Vísir - 05.10.1922, Blaðsíða 5

Vísir - 05.10.1922, Blaðsíða 5
VÍSIR 6. október 1922. Föstndaginn 6. þ. m. og næsta dag kl: i e. h. verður haldið opin- bert uppboð í Bárunni á húsgögnum, silfurborðbúnaði, bókum o. m. fl. tilheyrandi þrotabúi J. Havsteen. Ennfremur verða seldir luismunir o. fl. tilheyrandi dánarbúi Tómásar Stefánssonar svo og nokkrir hjól- hestar, vindjar, cigarettur, hnífar o. m. fl. Bæjarfógetinn í Reykjavík, 3. október 1922. GOODKICB GÚHIISTlGT£LIH eru viðurkend um alt land fyrir sinn óviðjafnanlega styrkleika. Margra ára reynsla sannar þetta. Kaupið að eins stígvél með vöru- merkinu þá fáið þér það besta. Þau fást i mörgum skóverslunum, Miklar birgðir koma til landsins af þessum ágætu stígvélum nú með Villemoes. Umboðsmaður hér á landi er Jónatan Þorsteinsson. \ Nytt lambakjöt ir uppsveitum Borgar/jarðar til sðlu með lægsta verði í Ejðtrerslni E Miinen, Lasgivsg 20 A. FrittstatdaBii eliarélar með bakaraofni og vatnskatli. Verðið er mun lægra en menn hafa átt að venjast. HELGI MAGNÚSSON & CO. Fyrirliggjandi: Idelal disaatjólir, Cennm- cg íbx- holiaiagi-sákiuilxði. Veröiö lœl£lz.aa- K. Einarsson BjÖrnsaon Símnefni: Einbjörn. Reykjavík. Sími 915. Efcli ei seint en að kaupa hús með lau»um ibúðum. Bara að semja strax við Jéia< E Jénsson. Simi 327. Ksmpiö sðeiás í^Ienskar vörur, Álafoss-útsalan er flutt i Nýh'öfn, Hafnarstræti 18, og var opnuð þar kl. 1 e. h. i dag. Mikið af góðum verkamanna og barnafataefnum selst mjög ódýrt. Nýkomið frakkaefni. Komið í ÁLAFOSS-útsöluna og fáið yður fataefnb Að flalta baiú. (Úr dagbók Nafulausafclagsins). —o— Erh. Þarna heitir Tröllkonuhlaup. Er það kent við trölikonur tvser. Bjó önnur í Búrfelli en hin i hálsin- tim austan Rangár. Þær voru syst- i:r. Þegar j>ær tolu.ðu saraan, köll- uðu þær hvor úr sínu fjalli, svo að tmdir tók í óbvgSinnÍ. En þá sjaldan þær heimsóktu hvor aðrn, stikluöu jiær vfir Þjórsá á björg-- um þeim, sem i ánni standa og siöati er kallað Tröllkonuhlaup. F'r og sagt að þær hafi sett björg- in i ána til jtess aö geta komist jmrruni fótum yfir, Úm þaö leyti sem tröllkonurnar bjuggu á jtessum 'slóöum, var kirkjustáöur aö Klofa á Landinu. Þar var stórbýli. Sú jörö hefir lyrir löngu lagst i eyöi og er nú ■ ekki annaö eftir en sandhólar mel- g’fesi vaxnir. A Landinu ' framarlega var um þetta leyti bær sem Botnar eð:i Lækjarbotnar liet. Þar hjó niaöur að nafni Gissur. Eiuu sinni að sumarlagi haföi hann fariö ,inn til Fiskivatna til a8 veiöa, eins og þá var siöur Landmánna’ pg verið hefir til 'skams tíma. Hann liaföi hest í togi, Þegar hann haföi afl- að upp á hestinn býst hann til ieröar og heldur heimléiöis. Af ferö haus segir ekkert fyrr en hann kemur fram á Kjallakatungur ná- lægt Tröllkonuhlaupi. Heyrir hann þá aö kallað er 'rneð trölls- iegri rödcl i Búrfelli: „Systir, ljáðu mér pott.“ Kemur þá svar úr hálsunum austan Rangár; 1 „Hvað vilt þú meö hanú?“ Þá er ansaÖ í Búrfelli: ,'Sjóöa i honum inauu.