Vísir - 06.11.1923, Page 3
V'isirt
Álafoss afgreiðslan er flntt í Nýhöfn
Hafnarstræti 18. Simi 404. Kanpnm nll hæsta verði.
Nei. ÞaS virSist sannarlega svo,
sem tími sé til kominn, a‘ð menn
átti sig á því, aö nú er þa'S eign-
arrétturinn yfir Grænlandi, sem
MHi er aS ræSa. Litilþægar um-
sóknir frá íslandi um ívilnanir
frá Dönum, í þessu efni, eru úr
sögnnni. —
Menn þurfa heldur ekki lengra
ftti leita, en til almannaálits í Dan-
mörk, sem komiS hefir fram í ó-
viegum áfellisdómum gegn Dana-
stjórn fyrir grænlenska hneyksliS,
*til þess a?5 sjá hvp bráSskammlíft
strandabanniS hlýtur að vera —
þetta bann konunganna gegn sigl-
ingum til Grænlands, vegna skuld- j
bindinga þeirra sjálfra eftir
„gamla sáttmála", sem varS siSar
at> þrælataki blóSokrara á móti
varnarlausum villimönnum i hinsi
íslensku nýlendu.
Einar Benediktsson.
Skautafólk.
—o—
Nú er skauta-ísinn kominn. í
Siéttur og gljáandi sem fegursta j
danshallargólf liggur ísinn á
tjörninni, svo a‘8 segja rétt vi‘ö
húsdyruar hjá hverjum borgar-
feúa, og býöur hverjum sem vill,
ókeypis, einhverja hollustu og
þjó’ölegustu skemtunina sem hægt
er a8 fá. Allir, sem geta, verSa aS
nota sér skauta-ísinn. Góður
skautasprettur veitir frjálsa og
giatia lund og rjóöar kinnar. Iiann
stælir ]>róttinn og hreinsar blóð-
iiS. Hann feykir- burtu öllum fölva
og doSa sem óheilbrigt skemtana-
líf í svælu og reyk borgarinnar
skapar. ísinn á tjörninni er dýr-
mætasta og eina leikhallargólí
borgarinnar. Allir, sem unna heil-
brigSri upplyfting og skemtun
nota skautaísinn þegar hann gefst.
Skautafélagið hér í borginni
veröur aö vaka betur en undan-
farna vetur, og ganga á undan
meö góöu leftirdæmi, og hvetja
unga fólkiö til skautaferöa.
Skautafélagiö og borgarstjórmn
veröa sjá um, alt af þegar ís er,
aö friöuö séu svæöi á tjörninni og
þeim haldiö viö fyrir skautafólk.
Þeim peningum, sem tif þess er
varið er ekki fleygt til einskis.
Þeir eru lagöir í heilsusjóð skauta-
fólks Reykjavíkur, og sá sjóður
veitir líkamlega og andlega heil-
brigöi. K. Ó.
□ EDDA 5923J167 — 1
Happadrættir.
Þorleifur H. Bjarnason,
yfirkennari, á sextugsafmæli á
morgun.
Veðrið í morgun.
Frost er í dag um land alt sem
hér segir: í Reykjavík 4 st., Vest-
mannaeyjum 3, Isafirði 2, Akur-
eyri 6, Seyðisfirði 6, Grindavík
3, Stykkishólmi i, Hólum í Horna-
firöi 8, Þórshöfn í Færeyjum o,
en hiti á þessum stööum: Kaup-
mannah. 6; Björgvin 4, Tynemouth
3, Leirvík 3, Jan Mayen 5 st.
Loftvog lægst fyrir vestan land,
Austlægur á suövesturlandi; kyrt
annars staðar. Horfur: Suöaustlæg
átt. Óstööugt á Vesturlandi.
Dánarfregn.
