Vísir - 09.05.1924, Page 3

<41
\
Komið, reynið, sannfærlsf.
Öft er þörf en nú er nauðsyn að kaupa Vcggfóður, þar sem vissa
er fyrir að menn fá endingargóða, ódýra og smekklega vöru.
Gerið (>ví kaup yðar á veggfóðri nú sem endranær þar sem reynslan
mun sýna yðurað kaupin gerust hest, en {>að er hjá
Sveini Jónssyni & Go. Kirkjustræti 8 b.
Hvað haldið þið að
JensenBjerg i
Vörnhúsinn
ætli að gera ?
Hann ætlar að selja all-
ar vörubirgðir sínar
— 20,, —
undir þv verði sem nýjar
vörur koma til að kosta.
Vörnr þær sem hann
llggur með verða því
ekki settar npp nm
einn einasta eyrl.
Ennfremur selur hann góð-
an miðdegisverð (4 rétti B
matar) á Hótel Island
f y r i r
Fallegir siðir.
í fjórSa tölublaði Ægis þ. á., tr
grein eftir ritstjórann, hr. Sveinbjörn
Egilson, sem heitir „Fallegir siðir.“
Langar mig til að biðja Vísi að
vekja eftirtekt á henni, með því að
birta línur þessar, því að greinin er
svo löng, að eg geri ekki ráð fyrir,
að Vísir geti birt hana alla.
Höfundurinn hvetur sjómenn fyrst
til þ ess að halda við þeim góða og
fagra sið, að lesa sjóferðabæn, áður
en lagt er frá landi í róðra, og
víkur þvr næst að sorgarathöfnum
þeim, sem haldnar eru yfir líkum
sjódruknaðra manna, sem á land
rekur. J7á getur hann þess, að er-
lendis séu haldnar sorgarguðsþjón-
ustur í minningu mikilla skipskaða,
þó að ekki finnist lík skipshafnanna,
og lýsir sérstaklega einni slíkri sorg-
arguðsþjónustu, sem haldin var í
Kr. 5,00.
Þetta or það sem hann
ætlar að gera.
Linoleum
------->

