Vísir - 22.02.1924, Blaðsíða 2

VtSIH
Stórkostleg verdlækkim.
Fengum með síðustu skípum bestu tegundir af bifreiðahrtugum og
stöngum frá stærstu og pektustu verksmiðjum í Brettandi og t fíanda-
Jamlef og „A f
Meita tvær ágætis tegandir af dÓSOUljÓlk, sem víð höf-
nm fyririiggjandt.
Eeynið þær.
Ágæt húseign til sölu.
\'ið miðbæinn er eiLl af stærstu, vönduðustu og sólríkustu
sleinsteypuhúsum þessa bæjar, hálft, til sölu.
Húsið er ágætlega innrcttað og með öllum nýtísku þægind-
um. Slör ibúð (hoil hæð) laus fyrir kaupanda i apríl n. k. —
Útljorgun 20 þús. kr. — Að öðrti leyli mjög góðir borgunar-
skilmálar og vaxtakjör.
Tilhoð merkl „20 þúsund“ leggist inn á afgreiðslu Vísis fyr-
ir 2(j. þ. m.
rikjunum og seljum með því verði, seni hér segir.
Cord hringir 30x3% CI. kr. 65,00, rauð slanga fcc. 9,50
—31X4 — T. 95,00 11,65
—765X105 — 95,00 — 11,65
31x4 S.S. 95,00 11,65
33x4 — b-r- 112,50 13,30
—32X4% — W- 146,00 15,30
—32X4% — T. M— 183,00 15,30
—34X4% — W— 150,00 —— 16,50
—33x5 — T. W— 205,00 ' ** ’ 17,80
—— 3oX5 Massivir hr. 32x5 b*— 150,00 . - 19,00
Reynið hríngina og slöngurnar og dæmið sjáifir am gæðla
í samanburði við aðrar tegundir.
Jöli. OlafssoTi & Co.
Ræða
Bjarna Jónssonar frá Vogi.
(Við i. umr. fjárlaganna).
Kg gat að vísu ekki gert mér
fvllilega i hugarlund hvaö hæstv.
jttvinnuniálaráSh. (Kl. J.j myndi
jui scgja. en þó hafði eg hugsaö
anér hver myndi veröa aðaljuittur-
inn í máli hans. þá er eg haföi litiö
lauslega yfir nokkrar greinar frv.
j-essa. Eg veit aö hæöi hann og
hæstv.' samstjórnarmaöur hans og
svo einnig aðrir háttv. jmi., eru
hér saman kornnir í þeim einlæga
ásetningi ati bjarga jiessn landi. —
TneiS jnú aö bæta hag landssjóös
i.g væntanlega hag landsnianna.
IJn j>ess er hér aö gæta, að hags-
inunir ríkissjóðsins og hagsmunir
j)jóðarinnar íara ekki ávalt satnan.
Skal eg þar til dæmis taka, aft á
xmdanförnum j)ingum liefír jiað
stunciúm kotnið fyrir, aö j)ingið
jjyrfti að hlaupa undir bagga með
tnáuðstödduni hrepp eða sýslti. I lef •
ir ])aö jmtt vænlegra, heldur en að
híða með hjálpina ]>angað til í al-
gért óefni væri komið. l ’\ í að, eins
og flestir numu játa, revnist það
oftast léttara að yerja f.alli heldur
<n að reisa á fætur. eftir að fót-
<>.nna e.r einu sinni mist. - Nú sé
cg ekki betur, úr }>vi að mönnum
virðist útlitið svo skuggalegf, en
að ]>að gæti komið fyrir á árinu
1925. að ríkissjóðurinn yrði aö
hlaupa einhversstaðar undir bagga
n svipaðan hátt. Þá eru hjargráð
við ntenn, t. d. dýrtíðarvinna, sem
-fundum hcfir veitt verið. og má
cnn verða óhiákvæmileg. Og enn
hjálp við atvinnuvegi. Það geta
t. d. talist alveg nauðsyjdeg hjarg-
ráð við j)jóðina, að studd séu at-
vinnufynrtæki eins og útgeröin,
t..d. með álu-rgð, ef ella er örvænt
nm að Jæim vérði haldið áfrant.
