Vísir - 24.12.1916, Síða 4

4
VISÍR
Bolinders
Mötorar.
eru einfaidastir og þó vandaðastir að sntíði. Ábyggi-
legri og olíusparari en allir aðrir mótorar sem hér þekkj-
sat. Sjáifur mótorinn, skrúfutengslin og skiftiáhaldið, hvíl-
ir alt á einni járnundirstöðu, og geta því þessir þrír hlut-
<%r ekki sigið til í bátnum.
Vegiia þess að eg liefi hugsað mér að liaf'a
hér fyrirliggjandi alla þá varahluti sem þurfá til
þessarar mótortegundar, leyíi eg mér að mælast
til að allir þeir sem Bóllnders mótora
eiga hér á landi, sendi mér sem fyrst skýrslu
er tilgreini:
No.og Nafn mótors (þar í hre margra cyl. mótorinn er, og
hre mörg hestöfl hanu heíir).
Nafn eiganda,
Nafn báts,
Um leið væri mér kært að meðtaka þau með-
mæli sem eigendur mótora þessara kunna að
vilja gefa þeim. —
G. Eirikss, heildsali,
Reykjavik.
Elnkasali á íslandi fyrir Bolinders mótorverksmlðjur,
Stockholm og Kallhall.
„Við höfum nú beðið fyrir
honum“, sagði Aron. „Blessað-
ur sé hann um aldir alda!“
Litlu síðar spurði hann aftur:
„Sástu barnið?“
„Já, meistari, eg sá það!“
„Grét hann, þessi Davíðs son-
ur, eða hló hann?“
„Meistari, barnið leit við og við
upp augunum og þau voru tár-
vot. Jósef þerraði tárin, um leið
og þau runnu hægt niður um
kinnarnar. En gráthljóð heyrðist
ekki“.
Þeir þögnuðu aftur. Það var
nú loks tekið að ljóma af degi.
Lögvitringurinn vaknaði og and-
þrengslin ágerðust,
„Mundu vel, Sealtíel, mundu!“
r „Já, meistari!“ — hann varð
að tala hátt, til þess að Aron
heyrði til hans.
„Skrifaðu son Jósefs — síðast
— síðast — Þar er konungablóð!“
„Já, meistari!“
„Og nafn hans skaltu skrifa!
— Hvað heitir hann?“
„Meistari! hann fæddist í nótt;
hann verður ekki skírður fyr en
eftir sjö daga“.
„Sealtiel! Far þú tll Jósefs
byggingameistara og spyr, hvað
hann ætli að láta barnið heita;
segðu honum, að Aron lögvitring-
ur verði að fá að vita það —
hann viti um öll konungabörn
Júða“.
Sealtíel hljóp ut — og kom
aftur eftir litla stund.
Öldungurinn stundi og and-
varpaði. En þegar Sealtíel tók
að hagræða um hann, varð hann
furðu hress. Hann settist upp i
rúminu og horfði á morgunbjarm-
ann á veggnum.
„Nem þú burtu nafn mitt af
ættskránni. Skrifa þú: Samúel
lögvitringur er dáinn — og Aron
lögvitringur er dáinn. Skrifa þú
son Jósefs á listann, þar sem
nöfn konunganna eru skráð.
Ætlarðu ekki að fara og spyrja,
hvað hann á að heita?“
„Eg hefi þegar gert það, meist-
ari! Þau svöruðu mér bæði“
„Og hverju svöruðu hin þög-
ulu hjón?“
„Þau svöruðu með einu orði:
nafninu Jesús“.
„Skrifa þú, Sealtíel: Jósef
byggingameistara er fæddur son-
ur, og hann heitir Jesúsu.
Sealtíel gerði sem fyrir hann
var lagt — og þetta var hið sið-
asta, sem hann skrifaði eftir fyr-
irmælum meistara síns.
„Varðveit þú skrárnar handa
Messíasi konungi — þær eru
hans vegsemd!“ sagði öldungur-
inn með veikum rómi.
Þegar sólin kom upp, var gamli
lögvitringurinn Iiðinn.
Árni Jóhannssonr
BnúiMdEQD jólBia.
Hina fyrstu jólaprédikun hélt
engill, guðs lýsandi sendiboði.
Prédikunin er ekki löng, en hún
er innihaldsrík. Það hafa verið
haldnar út af henni margar miljónir
af prédikunum á ótal tungumál-
um, en þó er englaprédikunin
ekki uppslitin ennþá. Á hverjum
jólum er hún eins ný og hug-
fangandi, eins og vér hefðum
aldrei heyrt hana áður. Engin
prédikun, sem haldin heíir verið
um þetta efni á jörð myndi þola
að vera endurtekin svona oft, án
þess að missa aðdráttarafl sitt, já,
verða hvimleið öllum, sem ættu
að hlusta á hana svona oft, hvað
eftir annað. Englaprédikunin þolir
þessa meðferð og sannar með því
hinn guðdómlega uppruna sinn.
