Vísir - 29.12.1916, Blaðsíða 3

VISIK,
Nokkra
peningaskápa
íæ ég nú með e.s. „Are“
sem seldir verða með inn-
kanpsverði á bryggjunnni.
P. Þ. J. Qunnarsson.
að margir félagsmenn gátu ekki komist að síðast, og vegna áskox-ana,
verður Hásetafélags Rvikur endurtekin í dag,
föstudaginn 29. þ. m. kl. 8 e. m. í Bárubúð. Húsið opnað kl. 71/*.
Breytt sBLoxxx.tisJs.x*^
Vitjið aðgöngumiða á skrifstofu Dagsbrúnar (i gamla Bio)
fimtudaginn 28. þ. m. kl. 12—4 og 6—8 og föstud. 29. þ. m. kl. 12—6.
Skemtinefndin.
Trésmíðaverksmiðjuna
DVÉRG
í Hafnarfiröi
vantar vanan bókhaldara nú frá næstkomandi nýári. — Lystbafendur
snúi sér til hr. Guðmnndar Helgasonar bæjargjaldkera strax.
Hafnarfirði 28. des. 1916.
Aug. Flygenring.
opinberan fjandmann bandamanna.
Og er jafnvel búist við því að her
komxngsins mnni ráðast í ófrið-
inn með miðveidunnm og komi
aftaxx að bandamöanum þá og
þegar.
Fullyrt er að her sá, sem
fluttur var frá Makedoniu til
Pýskalands í sumar hafi stundað
heræfingar kappsamlega síðau og
muni eiga að senda hann tii höf-
uðs bandamönnum á Balkan.
Pykjast"' bandamenn hafa orðið
varir við allmikinn viðbúnað aí
miðvelda hálfu í nánd við Mon-
astir og halda jafnvel að þar eigi
að tefla fram þessum gríska her,
gegn hinum fornu bandamönnum
Grikkja, Serbunum, sem þeir
sviku í trygðum. Og orðrómurinn
segir að Faikenhayn hershöfðingi
muni nú vera kominn suður á
Balkan til að taka þar við her-
stjórninni. En líklega er lítið á
þessu býggjandi, ólíklegt að ekki
hefði frést neitt um athafnir
hans þar syðra siðasta hálfa
mánuðinn.
Konstantin konungnr hefir látið
sendiherra sinn í París biðja
Frakkas-jórn fyrirgefningar á
frnmhkupi grísku hermannanna
gegn Frökkum þ. 1. þ. m.. en
hann þykir nú orðinn þektur að
því að hafa tungur tvær. Og er
því litið mavk tekið á því þó
han.n þykist nú alt vilja til vinna
að friður haldist.
Engiun vaíi virðist leika á því,
að óttinn við Grikki hafi hamlað
framkvæmdum bandamanna á
Balkan; þeir hafa ekki þorað að
beita öllnm Iiðsafla sínum þar
gegn Búlgurnm af ótta við það
að her grískra konungssinna
mundi þá ráðast aftan að þeim.
— En ráð má nú gera fyrir því
að gangskör verði gerð að því að
gera Grikkr „óskaðlega“ á ein-
hvern hátt, og í breskum blöð-
um er skorað allfast á stjórniaa
að beitast fyrir því.
Er Lloyd George trúandi til
þess að letja ekki framkvæmda í
þá átt og jafnvei ekki ósannilegt
að það mál með öðrum hafi vald-
ið ágreiningi milli þeirra Asquiths.
Villijálmur Stefánsson.
Bréf hefir nýlega borist frá hon-
um til Bandaríkjanna, þar sem
hann kveðst ekki mnuu koma til
mannabygða fyr en á árinu 1918.
Segir hatm, að til vandræða horfi
um samkomulagið við Eskimóa,
Kjóla og ,Dragtir‘
tek eg að mér að sniða og máte,
— Til viðtals frá kl. 10—4 hvers
virkan dag. —
Tilborg Vilhjálmsdóttir,
Hverfisgötu 37. v
Hestar og vagnar
til leign. Sími 34L
gerir alla glaða.
Útgerðar- og
fiskverkunarstöð
á ágætum stað í Hafnarfirði
iæst til leigu frá áramótum.
^Lysthaíendur snúi sér tii
Steingr."Torfasonar [bryggju-
varðar í Hafnarfirði.
sem ráðist hafi að þeim 'Vilhjðlmi
og rænt þá. Influensa hefirkom-
ið upp meðal Eskimóanna og kenna
þeir um gerningum af hálfu hvitu
mannanna. Hafa þeir skorað á
Yilhjálm að létta af þeim þessari
plágu, og býst hann við öllu ifiu
af þeim, ef veikin rénar ekki
bráðlega.
