Vísir - 17.07.1922, Blaðsíða 4

'r "■
yísiR
Zephyr, egta háUllnið tem
tíö hðlöum fyrir striÖ, er
n4 komiö attnr.
YöfftthÚSÍB.
MnstatiT.
Smjörpappir,
Allar atœröir af pokum,
— — í rullum.
— — í rísum,
kom ná meö BSirins“.
fjjrupið þar sem ódýrast er.
HEKLUF CLAUSEN,
Simi 39. Mjóstræti 6.
+ErDerigtigklog,+
!Í» íoriang gratis vort nye itl. Katalog
over alle Sanitets-, Toilet- og Gummi-
varer. Stærkt nedsatte Priser. Nyt
HoTediatalog, 36 Sider med 160 Hl.
acaod 75 Öre i i’rimærker. Firmaet
Sunariten, Köbenliavn K. Afd 59. ”
Hesta og fylgdarmenn í stjrttri
lengri ferðalög útvegar Pálmi
íannesson, Mensa Academica, kl.
iír—*
r
VtMft
i
UndirritaSur tekur að sér aS
þýða bréf af og á ensku, dönsku
og þýsku. — Vilhelm Jakobsson.
Hverfisgötu 43. (315
Kaupakona óskast strax. Má
hafa barn meS sér. Uppl. Vatns-
stíg 4, kjallaranum, eftir kl. 8.
(349
Hraust telpa 14—16 ára, óskast
í sumarbústaö um 2ja mána’ða
tíma. Uppl. á Grettisgötu 1 niðri.
(347
Tilboð óskast í að raflýsa hús.
Uppl. hjá Guðm. Breiðfjörð, Grett-
isgötu 24. (355
Pige eller Kone önskes til Hjælp
nogle Uger, Bergstaðastræti 49,
uppi. (354
Kaupakona óskast á gott heimili
í Árnessýslu. Gott kaup. Uppl.
á Vesturgötu 30, til 19. þ. m. (353
IISIAM
I
Gisting fæst enn þá i Garði
við Baldursgötu. (451
Sólríkt herbergi með húsgögn-
um til leigu í miðbænum. A. v. á.
(34i
Tvö herbergi (samliggjandi)
með húsgögnum, forstofuinngangi
og sírtia, getur einhleypur maður
fengið leigð stuttan tíma. Þar að
auki 2 loftherbergi. A. v. á. (351
Eldhússtúlku vantar strax á
Hótel ísland. (357
Lítill fugl (kanaríu) hefir tap-
ast. Skilvís finnandi beðinn að til-
kynna á Njálsgötu 29. Góð ómaks-
laun. (348
Nokkrar ljósmyndir töpuðust.
Skilist á Bergþórugötu 45 B uppi.
(343
Tapast hefir silfurbúi* svipa,
merkt: „S. J.“ Skilist á Vatnsstíg
S- (342
r
KENSLA
I
Tungumál, hraðritun o. fl. kenn-
ir Vilhelm Jakobsson, Hverfisgötu
43- (314
Nokkrir menn geta fengið ágætt
fæði á góðu heimili. A. v. á. (293
H r e i n a r léreftstuskur keypt-
ar hæsta verði í Félagsprentsmiðj-
unni. (340
Nokkur gullfalleg, sútuð sel-
skinn til sölu. Vilhelm Jakobsson,
Hverfisgötu 43. (312
Til sölu: Spýtnarusl, ágætt til
eldiviðar. Þingholtsstræti 15. (350
Barnavagga óskast til kaups. A.
v. á. (345
A. B. C.
líbalai opanð.
200 kattar seldir fyrir 1 l*r.
100 speglar, fjklda teg.
5000 skósvertudésir.
1000 burstar og kústar.
Tómir kassar og tunnur.
Pönnur, könnur ©g ótal margf
fleira, að eins í dag og á merguu
Besti og ódýrasti skófatmaður-
inn í Kirkjustræti 2 (Herkastalan-
um). (245,
Sandalar og línóleumdúkur fæsfc
sieð tækifærisverði, eimnig mýi
laukur á 25 krónur pokimn, á.
Vatnsstíg 9. (344,
Ungan vagnhest vil eg kaupa.
Til viðtals í Eimskipafélagshúsinu.
(búðin) milli 11 og 12 á morgun
Gunnþórunn Halldórsdóttir. (358.
Nýr prisma-kíkir 8 X til sölu.
með tækifærisverði. Talið við Þor-
stein Jónsson í Landsbankanum.
_______________________________(356’
Lóð. Á skemtilegum stað og sól-
í'íkum, er byggingarlóð til sölu,
A. v. á. (352-
Hvítur giftingarkirtill til sölu..
Framnesveg 9. Tækifærisverð.
<J34ft’
F élagsprentsmið j a«.
- NhÉw.1 unni honum 92
-.Jú, mér er óhætt að vona,“ sagSi hún viS
.íffiíJfa sig. „En hvað var það sem kom á milli
íitikar áðan? Var það þessi kvenmaður. Ætlar
ááÁci að skilja okkur að, þegar hún er dauð, eins
SsSg fhún gerði meðan hún var lifandi?"
•Hún lert um öxl sér í spegilinn og ögrandi hroka-
Váww lék um varir hennar.
„,Eg hélt þó, að eg væri á við hálfa tylft dauðra
&wanna!“, sagði hún drembilega.
XXXV. KAFLI.
j?að varð ekkert úr veiðiför næsta dag; en
. irostið þótti þó ekki svo mikið, að ekki mætti fara
iifeæntifÖr ríðandi. Og eftir dögurð lagði stór hóp-
'tsr af stað, á það sem Wal kalaði „ævintýri ævin-
í?5ýramanna“.
