Alþýðublaðið - 21.05.1928, Blaðsíða 2

ALÞÝÐUBIiAÐIÐ
i ALÞÝÐÐBLAÐIÐ Í
< kemur út á hverjum virkum degi. j
IAfgreiðsla i Alpýðuhúsinu við
Hverfisgötu 8 opin frá kl. 9 árd. j
til kl. 7 síðd.
< Skrifstofa á sama stað opin kl. [
2 9*/b — ÍO1/^ árd. og kl. 8 — 9 siðd. t
J Slnnar: 988 (afgreiðslan) og 2394 [
} ískriistofan). }
50 á j
.0,15
} Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan [
5 (í sama húsi, simi 1294). j
Vegaviimiik&upið
Rausn stjórnarinnar.
Menn minnast greina peirra, er
birtust hér i blaöimr um vega-
vinnukaupið. Viröist svo nú, sem
bundinn sé endi á þær deiiur, er
risu út af launakröfum vegavinnu-
manna. Væri synd að segja, áð
stjórnin og vegamálastjóri hafi
skilið svo við ]:að mái, að skamm-
' laust sé fyrir pá stjórnmálaflokka,
sem að hvorumtveggja standa.
Framkoma stjórnarinnar í Jressu
máli hefir frá uppbafi verið henni
til van.sa. Bjuggust margir við,
að bændastjómin myndi sann-
gjarnári verða í garð bænda og
verkamanna en hún hefir sýnt sig
vera í , pessu bagsmunamáii
beggja stétta.
Að síðuistu sýndi stjómin og
vegamáiastjcri rausn sína. Var Jró
auðséð á öllum aðförunum, að
pær voru jvandræðafálm.
Vegamálastjóri lýsti pví yfir, —
að likindum ’fyrir hönd stjórnar-
innar —, að landssjó-ður sky-ldi
greiða sömu laun í Ámessýslu við
pá vegavinnu, sem rikið hefði yfir
að ráða par og sýs-lan greiddi við
pá vegavinnu, er hún hefði meö
höndum.
Reyndi hann með ]>essari að-
ferð að velta ábyrgðinni af herð-
um sínum og stjórnarinniar yfir á
herðar sý&lunefndar, og, pað tókst
að nokkru 1-eyti.
Sýslunefnd sampykti að greiöa
75 aura um klst. um vortimainn,
en 85 aura yfir sumartímann. Er
pað að e:ins 10 aura hækkun á
klukkustund um vortimann frá
pví, s-em áður var, en hækkunin
er engin yfir sumartímann.
Pausnariega var -svo sem af
stað farí-ð. *
Bændur og verkamenn austan.
fja/ldis eru nú búnir að fá ápreif-
anlegar sönnur fyrir pví, að
stjómin og flokkur hennar eru
óheii í peim málum, er snerta
hagsmuni peirra. Lítur il'í-ka út
íyrir, að .stjórnin t-aki frekar tillit
til hins íhaldssininaða hluta flokks
síns, efnaðri bændanna, en hinna
hændanna, sem efnalitlir eru og
purfa að gripa ti-1 ýmis konar dag-
launavinnu ti.l að g-eta haldið bú-
um sínum gangandi.
Pað er líka sýnt, að stjórna-r-
flokkurinn skirrLst ekki við áð
brjóta loforð sín við kjós-endur.
5 Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,
2 mánuði. Auglýsingarverðkr
j hver mm. eindálka.
Eftir pví sem sagt er, munu
-sumiir frambjóðendur flokksins
hafa Iofað bændum pví við síð-
u-stu kosningar, að peir myndu
stuðla að pvi á pingi,' að laun
peirra við vegavinnuna yrðu
bætt. — Eru „Tí,m.a“-menn par
ekki í p-essu máli h-óti betri en
íhaldsmenn, sem flotið hafa inn í
pingsalinn á loforðuim, er peir
hafa svo svikið. Pað er tii dæm-
is vitanlegt að Jón íhaldsmaður
á Reynistað lofað-i skagfirzkum
bændu-m pví við siðustu kosn-
ingar, að aunakjör peirra skydu
bætt. Hefði hann ekki lofað pessu,
myndi hann ekki vera pingmað-
ur nú. En hann sveik loforðin.
