Vísir - 22.12.1916, Blaðsíða 2

Vísir - 22.12.1916, Blaðsíða 2
VISlii Niðursett verð fyrir jölin. ysuostur áður 0,55 nú 0,48. — Leverpostej áður 0,52 nú 0,45 ýa úósir. Vi úósir áður 0,90 nú 0,80. Margar tegundir af ósætu kexi. Loftur & Pétur. bófe: Guy Thorne: Þ>egar syrti að. Saga af stórkostlegu samsæri. Af þessari bók seldust 300 þúsund eintök á tæpum tveimur árum fyrst eftir að hán kom út á fmmmálinn. Fæst hjá bóksölunnm. — Aðalútsala': Pappírs- & ritfangaversl. Sigurj. Jönssonar Laugaveg 19. Talsími 504. Nokkrir vanir Dan. Daníelsson. kyndarar Jólaskófatnaðinn I er, eins og vant er, sjálfsagt að kaupa í Skóverzlun Lárusar G. Lúðvígssonar Því þar fer saman stærst úrval, mest vörugæði og lægst verð. I^inslioltsstr. 21- @ími 173. gefar 10 % afslátt af öllum vörum, sem hann liefir á boðstólum Ódýrastir VH3L<3L1^.2r! Ódýrast JSeelSTöÐ'tÍ ! Ódýrastar K.Öli.'U.r Og I5L©2K1 ! Ódýrust Jólaliertl! geta fengið atvinnu á Gullfossi, H.f. Eimskipafélag Isfands, r ssiir og miliönir eftir ^harles ^arvice. 28 Frh. spyrja, hvort folinn væri ó- temja, — Svo má það heita, sagði hún og hló; en það er engin hætta á ferðum. Verið þjer sælir — og þakk’ yður fyrir hjálpina! Húu kallaði á þann brúna, sneri folanum við og þeysti af stað; sá brúni og huudarnir eltu hana á harða epretti. Stafford kófsvitn- aði af hræðslu. Eq brátt útrýmdi aðdáunin hræðslunni, er hann sá hvernig hún lét folann teygja úr eér eftir mýrlendino. Einu eiani, rétt er bún var að hverfa honum sjónum, sneri hún sér við i söðl- inum og veifaði til bane höndinni, eins og hún væri að fnllvissa hann um að henni væri óhætt. Þessi hreyflng minti hann á hvitn mynd- ina, eem .birtiat i dyrunum kvöld- ið áður, það var eins og komið væri við hjartað í honnm og hita- bylgja fór um hann allan. Aldrei á æfi sinni hafði hann séð neina líka henni. 5. kafli. — Þér eruð eitthvað svo al- varlegur á svip, yðar hátign, sagði Howard um leið og hann steig upp í vagninn nokkrum stundum síðar og settist við hlið Staffords. Eg hefi tekið eftir því, mér til mikillar ánægju, að offcir því eem hin mikla etund nálgast, þegar þú átt að standa augliti til auglitis við þinn volduga föður, soldáninn, færist einhver alvöru- og stað- festublær yflr svip þinn í etað léttúðar og kæruleysis þess, sem vant er að skína út Úr honnm. Mér til mikillar ánægju segi eg, af því að eg get með venjulegri hreinskilni viðurkent, að eg sjálf- ur fæ varla vatni haldið, er eg hugsa til þess, að eg innan skamms muni öðlast þann óverð- sfeuldaða heiður að taka í hönd hans, og liggur við að eg biðji þig að leyfa mér að fara út úr vagninum og hverfa aftur til Lundúna. — Talaðu eins og maður með viti, sagði Staff'ord annars hngar. — Þú krefst of mikils af mér, góði vinur; en eg skal reyna að láta svo lítið bera á heimsku minni, sem mér er unt. Og svo eg tali urn annað efni, mætti eg spyrja hvar þú hefir verið að ráfa nm í allan morgun? Stafford roðnaði við og leit undan á hestinn sem fjær var. — 0, bingað og þangað, svar- aði hann. — Fanstu nokkuð fcil að dást að? — Meðal annara orða, hefir soldán talað nokknð um kvon- fang handa þér, Staff? Stafford leit snöggvast framan i hann. — Nei, sagði hann stuttara- lega. Hver þremillinn kemur þér til að spyrja nm það? Ekkerfc annað en venjuleg um- hyggja mín fyrir framtíð þiunl, kæri vinnr, sv&raði Howard, blíð- lega. Flestir feður hugsa hátt sona sinna vegna, og eg get ímyndað mér að sir Stefán sé það i meira lagi. Þegar maðnr er réttur og sléttur mr. þá lang- ar hann til að verða sir; þegar hann er orðinn sir, þá keppir hann að því að krækja í lávarðs- tignina, annað hvort handa sér sjálfum eða syni sfnum. Það er versti ókostur metorðagirninnar, að það er ómögulegt að fullnægja henni. Eg er ekki í vafa umt það, að sir Sfcefán heíir nú allar klær úti til að krækja í lávarðs- tign handa sér — eða þér. Það gefcur vel verið að hann geti það; en þú, sem ert heldur gruun- bygginn maður — fríðum mönn- um er altaf töluvört ábótavant í þeirn efnum og það er okkur huggun, þeim ófríðu — þú, Stafl^, gætir það ekki nema þú næðir í

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.