Vísir - 26.02.1924, Blaðsíða 4

VlölR
Ingu, en hollvættir Arnarhóls vora
Jjar á verði, og ætla eg, að svo
tinuni emr veríSa. Ef hiS mikla
VLandsbankahús hefði nú staSi'S
•Jsarna viÖ Hverfisgötu. Mundi þaö
J>á ekki illa-hafa skygt á listaverk-
jö, — landnámsmanninn. Og kæmi
svo hin mikla Þjóöleikhúsbygging
3 túnið. Hvort mundi þá ekki
liverfa útsýnið úr miSbænum til
Ingólfs?
Nei, IðnaðarmannafélagiS hefír
'fórnað tíma og miklú fé í aö- reisa
Ingólfi þarna minnismenki, og
listamaöurinn talar þarna líka
þiöglu máli, svo það getur ekki ver-
íö tilætlunin að innilylcja líkneskið
i háum byggingum. — Nei, hinn
helgi hóll á að standa ólrreyföur,
•eins og hann hefír geymst frá land-
námstíð. Um þetta vona eg allir
•þjóðræknir menn verði sammála.
En nú vil eg skýra frá, hvaö
eg vil láta gera, Arnarhóli til sóma
/ °S prý®is:
í kring um. allau hóHnn á aS
setja fallegan, steinsteypugarð. Að-.
alhlið sé eitt, þar senr nú stendur.
Söluturninn, hvoru meginn við það
standi úthöggnar öndvegissúlur í
stein, en yfir hliðinu sé t. d. í stem
úthöggviö vikingaskip, Þegar irvn
fyrir kemur, séu allbreiðar gang-
stéttir alt í kring um • hólinn, svo
v?el gerðar, a@ alt af séu þær þur-
ar og sumrum sé á þær stráð sandi.
Fram «reð þeim sé ræktaður ís-
lenskur slcógur (reyniviður og’
birki). Frá aðalhliðinu liggi stíg-
ur upp að lílcneski Ingólfs, sé fram
með hormm ræktuö fögur blóm,
en að öllu öðru leyti haldi Arnar-
hóll sér, svo sera hann hefir staðið
frá þeim degi, er Ingóifur steig
þar fæti fyrstur manna.
Óska eg að fyrir þjóðræknuro
möiwium vaki eitthvað þessu líkt,
Sólrík stofa til leigu, 2—3 menn
geta fengið fæði á sa$ia stað.
Njálsgötu 19. (443
látið heríærgi með húsgögnum
óskast um mánaðartíma. A. v. á.
(442
Stór stofa til leigu Vesturgötu
B. Á sama stað kommóða til
U I
sölu. (447
TAPAÐ - FUNÐIÐ |
Lyklar töpuðust á laugardags-
kvöldið á Vesturgötunni. Skilist á
afgr. Vísis. (439
Sjáífblekungur (Conklin), tap-
aðist síðastliðinn miðvikudag.
Finnandi vinsamlega heðinn að
skila honurn á Skólavörðuátíg 38,
rrppi. ' . (43°
| TILKYNNING
Fimm endur og I • steggur fást
í skiftum fyrir góðar varphænur,
helst Rock Island og Vyandotts.
Nieísen, Bergstaðastræti 29. (449
íremur en hitt, að taka tillan hól-
inn sundur í byggingarlóðir, og
mnilykja að mestu landnáms-
rnanninn og listaverkið mikía. Eg
vil hafa frjáíst í kring um Ingólf
og útsýni fagurt. Hygg eg hann
mundi una j>vi lætur. J.
Stúlka óskar eftir stofu, með j
Ijósi og hita. Tilboð merkt „1940“
sendist afgr. Vísis. (436
i herbergi til leigu á Vitastíg
7, niðri. -432
4 herbcrgi með eldhúsi óskast.
Verður að vera í miðbænum. Til-
boð merkt „10“ sendist afgreiðsl-
unni. (428
Stofa til leigu, með ljósi og hita.
