Vísir - 28.04.1923, Side 3

Ný brauðsölubúð
Á Óðinsgötu 33 (nýju húsi)opna eg undirritaður brauða-
sölu sunnudaginn 29. april. — Verða þar fáanleg'ar aUar
venjulegar brauðtegundir og alskonar kökur. Ennfreniur best
soyddu rúgbrauðin í bænum. Virðingarfyllst.
Ingi Halldórsson.
Dúnhelt og tiðurhelt
léreft
Verslunin „ai)LLFOSS‘‘
Simi 699. AuitnntMBti.
...Hver vill rétta hjálparhönd?"
l't af greininni „Hver vill
rélta bjálparbönd“, langar mig
iil að gefa ofurlitla skýringu.
pegar bjónin komu hingað til
bæjarins, fyrir 4Yz ári síðan
fengu þau leyfi til að búa þarna
i kjallaranum að eins um stutt-
fui líma, eða meðan þau væru að
útvega sér íbúð, en sökum bús-
næðiseklu og dýrtíðar gátu þau
rkki fengið neina ibúð, sem þau
treystu sér til að borga og' fengu
þess vegna að vera þarna þar til
þau ef lil vill fengju einbverja
íbúð, frekar en að bafa ekkerl
skýli yfir höfuðið. Að réttu lagi
átli ekki að leigja þetta herbergi
og allra sísl stórri fjölskyldu.
Enn fremur vil eg geta þess, að
húseigandinn hefir als ekki tek-
ið borgun fyrir herbergið í þessi
•tþtj ár og mun ekki g'era. —
Rangt ér það i blaðinu í gær, að
sjöunda barnið hafi þau látið
frá sér sökum þess að þau komu
þvi ekki fyrir. þyi þetta bam er
búið að vei'a í fóstri i 6 ár bjá
húseiganda og konu hans, eða
með (iðrum orðum, barnið er
búið að vera i 1 Ví> ár bjá þeim,
áður en fjölskvldan kemur í
kjallarann. Annað mál er það,
að þetta umrædda herbergi er
ekki í þvf standi, að það geti
HÚS
i miðbænum eða neðarlega við
Laugaveg óskasl keypt. Mikil
peningaútborgun. Tilboð auðk.
„Y“, sendist Vísi fyriv 3. maí.
MATARKARTÖFLUR sérstak-
iega góðar og vel valdar, RtJSfN-
UR, SVESKJUR, KÍJRENNUR,
GRÁFÍKJUR, DÖÐLUR. Fyrir
börnin SEMOULEGRJÓN og
nýorpin EGG á 25 aura stykkið.
veral. VON.
verið ibúð fyrir stóran barna-
hóp, þó vel sé um gengið og alt
hreinlæti viðhaft, og væri það
drengskaparbragð, ef einhver
gæti leigt þessum lijónum svo
ódýrt, að þau sæju sér fært að
taka því. Önnur kona.
pilsk. Björgvin
kom af veiðum í gær með 17
þúsund.
Gjöf
til fátæku hjónanna 10 kivfrá
Liv.
K. F. U. M. — Væringjar.
Æfing á mogrun kl. 10.
Opinbert uppboð
verður haldið miðvikudaginn 2. maí kl. 9/z og næsíu daga í
Hafnarstræti 18. Verða þar seldar ýmsar vömr frá þrotabúi
Sigurjóns Péturssonar & Co„ svo sem: splittlásar, skrúflásar,
keðjulíisar, kóssar aUskonar, blakkir, blakkahjól, krókar (galv.),
vargaklær, upphölunarhjól, bátshakar, snyrpinótarhringir (kop-
ar), lantemur allskonar, baujulugtir, tréblakkir (einsk. og
Vísk.), bandfæraönglar með síld, lóðarönglar, mótorlampar,
áttavitar. tjörutó, lanternuglös, bátasaumur, bjarghringir, véla-
pakkningar, fótreipi, stálvír, vélareimar (leður og balató), skips-
hraðamælar, vélaolíur allskonar, lóðir (uppscttar), snyrpilin-
ur, síldarnetjaslöngur, síldarnetjablý, þokuhom, fiskilinur, kar-
bidlugtir, kaðlar, gam og fleira og fleira. Olíufatnaður allskon-
ar á eldri sem yngri. Málningarvömr allskonar.
