Vísir - 19.05.1924, Blaðsíða 3

*** s«
1 oðrii dönsku blaöi var fari'S rajög
lifsamlcgum oröum tun þessa
sömu mynd, og' þar lagt til, a<S [
him yröi keypt handa listasafni
nkisins (Xationalmuseum).
' C ullsmí Öavinnustof a
(iuíim. Gíslasonar, guIlsmi'Ss, er
Ititt af Gaugaveg 10 á Óðinsg. i.
Hundur beit dreng
i fótinn hér á götunum fyrir fá-
um clögum og' mciddi hann miki'ð.
:í 'ér gengur daglega fjöldi hunda
um göturnar. sumir stærri en
nokkur lilfttr. og stendur börnuni
mikill ótti at þeini, Lögreglan
Uyrf’ti að liafa strangari gætur en
verið hefir á hunduni þessum.
Sex tamdar álftir
eru nú á tjörninni, og hafa þær
uýlega verið fluttar Jiangað, eu í
mur vórtt þær á Varmá.
Símskeyti
Khöfn 18; maí, FB.
Frá Þýskalandi
Símað er frá Berlín, aö flokks-
-rjórn þingflokks þýskra þjóðern-
issinna krefjist þess, að Marx
kanslari og stjórn hans segi af sér
begar í stáö. Knnfremur krefjast
þjóöernissinnar þess, aö stjórnin
k’ggi ekki nein lagafritmvörp i
sambandi viö tillögur sérfræöiitga-
nefndarinnar fyrir skaöabóta-
nefndina til álita. eöa gefi nokkra
yfirlýsingu um skoöun stjórnar-
innar á sérfræöingatillögunum.
Marx kanslari hefir ákveöiö að
láta allar þessar kröfur eins og
vind tun eyrun þjóta, og hefir
þetta vakiö feikna gremju meö
þjóöernissinnum.
FjárhagsvandræÖin aukast dag
frá degi í Þýskalaridi, og fcr gjald-
þrotum og greiöslustöövunum sí-
fjölgandi. í fyrradag voru 483
vixlar afsagðir í Berlín.
Frá Frökkum.
Þær raddir gerast æ háværari,
sem krefjast þess, aö .Poincaré láti
aí stjórn. „Socialradicali/ þing-
maiSurinn Gust Idien (?) sakar
I’oincaré og Millerand um, aö þeir
Itafi haldiö ttppi ócölilegtt gengi
frankans, til þcss aö bæta fyrir
sér viö kosningarnar. Iíafi þeir
incö brögöttm hækkaö gengiö fyr-
ir kosningarnar, en látiö þaö svo
íalla á cftir.
Khöfn 18. maí. FB.
Frá Bandaríkjunum.
Símaö er frá Washington, aö
Coolidge forseti hafi beitt synjun-
arvaldi sínu til þess aö hefta fram-
gang lagafrttmvarps um styrk til
‘ Itermanna þeirra, er tóktt þátt í
3 heimsstyrjöldinni. Fylgismeun
I frttmvarpsins ætla eigi aö st'ötir aö
frcista þess, aö korna frumvarp-
■ imt fram í þingmannamálstoíunni.
þrátt fyrir synjun forsetans.
Þaö hefir vcriö samþykt á þíngi
Bandaríkjanna, aö endurskoöa á
ný lögin um innflutning erlendra
manna til Bandaríkjanna. Af þeim
hreytingum, sem gera skal á lög-
unum, er sú einna mikilsveröusf,
að lagt verðtir blátt bann viö inn-
flutningi Jápana eftir lok næst-
komandi júntmánaöar.
Stjórnarskiftin í Frakldandi.
Símaö er frá París, aö foringi
„sorialradikale*,, Herriot, sé tafinn
líklegastur til þess aö taka viö
stjórninni af Poincaré, þegar þing-
ið kemttr saman. „Socialradikale“
og jafnaðarmenn hafa lýst yfir
þvi, aö þeir muni ekki láta sér
nægja einföld stjórnarskifti, held-
ttr muni þeir einnig neyöa MiIIe-
rand forseta til þess aö hggja niö-
nr vöid.
J árnhrautarslys.
Símaö er frá Berlín, að hraölest-
in, sem gengur milli París og Kon-
stantínópel hafi rekist á vöruflutn-
igalest skamt frá bænum Presta-
nep(?), milli Triest og Lauhhach.