,,pú skalt ekki vonast eftir okkur fyr en þú sérð
'’.íá&kur, hértogafrú.“ sagði Wal þegar hann kom
>£ rankaherbergi hennar um morguninn; þar sat
’vfciiáu yfir reikningum sínum og ræddi við ráðsmann
v'ía, og engirgestir máttu koma þar inn. nema Wal
Clyde. „Við verður fram yfir hádegisverð og
■'Sáífam að eta brauð og ost í „Refnum og þyrnin-
•aai* eða einhverjum öðrum eyðibás.“
„Ö,“ sagði hertogaírúin.
„já; Ethel datt þetta í hug og hitt fólkið gleypti
■?»£& því.“
,;Gott Cg vel; á sama stendur mér,“ sagði her-
: viKígafrúin og leit hlýlega til hans. „Reynið að háls-
hrjóta ykkur ekki og heltið ekki hestana mína. :—
.'Siverju ætlrr Ethel að ríða?“ .
,,Eg veit það ekki. Clyde ætlar að sjá um það.
vill fá að ríða brúnu merinni, sem allir eru
hræddir við; en eg veit ekki hvort hann þorir að
leyfa henni það.“
„Eg skil ekki í að hann geri það; en Ethel
veit hvað hún má ætla sér. Hún getur setið á hesti
— eg get borið um það. Farðu nú; eg er í önn-
um. Og mundu eftir því, að eg bíð ekki með mið-
degisverðinn hunda ykkur — ekki fimm mínútur."
„Gott og vel, amma,“ sagði hann og lagði hand-
legginn um hálsinn á henni og kysti hana.
„Svona, farðu nú!“, sagði hún, „þú hefir skekt
á mér húfuna og sett á mig asnasvip,“ en hún horfði
brosandi á eftir honum, þegar hann hljóp út og
skelti aftur hurðinni.
Clyde gekk til hrossanna, sem hestasveinninn
gætti, og tók í tuminn á Ijómandi fallegri hrafn-
svartri hryssu, — „hún er kolsvört eins og sá
gamli,“ sagði Wal, — „og honum lík um alt,“ —
og iafði Ethel gekk við hlið hans með gletnissvip.
Hún hafði fengið sínum vilja framgengt, eins og
venjulega; en Clyde virtist ekkert ánægður á svip-
inn. Hann iét hitt fólkið stíga á bak, áður en hann
setti hana í söðulinn. Og um leið og hann gerði
það, mælti hann:
„Gefið henni slakan tauminn fyrst í stað, en
kippið ekki í hann. pér vitið það?“
„Já, eg veit það,“ sagði hún og kinkaði brosandi
kolli. „Eg er ekkert hrædd við hana, og þér þurf-
ið ekki að vera það heldur.“
„Eg er það ekki,“ sagði hann stuttaralega. „En
eg skal vera við hlið yðar og gæta hennar.“
Hún roðnaði og duld; sigurglampan, sem kom í
augun. pessu hafði hún gert ráð fyrir.
pau héldu þegjandi áfram, nema livað nann
talaði einstöku sinnum til hryssunnar. En lafði
Ethel var ánægð. Hún vissi að honum mundi geðj-
ast best að sér í ágætlega sniðnum reiðfötum, en
gulbjartar hárflétturnar liðuðust um bakið eins og
spunnið silki. Og hún veitti því eftirtekt, að hann
leit öðru hvoru af hryssunni á hana með þeim
ánægjusvip í augunum, sem konur kjósa fram yfir-
lönd og fé.
„pér sitjið vel á hesti, Ethel,“ sagði hann snögg-
lega. „Svona handtak þarf hún með: stöðugt, en
þó mjúkt.“
„Eg er fegin því,“ sagði hún. „En mig dauð-
langar til að hleypa henni.“
„Hún mundi kasta yður af sér eins og steini úi
slöngu,“ sagði hann á sinn stuttaralega og næstum
því kuldalega hátt, sem hann hafði tekið upp í
seinni tíð.
„Jæja! pað væri nýnæmi; en eg hugsa, að eg
kæmi léttilega niðiír,“ svaraði hún.
„Ef þér viljið hleypa á sprett,“ sagði hann,
„þá skulum við hafa hestaskifti. Klárinn minn er
stiltur, og eg er ekki svipstund að skifta um reið-
týgi-
„Nei, þökk fyrir,“ sagði hún. „Eg hefi fast-
ráðið að sitja á Surtlu og koma henni heim sigri
hrósandi. pað væri gaman að komast fram úr
þeim öllum!“, og hún kinkaði kolli í áttina til
hópsins, sem var á undan þeim. „Eigum við að
hleypa til þeirra?“
„Ekki enn,“ sagði hann. „Hún er verst í sam-
reið. 'Lofið henni að jafna sig ofurlítið.“
„O, eg er harðánægð,“ sagði hún þýðlega og
Ieit til hans; en hann horfði þá í aðra átt og hún
beit á vörina yfir þessu „feilskoti“.
Nú dreifði hópurinn sér og hélt í smáhópum
áfram með gleði og glaum, þangað tii komið var
að afskektu veitingahúsi, þrjár þingmannaleiðir frá
Strathmore. Hádegisverðurinn var fátæklegur, en
stóð þó lengi yfir; en að lokum skipaði Ciyde hesta-
sveininum að koma með hestana, og það var hald-
ið af stað heimleiðis.
„Hún virðist ætla að verða stilt núna,“ sagði
lafði Ethel. „pér megið ekki láta mig halda yður
hjá mér alla leið, CIyde.“ og hún herti á hryss-
unni, og slóst í fylgd með hinum.