Vísir - 27.12.1916, Blaðsíða 2

VIS'IR
& *
& &
I.
&
* Afgreiðsla blaðsine á Hótel
A íiland er opin frá kl. 8—8 á
Jí.
* hverjnm degi.
? Inngangur frá Valiaretræti.
f Skrifstofa á iama stað, inng.
í ítá. Aðalstr. — Ritstjórinn til
.? víðtal«jfrá;'kl. 3—4.
* Simi 400. P.O. Box'367.
¥ Prontsmiðjan á Langa-
^ veg 4. Simi 133.
x Anglýsingnm veitt móttaka
í i Landsstjörnunni eftir kl. 8
|| á kvöldin. V
Frá
Bæj arstj órnarfuodi
21. þ. m.
Fitumagn mjólkur.
Svo er ákveðið, að fitumagn
nýmjólkur, sem seld er hér í
bænum, megi ekki minna vera en
3,25°/0. Nú hefir efnarannsókna-
stofan skýrt heilbrigðisnefnd frá
því, að mjólk mjög margra mjólk-
urframleiðenda nái ekki þessu
lágmarki, og hjá nokkrum ekki
3°/0. Komst heilbrigðisnefnd í
samráði við heilbrigðisfulltrúa og
rannsóknarstofuna að þeirri niður-
stöðu, að ekki væri annað ráð
fyrir hendí til að bæta úr þessu,
en að lækka iágmark þetta niður
í 3°/0 vegna þess að ógjörlegt væri
að reka aftur alla þá mjólk, sem
ekki næði 3,25°/0. Um svik virt-
ist hér ekki vera að ræða; mjólkin
mæld nýmjólkuð heima á nokkr-
um búunum, Er það álit nefnd-
ar og rannsóknarstofu, að þetta
fitumagn stafi af þvi, hve hey
Istir ogmiliönÍF
eftir
j^harles fjfarvice.
30 ---------- Frh.
upp mannaratröppurnar og gerði
sér far um að taka sem minat
eftir þjónunum, sðm höfðu skipað
sér í laðií ti! beggja hauda eins
og til að "era viðtökurnar sem
hátíðlegastar.
Auddyrið var bygt að Austur-
landa sið, gosbrunuur úr mar-
mara í miðju og útskornir bogar
yfir öllum dyrum. Aðalstigiun
var einnig úr hvítum marmara
þakin fagurrauðnm indverskum á-
breiðum, pálmaviðir etóðu hér og
hvar eins og styttur og grænar
greinarnar skygða fagurlega á
hvitan marmarann og ró-rauð
tjöld gerðu tilbreytÍDgu iölluþessu-
hvíta og gerði það um leið meira
áberandi.
hröktust mikið í sumar, en að það
muni þó Iagast nokkuð er Iíður
frá burði, því að fyrstu tvo mán-
uðina sé fitumagnið alt af mins t
mjólkinni.
Sveinn Björnsson benti á, að
þetta sama hefði komið fyrir hér
árið 1914, Þá hefðn bændur með
engu móti þótst geta fullnægt þessu
fituákvæði, og þá hefði lágmark-
ið verið lækkað. — Bent var á
að sumarið 1914 hefði verið ó-
þurkasumar, en Sv. B. áleit vafa-
mál hvort það væri næg afsökan;
að minsta kosti væri það einkenni-
legt, hve mismunandi fitumagnið
væri á bæjum sem iægju saman. |
Og á Seltjarnarnesi bæri ekkert á j
því, að bændur ættu svo erfitt
með að halda fitunni í mjólkinni,
og myndu hey þó varla hafa hrak-
ist þar minna en annarstaðar hér
í grendinni. Sagði að það kæmi
einnig fram, að fita væri mismun-
andi í mjólk á bæjum að vetrin-
um til, þó að ekkert bæri á því
á sumrin. Líklegasta skýringin
væri því sú, ekki að kýrnar væru
misgóðar eða heyin mishrakin,
heldur að einn bóndinn sparaði
meira kraftfóðrið en annar. Það
væri því mjög varhugavert að
þjóta nú til og lækka fitulágmark-
ið að órannsökuðú máli og gæti
orðið ósanngjarnt gagnvart þeim,
sem kapp legðu á að láta mjólk-
ina halda ákveðinni fitu. Væri
þá réttara að láta það afskifta-
laust þó mjólkin næði ekki 3,25
tvo mánuði ársins, eða svo.
