Vísir - 11.01.1924, Blaðsíða 2

VÍSTR
JHStww*Ols

Höfum fyrirliggjandi:
Hershey’ð átsúkknlaði og
Hershey’d cocoa
^ höfuíh við fyrirliggjandi.
JóTi. Olafssoia & Co.
Epli og Áppelsínur
mjög ódýrt
„Undanþágan".
í ,.MorgunblaSinu“ 5. j). m. cr
grein eftir „Hafnfirðing1* þar-sem
reynt er að verja „undanþáguna“
um aö lcyfa öllum útlendingum,
hverrar þjó'Sar sem eru. fullan og
otakmarkaöan rétt til fiskiveiða og
fiskverkunar á íslandi, svo sem Is-
lendingar væru. Greinin þarf ná-
kvæmrar atluigunar viS, þvi hún
er auSsjáanlega skrifuS af miklum
ákafa, en hefir þann galla, aS því
•er mér virSist, aS hún byggir ekki
á staöreyndum og sannleika, en
þaS er varhugavert, þar sem um
svo alvarlegt mál er aS ræSa, sem
íifnátn allra verndarlaga fyrir ann-
an' aðalatvinnuveg vorn.
, Greinin byrjar á aö segja, a'S
fiskiveiSalöggjöfin hafi veri'S
gerS „eingöngu rneS tilliti til síld-
veiSanna." I’áverandi fjármáiaráö-
herra, Magnús GuSmundsson, seg-
ir i ræöu sinni þegar hann leggur
frumvarpiS fyrir jringiö : „Eins og
kunnugt er, eru IagaákvæSi um
fiskiveiSar i landhelgi í mörgum
brotum og falin í ýmsum lögum,
þeitri elstu írá 1872 og svo .alt til
.síðustu ára. Þetta er mjög óhag-
stætt fyrir almenning og þótti því
aðgengilegra aS safna því öllu i
eina heild.“
„HafnfirSingur“ fer hér ]>vi
meS rangt mál, því öll aSalákvæSi
íyrri laga, hvort sem snerta j>órsk-
' eiðar eSa síldveiSar, eru innifal-
in í lögunum.
FjármálaráSherrann getur þess
ennfrcmur, „aS nokkuS hafi veriS
á reiki hvernig ýmsum ákvæSum
fyrri laga hafi vérið framfylgt.
etida óþarflega lint eftir gengiö á
.stundum. — En löggjöf vor get-
ur ekki náð lengra en til landhelg-
iimar, yfir henni og afnotum
Jandsins í þágu fiskiveiða getum
vér ráSiS. og frumvarp þetta geng-
ur út á að tryggja oss þennan
rrétt fyrir oss sjálfa.“
Hvernig getur nú „HafnfirS-
ingur“, er hann les ]>essi ivmmæli
ráShcrrans, dirfst aS segja, „aS
lögin hafi átt aS vera fyrir síld-
veiSar eingöngu,“ þar sem i lög-
in eru upp teknar aSalgreinar
fyrri verndarlaga, sem gilt hafa
Töngit áSur cn síldveiSar fóru aS
verSa, svo nolckru nemi, íslenskur
atvinnuvegur? Eg get ekki hetur
séS, en aS ltann liafi látiS ákafann
hlaupa nteS sig í gönur.
AnnaS atriði í grein „HafnfirS-
ings“, sem eiginlega-aSal spurs-
niáliS urn undanþágu eSa ekki
-undanþágu, aS miklu leyti veltur
á, er gersamlega rangt. — Hann
segir: ,,1’ess má geta. aS aðrar
þjóSir hafa náS því fullkomlega,
aö verka fislc sinn eins vel og við.“
— Þetta cr ekki rétt. Allir, scnn
fiskverslun þekkja, vita aS útlend-
ur fiskur, enskur, norskur og
J'ýskuf o. s. frv„ getur ekki jafn-
ast á viS-okkar fisk aS vöruvönd-
un og vörugæðum. Enda segir þaS
sig sjálft, aS því aS cins fæst
hærra verS fyrir íslenska íiskinn,
heldur en ánnan fisk, aS hann þyk-
ir betri vara. Lvða heldnr „Hafn-
firSingur" aS Spánverjar séu a5
horga íslenska fiskinn hærra vcrði
á markaSi sínum af ást á okkur
íslendipgum. Nei. það er nú öSru
rtær. ÞaS er að eins af því, aS vér
framleiðum vandaSri og hetri vöru
cn aðrar þjóöir, aS þeir sækjasf
mest eftir fiskimmi okkar og vilja
horga hann hærra veröi. — En hv^
er þá „HafnfirSingur" aö’ skrökva
þessu? Er þaö af því, aS hann
geti ekki fengiS alþý.Su til að
fylgja undanþágunni, nema meS
því aö segja henni rangt frá um
höfuðatriSi málsins? Slikt er var-
hugavert, því islensk alþýða vill
ógjarnan láta hlekkjast í þessu al-
vörumáli.
„HafnfirSingur“ segir ennírem-
ur, „aS það hljóti aS vekja undr-
un hjá öörum þjóðum, aö ríkiS
skuli hafna 'miljón krónum i at-
vinnubætur, sem fást án þess' aö
láta nokkuS í staSinn.“
Þetta mun sönnu næst, aS flest-
ir mundu telja þaS undravert, aS
lara aS slá hendj viS miljón krón-
uin sem fást „án þess aS láta nokk-
uS í staSinn." En því miSur er þaS
svo sjaldgæft, nema ]>á í ævin-
týrum, aS maSur fái miljón krón-
ur, án þess að láta nokkuö í staS-
inn. — Og hér er sá illi annmarki
á, aö vér verSum „að láta svo mik-
iö í staðinn,“ a'S spursmál er hvort
vér getum staöist þaö. — I>aS á
hvorki aS láta meira né minna í
siaSinn, en öll verndarlög sjávar-
úlvegs okkar. Verndarlög, sem
hann Lrefir náS miklum og góSum
þroska undir. Verndarlög, sem vér
vonurn, aS megi hjálpa honum til
enn meiri og fullkomnari þroska,
eí harin fær að njóta þeirra einnig
: framtíðinni.
ESa er nokkur maður svo
grunnhygginn aS halda, aS út-
lendingar fari á þessum átvinnu-
leysistímum, sem síst eru minni
ytra en hér, aS stofna til miljóna
Hvíta liandsápan
með
ranða bandimi
er nú þekt og víðurkend
um alt land. Húnhefirþægi
legan ilm, er drjúg og ódýr.
Fæst í flesturn verslunum.
ÞÚUBUR 8VEIN8S0M <&• CO.
atvinnufyrirtækis hér á landi, okk-
v.t til gróöa? Nei, fjarri fer því.
Þcir gera þaS aS eins til þess aö
geta grætt á okkur. Til þess a8
geta notaS ísland, islenska stimpil-
inn, íslenska cltignaSinn og fram-
sýnina á íiskvöruvöndun, til þess
að geta kept viö okkur, meö fulL-
tim árangri á hinum fáu og þröngu
fsskmörkuSum Spáriar og ítaliu.
Og eg er ekki í vaía urn, að þeim
muni takast þaS, ef Alþingi veitir
nú þá undanþágu, sem Háfitfírð’-
ingár illu heilli heimta.
Sjávarútvcgur vor stendur nú,
svo sem kunnugt er, mjög höllum
fæti. Dýr skip, háir vextir af lán-
um miklir og óhærilegir skattar
og álög annars vegar, kigt fisk-
verð, stopull markaSur og lágt
gengi hinsvegar. — Þykir 'mcsta
furSa, aS útgeröarmenn vorir
skuli ekki hafa niist móSinn og
lagt árar í bát. En þaS er eins og
þrautseigja þeirra sé nær ódrep-
ardi. -— þeir hafa alt af vonaS aS
úr rættist, ög ]>eir fengju loks laun
þrautseigju sinnar. Og þá ættum
vcr að fara að haki þetm í sókn
þéirra og svifta þá umhugsunar-
laust allri verndarlöggjöf. Hleýpa
á ]>á stæltum og sterkum kej>pi-
nautum, sem stséðu svo vel aS vígi.
aS þeir gætu hæglega undirhoSiS
þá á markaSinum og þar meö
i neytt þá til aS lækka verSiS* sér
f til stórtjóns. — Eg vona aS þing
i og þjóS leyfi þetta aldrei. —
\ Eg vona, aS HafnfirSingar láti
af hinni óheillariku kröfu sinni
rm afnám verndarlaganna, en
reyni, sem drengir góðir. að útvega
HafnarfirSi smámsaman íslensk
[ skip eða til vara leigja útlensk
skip, helst árlangt, —- HafnfirSing-
ar mega vera þess fullvissir, aö
J»'ng og þjóS mun gera sitt ítrasta
1:1 aS styrkja þá í erfiðleikum
þeirra; þvi vér vitum þeir kvarta
ekki fyrr en þeir mega til. — F.n
þaS má merkilegt heita. ef þingiS
‘ sér eigi einhvern annan viturlegri
uíyeg í þessu tnáli cn að vér styrkj-
um og styðjum sem best okkar
í skæðustu atvinnukeppinauta.
Öm eineygði.
S^Snúið^vuH
ef þér fáið ekki
tt
Cigarettnr. *