“ Enn er spurt handan Rangár: „iiver er hann?" Hin sVarar: „Gissur á Botnum, Gissur á Lækjarbotnum." V erður þá Gissuri bónda litið ttpp i Búríell og sér hann hvar tröllkonan ryöst niöur eftir hlíð- inni. Fer hún óðslega og stefnir aö Tröllkonuhlaupi, Þykist liann sjá aö hún muni ætla aö gera alvöru úr hjali sínu og ekki muni seinha vænna aö forða sér. Sleppir hann þegar tauminum á kiyfjahestimím t.'g slær í þann sem hann reið. Gissur. ríöur alt hvað hauu mátti og gerir Iivorki að líta aft- ur né hægja reiðina. En það þyk- ist hann skilja, aö saman dragi meö honum og- tröllkonunni, þvi að betur og betur lieyröi hann aiid- köf hennar á hlaupinu. Iiánn hekl- ur beinustu leiö frani þvert Land og.tröllkonan á eftiv.'En þaö vildi Gissuri til bjargar, aö Klofa-meim sáu til ferða hans og tröllkommn- ai. Brugðu þeir skjótt viö, því aö jiau bar brátt að, og hringdu öll- um kirkjuklukkunum í Klofa cr Lægst íerð i Edinborg Gissur slapp inn tyrir túngiirðinn. I’egar tröllkónan sá aö hún mirndi e,kki hafa af Gissuri, kast- aöi hún exi sinni á eftir honum. Lenti hún á lend hestsins og íærð- íst í kaf upp aö skafti. Féll hest- urinn dauöur niður, cn Gissur þakkaöi drotni sínutn lausnina. Frá tröllkonunni er-jiaö aö segja, aö henni brá svo, er hún heyröi l lukknahljóöiö, að hún æröist og tók á rás til fjalls, sem mest hún nlátti. Sáu menn til hennar af ýms- imi bæjum á I.andinu og sáu að lii'm stefndi upp aö gili jjví er nú heitir Tröllkonugil. Fáum dögum siðar fanstthún dauð uppi hjá gil- i.nu. Jlaföi ln'm sprungið á hlaup- tinum. Sumir segja að hún hafi orðiö þar aö steini. Og til sann- indamerkis um það, má enn í dag sjá háan klett sem ber viö him- inn, jiegar riðiö er inn hjá á móts viö gilið. Aldr.ei varö vart við tröílkonuna sem bjó austan Rangár. En þó trúðu menn, ’aö hún mundi þar liáfast við i gilinu. Fóru einu sinni tveir menn af Landinu í eftirleit inn á afrétt. Fengu þeir hina verstu hríð og sneru þvi aftur. Þegar Jieir höfðu all-lengi geng- íð, vissu þcir ekki fyrr til en þeir stigu háöir í serin lrarii af hömr- um nokkrum og komu niður í rnjúkan skafl. Giskuðu þeir á aö þeir mundu hafa falliö i Tröll- konugil. Þeir hrestu sig nú sem þeir gátu, og af þvi að þeir voru i skjóli fyrir illviðrinu, tóku þeir fram malpoka sína og mötuðust. Vaf þar hjá þeim garöur allhár, iilaöinn úr stórgrýti. Þegar þeir ' höföu matast, tóku þeir aö ganga unt sér til hita. Varð þá öörum aö oröi: „Þaö vildi eg aö eg ætti nú svo heitan graut sem eg gæti etiö." Hann hafði eldci fyrr slept orö- iiiu en sett var fram á garöimi lijá þeim full grautarausa með rjóma út á. Tveir hornspænir fylgdu með. Frh. Lsrið éntki. ... * * jóu ÓlafsSon ritstjóri sýndi þa'ð löng- r.m, aö hann var flestum samtíöarmönn- um sinum framsvnni og víðsýnni. Eitt af þeini mörgu máíefnum, sem segja má, a'S hami hafi fyrstur beitt sér fyrir í bluðum hér, er.alment enskunám. Því máli iiélt hann vakandi alla sína blaða- menskutíð. Fyrir h. u. h. fjórðungi ald- ar, er hann var ritstjóri Nýju aldar- iu.nar, ritaði hahn grein um þa'ð, undir fyrirsögn þeirri. sem hér er fyrir ofan. Fnda þótt all-miklu liafi um þokað síð- an, á þó greinin enn við í öllum aðal- atriðuivþ og er því gndurprentu'ð hér tíl athugunar: „Því ffmærri seni þjó'Öirmtr eru, því meir ríöur þéim'á aö margir meðal þjóðarinnar kunni útlend mál. Engin þjóö, sem byggir sérstakt land og heldur uppi sérstöku þjóö- erni og máli, er jaín-fámenn eins og vér íslendingar.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.