Borgarstjóri tók mjög í sama
streng og hélt því fram, að gera
bæri kröfu til þess að öll nýmjólk
næði lágmarkinu, og gera hana
afturreka ella. Gaf hann þær
upplýsingar að aðeins 14 mjólk-
urbú, af um 70 sem rannsakað
hefði verið hjá, framleiddu mjólk,
er næði fitulágmarkinu. 18 bú
ná 3.2, 15 ná 3.1, 9 ná 3, 5 ná
2.9, 1 nær 2.8°/0. En mesta fitu-
magn er 3.9. Hélt hann því fram,
að þeir sem ekki gætu náð lág-
Howard horfði umhverfis sig
með aðdáun og háðbrosið var al-
veg horfið af andliti <hans.
— Fagurt, sagði hann í hálf-
um hljóðum.
En Statford hleypti brunurn.
Alt þetta skraut og þessi íburður
þó smekklegt væri, var honum til
ama; hvers regna vissi hann ekki
Alt í einu var tjald dregið til
hliðar frá á dyrum einum og mað-
ur kom á móti þeim í milli þjóua-
raðauna. Hann var fremur hár
vexti, hvítur á hár, en augnabrúnir
og yfirskegg var kolsvart. Aug-
un voru fögur, en skörp og í
hreyficgam var bann biun ung-
legaBti.
Það var eitthvað þ .ð í ardiiti
hana og svip, sem bar vott um
styrkleika og mátt; eitthvað í lát-
bragðinu, í brosinu sem laðaði að
og töfr&ði. Howard nam staðar
og hörfaði aftar eu Stafford gekk
áfram og sir Stefán tók í hönd
hans og hélt fast um hana.
— Kæri Stafford, elsku dreng-
urinn minn, sagði hann með djúp-
/
m rkinu með öðru móti, gætu
skiliS nokkra lítra af mjólkinni og
blandað rjómanum saman við
nijólk þá sem þeir ætluðu að selja,
Að þola þeim að selja svo fitu-
rýra mjólk væri sama sem að
verðlauna fituleysið, og það gæfi
mönnum undir fótinn að leggja
minni áherslu á að framleiða góða
mjólk en mikla, menn mundu fara
að hugsa um það eitt, að fram-
leiða sem mesta mjólk með sem
minstum tilkostnaði og gæti það
haft hinar alvarlegustu aíleiðing-
ar og jafnvel leitt til þess að kúa-
kynið færi versnandi hér í grend-
inni.
Jón Þorláksson varði mjólkur-
framleiðendur og hélt því fram,
að 3% væri sæmilegt fitumagn,
og væru ekki gerðar hærri kröf-
ur í mörgum löndum, sem þó
hefðu öll skilyrði betri til mjólk-
urframleiðslu en hér væru fyrir
hendi, t. d. Þýskaland. Áleit hann
rangt að ætlast til þess af mjólk-
urframleiðendum að þeir fituðu
mjólkina á óeðlilegann hátt, t. d.
með þvi að skilja nokkurn hluta
mjólkurinnar og blanda hitt með
rjóma. Enda gæti það orðið til
þess, að mjólkurframleiðslan í ná-
grenni Reykjavíkur minkaði svo
mikið, að bænum gæti stafað
hætta af því. Það væri mjög
mikið farið að bóla á þyí, að
mjólkurframleiðendur hugsuðu til
þess að hætta við mjólkurfram-
leiðsu og snúa sér að kvikfjár-
rækt, vegna þess hve illa væri lát-
ið við því, er þeir reyndu að koma
mjólkinni í það verð, sem þeir
þyrftu að fá fyrir hana til þess
að kúabúskapurinn borgaði sig
eins vel og annar landbúnaður.
— Var síðan rætt um málið
fram og aftur um hrið, en svo
lauk því, að því var vísað aftur
til heilbrigðisnefndar.
ri en hljómfagurri rödd. E» bjóst
við þér lönga fyr. Eg hefi beðið
þín. En betra seiut en aldrei.