— — Meira virði
I
en þær kosta.“
Umtalsefni á morgun:
Kúpt gler eykttr sjónarsviKiS!
G ood-Templarar
mintust 40 ára afmælis G. T.
regiunnar meS hátíSahöIdum í.
gær. Þeir lcotmi saman hjá barna-
skólanutn kl. 1 og gengu þaöan í
skrúögöngu, fyrst um austurbæ-
inn og síSan um miöbæinn og
skiidust á Lækjartorgi. —- i*á var
gengiS til kirkju. Síra Bjarni Jóns-
son prédikaöi í dómkirkjunni, og
síra Árni SigurSsson í fríkirkj-
tmni, en barnagu8s]>jónusta var
haldin i Goodtemplarahúsirin og
}>ar talaði síra FriSrik FriSriks-
son. — Kl. 5 hófust skcmtisam-
knmur á þrem stöSmn: Bárunni,,
Nýja Bíó og iSnaSarmannahús-
inu. Var skemt meS ræSum, söng,
hljóðfæraslætti, upplestri og leik-
titi (í ISnaSarmannahúsinu), og
>rar alstaSar fjölsótt. — KI,- 7
hófst barnadansleikur í Bárunni
og kl. 8)4 skemtisamkoma 5 G. T.
húsinu, og fluttu þar ræður: Borg-
þór Jósefsson, Einar H. Kvaran
og frú GuSrún Lárusdóttir. Auk
]>ess var þar skemt meS söng og
IrijóSfæraslætti og síðast sýndnr
sjónleikurinn „HappiS". Kl. 9
hófst danslcikur fyrir fuIlorSna í
ISnaöannannahúsinu og' stóS til
klukkan fjögur.
Álfadansinn
var loks haldinn í gærkveldi á.
íþróttavellinum og stór brenna*.
VeSur var hiS ákjósarilegasta og
aöstreymi svo mikiS, aö varla
tnun ööru sinni hafa veriS fjöl-
mennara á íþróttavellinum. læibiSí
var á lúSra og sungiö, cn áhcyr-