Þá lít eg eitmig svo á, að j>aö geti
talist sjálfsagður ]>jóðarbúhnykk-
ur, að ríkið gangi í ábyrgð fyrir
r.ýstofnaða innlenda trvgginga-
sjóði, svo sem lifsábyrgðir, bruna-
bætur og sjóvátryggingar. Getur
mitt hrcppstjóra vit ekki bctur séð,
en að óráðlegt sé tyrir jafn skarp-
skygna fjármálamenn, sent vér er-
utn, að láta fé vort streyma jrannig
íi'ri ó])örfu út úr landinu, og ekki
bætir það gengi krónunnar. Þá
er ennfremur, að leggja fé i fram-
kvæmdir til atvinnubóta, þegar
svo stendur á, að menn lenda í at-
vinmi]>roti. annaðhvort: fyrir ó-
höjtp eða af fyrirhvggjuleysi, en
seint mun ríkissjóður láta menn
deyja drotni sínum úr sulti, án
þess að blaupa undir bagga. Slík-
ar atvinnubætur yrðu aðallega
vegagerðir, sjúkrahússniíð, síma-
lagningar og þess háttar. Auðvitað
er J)etta nevðarúrræði, en ])ó
rnytulu menn að jafnaöi veita fé
til jiessa, enda ber að meta fram-
ar nauðsyn j)jóðarinnar en hag rik-
issjóðs. Þá skal eg nefna liðsinni
tii samgöngubófa; er jafan á fjár-
lögum ætluð álitleg uppHieö í j)essu
skyni og jafan við aukið, e£ þörf
] ykir á. Fyrir skömmu áttu íslend-
ingar eugin skip, og þótti hlægi-
legt, ef ]>eir ætluðu aö eignast skip,
})ar sem engitin kynni að sigla. Þó
sýndu landsmenn ]>ann dugnað, að
stofna Iíitnskipafélag íslands, með
almenmtm samtökum, svo að það
má kalla jijóðareign, })é> að ekki
sé það ríkiseign, nema að litlu
leyti. Síöustu árin hefir félagið
siglt í köpp við erlend íélög, er
bjóða niftur flutningsgjöjdin. Hin
erlendu félögin standa j>ar ólíku
betur að vígi, þar sem þau geta
yalið um viðkomustaði, en íslensku
skipin verða að jiræða inn á hverja
vik, til jtess að sækja hálfan ullar-
jtoka cða kindarkrof. Þó sýna
landsmcnn ekki félagimi þá rækt-
arsemi, að J>eir láti ])að sitja fyrir
aðalflutningnm sínum, heldur
skifta jöfnum höndum við erlendu
félögin, og ef til vill framar. Nú
j.ótt landsmenn kunni ekki skil á
sinum eigin hag um nokkurra ára
skeið, getur ríkissjóður á engan
hátt setið hjá og horft á jiann mts-
skilning verða félaginu að falli,
heldur verður hann að hlaupa und-
ir bagga og hjálpa félaginu og
bjarga nteð þvi miklu nieit i hags-
nimtum þjóðinni til handa, heldur
sn hjálpinni netnur. Eg nefni jtessi
dærni einungis til þcss að sýna
frant á, að jtaö tvent fer ekki alt
af sarnan, að bjarga hagsmunum
J)jóðarinnar og láta tekjur og gjöld
ríkissjóðs standast á.