A. v. á. (426
Tvö skrifstofuherbergi á besta
stað í míðbænum til leigu nú ]>eg-
ar. A. v. á. (424
VINNA
Eldri maður óskar eftir ársvist
á góðu'heimili. A. v. á. (448
Bind kransa. Guðrún Helgadótt-
ir, Bergstaðastræti 14. Sími 1x51.
(444
Aktýgja-aðgerðir, reiðtýgja-að-
gerðir, einnig gert við bifreiða-
tjöld og toppa, og bifreiðatoppar
búnir til að nýju. Fyrsta flokks
efni og vinna. Mjög fljót og áreiö-
anleg afgreiðsla.1 V&rðjð ' rnikið
lækkað á ný. íjöðlasmíðaþúðin
Sleipnir. Sími 646. (438
Fullorðinn kvenmaður- óskast í
létta vist Skólavörðustig 46. (435
Stúlka óskast suður með sjó.
Uppl. Njálsgötu 32 B. (431
Veggmyndir og innrömmun ó-
dýrust á Freyjugötu 11. (429
Bræði undir skóhlifar; lita út
sem nýjar. jón Þorsteinsson, Að-
alstræti 14. Simi 1089. (69
■■■inHnnBBBBBEBOK
KAUPSKAPUR
Til sölu : Hekluð teppi y fiv
harnavagnaj mjög ódýrt, á Hverf-
fegötu 16. (446-
Fallegt sumarsjal til söiu á Spít-
alastíg 6. (445 -
1 smálest eða minna at umbúea-
pappír, 40 og 57 sin., til söln mjög
ódýrt. Sími 843. (44Ö *
Nýr búðarskápur, með 3 hillitm
og'9 stórurn skúffum til sölu mjög;
ódýrt, ef samið er strax. Sími 64« •
(437'
Netakúlur,' utanum riönar, ósk-
ast til kaups. Tilboð auðkent
„Netakúlur“ sendist A. S. í. fyrir
28. ]x. m. ' (434 -
Fræsala. Fræsölu gegnir eins og
að un^lanförnu Ragnhciður Jens- •
dóttir, Laufásveg 38. (433 .
Til sölu með tækifærisverði hús-
eignin nr. 20 við Frakkastíg. Uppl,
gefur Steingrímur Guðmundsson,.
Amtmannsstíg 4. { 427
Mikil verðlækkun. Verslun Jó-
hönnu Qlgeirsson, f.augaveg 18,.
selur í dag og næstu daga nýtisku ■
kvénhatta fyrir hálfvirðj. og ýms-
ar aðrar vörur með miklum af-
slætti. (42;:
Biðjið ætíð um Maltextrakt-ölið •
frá ölgerðinni Egill Skallagríms-
son; frést í flestúm verslunum.
Skyr á 45 aura J4 kg. og ísl
smjör á kr. 2,50 þö kg. í verslui
Simonar Jónssonar, Grettisgötu 28.
F élagspren tsmi ð j an.
ENGÍNN VEIT SÍNA ÆFINA m
hvað eg var að gera, —. Guð minn góður,
Maude, þér megið ekki efast um mig.“
•Hún svaraði ekki; gat það ekki. Hún gréí
með þungttiÐ ekka.
Skyndilega sneri Rafe sér að Ferrnie.
„Þú segir að Travers hafi lagt }>cssi svik-
ráð á. J Ivers vegna Hvers yegna ? ini verður
að svara. Hvers vegna gerði hann það? Hefi
•eg nokkurn tíma skert eitt hár á höfði harts?
Mér þótti vænt um hann. Hvers vegna ætti
hann þá að konia svo fólslega fram við mig?
Og eg þóttist ávalt viss um, að honum væri
hlýtt til m'mi“
„Ó, Rafe, hanrr hataði þig,“ hrópaði Fenriie.
„Harm þolcíi vart að íita þig augúm. Flann
: reyndi alla tfíS að vmna þér rnein.“
„Hataði hann mig? Hvers vegna hataði
hann mig?“
„Af því að hann er bróðir þirm,“ svaraði
Fennie Iágt og drúpti höfði.
„Bróðir minn,“ hergmálaði hann og leit á
alla viðstadda, einn af öðrum.