Hver er þetta? Vinar þinn herra
Howard? Aaðvitað! Hvernig líðar
yðar, herra Howard? Verið þér
velkominn á litla býlið okkar hjá
vatninu.
6. kafli.
Stafford hitnaði um hjartaræt-
urnar við þessar móttökar; eDda
hefði margnr óviðkvæmari bomist
við af þeirri einlægu ást, sem
skein út úr auguro sir Stefáns og
titraði í rödd hans. Stafford komat
en meira við, vegna þess að slík
viðkvæmni var svo óvenjaíeg, eða
öllu heldur óvenjulegt að húa væri
látin í ljós.
Það er ekki siður nú á tímum
að láta í ljósi tilfinningar sínar
Unnustinn má ekbi ;sýna unnust-
unni ástríki, nema i einrúmi og
þó “maður sé í þann veginn að
skilja við ástvin sinn fyrir fult
Tii minnis.
Baðháslð opið kl. 8—8, ld.kv. til 10‘/t.
Borgarstjðraskrifstofan kl. 10—12 og
1—8,
Bæjarfðgetaskrifatofan kt. 10— 12ogl—5
Bæjargjaldkeraskrifstofan kl. 10—12 og
1—6.
íslandsbanki ki. 10—4.
JEL F. U. M. Alm. samk Vsnnnud. 81/*
siðd.
Landakotsspit. Heimsóknarlimi kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbðkasafn 12—3 og 5—8. Útlta
1—3.
LandsBjóðnr, afgr. 10—2 og 6—6.
Landsaíminn, v.d. 8—10. Helga daga
10—12 og 4—7.
Náttúragripasafn li/,—21/,.
Pósthúsið 9—7, sunnnd. 9—1.
Samábyrgðin 1 — 5.
StjörnarráðsBkrifstofnrnar opnar 10—4.
Vidlsstaðahælið : beimsöknir 12—1.
Þjððmenjasafnið, sd., þd., fimtd. 12—2.
FatalDiiðin
sími 269 Hafharstr. 18 sími 269
er landsins ódýrasta fataverslun.
Regnfrakkar, Rykfrakkar, Vetr-
arkápur, Alfatnaðir, Húfur, Sokk-
ar, Hálstau, Nærfatnaðir o. fl. o. fl.
Stórt úrval — vandaðar vörur.
Yfirlýsing.
í 313. tbl. „Vísis“, fimtudaginn
16. nóv. þ. á. stendur svohljóð-
andí:
„Fyrirspurn.
Er ekki hegninarvert að slá
nunustu sína fjögur högg á höf-
uðið, svo húu falli tvívegis til
jarðar á fjölförnustu götu
b æ j a r i n s?
Fjórir sjónarvottar “.
Nú hefi eg orðið þess áskynja,
að slúðrið hér í bænuni hefir
verið svo hugulsamt við mig,
nýkominn til landsins eftir 4 ára
dvöl í annari heimsálfu, að gera
mig að hetjuuni í sjónleik þess-
um. Er því hérmeð skorað á
þessa „fjóra sjónarvotta“ eða aðra
og alt, leyfir tískan manni ekki
að láta það í ljósi með öðru en
t. d. að spyrja hvort hann haíi
náð í þægilegan klefa í skipinu
og hvort bann hafi nú ekki gleymt
regnhlífiDni. En sir Stefán fyrir-
varð sig sýnilega ekkert fyrirþað
að láta í ljósi ást sína og gleði
er hann sá son sinn og hann
hristi hönd haus og skoðaði hann
í krók og kring með ástúðlegu
stolti,
— Þú lítur vel út Stafford mjög
vel. Svei mér ef eg held ekki
að þú hafir stækkað! Og þú ert
orðinn ennþá — ljótari en nokkru
sinni áður.
Svo snéri bann sér brosandi að
Howard.
— Þér verðið að fyrirgefa mér,
herra Howard! Eg hefi ebki séð
strákinn minn í háa herrans tíð
og ég hefi hlakkað ákaflega mikið
til þessara samfunda. — „Hinn
ástúðlegi faðir“ eins og þér sjáið !
En mér þybir líka mjö ; vænt um
að sjá yður; Stafford hefir oft
minst á yður sem kærasta vin