Vísir - 17.05.1922, Qupperneq 3

yIbih
JB. P. S. 3NT. A. Xji-
E.s. Kristjaniaíjörð
Sac írá Nsw York ÍO jiSmi. Vörur sem eiga aö koma
MiægaS frá Ameriku (gegnum gangandi fragt) með Siriusi jAll
seudíst með þessu skipi. rI'i l irysm i xvgíxr um fiataiaigr
seudiHt mér sem fyrat.
Nic Bjirtissoi.
K F. U. M.
XJT-JZ>„
Wmad inu á jarðræktarsvæði i
kv&id kl. 8.
Þeír sem ekki rata eru beðn-
ár að meeta kl. 71/,, á H'rerfisa'. 60.
ina, sem tekin var upp í síöasta
hefti, aS birta leiSbeiningar utn
f]ósmyndagerS ? Er því hætt strax ?
Eg vona, a<5 svo sé ekki, því aS
margir mimu hafa tekitS því fegins
hendi.
Loks er framhald af „Tímavél-
jnni“, þessum dæmalausa framtíS-
ardraumi Wells, og svo stutt rít-
sjá.
Má at þessu sjá, að Eimr. er vel
hla'ðin að þessu sinni, þótt ekki sé
j.vkt heftið.
Eg saknaði þess, að sjá ekki
teljandi minst á síðasta hefti Eimr
í blöðunum. Bjóst eg þó við, að
grein Guðmundar Hannessonar,
um byggingarmálið, mundi vera
þess verð, að koma af stað mikl-
otn og vendilegum umræðum um
það mál. En sú von mín hefir
fcrugðist til þessa. En einhverntíma
verfSur vitnað í þá grein, þegar
iram liða stundir.
At.
I. O. O. F. 104r>178y2. — Aðalf.
sumarvista.
Ville d’Ys
frakkneska herskipið, sem
hér liefir dvalið., fer alfarin héð-
an á morgun. Eru yfirmenn
sumir hinir söniu og í fyrra, en
foringi annar: D o u g u e t að
nafni. Hefir þeim Frökkuir
fundist mikið til um veðráttu
og viðtökur hér á Islandi í þetta
sinn. Voru þeir, foringjamir
ílestir, og yfirmaðurinn, í sam-
kvæmi, er Alliance Franeaise
hélt þeim í Iðnó 9. þ. m., og
skemtu sér ágætlega. Tvisvar
höfðu þeii boð ó. skipsf jöl fyrir
stjóm All Fr. o. fl. Voru ræður
fluttar við þessi tækifæri af for-
seta All. Fr og vfirmanni her-
skipsins.
Frá strandinu
eru komnar þær fregnir, að
þýskur botnvörpungur fluttí
mennina (14) til Vestmanna-
eyja, en .,pór“ fói austur i nótt
til að ná skipinu á flot, en litil
von til að það takist. Skipið
hafði strandað i fyrrinótt, er.
ekki l'yrir helgi.
Austur í Hvolhrepp
fóru hifreiðar á mánudaginn
frá Bifreiðastöð Reykjavíkur,
og eru það fyrstu ferðirnar i
árinu, sem biíi'eiðir hafa farið
svo austarlega. Veginn segja
þeir sæmilegan Björgvin sýslu-
maður var farþegi með þeim
hingað. Aldrei hafa bifreiða-
ferðir hafist svo snemma þaðan
að austan áður. *
Es. Island
fór til Hafnarfiarðar í morg-
un, og fer þaðan síð'degis. Meðal
farþega: Forsætisráðherra Sig-
urður Eggerz og póstmeistari
Sigurður Briem.
pjóðhátíðardagur
Norðmanna er í dag. Skiidu
heir við Dani þeunan dag árið
1814.
Af veiðum
kom í gær: Vínland og Leif-
ur heppni.
HjólMagQmmiið
er best og ódýrast i búðinui á
Laugaveg 48.
Nokkra vana
fiskimenn
vantar á handfæraveiðar.
Ingibjarfcw Jónsson
Bræðraborgarst, 13. Heima 1-4 e.Iu
Brunatryggingar ailakonar:
Nordisk Brandforaikring
og Baltica.
Liftry ggingar:
„Thule".
Hvergi ódýrari tryggingar n4
ábyggilegri viðskifti.
A. V. TULINIUS
Mús Eimskipafélags lalands.
(2. bæð). Talsími 254.
Skrifstofutími kl. 10—6.
Frú Povlsen
flutti erindi i dómkirkjunni
i gærkveldi, og féll áheyrend
um það vel í geð.
Veðrið í morgun.
Hiti í Reýkjavík 2 st., Vestm.-
eyjum 3, Grindavik 2, Stykkis
holmi 4, ísafirði 2, Akureyri 1,
Grimsstöðum -4- 2, Raufarhöfu
0, (engin skeyti úr Hornafirði),
Seyðisfirði 1, þóishöfn i Fær-
eyjum 6 st. Loftvog lægst fyrir
sunnan land. Hæg norðaustlæg
átt. Horfur: Svipað veður.
Leiðrétting.
Höfundarmerki undir greininni
, Skáld og ritdómarar“, sem birtist
í Visi undanfarna daga, var röng.
Átti að vera : K ó 1 o n.
Trúlofun
Frk. Gu'SriSur Kristinsdóttir frá
HafnarfirSi og Kristján Ágúst
Kristjánsson mótoristi.
Gjöf
til bágstöddu fjölskyldunnar frá
A. M. J. io krónur.
B. K.
Söngæfing í kvöld kl. 8>4- ArilS-
andi aS öll mæti.
