Vísir - 12.02.1924, Blaðsíða 3

VlSIR
atín
jeta rottnc og xnýs
með mestn álergjn;
veldnr smitandi og
drepandl sjúkdómi;
or óskaðlegt mönn-
nm og húsdýmm;
er notaS af stjómnm
ríkja og bæja til út-
rýmingar á rottnm;
er búi3 til og háð visindalegu
eftirliti í Bakteriologisk Labora-
torinm „Ratin“, Kanpm.höfn.
Bæjarstjórnir og hrcppsnefndir
geta sent' pantanir beint til
„Ratinkontoret", Köbcnhavn, e5a
til mín, sem gef allar upplýsing-
ar fyrir fjelagið hjer á landi.
ÁGÚST JÓSEFSSON,
heilbrigðisfnlltrúi — Reykjavík.
Kœra.
Eftirfarandi kæru hefir lir. cand.
jur. Sigurfiur LýSsson beðiö Vísir
að birta:
„Hér með leyfi eg mér aS snúa
■nér til dómsmálaráSherrans vegna
athafna þeirra sem við mig hefir
verið beitt af lögreglu Reykjavík-
ur og fleirum.
7. janúar 1922 var eg háttaður
um kvöldiö nokkru fyrir miönætti
■ og haföi lokaö aö mér herberginu.
V7ar þctta í húsinu nr. 21 við Þing-
Íioltsstræti, og kallaöi þá kona
sem bjó á móti mér til mín, og
lauk eg uþp, og vatt. þá inn tveim
iögregiuþjónum sem kváöust eiga
að bera mér þau skilaboð frá lög-
reglustjóra, aö eg ætti hans vegna
uö vera þeim til aöstoöar viö at-
dhugun brunarústa. Eg var nú las-
ín og heimtaöi því skriflegt frá
Kögreglustjóra að svo ætti aö vera,
ifór ])á annar þjónanna og þóttist
fara ])eirra erinda, en hinn fékk
mig, sem kominn var á fætur, narr-
aöan með tali út fyrir dyr á hér-
berginu og á gólfiö sem þar er
fyrir framan, tók mig síöan þar
me'ö valdi og ]>aö á þann hátt
•vneöal annars, að konan rak upp
Wjóö, færöi mig út í bifreiö, sem
íyrir utan stóö, og flutti mig til
dhlööu eöa ])ess kyns liúss sem stóð
viö Rauöarárstíg. Þar tók viö mér
íausamaöur sem heitir Guömund-
ur Sigurjónsson, sömuleiöis meö
valdi, og var mér haldið þar til
so. febrúar.
23. desember s. á. var eg á gangi
á Laugaveginum um miðjan dag-
'inn. Vatt sér þá aö mér lögreglu-
’jþjónn er var með bifreið, og skip-
siði mér, og þa'ð eftir aö eg haföi
’bent honum á, aö hann væri a'ð
taka mig fastan, aö fara inn í bif-
reiðina og flutti mig til héraðs-
læknis Jóns Sigurðssonar. Iiéraðs-
Iseknirinn talaði viö mig nokkrar
rnínútur, en skoöaði mig ekki að
ððru leyti en að hann horfði á
enig á meðan, og vottaði síðan
skriflega á vottorð sem hann af-
ihcnti lögregluþjóninum, aö hann
tddi ráðlegast og sjálfsagt að eg
ifæri á geðveikrahæli. Vottoðið
aem mig minti að hljóðaði litillega
ö'ðru vísi en það gerir, las hann
tfyrir mig og tók jafnfranit fram
við rnig, aö til þess aö leggja mig
tweð þvingun á geðveikrahæli,
þyrfti auk þessa úrskurð. Lög-
regluþjónninn, sem viö vottoröinu
tók, lét sér það nægja, til ])ess að
flytja mig nauðugan á geðveikra-
ihælið á Kleppi og læknirinn þar
iók að þvi fengnu viö mér nauðug-
um og meinaði mér að fara burtu
og fékst ])ó ekki tij að' sýna mér
cða skýra mér frá.eítirkröfu hvers
innlagning þessi færi fram. Seinna
skýrði hann mér írá, aö það hefði
verið skrifstofustjóri Fjármála-
deildarinnar og Borgarstjóri
Reykjavikur, sem þess hefðu kraf-
ist. og að hann heföi séð, að það
hefði verið tekið fyrir af fátækra-
nefnd Reykjavíkur, scm samþykt
heföi að eg skyldi lagður á spítala
þenna. Skal eg i þessu sambandi
taka ])aö fram, að eg þá ekki
skuldaði sveitarsjóði Reykjavíkur
neitt, og að mér, þrátt fyrir itrek-
aðar tilraunir, ekki hefir tekist aö
fá að sjá eftirrit af samþykt ])ess-
ari eða að fá frekari upplýsingar
hjá lækninum.