Öldungurinn ísak Ingimundar-
son frá Þingeyri í Dýrafiröi, and-
aðist 9. október á Landakotsspí-
tala, 96 ára gamall. Jarðsunginn
var hann 17, október.
Rafmagnsveitan
komst í samt lag síðdegis í gær,
og mun nú ekki þurfa að óttast,
að taki fyrir vatnsrenslið úr þessu.
Margt manna vann að því í gær
og fyrrinótt aö ræsa vatnið fram.
Hjúskapur.
Gefin voru saman í hjónaband
27. f. m. ungfrú Kristín Ólafsdótt-
ir og Gísli Ólafsson bakarameist-
, ari. Síra Bjarni Jónsson gaf þau
| saman.
! Trúlofun
| sína hafa opinberaö ungfrú
IFIildur Magnúsdóttir frá Gunnars-
stöðum og Snæbjörn Guðmunds-
son, Arnarfelli í Þingvallasveit.
IKirkjuhljómleikarnir
í kvöld kí. 7J4 veröa hinir fjöl-
breyttustu sem hér hafa verið
í haldnir, enda hafa þeir kostaö
| mikiö fé og íyrirhöfn. Söngflokk-
; ur 35 manna byrjar og syngur lag
i eftir Arnold Mendelsohn og leik-
j ur undir strokhljóðfæraflokkur
, færustu menn, sem hér finn-
| ast auk orgelsundirspils. Þá
leikur Páll ísólfsson D-moll-
! toccata eftir Bach. Aö því lokntt
kemur kvennakór meö píanóundir-
spili og syngur 2 lög eftir Pergo*
lesi og Schubert. Eftir þaö leikttr
Páll Fantasía eftir Bach og Melo-
dia eftir Reger. Síöast á skránni
er Eja mater eftir Dvorrák er
menn kannast viö og syngur söng-*
flokkurinn þaö meö píanóundir-
spili. — Þennan tíma varð að velja
til hljómleiksins vegna þess, aö
| Þjóðverjarnir sem aöstoöa og Þór„
} Guðmundsson hafa ekki tíma
lausan síðar á kveldinu. — Ekkí
þarf að efa að aðsókn verður gótS,
enda þarf þess við til þess að ni
upp kostnaðinum.
Gamla Bíó
sýnir þessi kveldin stórfenglega
mynd í 7 þáttum, sem heitir Völ-
undarhús hjónabandsins. Hún er
tekin í Bandaríkjunum og hefir
ekkert verið til sparað aö gera
hana sem best úr garði. í
í jarðlífsfjötrum
heitir kvikmyndin sem' sýnd er
í Nýja Bíó þessi kveldin, og er
vert að geta hennar sérstaklega,
vegna þess, aö hún er ólík öllum
myndum sem hér hafa sést. Að
leiknum má óefað margt finna, en
sem heild er hann þó góður. En
þaö er efni myndarinnar, sem
veröskuldar það að sem flestir sjái
liana. Framliðinn maður getur
ekki slitið af sér jarðlífsfjötrana.
Honum finst fyrst eítir andlátíö
að hann sé lifandi og er lengi a.S
að átta sig á því, að hann sé
Iíkamalaus og framliðinn. Vitn-
eskjan um þaö er látin koma hoiv
um frá lifandi veru og þá fer ’hann
fyrst að skilja ástand sitt. Og til
ENGINN VEIT SÍNA ÆFINA —
Rafe, því að hann kunni betur að meta alt
þess háttar. Hann bar meiri lotningu fyrir
öllu en Rafe og dáðist að því með sjálfum
sér, hvað þessi ómentaði námumaður geröi sig
þarna heimakominn, og hve mikla virðingu
þjónustufólkiö bæri fyrir honum.
„Honum er sýnd þessi virðing af því, að
hann er jarlinn af Stranfyre," hugsaði Travers
með sér sárgramur. En honum skjátlað-ist, þvi
aö virðing þjónanna var sprottin af því, að
þeim gatst vel að Rafe og virtu mannkosti
hans.