Var ástæöan til árekstursins sú,
aö skakt haföi veriö skift um
brautarteina. Sex menn biftu baua
viö áreksturinn en fjölda margir
særöust.
Símslitin.
Siöatt sæsíminn slitnaöi á laug-
ardaginn var hefir loftskeytastöö-
in annast öll skeytaviöskifti viö
útlönd. Skeytin frá útlöndum ertt
ÖIl semí hiugaö írá skotsku stöð*.
inni Stoiíchaven, en skcyti héðau’
crtt send ti! Bergen og Færeyja og
þaöan áfram. Skeytasendingin
héöan hefir veriö allmiklum vand-
kvæöum hundin, þvi lofttrufíanir
eru mcö mesta móti þessa dagatta
og birtan mikil um þetta íeyti árs.
S.ýnir þetta, að 1 oftskevtastööin
Iiér þarf endurbóta viö, ef liún á aö>
starfrækja sLeytasendingar til út-
Janda svo I fullu lagi sé.
Heimsflug Bandaríkjamanna.
Þess var nýlega gctiö í símskeyt-
tnn, aö flngvélar Bandaríkja-
raanna, sem voru á leið vestur um
Kyrrahaf, heföti allar farist. í ný-
komnum blööum segtr, aö foriugt
fararinírar, Mr. Martin, muni hafa.
farist, en hinar vélarnar komusfc
heiln og höldu til Atkha-eyjar, og*
eiga aö halda förinni áfratn.
Þakkarorð
Ítl íshnsku þfóÖarhmar.
Ókusn ySur og yöar Fögru, sögu«
ríku eyju komum viö hingaö tií Is«
| lands Fyrir neerfelt 10 árum síðaii.
j Aður en viS stigum fótum okka:
; á ísienska grund, þektum við að
í nokkra, þann náunganskærleika, er
Guð gefur þeim manni, sem helgar
síg t þjónus.tu hans.
En sá fómarvilji, það traust og
sá áhugi, sem íslenska þjóðin sýndi
starfi voru frá fyrstu tíð, knúði okk-i
SVARTI ÖLMUSUMAÐURINN.
35
hér hjá mc'r hlut, sem getur sannaö mál mitt.
Þér eigiö tvö syni; annar er fæddur utan
hjónabands, hinn cr fæddur ú löglegu hjóna-
bandi, og þaö er Xavier.“
„Negri!“ sagöi frú Rumbry, sem fansl hún
ekki geta fundið óviröulegra smánarorð. „Þú
skalt fá aö gjalda grimmilega dirfsku þinnar
— —- þú crt í húsi mtnu —— eg á hér hfi's-
um aö ráða-----alt, sem þú segir, er smánar-
U'g lýgi. En eg veit, hvað þér hafiö ætlaö
yöur, herra Xavicr! Eg veit, að þér, sem er-
uð launsonurf og eruð leynilega styrktiir meö
ölmusu, scm þér fáið við og við. — eg veit,
að |kh' eruö að hugsa ttm að ná í ungfrú Rtun-
bry fvrir kontt. En yötir vantar bæöi rnóöur
* og ættamafn. Þér eruð ósvífinn svikari, herra
minn.“
„Þegiö þér!“ sagði ölnnisumaöttrinn hastur.
„Þessi ungi maöur gettir ekld gert aö þvf,
jjó’ft þér séuð móöir hans. Æfifcrli yöar cr
• svo variö, aö hann bæöi hræöist yöttr og vor-
' ke.nnir. Þa5 er eg, sent hcfi haft þá skyltlii'
aö r;ekja, að hlýöa skipunttm manns yöar.
Yöur er ekki til neins að neita, þvi að eg hefi
isannanir í hcmdum. Og hvaðdrápCarralssnert-
ir, {rí cruð. þaö-þér, sem ættuð aö óttast af-
'lei'Singar þess-.“
Hann kveikti Ijós og tók skjöl Lefebyres
ihöfuösmanns úpp úr vasa sínum.
„LestÖ!“ sagöi hann og rétti henni skjaliö.
Fríj Rumbry leit lauslcga yfir skimarvott-
torðið.
„Þaö 'Vantar að cins eitfságöi hún, „og
þaÖ er nafniö mitt. Hvar stendur það ?“
Þótt 'Carral væri aö dauöa kominn, tókst
“homtm áð reisa sig litiö eitt upp og lita á
eiakjáUÖ.