19. febr. ]). á. var eg á gangi
á Skólavörðustíg, klúkkan á tólfta
timanum. Vatt sér þá aö mér lög-
rcgluþjónn, ~og spurði mig hvar
eg ætti heima. Svaraði eg því litlu
eða sagði honum að það væri
hvergi. Spuröi hann mig þá hvort
eg ekki vildi með sér koma inn í
hegningarhúsið til fangavarðar,
en eg yeitaði og spurði hann hvort
og hvers vegna hann ætlaði aö
taka mig fastan, sein mér sýndist
hann búa sig til. en hann gerði það
ekki, en ])a‘Ö varð úr, a'ð eg fylgd-
ist meö honum niður í bæinn. Fór
hann með mig inn á bílstöö, þar
sem hann sagðist tala i síma viö
yfirlögregluþjón sem veriö hefði
aö spyrja eftir mér, og eftir það
fór hann meö mér á Hótel ísland,
]>ar sein eg fékk herbergi eftir
beiðni hans. Áður en við skildum,
spurði eg hann, hvort eg ætti ekki
að koma á lögreglustöðina um
morguninn til þess a'ð tala við yf-
irlögregluþjóninn. Hann taldi það
ekki beint nauðsynlcgt, en væri
]>aö gert, þá væri rétt aö gera það
kl. IO—II.
Klukkan undir 11 f. h. 20. febr.
fór eg á lögreglustööina og hitti
]>ar meðal annara yíirlögreglu-
þjóninn, Erling Pálsson. Hann
taldi nú í fyrstu a'ð hann þyrfti nú
tala, en læknirinn á Kleppi heföi
verið að spyrja eftir mér og sagst
þurfa viö mig að tala. Eg spurði
þá itarlega, hvort eg heföi nokk-
uð það til saka unnið, að lögreglan
þyrfti við mig að tala eða sér af
mér að skiíta, og var því neitað,
en hinsvegar sagðist eg skyldi
fara inn að Kleppi og tala við
læknirinn, og fór síðan og gekk
noröur Lækjargötu. Þegar eg kom
á torgið fyrir neðan stjórnarráðs-
húsiö, kom lögregluþjónn á eftir
mér, skipaöi mér inn i bifreið sem
]>ar stóð, og flutti mig á Klepp,
og afhenti mig lækninum sem hélt
mér kyrrum inóti kröfu minni, og
innilokuðum, neitaði mér næstu
ciaga að fara niður í bæinn, þótt
eg tjáði honum að eg ætti erindi
við ákveðinn mann og yrði þá
neyddur til þess að kæra fram-
komu hans, og kvaðst hann skyldi
við þetta kannast. Síðan hefi eg
að vísu fengið leyfi til þess að fara
í bæinn, en ekki til að flytja mig
burtu af spítalanum.
Með því að eg ekki get sætt
mig við framkomu þessa gagnvart
mér, eða a'ö sitja hér lengur nauð-
ugur, og tel að bæði lögreglan,
geðveikralæknirinn svo og þeir, er
L-eiðst hafa innlagningarinnar á
Klepp, hafi brotið lög á mér, og
gert sig seka í hegningarverðu at-
hæfi, og leyfi eg mér í því sam-
bandi að benda á 212. gr. 125. gr.,
129. gr„ sbr. 145. gr. hinna al-
mennu hegningarlaga, þá leyfi eg
mér virðingarfylst að snúa mér til
dómsmálaráðherrans með beiðni
v.m, að fyrirskipuð verði rannsókn
út af ]>essu. Að eg fer beint ]>essa
leið, kemur af því, að sjálfur lög-
reglustjóri Reykjavíkur mun hafa
fyrirskipaö þvingunina, að því er
til innlagningarinnar kemur að
nokkru eða öllu leyti. Þá vildi cg
virðingarfylst til þess mælast, aö
eg þegar fengi persónufrelsi mitt
óskert, án þess að þurfa að íeita
til fógeta.
Reykjavík 7. mars 1923.
Sigurður Lýðsson.
Til dómsmálaráðherrans.“
—o—
Framanskráðri kæru svaraðs
dómsmálaráðuneyti ríkisstjórnar-
innar mér með bréfi frá 2. þ. m.
á þá lei'ð, að henni yrði ekki
sint. Hafði hún verið send til um-
sagnar lögreglustjóra Reykjavíkur
og geðveikralækninum á Kleppi.
Hvorugur þeirra hafa neitt við
frásögn hennar að athuga, en
víkja að hvernig á þessu hefði
staðið, og mun eg skýra betur frá
])ví er rúm blaðsins leyfir, en að
eins taka fram, að innlagninguna
7. janúar framkvæmdi Iögreglan
samkvæmt fyrirlagi lögreglustjóra
og eftir kröfu húsráðanda og
vottorði tveggja lækna og var
annar þeirra húsráðandinn. Þor-
láksmessuinnlagningin og hand-
taka min var gerð eftir fyrirlagi
lögreglustjóra og kröfu borgar-
stjóra og skrifstofustjóra fjár-
málaráðuneytisins og sú síðasta
eftir fyrirlagi sama, vegna um-
kvörtunar og beiðni geðveikra-
læknisins.