r
J Nýkomin
(alleg
TAU
í sumarkjóla.
Heildsala. Smásals.
Helgi Magnússon & Co.
Veggfoður
fjolbreytt úrval — lágt verð.
Myndabiiðiu, Laugav. 1.
Siml 555.
Útangnn arvélar
Sökum þe&í að við eigum á leiðinni á e s. Lagarfo83 frá Eaglandi ófc*
ungunarvélar og fósturmæður viliam við sefja ódýrt þær GRÖTT-<
ÍNG’S út ungunarvélar og fósturmæður er við keyptum s. I. vetur.
■Útvegum einnig príma útungunarvélar og fósturmæður.
Siml 856. — HÆNSNABÖIÐ.
---------------*------—-----------------<
Úrsmiður & Leturgrafari.
Sími 117$. Laugaveg 5&
vetur á Jótlandi. — Að endingu
getur hann þeirrar venju, sem tíðk-
ast hér í Reykjavík, að halda sjó-
mannaguðsþjónustur í byrjun ver-
tíðar. Loks leggur höfundurinn til,
að ákveðinn sunnudagur verði fast-
ákveðinn tii slíkra guðsþjónustu-
gerða, svo að íslenskir sjómenn geti
minst hans á sjónum, með því að
draga fána við hún. Slík ákvörðun
verður auðvitað' ekki gerð án þess
að biskup Iandsins gangist fyrir því,
en ekki þarf að efa, að honum sé
það mjög Ijúft, er hann veit að það
er ósk og vilji margra sjómanna og
aðstandanda þeirra. Væri óskandi.
að slík skipun yrði gerð, þegar á
næsta ári.
SjómaSivr.
EaffL
Hjá kaupmönnum fæst mt
ítaffi: bfandaS saman vi5 esport„
og geta menn keypt í könnuns
fyrir nokkra aura í senn.
Þefcta kaffi reynist ágæfleg©-
er drýgra en annað kaffí, það er
ódýrant hlutfallslega þrátt fyrir
það, að það er besta tegund.
Menn ættu að reyna kaffi
þetta, og tnunu menn sanna aS
rétt er skýrt frá. Menn spara
penifiga við þessi kaup.
Reynið kaffí þetta.
TIL LEIGU.
Frá 14. maí er til feigu eitt her-
bergi í húsi mínu; fylgir ljós. Sór-
vnngangur. ICostar 40 Jcrónur ©
tnánuði.
Von. — Sími 448,
8VARTI ÖLMUSUMAÐURINN. * 29
nálægt yður; eg sá yður dags daglega, vissi
um líf yðar og framferði, um áhyggjur yðar
og innilegustu vonir.“
„En hvers vegna létuð þér mig vera svona
lengi í óvissu um nafn föður míns?“ spurði
Xavier.
„Ef þér hefðuð ekki farið inn í^pilavítið og
!ent í höndum lögmannsins, hefði eg ekki sagt
yður þetta enn,“ sagði svertinginn.
• Xavier lét í ljósi undrun sína yfir þessu.
„Faðir yðar á enn hug minn og hjarta,“
sagði svertinginn, „og vilja hans verð eg að
framkvæma.......En síðan í fyrradag hefir
orðið nokkur breyting til bóta. Eg hefi komist
• 'eftir —-“
„Hverju hafið þér komist eftir?“ spurði
Xavier með ákefð.
„Eg *er á leið til þess að finna, herra minn.“
Svcrtinginn dró smágjörvan vasaklút úr barmi
sínum, og rétti Xavier hann. „F. A.“ sagði
hann hróðugur.
„F. A.“ tók Xavier upp eftir honum, því að
honum velt ekki ljóst, við hvað hann átti.
„Florence Angela," sagði ölmusumaðurinn.
„Æ, elsku Neptún minn,“ sagði Xavier;
„það eru ótal menn í Parísarborg, sem eaga
klúta, sem merktir eru þeim upphafsstöfum."
„Já, en það er að eins eitt andlit, sem lík-
íst yður eins qiikið og andlit þessarar konu,“
sagði Ncptún.
Meðan þessu fór fram í fátæklega þakher-
berginu, sem Neptún átti heima í, átóð Carral
fj'rir framan legubekk í húsi Rumbrys, en á
legubekknum lá frú Rumbry alveg hreyfingar-
laus.
pótt ekki væri bjart í herberginu, var aúðsæ
þreyta á andliti frúarinnar. Augun sýndust
liggja djúpt og voru dökkir baugar umhverfis
þau. pað Iá við því að nú bæri á því, að hún
var farin að eldast.
„pér hafið séð hann?“ sagði frúin alt í einu
og.horfði á Carraf.
„Já, eg sá hann með eigin augum,“ svaraði
kynblendingurinn. „Eg held að f jandinn sjálf-
ur hafi slett sér fram í þetta máf. Alt fór ágæt-
lega þangað tif. Eg hafði gert alt, sem þér
Iögðuð fyrir mig. Lögreglufulltrúinn Ieysti sitt
slarf vel af hendi. Og til þess að kóróna alt,
hafði eitthvert atvik, sem mér er ókunnugt um,
spilt málstað hans, og af því að hann var eini
spilamaðurinn, sem staðinn var að verki í þessu
spilavíti, var hann þegar í stað fluttur tif ráð-
hússins. Eg hélt, að alt væri á besta vegi og
beið í grend við ráðhúsið, til þess að geta sem
fyrst komist að því, hver málalokm yrðu, og
sagt yður frá þeim, en þá sé eg hann koma út
úr ráðhúsinu með fjandans svertingjanum, sem
er vanur að standa fyrir neðan gluggana hjá
okkur.“
„Ölmusumanninum ?“ spurði frúin.
„Já, ölmusumanninum.“
„Hvaða samband getur verið tniili þeirra?*4'
spurði fruin.
,,J?að má skrambinn vita,“ sagði Carra?.
„En eg sá Xavier ganga burtu. peir háfa skpS
honum.“
. IX.
„Sonur minn verður, hváð sem taútar, að fá
þessi auðæfi í, hendur,“ sagði írú Rumbry meS
iágri röddu, eins og hun veera að tala við sjálfe
sig. „Hanrl verður að fá þau! — Herra Carr-
al,“ sagði hún og brosti grimdarlcga, „það es
sagt, að þér séuð frarnúrskarandi skilminga-
maður.“
„Já, eg befi lært að skilmast í 15 ár,“ sagði
kynblendmgurinn hroðugur.
„pað er ágætt," sagði frúin,---„«n eg heS
líka heyrt, að enginn skjóti eins vel með skam-
byssu eins og þér.“
„pér JmrfiS að láta drepa einhvern?*” sagSá
Carrai.
„Ef þér vilduð takast það á hendur, skuloS
þév ekki framvegis vera undir mig gefinn, hdd-
ur alfrjáls,“ sagði frúin.
Kynblendmgurinn settist á legubekkmn hjá
frúnni og var einbeittur á svrpinn. Hugsunin
wn það, að þau basði vildu fremja glæp, gerS
Jjau að jafningjum.
„A morgun farið þér til hallar þeirrar, sen»
herra Rumbry á fyrir utan borgma. Eg hcyrðK,

»