Alþýðublaðið - 28.04.1928, Síða 4

4
ttEÞVÐUBHABÍlÐ
SÍMAR I58-I9S8
Fallegt
morgun-
kjólatau —
margir litir,
nýkomið.
1 r~
847
er símanúmerið í Bifreiðastöð
Kristins & Gunnars Hafnarstrœti
(hjá Zimsen.)
Ko!a~sími
Valentinusar Eyjúlfssonar er
nr. 2340.
frjálsum iþróttum. Allir ungir
menn ættu a'ð ganga í íþróttaíe-
lög og iðka íþröttir.
I. mai
(á þriðjudaginn) kemur Aljjýðu-
blaðið út snemma morguns og
verður borið til kaupenda fyrir
hádegi.
Messur á morgun.
f fríkirkjunni kl. 12 séra Árni
Sigurðsson, ferming, í dómikirkj-
unni kl. 11 -séra Bjarni Jónsson,
ferming, engin síðdegismeissa, í
aðventkirkjunni kl. 8 siðdegis O.
J. Olsen, í Landakotskirkju: ein®
og vanalega. Hjálpræbisherinn:
Samkomur kl. 11 árd. og kl. 8
síðd. SunnudagsSkóli kl. 2 e. h.
Sjómannastofan: Guðsjjjónusta á
morgun fcl. 6. Allir velfcomnir.
1. mai nefndirnar
halda fund i Aljjýoubranðgerð-
inni í kvöld, stundvislega kl. 8.
Msinið 1. maí!
Félag ungra jafnaðarmanna
heldur fúnd á morgun kl. 2 í
Góðtemplarahúsinu uppi. Allir fé-
lagar eru beðnir að mæta. Sér-
stök mál liggja fyrir fundinum.
Guðmundur Gíslason Hagalin
rithöfundur talar á fundi Félags,
ungra jafnaðarmanina á morgun
kl. 2 e. k. i Góðtemplarahúsinu
uppi.
Jafnaðarmannafélagið
(gamla) heldur fund kl. 4 e. m.
á morgun í Bárunni uppi. Félagar
beðnir’ að fjölmenna. .
St. „Framtíðín“
heldur skemtun í Goodtempl-
arahúsinu annað kvöld kl. 9. Fjöl-
breytt skemtiskrá.
1 ’ ' 1
Hljómsveit Rekjavikur
heldur 4. |og síðasta konsert sinn
næst komandi priðjudag, 1. mai,
'ki. 7'4 í Gamla Bíó.
Albertí og Morgunblaðið.
„Morgunblaðið" er oft sein-
heppilegt í skömmum sínurn og
brigslyrðum til andstæðinganna,
en sjaldan befir það gefið sér
jafn-eftirminnilegxt á kjammann
og í morgim, er 'það líkir dóms-
málaráðherra Islands við ’stór-
pjófdnn og glæframanniinn dansika,
Alberti. Segir blaðið, að Alberti
híafd verið mjög duglegur .maður,
og „fyrir dugniað sinn hlaut hann
ráðherratign.“ Má með sanni
segja, að slíkur dugnaður, er Al-
— ■ .. .1.1 ...H-MÍ.. ' ■■■■.
Bœknr.
Deilt um jafnadarstefnuna eftii
Upton Sinclair og amerískan 1-
haldsmann.
Kommúnista-ávarpid eftir Karl
Marx og Friedrich Engels.
Bylting og thald úr „Bréfi til
Láru“.
Fást í afgreiðslu Alþýðublaðs-
ins.
berti sýndi, sé eftirsóknarverður
eiginleiki í augum íhaldssinna.
„Morgunb'laðinu" hefir láðst að
geta þess, að Aiberti var ákveðinn
ihaidssinni, og myndi, ef harnn
væri hér pú, vera æðsti koppur í
búri íslenzka íbaldsins. Haran þótt-
ist vera máttarstólpi þjóðfélagsins
og íhaldsblöðin dönsiku sungu
honurn lof og dýrð. Honum voru
veitt mörg embætti og trúað fyrii
mörgum störfum. Hann réðst
hsiftúðiega gegn jafnaðarmöininum
og taldi þá skaðlega þjóðfélaginu.
En svo komst það upp, að hann
hafði stolið úr sjálfis síns hehdi,
meðan hann var ráðherra,, um 20
milljónum króna. íhaldið vildi
hilma yfir afbrot hans og véitti 'hon-
um bitlingtil að lifa iaff, en jiafnaðar-
inenn mótmæltu slíkum aðferðum
og kröfðust rannsðkhar. Ef nokk-
úr íslenzkur stjórn.málaimaður lík-
ist Alberti, jþá er það sá af for-
‘ingjum íhaldsins, isem hefir verið
wið riðinn .ö'H stjórnimálahineyiksli
síðustu ára. Bezt væri fyrir
„Mgbl.“-ritarana að hætta að
skrifa.
Skatísvlkin i Reykjavik árið
1927.
Fyririestur þ,ann,- er Magnús V.
Jchannesson hélt í Nýja, Bíó’ fyrir
skömmu, er nú verið að prenta.