Þegar máltíöinni var lokið, sátu þeir um
stund og reyktu, og Travers kom Rafe til aö
segja sér frá vistinni í Jóruveri. Rafe var ekki
myrkur í máli, og sagði Travers sitt af hverju
í óspurðum fréttum. Einu sinni mintist hann
á Fenie, og þagnaöi þá alt i einu, hrifinn af
gömlum endurminningum. Travers varð þess
var, og lagði við hlustirnar.
„Það hlýtur aö hafa veriö einkennilegt, að
stúlka skyldi hafast við á þessum einmana
stað,“ sagöi hann, svo sem til aö láta ekki
talið falla niður. „Var hún snotur?“
Rafe hnyklaði brýnnar. Hann haföi nefnt
nafn stúlkunnar í sögu, en vildi ekki tala um
hana. Travers varð þess var, og forvitni hans
óx.
„Æ', já, hún er snotur, ekki vantar það,“
sagði Rafe, „og allra besta stúlka, hún Fenie.“
„Eg býst við, að svona lagleg og góö stúlka
giftist fljótt; það eru víst miklu, miklu fleiri
karlmenn þar en konur.“
„Æ, já, þeir vildu margir eiga Fenie, en
hún hefir aldrei sagt já enn þá, svo að eg
viti^ og eg býst ekki við —. Jæja, eins og
eg var aö segja yður —.“
Hann hélt áfram frásögninni um baráttu út
af námuréttindum, en Travers vissi meö sjálf-
um sér, að eitthvað heföi Rafe verið hlýtt
til þessarar stúlku. Og hann festi sér þessa
frásögn rækilega í minni, eins og alt annað,
sem Rafe við kom, til þess aö nota sér það
síðar. Travers hafði í raun og veru setiö um
hvert færi, sem gafst, til þess að leita högg-
staðar á Rafe og hefna svo þess misréttis,
sem hann taldi sig beittan.
Þeir gengug út um kveldið og Rafe vildi
fara til einhvers skemtistaðar. Þávarsvoíram-
orðið, að ofscint var að fara í leikhús, og fóru
þeir þá til sönghallar einnar. Þar em enn
margar lítilfjörlegar skemtanir á boöstólum,
þó að framfarir hafi orðið á því sviði. Rafe
skemti sér lítið. Vegna viðkynningar sinnar
við lafði Maude, hafði smekkvísi hans þegar
þroskast svo, að honum fanst lítið um hégóm-
legar skemtanir.
„Þetta þykir mér dauf skemtun,“ sagöi hann
við Travers, sem var hálfvegis undrandi. „Vid
sjáumst á morgun, félagi1“
Þegar Rafe var að ganga inn í húsiö, kom
St. Ives akandi heim. Rafe sneri þá viö, til
þess að hjálpa lafði Maude út úr vagninum.
Ilann hykaði þó við að rétta henni höndina.
en hún varð fyrri til þess að rétta honum
hönd sína.
„Eg vona, að yður hafi ekki leiðst i kveld,"
sagði hún, þegar þau komu inn í gestastofuna.
„Nei,“ svaraði Rafe, ,,en ekki skemti eg
mér þó tiltakanlega vel. Eg fór á einhverja
skemtun með Travers. En, — með leyfi að
spyrja, eg vona yður geöjist að honum," sagði
’ hann alt í einu. '
„Eg hefi svo lítið kynst hr. Travers, að —
sagði hún, en Rafe fór að hlæja, áður en hún
komst lengra.
„Ó, segið þér nú eins og yður býr í brjósti.
lafði Maude,“ sagði hann hálfvegis ásakandi.
>.Eg býst við, að þér getið séð lyndiseinkunn
manns eða konu á fáum augnablikum. Hanrr
er góður félagi og hvítur maður —.“
„Það er þá útrætt mál, auðvitað," svaraði