— Má segja, að „Tíma“-menn og
íhaldsmenn séu par í -laglegu
spyrðubandi. Peir stan-da samein-
aðir gegn hagsmunum hinna
iægst -launuðu, fallast par .í
faðma og spyrna við sjálfsögðum
bjargræðiskröfum alpýðunn-ar.
„Morgunhlaðið" hefir -líka pekt
sinn pef af gerðum stjórnarinnar
í pessu máli — og lagt blessun
sína yfir.
Starfandi alpýða til sjávar og
sveita mun skilja áður en langt
líður, að hagsmunum hennar er
að eins borgið í höndum ger-
breytingarmannan.na — janaðar-
inannanna. - .
Danska litgerðin I
Vestmannaeyjam.
Eins og kunnugt er, hafa Danir
g-ert út í ve-tur frá Vestmanna-
eyjum fimm vélbáta. Hiafa p-eir
haft par togara, er átti að flytja
afiann á markaðinn í Englandi.
Sá, s-em stendur fyrir pessa-ri út-
g-erð, er störú tger ðar maöuiri n n
Robert Schou í Frederiikshavn.
Bjóst hann við pegar í vertíðar-
byrjun, að útgerð pessi myndi
raynast honum ágæt gróðalind,
en raunin hefir orðið önnur.
Daniska blaðið „Politiken" átti
viðtal við Schou penna í febrúar-
lok, var hann rnjög v-ongóður um
rekstur útgerðarinnar, og kvað
föður sinn og afa hafa stundáð
útgerð vi-ð íslandsstr-endur, en
gefist miður. Kvaðst hann ætla
að sýna, að honum tækist betur.
Hugðist hanin í upphafi að senda
til Eyja 9 skip, 5 kúttera, 4 vél-
báta og tvo togara, en hvernig
s-em á pví hefir staðið, pá sendi
hann -ekki nema 5 vélbáta og einn
togara. Blaðið spurði hann hvort
dan-skir sjóm-enn væru ekki jafn-
du-glegir o-g islenzku sjóm-enn-
irnir. Kvað útgérða-rmaðurinn svo
vera, og að dönsku sjómennirnir
stæðu öllu framar hinum íslenzku
i dugnaði. — Hann kvaðst búast
við að togarinn myndi fara hálfs-
mánaðarlega, að minsta kosti, tif
Englands.
C tgerðarmaðurinn hlýtur að
hara orðið fyrir miklum von-
brigðum.
Togari hans hefir að eins elnu
sinni farið, til Engiands, og vél-
bátar hans haía stundað m-jög
slælega sjósóknina. Oft kom pað
fyrir pegar Vestmannaeyja-sjó-
mennirnir brutust út til róðra, að
Danimir 1-águ við laindfestar, og
aldrei réru peir að nóttu tii. Fóru
peir fyrst af stað er sól kom upp,
og voru pá alla jafna allir í-slend-
ingar komnir á haf út.
Það er sannarlega erfiðara að
sækja sjó frá ströndum iands
vors en út'endingar hyggja.
Konungur í fangelsi.
Eftir Torgeir Björnaraa.
Árið 1910 keypti dýragarðurinn
í New-York hvítabjörn, og var
björninn stærri -en nokkur annar,
er menn visisu að vei-ðst hefði.-
Var hann kallaður siifurkóngur-
inn og pótti hin mesta gersemi/
Fmanskiur Ameríkumaður, Paul
Rainey, veiddi hvítabjörn p-enna
við norðvesturströnd Grænilands.
Rainy hafði á Skipi sínu ágæt-
an hreýíilbát og fór á h-onum
margar ferðir frá skipinu, er !á
við atkeri. Sumir af mönmum
Raineys kuniniu mjög vel að varpa
kastsnöru.
Við verðum að hafa einhver ráð
með að ná í konung pa-nn, sem
hér ræðíur rikjum, slagði Rainey
í gamni. Við gætum kamin ske
fengið fyrir hian-n nokkrar pús-
undir dala.
