Vísir - 16.02.1924, Blaðsíða 4

VlSIR
Siitamlai EeykjaTíkir
iteidnr Að&LFUND slnn snnnndaginn 24. þ. m. kl. 8Va>
siðd. i Góðtemplarahúsinn. Ðagskrá samkv. samlagslögum.
Stjómin.
------------------------m.——
löfnm fyrirliggjandi bestn tegnnd al ensknm
fiskburstum.
Pantanir einnig atgreiddar heini írá verksmi@|nnni.
I. Brynjólfsson & Kvaran,
Aðalsíræti 9, Simar 890 og 949.
r
TILKYNNING
1
Hver er nú farinn að versla
á Langaveg 6, með
tóbak og sælgæti.
?
r
TAPAÐ - FUNÐIÐ
VINNA
E.s. „G“Ullíoss“
far frá Kaupmannahðfn 28. febr.
«gfrá Bergen 26. febrúar
beint til Reykjavikur.
1
TILKYNNIN6
Huseign fyrir 2 litiar fjölskyld-
ur óskast tii kaups. Önnur íbúöin
verður aö veia íatls (4. maí eöa
-a. okt. 11. k. Tilbo'iS er greini stærö
Jíússins, söluverð og’ greiSsluskil-
siála leggist inrv á afgr. Visis auð-
Jc-ent „27“ fyrir 20. j>. m, (296
Drengurinn, sem fann gíeraug-
uíi. -er vinsamlega beöinn að koma
hkSS þau að laekjarhvammi. (295
I
Stúlka óskast í vist nú ]>egar,
sökum veikinda annarar. A. v. á.
(292
Stúlka óskast í vist viku eða
háslfsmáuaöartíma. Bjargarstíg’
(289
Ef þér viljið fá stækkaðar
myndir, þá komið í Fatabúðina.
Ódýrt og vcl af hendi leyst. {345
Veggmyndir og innrömmnn
ódýrust á Freyjugötu 11. (34
Eg lími undir skóhlífar og
gúmmístígvél. — Endist betur en
nýtt. Losnar aldrei. — Einar Þórö-
arson. Vitastrg 11. (272
Bræði undir skóhlífar; líta út
sem nýjar. Jón Þorsteinsson, Að-
aístræti 14. Sími 1089. (69
Peningabudda tapaðist frá Ing-
ólfsstræti aö Baldursgötu. Skilist
að Freyjugötu 25 A, uppi. (293
í Baöhúsinu eru jiessir munir í
óskilum: karlmannsúr, steinhring-
ur (einbaugur karlmanns), kven-
steinhringur og slifsisprjónn. Ósk-
að er eftir aö munanna sé vitjaö
sem fyrst. (237
Stórt og gott píanó til leigtt
strax. ísólfur Pálsson. (28S
P
HUSNÆÐI
1
Til leigu, eitt herbergi tneð miö-
stöð og rafmagni á (irundarstíg
n. (285
Stofa til leigu við miðbæinn. A.
v. á. (283
P
KAUPSKAPUR
1
Nokkrir pokar af völdum is-
lenskum kartöflum til söltt hjá
Jlaraldi Sveinbjörnssyni, I.auga-
vcg 33- (294
Notuö föt til sölu, ódýrt. O.
Rydelsborg. Laufásveg 25. (71
Lítið hús, vel bygt, annaö hvorc:
i Reykjavik eöa Hafnarfiröi, ósk-
ast tilkaups. Mikilútborgun. Uppl.
gefur Kristján Jóh. Kristjánsson,
Týsgötu 4, Reykjavík. (J'f,
Nýleg kvenkápa til sölu með
tækifærisveröi, Stýrimannastíg 15.
(.287
Karlmannabúxur saumaöar t’vr
ir 3 krónur, einnig allur kvenfatn-
aöur rnjög ódýrt. Á sama stað ósk-
ar stúlka eftir. aö saúma í liusunu
A. v. á. 1286 -
Maskínukveikur, lampakveikur
og maríugler nýkomið í verslmv
Jóns Lúðvígssonar, Uaugavcg 45.
(2*4
Húseign á Itesta staö í bænum
til söln, Íaus til íbúðar. A. v." á
(243
íslenskt smjör fæst í llerðu-
breiö. (28C
5 jntsund króna hlutabrét
góött, starfandi togaraíélagi tik
sölu. Væntanlegur kaupandi semk
uafn og heimilisfang í lokuöu um-
slagi til Vísis, merkt: „Hluta-
bréf.“ (27
8000 kr. í veödeildarbréíum ti
sölu. A. v. á. (264
Biðjið ætíð um Maltextrakt-ölife
frá ölgeröinni Egill Skallagríms-
son; fæst í flestum vcrslunum.
(132*
Skrifborð óskast til kaups
Uppl. hjá Sverri Sveinssyni, sínu
1055, milli 12—1 og eftir kl. (> á
kvöldin, (29^
Félagspren tsmið j a n.
jENGINN VEIT SlNA ÆFINA w
f
¥
■*
gólíið. Auðséð var, að honuna var tnikið í hug.
Hann neri saman löngum, grönnum höndurn
sínunt áfergjulega. Fennie athugaði hverja
hreyfingu hans í kycþey.
„Alt er mér Ijóst titi, Fennie. Þú verður að
fara héöan undir eins og í gamla bústaðinr?