„Bróðir minn.“ •
Hann Ieit á St. Ives lávarð og sá hann kinka
feolli til herra Gurdons. — St. Ives gekk til
Rafe, lagði hönd sína á öxí hans og mælti
skjálfandí röddu:
„Komið með mér inn i lestrarsalinn, Stran-
fyre. Eg og herra Gurdon verðum að tala við
yður þar.“
^Nei,“ svaraði Rafe, „eg vil fá að heyra
allan sannleikann tafarlaust, nú, hér á þessari
stundu. Fciinie segir satt. Eg sé það á svip'
hennar. Ifún ’segir, að hann sé hróðir minn.
Hví skyldi hann þá hata tnig?“
„Kæri herra Stranfyre,“ mælti Gurdon í al-
vöruþrímginni samúð, ,,eg er á sama rnáli og
þér um, að sannleikurinn skuli segjast hér nú.
Maður sá, sem þér }>ekkið undir nafninu Tra-
vers, hlýtnr að vera bróðir yðar. Skiljið þér
við hvað eg á?“
Rafe strauk hár sitt aftur. Fölar varir hans
herptust saman. liann virtist ]>ungt hugsi.
Loks kinkaði hann kolli.
Herra Gurdon hélt áfram: „Eg verð að
kannast við, að eg þóttist sjá svip meö ykk-
ur. Fg þóttist sjá, að þið bæruð báðir svip
af föður ykkar. Fn Inig grunaði ekki alían
sannfeikann. Auðvitað hataði hann yður. Hann
hefir litið svo, að þér væruð honum þrándur
í Götu. Nú munuð J)ér skilja mig til fulls,
Stranfyre lávarður.“
St. Ives lávarður gekk til dóttur sinnar og
}>rýsti henni að sér. Hún grét við barm hans.
I’au gengu útj, en staðnæmdust sem snöggvast
í dyrunum. ílún leit um. öxl sér. Ást, með-
aunxkvun og örvænting skein út úr augum
hennar. Augu hennar og Rafes mættust senx
snöggvast. En úr augum hans skcin að eins
ólýsanleg hrygð.
Herrá Gilfillan gekk út tneð þeim, en herra
Gurdon settist, hjá Fennie og mælti: í
„Viljíð þér gera svo vel að segja mér, ítar-
lega frá þessu öllu? Verið rólegar, utigfrú.
Á rniklu veltur urn útskýringar yðar.“
Rafe gekk ut að glUgganum <>g hugsaði að <
eirts um tillit það, er Maude sendi honunx un;
leið og hún fór út.
Cóurdon fékk Fennie til þess að segja sér
alla söguna. Hún var orðin róleg, ]>ó hert
væri, að hún var örvæntingarftill.
Fr hún hafði sagt Gurdon alt, gekk ham
til Rafe og mælti:
„Þér verðið að láta mig ráða íram úr þessu
vándamáli. Þér niegið ekkert gera án þess að
•ráðfæra yður við nxig. Hvaö tmgfrúna snert
ir —
Ferinie rcis hvatlega á fætur.
„Blandið mér ekki iun í þetta*mál frckar.'
xnælti hún reiðilega. Svo var eins og reiði
hennar hjaðnaði setn mjöjL.fyrir. sóltt. Hun
gekk til Rafe, snerti öxl hans lítið eitt <>g
nxælti:
„Eg á að eins nokkur orð ótöluð við }>ig,
Rafe. — Rafe! Horf'ðu á mig! Trúirðui því,
að eg hafi viljað ]>ér ilt Heldttrðu aö eg ætb
að 'heimta af þér( að þú bindir líf ]>itt vi<5 mitt
framvegis? Horfðu á mig, Rafe, og ségðu •
mér, að þú trúir því ekki að eg sé slík srná-
sál. Þá hefði eg aldrei hingað komið, Néi, neir
Rafe. Fyrirgefðu mér. þú veist hvað það ei*
að elska, þú veist, hv.e egs hefi liðið —
Hann shéri sér alveg að henni og studdi
l>áðum höndum sínum á axlir hennar og horfði'
á hana:
„lig veit það, Fennie, skil það til fulls. Atin—