Eg sé jtað á fjárlagafrv. og ræðu
Iiæstv. fjármálaráðh. (KI. J.), að
ntegnið af þessarf þjóðarhjálp er
Iagt i sölurnar til þess að forðast
halla og fá nokkurn afgang. En
þajS er engirin vandi fyrir stjórn
eða j>ing eða hvern, sem vera skal,
r.fi gæta ltags ríkissjóðs, ef hann
á að vera sem sparisjóðsbétk, þar
sem standa á heima það, séin inn
cr lagt, við það, sem út er tekið.
Allur vandinn er þá að táka aldrei
meíra út, hekltir en inn cr Iátið.
Sparisjóðsbókin getur staðið balla-
íaus, þó að eigandinn drepist úr
sulti. Til ]>ess að alt standi heima,
j'arf ekki annað en niðurskurð, og
sé um það eitt hugsaö, getur þing
og stjórn látið skrásetja sig sem
Sláturfélag Suðurlands nr. 2. Hitt
hygg eg frenmr verkefni J)ings og
stjórnar, að sjá svo um hag ríkis-
sjóðs, að hann geti unnið aðalverk
sitt, að vera alstaðar og ætíð til
taks að styðja og lijáljxt. þegar
rtður á, þjóðinni til hagsbóta. En
j’að’ er öllu meiri vandi en hitt.
Þetta er ekki mælt sérstaklega
fil hæstv. stjórnar, heldur til allra
þeirra manna, sem bjarga vilja
þjóðinni með niöurskurði, en það
er sú leiðin, sem flestir mumi vilja
fara, til þess að bjarga þjöðinni.
En þeim skal eg benda á, að nið-
ttrskurðarleiðin er ekki\heldur
frygg. Hvernig sem fjárlögin eru
úr garði gerð og hve glæsilegar
sem tölurnar eru, getur alt farið
norður og niðttr engu að síður.
Þó að tekjurnar verði jaínháar á-
ætluninni að krónutali, geta þær
orðið verðgildisminni, eins og
teynsla síðustu ára hefir sýnt.
Tafnframt verður að hæta upn
5 £.
Peninga- 1
skápur
stór og franstnr tíl
söln iyrir iágt ffi
?erð. 1
l*0ít»Da 8VE1XISHIIN & <l«. |
verðfallið, og þegar önnur hliðin-
fer jiannig upp um leið og hin fer
niður, skilst mér, eftir mínu hrepp-
stjóraviti, að alt muni gliðna í
stindur.
Það er því ekki einhlýtt, að
skera niður. I’að verður því að
taka upp aðra aðferð, sem er trygg-
ari, og sú eina, sem korrtið getur
a'ri haldi, er eg vil kalla að festa
tekjurnar. Festa krónuna, eða ]>á
reikna tekjurnar eftir öðru verð-
mæti. Krónan getttrþádinglað fram
og aftur eins og hún vill, þegar
Jjessi fasti verðmælir heldur sér.
Ráðið til þessa ætti að vera auð-
fundið. Norðmenn hafa t. d. tekið
gullkrónuna og fest tekjurnar á
þann hátt. Sania gætum vér gcrt.
K.g vcit ekki ineð vissu, hvers
virði gullkrónan muni vcra nú, en
cftir dolíaraverðinu fyrir nokkruiu
dcigum ætti hún að standa í hér
mn bi! kr. 2,20. Ef þær upphæðir;
sem nú standa á fjárlögum, yrfiu
innheimtar í gullkrónum, myndit
tekjumar aukast um meir en hehn-
ing.
Eg veit nú ckki, nema mönnuwr
knnni að finnast þetta ój>arflega,
mikill tekjuauki, og ónauðsynlegt:
harðræði við Iandsmenn, enda ætti
þessi aðferð að vera óþörf fyrir
j)jóð, sem heíir vanist á að reikna.
í landauntm 5 meira en 1000 ár.
f’að ætti ekki að koma neinum á
cvart, þó að nér tækjum upp þcssa-
aðferð, til þess að reikna tneð fösttt
verðgildi, scm vér kunnum oinir-
aí öllum þjóðum. (Frh.)