Ennfremur fiskburstar, strákústar, panelburstar, áburðar-
bursar, svampar, tunnukranar, liamrar, vasahnífar, skæri,
smurningsolíukönnur. Ýmsar ullarvörur, primus varahlutar
inargskonar, lampakveikir, rörtengur, filklær, skrúflyklar,
borðhnífar, bovðgafflar, matskeiðar, ‘ofnsverta, reyktóbak, nett-
saumui’, stigvélajárn, hverfisteinar, sápuspænir, slökkviáhöld,
gólfdreglar, ishakar, sildarnetjakork, kork í plötum, tómir
kassar og tóm ílát, hrátjara, vagnáburður. Ýmiskonar skrif-
stofuhúsgögn, svo sem: skrifborð, skrifborðsstólar, skápar,
pennakassar, peningaskápar, ritvél og svo framvegis.
Söluskilmálar verða lesnir í bcNæanda hljóði á uppiltoðs-
staðuum.
Sökum vaxandi vanskila, verður engum þeim, er skuldar
áfallnar uppboðsskuldir eða þektir eru að óskilsemi, veittur
gjnldfrestur á uppboðsandvirði.
Bæjarfógetinn í Reykjavík, 26. apríl 1923. .
Jtb. Jðhaiiesscii.
t varúaklöm.
„Áttu heima í sveit?“, spurði skipstjórinn og
kinkaði kolli til lands.
Nóra kinkaði kolli og hann veitti því eftirtekt
að hún varð raunamædd á svip. Hann sneri sér
undan, en mælti skömmu síðar:
..Jæja, ef þig skyldi einhveni tíma langa til að
kynnast sjómensku, þá skaltu koma niður í vörina
í Porlash og spyrja eftir Mark skipstjóra. Viltu
ekki tóbakstölu: það er óbrigðult meðal við sjó-
sótt.“
Nóra kvað nei við, þó að sú staðhæfmg væri
sennilega laukrétt, en þáði með þökkum tesopa
skörnmu síðar. pað var svart á lit og tjörubragð
að, púðursykur var látinn í og voru þar í tæjur
úr strákaðli. Hún drakk það úr óhreinni tinkrús,
s;em Irar menjar og þef af flestu því, sem komið
Áafði innanborðs í bátinn. En teið hresti hana
og hún kvaddi skipstjórann með söknuði, þegar
báturmn rann upp að granitbjörgunum, sem rað-
að var í bryggju stað, við lendinguna í Lonaway.
pegar hún var komin kippkorn upp einstigið, sneri
hún sér við og veifaði hendinni í kveðjuskyni, og
um leið og skipstjórinn brá'upp loðnri krumlunni
'tií svars. ávarpaði hann Happy Lucy, eins og
hann var vanur, þegar hann var einn:
„,petta er h'rnn efnilegasti og fjörugasti strákur,
sem eg hefi séð."
]7egar Nóra kom upp á eyna, sá hún bæinn í
dálítiHi kvos og hélt þangað. Við hliðið mætti hún
telpu á sínu réki með mjólkurfötu á handleggnum;
hún var dáfríð sýnum, með glóbjart hár og stráhatt
á höfði. Hún hrökk við þegar hún kom auga á
Nóru, starði á þenna aðkomusvein og blóðroðnaSi,
bæði af feimni og undrun. Nóra tók ofan. —- pað
var hrein furða hve létt henni veitti aS temja sér,
ekki einungis göngulag og hreyfingar, heldur einnig
framkomu drengja, — og spurSi:
„Á herra Hodges hér heima“?
