Vísir - 27.06.1922, Síða 3

IIBIR
t
Múraravinna.
Tilb»ð óskasí nm að slétta utaa húsið nr. 13 við Bergþóru-
gðtu. Tilboð merkt Bl®rj35Í>6ra leggist inn á afgr. Yisis næstu
daga.
Utboð.
Tilboð óskasí í að lyfta Leik-
fimishúsi barnaskólans og
Jhækka kjallaraveggina um 90
centimetra. Nánari upplýsingar
á skrifstofu bæjarvérkfræðings.
Tilboðin séu komin til bæjar-
"verkfræðingsins fyrir kl, 12 á
hádegi mánudaginn 3. júlí.

vindlar seldir á, lO ogr
ILX ls.r 7* laLm*
M G. Gunnarssonaf.
Maskíaupapplr.
Umbúðapappír. — Smjör-
pappír og Pappírspokar.
Kaupið þar sem ódýrast er.
HERLUF CLAUSEN;,
Sími 39. Mjóstræti 6.
Bæjarverkfræðingurinn
í Reykjavík.
Hítt og þetta.
Stuttpils og skófaínaður.
Inati hefir vaki'S eftirtekt og um-
'tal víSar en hér, hversu skóversl-
anír blómgist vel og margar nýj-
ar skóbú'öir bætast viS þær, er fyr-
ir voru. — Lundúnablöö telja
skýring. þessa aöallcga vera þá, aö
síSan kvenfólk fór a'ö ganga á
stuttpilsum, sé miklu meiri kröf-
ur geröar til skófatnaöarins og sé
meira selt af honum en áður.
Háir hælar.
Oft heyrast raddir um þaö, aö
’ljótt sé og óholt að ganga á há-
bæluðum skóm. — Þetta er mesti
misskilningur aö dómi merkra
manna, sem um þetta efni rita í
Daily Mail. Stendur þar, aö háir
hælar geri kálfana fallegri og sé
heilsubætandi og styrkjandi fyr-
ir líkamann allan.
+Er De rigtig klog, -I-
da forlang gratis vort nye ill. Katalog
over alle Sanitets-, Toilet- og Grummi-
varer. Stærkt nedsatte Priser. Nyt
Hovedkatalog, 36 Sider med 160 111.
mod 75 Öre í Frimærker. Firmaet
Samariten, Köbenhavn K. Afd 59.
Rafmagnsofnar
lOOO Watt (1 kw.) góð-
ir, íailegir og ódýrir.
Ennfremur aíarhentug
r af magnshitunará h öl d,
til að hita með vatn.
Kosta aðeins kr. 10,00
Þatta er áháld sem allir
ættu að nota.
Helði MagaQSSon & Go.
Nýir ávextir:
Kál,
Agurkur,
Tomater,
Rauðbeður,
Stöngulber,
í Næpur,
Purre-laukar,
Rabarber,
Carotter,
Salad-kál,
Laukur.
Nýkomið í
Sími 239,
Besta kaffið
í borgiuni fæst í ver#l. YON
Komið og reynið Það.
Virðingarfylst
Gnnnar Signrðsson.
Englebest
gummisdlar
eru þeir bestu sem til laudíiní
hafa kemið, fíat í
YariiL O. Amuadasouar
Tlmi 149. Laugaveg 24.
Haföidur
Ijóðabók
eftir ÁHmuud Jðnsson
frá Skáfítöðum táal hji öilum
bóksölum borgarinnar.
Húa unni honom. 76
sem báru kensl á föður sinn eða móður, bróður
eða systur eða góðvin í brunavalnum.
Forstjórinn bar sig eins og hetja. pó að hon-
um væri að engu um þetta sorglega slys að kenna,
mættu honum alstaðar ásökunaróp, ef hann sást
i þrönginni. En hann lét slíkt ekki á sig fá, en
gekk fram með miklum dugnaði að bjarga mönn-
um út úr brunanum, og um það leyti, sem Bessie
sá hann, hafði honum komið í hug dyrnar, sem
sjaldan voru notaðar. Hann sneri þangað með
fáeinum slökkviliðsmönnum, sem hófu leit að fólki
sem vantaði. ]?eir fóru eftir ganginum, sem hafði
nærri orðið gröf Bessie, en komust ekkert áfram
fyrir eldibröndum.