Prédikun engilsins er þannig:
„Verið óhræddir", það var inn-
gangurinn, „því sjá, eg boða yður
mikinn fögnuð, sem veitast mun
öllum lýðum“. Það er fyrsti part-
urinn, sem undirbýr annan kafl-
ann: „Þyí að yður er í dag
frelsari fæddur, sem er Drottinn
Kristur i borg Davíðs“. Þetta er
höfuðatriðið, sá mikli boðskapur
sjálfur, og svo kemur þriðji og
síðasti kaflinn: „Og hafið þetta
til marks: Þér munuö finna ung-
barn reifað og liggjandi í jötu“.
í þessum kafla er kent, hvernig
hagnýta eigi boðskapinn og til-
einka sér hann. Svo endaði þessi
mikla ræða, en engillinn hafði
ekki tíma til að segja „Amen“,
því hinir englarnir voru svo óð-
fúsir að byrja jólasálminn.
Og svo hefir þessi prédikun
gengið land úr landi, frá kynslóð
til kynslóðar.
Hún hefir hljómað þar sem
hræðslan bjó fyrir í döprum hjört-
um: V e r i ð e k k i h r æ d d i r!
Hvað þá? Er engin ástæða að
óttast og skelfast í veröldu, sem
er svo full af synd og hættu og
sorg? — Jú, mörg og mikil ástæða
fyrir þá, sem ekki þekkja boð-
skapinn. En þegar boðskapurinn
kemur til mannshjartans, þá eru
það fyrstu tiðindin, að nú ?é fram-
ar engin ástæða til að óttast, því
fögnuður og ótti geta ekki rúmast
saman. Og þessi mikli fögnuður
er handa öllum mönnum, það þarf
enginn að vera útilokaður frá
honum; og fögnuðurinn er fólginn
í þessu: Yður er frelsari
f æ d d u r í dag. Þér, maður, er
frelsari fæddur, einmitt í dag, nú,
á þessari tíð. — Þetta er hinn
mikli gleðiboðskapur, en sá sem
fær hann, þarf að reyna hann
sjálfur; annars tekur hann ekki
burt ótta né gefur varanlega gleði.
Þú verður sjálfur að f a r a og
f i n n a. Og þegar þú hefir
f u n d i ð hann, sem boðskapur-'
inn hljóðar um, þá þarft þú eilíf-
lega ekkert að óttast, en átt þá
gleði og hamingju, sem aldrei
fekur enda.
Þú, sem lest þessi orð, hefir
þú heyrt jólaboðskapinn, svo að
þú hafir gkilið, að hann er handa
þér, og hefurðu svo farið og fund-
ið frelsara þinn og vin, Jesúm
Krist, drottinn vorn?
Fr, Fr.
Frá
bæj arstj ornarfiuidi
21. þ. in.
Kolamúlið.
Fyrsta mál á dagskrá var
fundargjörð dýrtíðarn. frá 19. þ.
m. Lagði dýrt.n. það til að hluta-
félaginu „Kol og Salt“ yrði seldur
kolafarmur sá, sem bæjarstjórnin
fékk nýlega, en að bæjarstjórn
setti þær reglur um sölu kolanna,
að verðið yrði það sama og ver-
ið hefir (kr. 12,50 fyrir skp.), að
til febrúarloka verði engum ein-
stökum manni selt meira en 1
smálest af kolum, að kolin verði
afhent gegn „kola-kortum“ er
borgarstjóri lætur mönnum í té,
að „Kol og Salt“ veiti andvirði
kolanna móttöku hjá kaupendum
um leið og þeir afhenda „kola-
kortin“, en mismuninn fœr félag*
ið greiddan úr bæjarsjóði- Frek*
ari tryggingarreglur um sölu kol-
anna hefir borgarstjóri heimild til
að ákveða.
Borgarstjóri gerði þá grein fyr-
ir þessu máli, að kolafarmur þessi
hafi orðið heldur ódýrari en ráð
var gert fyrir, eða kr. 74,84 smá-
lestin hingað komin, en að við
bættum sölukostnaði og vaxta-
tapi kr. 81,34. Útsöluverð kol-
anna verður kr. 78,12 og því tap
á hverri smálest, er nemur kr.
3,22. Þegar þar við bætist kostn-
aður við afhendingu miðanna, má
gera ráð fyrir að allur halli bæj-
arsjóðs á þessari verzlun muni
nema alt að 5000 krónum eða
um 50 aurum á skp., sem bæjar-
sjóður gefur kaupendum kolanna.
Umræður urðu allmiklar um
þetta mál og aðallega um það,
hvort allir bæjarbúar ættu að
verða þessara kostakjara aðnjót”
andi. Sagði borgarstjóri að dýr-
tíðarnefnd hefði komist að þeirri
niðurstöðu, að illkleift yrði að
skilja þar sauðina frá höfrunum
og vildi því láta eitt yfir alla
ganga. En með þvi að láta þessa
ivilnun ná jafnt til allra, væri
líka fengin átylla til að takmarka
kolasölu til allra. Kolaforði bæj-
arins væri nokkru minni en ráð
hefði verið gert fyrir, því að „Kol
og Salt“ hefði ekki fengið full 2000