Sigurður Lýðsson.
Nýja Bíó og sfMenfar.
Eftir fjóra daga verður dregið
um happdrætti stúdenta; vex eft-
irvæntingin með hverri stundu.
Hverjir vinna 2000 krónurnar?
li'verjir alt hitt?
í kvöld og næstu kvöld fylgir
einn liappdrættismiði stúdenta
hvcrjum aðgöngumiöa að Nýja
Bió. Verð aðgöngumiða er þó
sama og vant er. Rennur eigi nema
nokkur hluti aðgöngueyris til leik-
hússins; hitt er andvirði happ-
drættisseðlanna.
Myndin sem sýnd er mjög
áhrifamikill leynilögregluleikur og
heitir: Leyndardómur kafbátsins.
Segir hún frá nýrri uppgötvun, er
gerbreytir kafsiglingum og sjó-
hernaði; er það vél, sem verkar
eins og tálkn fiska og vinnur loft
úr sjónum. Njósnarar óvinaríkja
og slægir menn, sem að eins hugsa
um eigin hag, ágirnast leyudar-
dóminn og svífast einskis tíl þess
að komasí yfir hann. Segir frá
raunum og baráttu hugvitsmanns-
ins og dóttur haiis, sein lcikin er
af hinni fraigu sænsku leikkonu
Juanita Hanson. — Fyrsti hluti .
mjmdarinnar verður sýndur í
kvöld og á morgun, en ánnar hlut-
inn á fimtudag og föstudag.
Bregðast Reykvíkingar ilia
góðu málefni og sjálfum sér, ef.
eigi verður hver bekkur setinn í
Nýja Bió næstu kvöld. Er þeirn
þar boðin óvenjit skcmtileg mynd;
styðja þeir um leið að íramkvæmd
merkilegs nienningarmáls og fá
ara leið hlutdeild í Stúdentahápp-
drættinu og geta, ef gæfan fylg-
ir, auðgast á cinú kvöldi. P.
SænskMslenskf íélag.
Mér hefir oft dotti'ð i hug, ]>eg-
ar eg heyri menn umhverfast lit
af „dönskum áhrifum“ og dansk-
isl. félögum „til eflingar samúðar
og samvihnu milli þjóðanna“,
hvers vegna í ósköpunum þeir
gengjust þá ekki fyrir stofnun t. d.
sænsk-ísl. félags með sama augna-
raibi, þvi af „praktiskum“ ástæð-
um væri ástæða fyrir okkur ís-
. lendinga til slíkrar félagsstofnun-
ar. Það eni ekki allfáir hcr, sem
lesa sænsku og vilja fylgjast með
í bókmentum Svia, en ]>á er gengí
sænskra peninga, sem bægir okk-
urfrá öllum sænskúmbókakaupum.
Með stofnun sambandsfélags
væri máske vinnandi vegur að láta
gengismuninn falla úr sögunni, að
því er bókakaupum viðvíkur, þvi
hvað munar sæiiska bókaútgef-
endur um, þó að þeir selji liinga'5
20—50 eintok af einstöku bókum
fyrir hálfvirði, sem annars kæmu
íil að liggja öseld ? — Ekki vitund.
I — Auðvitað yrði að vera hér pönt-
unarstjöri, sem pantaði að eins
]iær bækur, sem félagar óskuön
að eignast, en ekki útvegaðar fyr-
irhyggjulaust bækur, sem svo
væru seldar hverjum sem hafa
vildi.
Svo yrði félagið að koma sér
npp {sænsku) bókasafni, líkt og
ensku og frakknesku félögin hér,
til útlána hieða'l meðlima sinna.
Mín trúa erjmð, að ef haíist yrði
lianda í þessu efni og sambandi
uáð við sænska íslandsvini (t. d.
R. Lundborg 0. fl.), að þessu
Kiattspfiífilsa M
Knattspyrnufélag Reykjavíkur hefdur SSára afmælisfagnað sinn
i I8nó laugardaginn 16. febr. kl. 8'/, stSdegis.^
Skemtiskrá verSur nijjðg fjölhreyft og gela menn fengið a5
sjá hana urn leiS og þeir kaupa aSgðngumiða.
ASgöngumiðar kosta kr. 4-,00 fyiir 1. eg 2. Hokks meðl mi, en
kr. 2,50 fyrir 3. flokks cneðlinti, og verðu þeir aShentir á funtudags-
æfingu félagsins og f vershut Hamidar Ántasonnr, þeir verSa »5
sækjast fyrtr föstudagskvötó.
Eijérn K. 1.