Verðúr hann seldur á götuinium
eftir helgina. Fjöldi manna hR-
Mjólk fæst aLlan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
Sobkap— Sokisap— Sofckaz?
tTtt prjónastoíunní Majiu eru is-
lenzkir, endingarbeziir, hlýjastlr.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstræti
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, érfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Notuð reiðiijél tekin til sölu
og seld. VörusafiisiEi Klappar-
stíg 27.
6erið svo vel 'og athngið
vðruraar osj verðsð. feðm,
B. Vifear, Laugavegi 2í, siinii
65S.
ir skorað á Magnús að gefa fyr-
irlesturinn út í bókarfo'rmi, og
hefir hann nú orðið.við þeim á-
skorunum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaöui
Haraldur GuBrnund.>son.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarimi rnikli.
lega og enskur í þokkabót. Hann tiiheyrði
alþ jó ða-b ófaf élagi.“ . , .
„Sir, Henry Monkhouse sagði mér, að þér
héfðuð komist að raun um, að hann hefði
verið í tygi yið einhverja unga, fallega;
stúlku?“ i
„Já; yndislega fögur, ung stúlka kom að
finna hann eisnu sinni eða tvisvar í Victoriu-
hótejinu. Hún heitir ungfrú Stonwy."
„Hafið þér fundið hana, — klófest hana?“
spurði ég og istóð á öndinni. Ég var í
óttalegri angi^t.
„Ónei; ekki er nú ’svo vel. Hana vaintar.
Hún er víst í felum einhvérs staðar. Nú
<er ég að Jeita hennar með stórurn flokki frá
Scotland Yard.“
„Ef til vill gæti ég orðið yður til aðstoð-
ar,“ stakk ég upp á. , * ’
„Nei; það held ég nú reyndar ekki,“ sagöi
hann háðslega. ,,Ég er nægilega birgur ai
aðstoðarmönnum. Scotland Yard er heldur
lystardauft á nýgræðinga."
Nýgræðinga! Þetta orð sagði hann með
áherzlu. Hefði hann að eins vitað, hver ég
var! Ég hefi að þessu verið, þó ég segi
sjálfur frá, álitinn lang-slyngasti og mesti
njósnari brezka he,imisveldislns. Að ■ álíta
mig nýgræðing — hvað það var hlægilegt!
En hann viissi ekki, að ég var hijnn mikli
njósnari, Jardine foringi, sem nafn hans var
og er enn á állra vörum. Þess vegna ga;t
ég ekki reiðst honum fyrir þetta.
En hroki hans og of mikið álit á sjálfum
sér gerði hann fyrirlitiegain í augum mínium.
Ég hugsaði mér samt að rannsaka málið
einn og óháður og óstuddur.
Við ræddum saman um stund, þótt ég
væri búinn að fá andstygð á manninum,
og komst ég þá að þeirri fullvissiú, að
hann vissi lítið meira um þetta en Sir Hem-
rý. En gorgeir hans var til muna meiri
en mér þótti vert að hlusta á lil lengdar,
og hvarf ég því brátt þaðan á braut.
Ég spurði sjálfan mig — eins og ég hafði
s'vo oft árangurslaust gert áður —: Hvers
vegna drap Clare harm? Hvaö gat komið
henni til að gera það, og hvernig fór hún
að geta vitað um samsæfi Frakklands gagn -
Englandi Lþví skyni að veikja veldi vort
við Miðjarðarhafib ?
Hvilíkvir þó ægilegur leyndardómuj!
Ég endurtók í huga mínum hið háleita
loforð mitt við hans hátign Vjctor Emima-
puel Italíukonung.. Ég skundaði því beint
til ítalska sendiherrans.
Hans hágöfgi Gianínini barón tök kurteis-
lcga og vingjarniega á móti mér. Hiann tjáði
mér í óspurðumi fréttum, að hann heföi
fengið bréf frá konungi italiu með sér-
stökum einka'sendiboða hans hátignar, og að
í því væru ráðstafanir og fyrirskipanir, aðj
hann ætti að veita méri aíla þá aðstoði er
sér væri unt, og að veita mér allar þær
upp'lýsingar, er ég krefðist og hann gæti í
té látið.
„Auðvitað er mér ókunnugt um, hvert er-
;indi þér kunnið að vera að: reka fyrir hönd
hans hátignar. Ég vil ekkert reyna að graf-
ast eftir því nó t sletta mér fram í máleíni,
yðar og hans kionunglegu hátignar. Það er
sjálfsagt mál, sem mér kemur ekki við —■.
og er að eins milli ykkar tvieggja, býst ég
yið. En eins og ég var að segja er mér boið-
ið að aðstoða yður. Það mun ég gera af
fremsta megni. Hvers óskið þér?“
„Ég kom frá Rómaiborg í gærkveldk"
skýrði ég honum frá. „Erindi mitt tii yðar,
hágöfgi núna er að fá nöfn og beimilis-
fang eða áritanir ítölsku njósnaranna, sem
hans hátign Victor Emmanuel hefir sérstak-
lega undir sinni umsjá og reka erindi hans