Það er. ekkert efamál,
aS Nýall er besta bókin, sem þér
getiS gefiS vinum ySar.
uniií hownm. f>6
„Ja-á,“ sagði hann og dró við sig orSin og sneri
upp á skeggiS. „Eg er algerlega kærulaus ræfill
t»g segi ak sem mér dettur í hug í þaS og það skiftiS.
og sé svo eftir öllu saman eftirá. Jú, það er aðal-
araDinn á mér.“
Hún opnaði blævasng sinn og lokaði honum aftur
'óafvitandi.
„Og sjáið þér þá eftir að hafa minst á Clyde
lávarð við mig?“
„Jæja, —- ekki alveg, af því — það stendur!
þannig á: að eg er vinur Clyde lávarðar, eins
<og þér vitið."
Ofurlítið bros sveif yfir varir hennar. Hún hafði
heyrt getið um þær heljarfjárhæðir. sém sú „vin-
átta“ hafði kostað Clyde.
„Mér geðjast mjög vel að honum, og eg tel
sjálfum mér trú um, að honum standi ekki á sama
Mtn mig. J?ér afsakið, að eg segi sjálfur frá.“
„Ekkert að afsaka," sagði hún rólega; hún þótt-
ist vita, að ertthvað mikið væri á seiði úr því að
irann þurfti svona miícinn undirbúning til að skýra
frá því.
„Og eg «• þannig gerður, að eg get ekki séð vini
mína komast í klípu án þess að reyna til að hjálpa.
Eg er viss um, að þér sldljið það, lafði Ethel?“
„Ó, ósköp vel, og eg held, að þér séuð mjög vrl-
vájaður. Og er Clyde lávarður í ógurlegri klípu
:aúna?“
„Lítið þér á,“ sagði hann gætilega og aðgætti
svip hennar vel, þó að ekkert beeri á því. „Clyde
«r afbragðsdrengur, og eg held, að í Lundúnum sé
rtti b«tur kyntur maður en honn, og — jæja —-
eg held, að einhver verði að segja ættingjum hans
frá því í tíma.“
Hún veifaði blævængnum í hægðum sínum, og
var enn með bros á vörum.
„Vitaskuld hefði Clyde átt að staðfesta ráð sitt,
fyrir löngu síðan. En hann er einn af þeim. sem
vill ekki taka inn meðöl, sem bata hann, — þér
fyrirgefið."
„Ó, minnist ekki á það,“ sagði hún, eins og
henni hefði þótt gaman að samlíking hans um gift-
ingar og meðöl.
„Já,“ hélt hann áfram. „Ef Clyde væri kvænt-
ur, j?á væri alt í lagi. Eji hann er það ekki. Og eg
er svo sannfærður um að hann gerir það ekki, að
eg hefi veðjað tveimur móti einum, um það, i aS
hann verði ekki kvæntur að ári liðnu.“
Hann mælti þetta hirðuleysislega, eins og það_
væri meinlaust gaman. Ea lafði Ethel var fljót að
sjá, hvar fiskur lá undir steini. Hún sneri sér að
honum eitt augnablik.
„Og það var enginn, sem þorði að Yeðja móti
yður?"
Hann ypti öxlum.
„Nei,“ sagði hann hálfhlœjahdi, „enginn, —
og eg býst ekki við að neinn verði til þess. pað
þekkja allir ógeð hans á hjónabandinu."
Jl eg að segja yður eitt, Dorchester hersir,"
sagði hún þýðlega og brosandi, eins og henni þætti
gaman að veðmálinu einu: „Mig hálflangetr til að
veðja um það. Viljið þér veðja á móti mér?
Setjum svo, að hann verði kvæntur að ári liðnu,
hvað á eg þá að borga yður mikið.“
pað brá f>-rir leiftri í augum hans, síðan hló
hann.
„Er yður alvara?"
„Já,“ sagði hún. „En eigum við ekki að fast-
ákveða hverri hann eigi að giftast, svo að veðmáliS
verði sem hugnæmast?“
Hann leit fast á hana. Hann hafði kynst mörg-
um konum um ævina — og á magan hátt, — ea
þessi tók þeim öllum fram um ró og áræði.
„Við skulum sjá,“ sagði hann í lágum rómi. „E*
ætla að skrifa kvenmannsnafn á pappírsblaS, —>
nafn komí þeirrar, sem eg held að Clyde ætti aS
kvænast, en eg er viss um að hann gerir ekkl. Ef
hann kvænist henni áður en árið er liðið, eru pen-
ingamir, — hvað sögðuð þér að upphæðin skylcfi
vera, lafði Ethel?“
„Tvö þúsund pund,“ sagði hún. Hann kipraSi
saman varirnar og sneri upp á skeggið. pað var
laglegur skildingur, og hann dáðist að hve hún
bauð það fúslega fram.
„Rétt,“ sagði hann, „ef hann skyldi kvænast
henni, eru peningamir mín eign, en ef ekki —
hann þagnaði, en sú þögn þýddi: „En við skulum
bæði neyta allra bragða til að koma því hjónabandi
í kring.“
Hún kinkaði kolli.
„Gerið svp vel að skrifa nafnið,*4 sagði hún.
Hann tók miða upp úr vasa sínum, skrifaði á
hann cg rétti henni síðan. Hún leit ekki á hann,
en reif hann í sundur og fleygði tætlunum út fyrir
svalirnar.
„Nú,“ sagði hún og sneri sér að honum- „Skilj-
um við hvort annað, Dorchester hersir?“
pað lá við að aðdáun hans yfir ró hennar og
ofdirfsku kostaði hann sjálfsvald hans, og hann
var stundarkorn orðlaus.