8 til 11 f.m.
til jóla
löruhúsið.
m
Jólaborðið
verður fallegast með
DÚK og SERVÍETTUM frá
Egill Jacobsen.
Kœrkomin jólagjöf
er
Silkisvuntuefni og silkislipsi
9
frá
Egill Jacobsen.
Milka
átsúkkulaði fæst nú í
\
ístir og miliönir
eftir
f^harles ^arvice.
26
Frh.
Landstjörnunni.
ákaflega mikið til, svaraði hann,
t íyrsta lagi fellur karlmönnum
það illa að vera fyrirlitnir af kon-
um; og í öðru lagi, þá verðum
við nágrannar — eg ætla að
dvelja þarna nm hríð — hann
benti þnngbúinn í áttina til fallega
wlitla býlisins".
— Nágrannar? sagði hún ann-
ars hugar. Það er lengra á milli
en þér baldið; og auk þess þekkj-
um við enga. Við ernm ekki ná-
grannar nokknrs manns í þeim
skiiningi — eða vinir. Föðnr
minnm er lítið geflð nm að taka
á móti gestum. Við búum ein.
— Eg hefl heyrt þnð — eagði
hann, en þagnaöi og beit á vör-
ina nm leið; en hún virtist ekki
taka nei4 eftir því sem hann
hafði sagt.
— Svo þó að faðir minn hefði
ekkert út át á húsið að setja eða
— eða —
— Föður minn, sagði Staíford
og brosti.
Og hún svaraði þessari hrein-
skilni hans með brosi.
— Það mætti einn gilda. —
Og hvað gerði það yður til? Þér
eigið vafalanst svo marga vini —
Og litlar likur til þess að við hitt-
umst aftur.
— Jú, jú, við myndnm hittast,
sagði hann með þessnm sanðþráa,
sem einnig vakti oft nndrnn vina
bans. Eg ætlaði einmitt að færa
mér í nyt leyfi yðar til að veiða
í ánni — en, það get eg auðvitað
ekki gert úr þvi svo er komið.
— Nei — eg býst ekki við þvi,
sagði hún samsinuandi.
— En við myndam áreiðanlega
hittaet ■ oft og einatt á förnnm
vegi — eg myndi ýmist fara ríð-
andi eða gangandi.
— En ekki oft í þessa átt, sagði
hún. — Hún horfði til jarðar og
það að eins vottaði fyrir roða í
kinnnm hennar. Hún skildi ekk-
ert í því, en henni féll það ekk-
ert illa, að hann skyldi andmæla
því svo ákaft, að kunningsskap
þeirra ætti nú þegar að vera
lokið.
— Jú, jú, það mundi eg áreið-
anlega gero, sagði hann. Það er
mjög fallegt hérna. — Sjáið þér
til, nngfrú Heron — hann gekk
nær henni, og í ákafannm horfði
hann nærri því þungbúinn upp til
hennar. Auðvitað spyr eg föður
minn að þvf, á hvern hátt hann
hafi náð kaupmn á landinu, og eg
vona, eg er viss um að hann get-
ar gefið fullnægjandi skýringar á
því. Og eg verð að fá tækifævi
til að láta yður fá vitneskju um
að þetta sé misskilningur. Eg
þekki föður minn lítið, enegtrúi
því ekki, að hann hafi gert sig
sekanBnm að beita neinum brögðnm.
Hann þagnaði skyndilega, er
hann mintist orða umferða-
mangarans. Ef reiði föður yðar
er á rökum bygð, þá, já, þá
getið þér látið mig sigla minn
sjó eftir það. En ég held ekki*
að það sé svo. Og mér finsf,
að það væri rangt, áð láta mig
gjalda þess, eins og ég liefði
gert eitthvað rangt.
Hún hleypti brúnum, og hún.
horfði á hann eins og hún
skildi hvorki upp né niður í
þessu.
Ég skil ekki hvað það gæti
gert tiL
Jæja, ég get ekki útskýrt það,
sagði hann vandræðalega. Ég
veit bara, að ég vil ekki skilja
við yður nú, í þeirri vissu, að
þér látið, sem þér þekkið mig
ekki, þegar við hittumst næsL
Fg hafði hugsað mér að koma
heim til yðar og heilsa föður
yðar.
Hún kafroðnaði.
Gerið þér það ekki, sagðí
hún lágt.
Ég geri það auðvitað ekki,
flýtti hann sér að segja. Það
yrði bara til að gera ilt verra.
sja i 3s.vc>lci
Jes Zimsen