Alþýðublaðið - 05.05.1920, Blaðsíða 2

2
Athugid
þettal
Undirritaður tekur að sér að
gera við og hreinsa mótor-vélar
af öllum tegundum, lakkhúða járn-
rúm og allskonar muni. Rösk af-
greiðsla á öllu.
Jón Brynjólfsson. Laugaveg 12.
Raforkuyeitur til SYeita.
Viða f sveitum hér á landi er
vaknaður mikiil áhugi á þvf, að
koma á raforkuveitum, ýmist f
stórum eða litlum stfl, til ljósa,
suðu og hitunar. Margir einstakir
bændur, er eiga hentuga læki,
með nægilegri fallorku, nálægt
sér, eru staðráðnir f að koma á
hjá sér slíkri raforkuveitu, er um-
hægist. Og sumstaðar eru heilar
sveitir eða jafnvel stór bygðarlög
með raforkuveitur á prjónunum.
Sem dæmi má nefna, að í
Borgarfirði er vaknaður mikill
áhugi á því, að byggja orkuver
við Andakílsá, og leiða orkuna
um Andakíl, Bæjarsveit, Borgar-
hrepp og til Borgarness, um Staf-
holtstungur suður Dranga um
Svfnadal, Leirár- og Melasveit, og
út á Akranes. Hafa Iínur þessar
verið mældar og kostnaðurinn
áætlaður x */a miljón krónur. —
MEr næsta líklegt," skrifar merkur
bóndi þar efra, „að ekki Iíði á
löngu, að byrjað verði á virkjun
Andakílsár, og lifum við það von
andi báðir (bréfshöfundurinn og
Sigurður ráðunautur) að sjá það
gert.“
Aðalforgöngumaður þess máls
er Páll kennari Jónsson í Einars-
nesi, og er sagt áð hann berjist
fyrir því með dugnaði. —
Austur í Rangárvallasýslu var
í haust mikil hreyfing í þá átt,
að virkja Árbæjarfoss í Rangá
ytri, ti! ljósa og hitunar. Er þá
hugmyndin að leiða orkuna um
neðri hluta Holtahrepps, niður í
Ásahrepp og Þykkvabæ, austur
um Rangárvelli og austur í Hvol-
hrepp. — Voru gerðar þarna mæl-
ingar í haust, og nú er sagt að
búið sé að gera áætlun um kostn-
aðinn, en að hana sé svo mikill,
að þeir, sem hlut eiga að máli,
muni tæpast treysta sér til að
ALÞYÐUBLAÐIÐ
leggja út f fyrirtækið í bráð. — En
hugir manna geta nú breyzt, áður
en varir, og nýjar vonir aukið
málinu byr á ný.
Sá, sem vakti upp þetta raf-
orkuveitumál, nú að þessu sinni,
mun hafa verið Þorsteinn bóndi
Jónsson í Hrafntóftum. (Freyr)
jtiolar úr Qajnarbréji.
20. marz.
ðlafía Jóhannsdóttir. Reyk-
vfkingar kannast við þetta nafn,
og það að góðu einu. Ólafía er
hér á ferð um þessar mundir og
ætlar að halda yfir til Engiands.
Upphaflega ætlaði hún að fara
landveg suður til Frakklands og
þaðan yfir um Sundið, en óeyrð-
irnar í Þýzkalandi hindruðu hana
í þvf.
Þessi mæta kona hefir ekki
dvalið heima á íslandi í 17 ár.
En mestan þann tíma hefir hún
verið f Kristjaníu og liggur þar
mikið verk eftir hana. Hafi íslend-
ingar lesið bók hennar: „De
Ulykkeiigste", þá geta þeir gert
sér í hugarlund, hvert starf hún
Ieysir af hendi í þarfir mannúðar-
innar.
Ólafía Jóhannsdóttir er farin að
láta ásjá. Hár hennar er tekið að
grána og þreytan sést á andliti
hennar, en f anda er hún ung og
óskertar sálargáfurnar.
ísleadingamót. íslendingar hér
koma saman að vetrinum, venju-
legast einu sinni á mánuði. Eitt
slíkt mót var nú á fimtudaginn
(18. marz). Þar voru meðal annars
sýndar myndir að heiman, sem
P. Petersen (Gamla Bio) hafði
tekið. Myndirnar voru vel teknar
og var þeim vel tekið. Var óspart
klappað, þegar flugvélin sást fljúga
norður yfir Reykjavík, og þegar
skipstjórinn á Gullfossi sýndi sig.
Var gaman fyrir þá, sem lengi
hafa verið að heiman, að sjá svo
mörg kunnug andiit, og ræri ekki
úr vegi frarnvegis, að fá fleiri
góðar pnyndir úr Rvík og víðar
að, teknar við einhver merk tæki-
féri. Og vitanlega rignir hér
myndum að heiman næsta ár,
verði af því að konungur komi
til landsins.
Jarðarför okkar hjartkæra sonar
og fóstursonar Viktors F. Múllers
fer fram fimtudaginn 6. maf frá
heimili okkar Grímsstöðum og
hefst með húskveðju kl. 11 f. h.
4 maf 1920.
Ragnheiður Ólafsdóttir,
Sigríður Einarsd., Andres Jónsson.
Kyikinyndir frá íslandi.
Stærsta kvikmyndahúsið hér í
Khöfn, Faladsteatret, hefir í þess-
ari viku verið að sýna kvikmyndir
frá íslandi. Það er aðeins fyrri
hluti (Reykjavfk). Myndirnar mega
teljast góðar, einkum ein, sem
tekin er af Reykjavílcurhöfn, og
er útsýni yfir bæinn. En þær eru
sýndar helst til hratt. Lesmálið
sem fylgir myndunum, er ekki
eins gott, og ekki eru þær að
öllu leyti vel valdar. Segir meðal
annars, að á íslandi séu 4 kaup-
staðir og Reykjavík telji 12,000
fbúa. Þá er og sagt á einum stað
að mjög fá steinhús séu í Reykja-
vík og engin utan hennar. Óg fleira
mætti telja, en eg nenni því ekki.
Kona, sem sat á bekk fyrir
aftan mig í leikhúsinu, sagði,
þegar myndin kom áf Reykjavík,
sú sem tekin er afhöfninni: „Núc
þetta líkist einna helst Kaup-
mannahöfn. Það er enginn Eski-
móabragur á því!" — Hún mun
hafa lært eitthvað' um ísland,
konan sú1
Auðnuleysingjar. Hér hafa
verið á ferðinni um borgina tveir
íslenzkir unglingar, sem komið
hafa að heiman í vetur. Hafa þeir
gengið milli íslendinga hér og
beðið ýmist um peningalán eða
ölmusu. Ekki er sjáanlegt að þeir
hafi haft nokkuð að gera, né held-
ur að þeir hafi haft hug á að
fá vinnu.
Það hlýtur að teljast mjög
óheppilegt fyrir fsl. þjóðina, þegar
þetta og þvílíkt kemur fyrir. Þeg-
ar svona náungar halda uppi
„heiðri" hins nýfædda konungs-
ríkis. Og enn verra er hitt, að
ekki skuli það hafa skrifstofu sína
hér í Kaupmannahöfn svo úr garði
gerða, að hún geti ráðstafað svona
mönnum, t. d. sent þá heim. Hú«
hefir engin fjárráð, hvorki til þess
né annars, og launar starfsmönnum