Stúlkan kinkaSi kolli. paS var eins og hún kæmi
engu orSi upp fyrir feimni.
„Nú er hann heima? Get eg fengið að hafa tal
af honum“?
Stúlkan brá hendi fyrir augu, og leit upp til háls
anna.
„Pabbi er að koma“, sagði hún. „Viljið þér
ekki gjöra svo vel að koma inn, herra“?
Nóra fylgdi henni inn í borðstofu og stúlkan
bauð henni að fá sér sæti við arininn, sem skíð-
logaði í. Svo er loftslagi háttað í Lonaway, að jafn-
vel í júlí er kveldkulið svo svalt, að það er fyrsta
gestrisnin, skyldan að bjóða gesti sæti, við arin-
glóðina. Án þess að mæla fleira breiddi stúlkan
dúk á borðið og bar inn te, brauð og kökur. Nóru
leiddis þögnin, en að stundarkomi liðnu kom faðir
stúlkunnar inn. pað var lágvaxinn og gildur karl
og Nóra hafði aldrei séð slíkan rósemdarsvip á
nokkurum manni. Nóra bar fram erindi sitt, Hðdges
hristi kumpánlega hönd hennar og tók hlæjandi
við skjölunum, eins og þau væru markleysa ein.
„pað er ágætt, herra minn“, sagði hann, eins
og reikingamir væru hól um hann, „Eg hefi átt von
á þeim í rúma viku, eða meira. peir em í seinna
lagi á ferðinni núna, en eg þykist vita, að herra
Trunion, að eg ekki minnist á jómfrú Debóru, hafi
um eiltvað meira að hugsa. Við skulum nú sjá;
mér er gefinn frestur til tuttugasta og fimta. Eg
veit ekki gjörla, hvenær sá dagur er, en það gerir
ekkert til núna. pér dveljist hér hjá okkur á meðan
herra —“.
„Cyril“, skaut Nóra inn í.
„— Herra Cyril, og okkur er sönn ánægjn a?L
dvöl yðar. Hér em fáir á ferð, og okkur þykir
vænt um, þegar einhvern ber að garði og við heyr-
um tíðindi. petta er sannarlegur eyði bás; er ekfci
svo, Margrét“?
Stúlkan roðnaði og sneri sér þegjandi að arn-
inum.
„Og hvernig líður jómfrú Debóm? Eg vona aði
hún sé hress og kát; eg man eftir henni ungri, kátri
og laglegri telpu — en hvað tíminn flýgur! Mar-
grét, flýttu þér að koma með teið. pessi ungi herra-
maður mun vera hressingar þurfi eftir sjóvolkið“.
pað var ekki að sjá á því, sem Margrét bar
á borð, að nauðsyn ræki Hodges til að draga
að greiða afgjaldið, og hann virtist ekki hafa hin-
ar minstu áhyggjur af kröfunum, en spjallaði fjör-
lega út um alla heima og geyma, og var áfjáður
í tíðnidi úr landi; það var ekki oft sem honum
bárust þau.
Hann hafði heyrt getið um Búa-ófriðinn, eii
hafði enga hugmynd um hvort hann væri end-
aður, eða á hvern hátt; en síðan var liðinn lang-
ur tími. Blöð vom sjaldséð í Lonaway ög Nóra
hafði sig alla við, að skýra frá helstu atburðum,
sem mesta athygli höfðu vakið í umheiminum á
seinni tímum, en Lonawaybúar höfðu ekki
hina minstu hugmynd um. Hodges hlýddi til með
athygli, en þegar honum ofbauð, varð honum að
orði: „Drottinn minn! pað er ómögulegt!"
Margrét sat við arininn og himinblá augiHt
tindmðu eins og stjömur, meðan hún starði á Nóm.
pegar frásögnin var á þrotum hjá Nóm, mælti
Hodges:
„Eg þykist vita að þér séuð einnig með skjðif
til Shuffleys námamanns; ef svo er, ættuð þér aík