,,pið verðið að höggva ykkúr braut í gegn,“
kallaði forstjórinn. „]?að er eitthvað af fólki þarna;
eg veit það — eg veit það!“
Slökkviliðsmennirnir tóku þegar til starfa og
ruddu ganginn á skömmum tíma. Forstjórinn flýtti
séf gegnum reykinn og fór á undan þeim inn í
búningsherbergið eða réttara sagt, þangað sem það
hafði verið, því að eldurinn hafði að mestu leyti
verið óhindraður í þeim hluta byggingarinnar, og
annað stóð ekki eftir en berir steinveggirnir.
„Ef hér er einhver —“ kallaði einn úr slökkvi-
liðinu og stóð á öndinni.
Forstjórinn staulaðist sitt á hvað og skýldi aug-
um með brendum höndum; en alt í einu rak hann
upp hljóð, hrökk aftur á bak og benti á eitthvað,
sem lá á gólfinu. Einn mannanna ýtti honum frá
®g beygði sig niður að því.
„Veslingurinn," sagði hann.
Forstjórinn færði sig nær.
„Guð minn!“ andvarpaði hann. „Eg var hrædd-
ur um að svona hefði farið. Enginn sá hana. Eg
hefi spurt alla og leitað alstaðar. Eg vissi, að
hún var ekki ein af þeim, sem flýðu —“
„Hver er það? Um hverja eruð þér að tala?“
spurði • slökkviliðsmaðurinn. „pennan v>esaling?“
Forstjórinn kinkaði kolli og stundi.
„pekkið þér hana? Að minsta kosti gæti eng-
inn þekt hana nú,“ bætti hann við í hálfum
hljóðum.
,,Já,“ sagði forstjórinn hásum rómi. „Eg þekki
yfirhöfnina “
Nokkur hluti af yfirhöfn Bessie liékk enn við
brunnar leifar líksins, sem var með öllu óþekkj-
anlegt. „pað er yfirhöfn hennar; eg gæti svarið
það. Og, lítið þér á, undir glerinu þai-na, et ögn
eftir að hárkollu hennar. pað er — það er ung-
fiú St. Claire.“ Og hann studdi sig titrandi og
skjálfandi upp við vegginn.
XXXI. KAFLI.
Aíf England — og það mátti segja allur hinn
mentaði heimur — fyltist hryllingi, þegar frá-
sögnin um hinn ægilega atburð kom í blöðunum
næsta dag. Yfilr bundrað manns lét lífið í bar-
áttunni um að komast út um dyrnar, og um tutt-
ugu fórust annarsstaðar í brunanum. Og hin mikia
bygging, sem forstjórinn hafði verið svo stoltur
af, og ekki að ástæðulausu, var nú rústir einar.
Við prófin, sem haldin voru rétt á eftir, kom það
í Ijós, að forstjórinn átti enga sök á brunanum,.
og rétturinn notaði tækifærið, um leið og hanm
kvað • upp úrskurðinn, að votta honum þakklætt
fyrir hreystilega framgöngu við björgunartilraun-
irnar.
Að fáum dögum liðnum kom út ,í blöðunum
nafnaskrá eftir þá, sem farist höfðu, og þar á
meðai var „ungfrú St. Claire". Og þess var sér-
staklega getið, að það væri mikið tjón fyrir leik-
listina og þá, sem henni unnu, að hún skyldi falla
svo snögglega frá, á unga aldri. En áður en langt
um leið komu önnur tíðindi, sem gagntóku hugi
manna, og bruni Skemtihallarinnar féll í gleymsku.
Bessie „bar sig undarlega vel“, eins og konau
komst að orði, eftir dauða Lil. Hún harkaði meira
að segja svo vel af sér, að hún mintist þess, hve
mjög Lil hefði unnað sveitinni, svo að hún léf
jarðsetja hana í litlum, grænum kirkjugarði, í einni
norður-útborginni, en ekki í Islington. Bessie hefði
orðið ein um að fylgja Lil til grafar, ef konan
og sonur hennar, ungur maður, sem Bessie hafði
aldrei séð áður, hefðu ekki komið líka. Og ef til
vill grét konan miklu meira en Bessie; hún var
rnjög föl og óhreystileg, og lagði vönd úr blóm-
unum, sem blessað barnið hafði unnað svo mjög,
á kistuna. Mæðginin komu Bessie með naumind-
um heim frá gröfinni, en þá varð að sækja lækni
til hennar, og hann átti í löngu stríði við sóttina,
sem heltók hana. En að lokum tókst honum að
yfirstíga hana og frelsa Bessie, — frelsa liana,
gegn vilja hennar, því að það var hennar heitasta
ósk, meðan hún lá fárveik og mátti sig hvergi