„Nafniö mitt, Jonkille, stendur á skjalinu,"
sttmdi hann upp. „Þessi maðtir er þitt barn,
manndrápskvendiö þitt.“
„Hann er viti sínu fjær,“ sagði frú Rum-
brv, sénr reyndi að verjast eftir megni, þótt
hún væri fttll örvæntingar. „Hvaö er að marka
hvað hann segir, ltann sem er að deyja.“
Carral hallaði sér ttpp viö rúmið.
„Guö minn góöur, lofaöu niér aö lifa stund-
arkom 'enn, svo eg geti komið ttpp ttm hana
og hefnt mín,“ sagði liann meö hásri og veikrí
röddu.
Hatin lokaöi atigunum.
„Hatm er dauöur,“ sagöi frú Rumbry, og
bjóst til þcss að rifa sundur skírnarvottoröiö.
„Hver ætli að trúi þér nú, ölmusttmaöur
Neptúu og Xavier stukku báöir af staö til
Jæss aö ná skjalinu úr höndttm írú Rumbrys,
en hún þaut á svipstmidu út t dyrrtar.
„Hver ætli að trúi yður riú?“ ságöt hún
aftnr.
„Eg,“ \ar sagt fyrir aftan hana méÖ strangri
og alvarkgri röddtt. Frúin hrökk afttir inn í
herbcrgiö.
Ilerra Rumbry stóö á þröskuldinuni. Haun
tök skjalið úr hendi konu sinnar, fékk ölnrasu-
tnanninum þaö og sagöi:
„Eg Itéfi héyrt alt; yöur er ekki til neiits
aö aísaka framfcröi yöar, frú! Eg gekk hing-
aö af því uö eg hcyröi rekiö ttjip neyöaróp, —
og eg Tiefi hcyrt og séð hvílík smán nafni
míttu og htímili er gcrð. Farið inn á herbergi
yöar, frú! Á niorgun skal eg láta yður vita.
hvaffi eg ræö af.
Einum mánuði eftir {>ennan athurö kallaöi
Rumbry Xavier til sín og sagði:
„’Vinur minn! Eg er yellauöugur maöur, og
dóttir mín erfir þann auð eftir mrnn dag. Þér
elskið hana og hún elskar yður. Mér er þaS
mesta gleðiefni, aö þér veröiö tengdasonur
minn, }>ví aö mér þykir mjög vænt ttnt yöur
og met y'öur mikifs.“
Nokkrum döguin síöar voru þau 1 lelena ©g
Xavier gefin saman i hjónahand í Saiut-Ger-*
main-dcs-prés-kírkjunni, og vont {æir Rumbry
og Nerttún svaramenn.
Dagitm eftir hrúökaupiö kom Neptún til
Xaviers. Hann var meö fcröapo'ka á bakinrs
og hafði langa stafirm sinn t hendínni. „Herra
minn!“ sagði hanu, „cg ér kominn til þess aö
kveöja \'öur!“
„K veÖja mig!“ sagöi Xavier hlessa. „EnP
þér með öllum tnjalla, kæri vinur.' Nei, mi
yfirgeftim við aldrei hvor annan.“
Svertinginn brosti raunalega.
„Eg vildi óska, aö svr> gæti vcriö,“ sagti
hann; „en eg vcrð að fara. Starfi mmu er
Iokiö. Eg hefi gert alt, sem hann hað míg
um aö gera......Nú verð eg að fara aftur
til brætSra ntinna, sem eru orömr frjáisir raenn.
Eg fer til St. I>omíngo.“
Xavier rcyndi á allar lundir að telja hatm
af þcssu, er^það var árangurslaust. „Elskar&t
mig þá minnaen bræönr Jrina?“ sþúröi Xavier,
Ncptún tók hönd hans og hysti hana inni-
lega. „Nci! nci!“ sagði hann. „Eg fer eklci
vegna bræöra minna .... ]>eir haía glcymt
mér .... en það er vegna hans. Eg ætía aw
segja við gröfina hans, aö eg hafi nú ger*:
alt, sem hann baö mig trm .... eg arila stS
krjúþa á kné, þar sem eg sá hann deyja, og
eg ætla, — þegar æfi mín cr þrotin, -— átí
sofa aö eilifu við hlið hans.“
Hann kysti aftur hörtd Xaviers, þurkaöi lar
af attgum sér, Iagöi af staö, og — kom alérCt
aftur. 1
ENDIR.