Isiir og miliönir
eftir
gharles SffarYÍce.
33 ----- Frh.
nema í skáldsögum fyrirkonurog
í viðkvæmum sjðDleikum.
Stafford hneigði höfuðið sam-
þykkjandi.
Hann er — hann er ímynd ást-
ríkisins, sagði hann lágt og án
þees að snúa við höfðinu, Eg
hafði enga hugmynd um að hann
vseri þessn líkur. Eg vissi ekki
að hann ynni -------
— Það er auðséS, að bann ann
þér mjög mikið, sagði Howard
aivarlega. — Þótt þú hefðir verið
hinn glataði sonur, hefði hann ekki
getað sýnt það betur.
— Og þó er sagt — umferða-
mangarinn sagði — tautaði Staff-
ord rneð niðerbældri reiði.
— Það er fátfc sem eg hefi séð
eftir á lífaleiðinni, Sriifford minn
góður; en þess sk*l mig iðra til
dauðadags, að eg löðrungaði ekki
þennan umferðamangara. — Sir
Stefán er ágætur náungi — ágæt-
ur. Nú undrar það mig ekkert,
þó að honum leiki alt í lyndi.
Öfnndsýki er ekki eiun af míuum
mest áberandi göllum. En eg við-
urkenni það hreinskilnislega, að
eg öfunda föðnr þinn. Vaknaðu,
karl minn! Við megum ekki iáta
hann bíða eftir okknr. Slik bí.
býli! — Hann leifc í kringum sig
um leið og hann gekk út að dyr-
anum. Samboðið prinsum, En þú
ert prias! Og fari það kolað, ef
mér fiust ekki eg sjálfur vera
prins. Hvernig líður yður Mea-
som? Ferðin gekk vel? — Eg
ber á dyrnar þegar eg er tilbú-
inn.
Meðan Stafford hafði fataskiffci
var hann stöðugt að bugsa um
föður sinn; hve tigulegur hann
væri, hve rödd hans væri hljóm-
fögur, hve ástúðlega hann hefði
tekið sér; og hann reyndi að bæia
niður óhug þann, sem alt skraut
ið hafði vakið hjá honum.
Innan skamms barði Howard að
dyrnm og þeir fóru báðir niður.
Sir Stefán beið þeirra i anddyrinu
og Sfcafford varð enn stoltari er
hann sá, að hann var enn fyrir-
mannlegri í samkvæmisklæðnaðin-
um, sem var tilfcakanlega íburðar-
lítill; af ■kranfcgripum bar bann
að eins eina perlu, en hún varð
ekki mefcin til peninga.
— Pið hafið verið fljótir, sagði
sir Stefán brosandi.
— Fljótari hefir þú orðið, sagði
Sfcafford.
— Ó, eg? Eg get haft fafca-
skiffci á fimm mínútum, svaraði
sir Sfcefán og tók undir handlegg
Staffords. Eg er .nærri því eins
fimur í því og færustn loddarar.
Hann gekk til hliðar tii þess að
hleypa Howard fram bjá á eftir
kjallaraverðinum inn um dyrnar á
borðs&lnum. Borðsalurinn var
þilj&ður með amerísku hnottré og
rafmagnsljósið sem lýsti npp sal-
inn, sió rósrauöri birfcu á borðið,
glösin, blómin og glysmunina. —
Þegar farið var að snæða, sáHo-
ward fljótlega að matreiðslumað-
nrinn mundi vera yfirburðamaður
í list sinni, og vínin voru fylli-
Iega samsvarandi. En sir Sfcefán
blandaði vín sitt vatni og gerði
matnnm iítil skil. Afsakaði hans
það með þessum orðum:
— Eg geng á undan með slæmu
eftirdæmi, en eg þjáist af lystar-
leysi. — Þið ókuð hiugað í vagni.
Það hlýtur að hafa verið skemtí-
legt. Sveitin er fögur — að sögn.
Eg sá litið af fegurðinni frá jám-
brautarvagninum. En vatnið, það
er óviðjafuanlegt! Því verður
ekki mótmælt, að ekfeert jafnast
á við enskt Iandslag: auðvitað teí
eg írskt með. Það er írskt blóð
í æðum okkar, mr. Howard, og
mér er hiýtt tii gamla landsins^,
Horfurnar eru að batna þar; þjóð-
in er byrjuð að viðnrkenna okkur.
Að einu eða tveim árum iiðnum.
verður athygli alls hoimsins leidd
a8 okkur. Eg heíi sjálfur mynd-
*ð mér skoðanir um framtíð írlands.
*