Og dag -einn sáu peir svo risa-
vaxinn hvitabjörn á ísnum, að peir
höfðoi aldrei haldið, að svo stór
björn væri ti-L Þeir lögðiu að ís-
röndimini og fóru 10 saman inn
á ísinn með kastsnörur, rifla og
tvo hunda í bandi. En. risinn var
hvergi smeykur. Hann gekk beint
á móti peim og g-erði s-ig líkiegan
iiil að gera umsvifalaust árás. En
pegar hóp-urinn dreifði sér og siló
hring u-m hann, nam hann staðar
og virtist í vafa u-m, hvað til-
bragðs skyldi taka. Hann urraði
grimdarl-ega, bretti upp á trýnið-
og hugðist auðsjáanlega að skjóta
peim skelk í b,rin.gu. En pá ier pað
tókst ekki, snéri hann sér við og
hörfaði undan, en gaf pó rnönnun-
um hornauga.
Nú lét Rain-ey sleppa hundun-
■um. Þeir voru hvexgi hræddir,
ru-ku af stað og bitu í afturfæt-
u.rna á 'birninum. Hann' varð aö
n-ema staðar — og hvað eftir
annað reyn-di h-amn að koma h-ögigi
á hundana. Og nú tókst að kasta
snöru yfir hausinn á honum. Var
pegar hert að hálsinum — og nú
tryldist dýrið. Það glefsaði og sló,
kióraði og ryktt En reypið- var
sterkt og birninium- tókst ekki að
ná pví í sundur. Þá tók hann á
rás, en fjórir fílefldir karlmenn
héldu í reipið. Herti pví mjög að
h-álsi bjarnarins, svo að h-omum
varð erfitt um hlaupin. Og alt í
ein.u sneri hann -sér við og réð á
pá, er í reipið héldu. En áður
en hann næði nokkrum með klóm
eða kjafti, smó önnur snara y-fir
Ipréttafréttir.
Charles Hoff.
Allir ípróttam-enn kanmast við
Charles Hoff, hinn norska heims-
meistára í hástökki. Fyrir rúmu
D/2 ári tók hann boði leikhús-
stjóra nokkurs í Ameríku um að
ganga í pjónustu hans gegn 40
pús. kr. árslaunum.
Nýlega hefir sambandsstjórn
norskra ípróttamanna dæmt hann
atvinnumann (professjónal) í í-
próttinni, og ákveöið að hann
-skiuii aldrei eiga afturkvæm-t til'
hins verulega ípróttalífs, -og geti
pví aldrei fengið að taka pátt, í
kappmótum.
Dómiu-r pessi hefir vakið áka-far
deil-ur meðal norskra íprótta-
mianna, og eru háværar raddir um
p-að í Noregi að steypa sam-
bandsstjórninni af stóii fyrir pess-
ar sakir.
Nýtt met f kúluvarpi.
Árið 1909 setti Ameríkumaður-
inn Ralph Rose met í kúl-uvarpi,
Hann varpaði kúlunini 15,54 m,
Þetta hefir verið heimsmet par til
nú.
Nú æfa pjóðirnar sig af kappi
undir næstu olympiuleika, og í
petta skifti hafa tveir menn
varpað kúlunni lengra en Rose
gerði 1909. Þessir menn eru Ame-
ríkumaðurinn Johnny Kuck, sem
varpaði kúlunni 15,60 m. og Þjóð-
verjinn Hirchfeld, er varpaði
hen-ni 15,79 m.
höfuð h-onum — og hundarnir
ruku á hann. Hófst nú ægilegur
danz, aftur og fram um ísbreið-
una. En pá er snörurnar um hál-s-
inn á birninum voru^orðnar prjár
og hann hafði við að etja 10 karl-
menn auk tveggja hunda, varð
hann að gefast upp. Haran var
kominn að köfnun, dró andann
í stuttum, én áköfum sogum, og
varð nú að gera sér að góðu að
vera dreginn fram af ísbrúnin-ni
og niður í sjóinn. Þá er svo var
komið fyrir honum, voru reipin
hundin við bátirnn, hreyfillinn lát-
inn taka til starfa og fengurinn
fluttur að skipinu.
„Kóngurinn" vóg 4—500 kg. pó
að hann væri grannholda. Vár
pví alls ekki hægðarleikur aið ná
honum upp á skipið me-ð hand-
Húsmæður
Dollar - stangasápan
hreinsar betur og er miklu
mýkii fyrir fötin og hendur-
nar en nokkur önnur
MT pvottasápa, IBi
Fæst vfðsvegar.
í heildsölu hjá
Halldóri Eiríkssyni,
Hafnarstræti 22. Sími' 175.