þinn i Lundúnum. í’ar bíðurðtt átekta uns þú
iærð skeyti £rá mér. Þetta hefðarfólk vindur
oft bi'áðan bug aö giftingum. Þú getur reitt
þig á, aö þau ætla sér að giftast innati þriggja
vikita eða mánaðar. Það er eg viss unt. Ástæft-
ur fyrir íangri tritlofun eru engar.“
Hann staðnæmdisí, brosti kuldalega og
mælti;
„Þú verður að fara tii Lundúna. Vertu <>•
• kviðin. Ilann er á þínu valdi, en ekki laföi
\ Maude. VÍð látum það fregnast, að eg sé er-
fcudis um stund og að mér sé ófcunnugt ttm
þennan raðahag. Veistu nú við hvað eg á?“
Húrt hrísti höfuðið.
„Hvað er að, Fennie ? Hvar er skarpskygrii
; þin - Kvöldinu áöur — eða sama daginn —
•og gifíingin fer frant, ferð þú tii kastalans
, eða þess staðar, er giftingarathöfnin á að fara
L fram á, Eg iætst þá vera nýkominn frá öðr-
\ mn löndum og er eg lteyri trúlofunina flýti
■" eg mér á fund Stranfyres tii þess að segja
l hontun, að eg hafi uppgötvað, að „jætta mein-
\ lausa atvik,“ er þið „þóttust vera gift“, sé
■ alvarlegt mál, til þess að segja bonum, að þú,
* Fermie, sért konao hans, samkvæmt skotskum
lögurn.“
Hún reyndi að standa upp, en gat J>að ekki.
I fún reisti ]>ó upp höfuð sitt og rnælti:
„Til hvers — til hvers ætlaröu aö gera alt
þetta? Þú sagöir mér eitt sinn í Lundúnum,
að |>ú hefðir gjarnan viljað giftast lafði Maude
sjálíur En eg veit, aö það er ekki aðalástæð-
an. Eg j>ekki þig nógu vel nú til J>ess að vita,
að Iiún mundi aldrei taka J>ér. Segöu ntér
ástæðuna.“
Vísitidamennirnir sumir hverjir halda J>ví
frant, aö flestir glæpantenn séu vitskertir. Og
þó að þeir að jafnaði virðist með fullu viti,
geti vitíirringin brotist út í æöi þegar niinst
varir. Og J>að væri ekki orðtint aukiö að segja.
að Travers hefði santskonar „kast“ á ]>essari
stuild. Fennie hafði aldrei séö hann ]>vílíkan.
Hann skalf af æði í svip og djöfullegum hat-
ursglömpum brá fyrir í augum ltans. Hann
svaraði henni móti vilja sinunt. Ifami gat
ekki lagt haft á tungu sína. Og hann mælti
heiftarlega:
„Ástæðan. Það er önnur ástæða. Kg hata
hann. Eg hata hann.“
Fennie varð að taka á allri stillingit sintii
til þcss að ntæla. Lágt en ákveðið sagöi hún:
„Eg veit það. Eg hefi vitað það lcngi. Frá
fyrstu stundinni, er eg sá ykkur saman. Þaö
kom flatt upp á ntig. Hann ltafði verið þér
góður. Þú kallaðir hann vin og félaga, en eg
vissi, fann á ntér, aö þú hataðir hann. En það
var ekkt af ]>vi, að ]>ú þráðir lafði Maude
handa sjálfum þér, aö þú ákvaðst að vinna
aö cyðileggittgu hans. Hvers vegna gerirðu
þaft?J*
Travers gnísti tönnum. „Hvers vegna r.
Vegna ]>ess, aö i hans hlut hefir alt falliö, seir
inér bar með réttu: Tignin, naínið. aitöuriiin .
staöa sú í æðstu stétt landsins, er mér bev
meö réttu.“
Hún staröi á ltann í undrun og ótta. ,,laú .
ert genginn af vitimi," rnælti hún loks.
En orö hennár gátu ekki Íægt hatursbylgj-
urnar í hug hans. Þær æddtt enn áfram og
knúðu hann til ]>ess að tala.
„Þú skilur mig ekki. Eg er bróöir hans
eg er — eldri en hann.“
Hún hnyklaöi brýnnar, andaöi ótt og titt
Loks rnælti hún: „Eg skil nú."
Hún leit á hann aö nýju og hörfaði undat
tilliti hans. Útlit ltans var sent óös manns og.
hún óttaðist ltann, þótt hún reyndi að láta .
eigi á því bera. Hattn þurkaði svitanu af ná
fölu andliti síntt og starði svo út í bláinn. eins
og hann ltefði gleymt. nærvertt hemtar. og
mælti:
„Já, hann fékk alt og eg ekkert. í fyrsia
skifti er við hittumst lá við aö hanu rændi ntig.
ltfinu. Hann ók áimig ot'an og ]>aö var heppni
ein, að eg týndi ekki lítinu. Þegar ég stóð-
upp úr aurnum og horfði á hann, vissi eg
hver hann var. F.g fann hatriö læðast inn t
hug minn á þcirri stundu. Og |>ar hefir það
orðið rótgróið. Þá sór eg, aö vinna það aft
ur, cr eg hafði tapaö Itans vegna. Mér skai
heppnast |>að. Aö vísu get eg ekki tekiö írá.
honum nafn hans, en konuna er hann elskat
skal eg hrifsa frá honum.“
„Þú ert djöfull i mannsmynd.“ ,