Vísir - 17.06.1924, Síða 4

fllll
Millerand.
Svo sem ldumugt er, Iiefir A.
Millerand orSiS aö afsala sér for--
Setatign á Frakklandi. Fara hér á
f.-Ttir helztu æviatriöi Iians.
Alexandre Millerand er fæddur
.T859, lögfræSingur og' málaflutn-
dngsmaöur. \ arð fyrst kunnur af
^förn sinni fyrir verkamenn, er á-
Irærðir voru íyrir aö hvetja til
•verkfalls. Kosinn á þing' (885 af
irjálslynda flokknum, en geröist
nokkru síöar jafnaöarmaöur, og'
lagöi þeim rnikiS Iiö í bíaöi sínu
„Ka petite République“. A þeim
árum kostaði ltann mjög kapps unt
aö sameina jafnaöarmenn og'
irjálslynda gegn hægri mönnum.
Hann þótti strax gætinn og ráö-
lcænn stjórnmálamaður og jafnan
Itafa jteir eiginleikar veriö aöal-
Jjættirnir í stjórnmálafari hans. —
M. varö verslunarmálaráðherra
T899, í ráöuneyti Waldeck-Rous-
-seau, og haföi engi jafnaðarmaöur
íi'öur átt sæti í stjórn Fralcklands.
Jafnaðarmerm lögðu fæö á hann
íTyrir aö. taka sæti í stjórniiini, og
1903 reyndu þeir aö bola honutn
uúr flokkmtm, þó aö þaö misheppn-
aðist. M-. reyrtdi á þessurn árum'að
konia í framkvæmd margvíslegum
aéttarbótum fyrir verkamenn. en
iékk litla áorkað. Margar af hug-
Kjónunt hans frá þeint tíma eru
jþó orðnar aö virkileika nú. M. f jaf-
lægðist jafnaðarmenn smátt og
smátt, varð eirts konar „lausainað-
ur í landi“, crt hélt þó -að mestu
trygö viö æskuhugsjónir sínar. —
5909—1910 sat hann í ráðuneyti
Briands, en 1913 varð hann her-
tnálaráöherra og kom ]>á í fratn-
kvæmd ýmsum endurbótum á
•skipulagi hersins. —- í ráðuneytr
^/ivianis átti hann sæti 19x5, en
stjórn Vivianis féll þá r október
sakir grimmilegra árása frá Clé-
menceau ög hans liða. — 1920 var
M. fofsætisráðlierra, og liefir sið-
ari verið einn af ráðamestu stjórn-
málamönnum álfunnar. Hann varð
forseti Frakklands 25. sept. 1920.
Barnleikar.
Oft má sjá þess dæmi. aö börn
ivki eftir ]>ví, sem þau sj^ full-
orðua gera. Smádrengir sjást iðka
knattspj'mu víða mn bæitm, þó að
„íþróttavöilurinn“ sé ekki nema
nokkurir ferfaðmar og „knöttur-
inn, santanbundin strigatuska.
Allir kannast viö „hifrciöar“
drengjanna, sem voru í fyrstu koll-
ótt prik meö 'dósarloki negldu á
arman enda, en stðar bafa tekið
ýtbislegum „umbótutn“. Þegar
kapphlaup Itafa verið þreytt hér,
bafa flokkar smádrengja verið í
kapphlaupi dag eftir dag um sum-
ar götur, og fleira þessu líkl mætti
nefna. — Dagtnn eftir kappreið-
arnar við Elliðaár, hitti eg' nokk-
ura drengi við Ráuðarárlæk. Þeir
voru þar með „hesta“ sí:na, —
leggi nveð snærisspotta,, — og var
eiiui drengurinn að dýfa leggju]i-
um niöur í lækinn. SpurSi eg,
hvort bann væri að hrynna hest-
unttm, og fcvað hann já viö þv'i.
Litlu síöar mætti eg 'fjórum
drengjum, og riöu þeir allir á
leggjum. Heyrði eg einn þeirra
segja, að það yrði að „járna alla
hestana". ■— Foreldrar ættu eftir
föngum að! l)eina afhygli báma
sinna að þeint sfccmtunúm, sem
vefcja þau til safclausrar eftir-
hrcytTii, þvt að vafalanst taka
bömin sér það eins til fyrirmynd-
ar, sem síður skvldi, ef þau eru
sjálfráð að ö1Iu. Vegfari.
I
KAUFSKAPUR
1
Ljósleitt sumarsjal til sölu á
Baldursgötu 29. (345
Reitaskór verba seldir fyrir
háifvirði þessa viku á Gúmmí-
vinnustofu Reykjavíkur, l^tuga-
veg 76. (347
Sel notaða karlmánnahjólhesta.
Hcima kl. 6ý> -9, Lindargötti 43.
Egill P. Einarsson. (351
Nýtt ísl. smjör. frá myndarheim-
■ 1 i, til sölu Bragagötu 29 A. (344
JBarnavagn til sölu. Verö kr.
25.00. Grettisgötu 3. (342
10 karlmannaklæðnaðir tii sölu
undir bálfvirði. O. Rydelsborg,
Laufásveg 25. (341
Munið að regnkápurnar er best
að kaupa í Fatabúðinni. (941
Erfiðisföt ódýrust og best í Fata-
búðinni. (939
Sumarhattar. fallegir, og kven-
íatnaður, nýkpmið í Fatabúðina.
_____________________________(279
Pálmar og ýmsar blaðapíöntur,
stórt úrval, nýkomið á Amtmanns-
stíg 5, einnig thuja og krans-efni.
(357
(359
Hani óskast keyptur. A. v. á.
Armband, svipa, 2 peningabudd-
ur, lýlclar, 3 kvenveski, kápubelti,
karhnannsúr, handvagn, blýantur,
pehingar, hanski, Éversharp-blý •
antur, hefir. fundist. Vitjist á lög-
regluvárðstofuna. (356
Svart kvenveski, með peningum
ug, fleira, ftindið. A. \-. á. (355
r
VINNA
Bifreiðastjóri óskast strax.
LÖng vinna. Upp. hjá jóhannest
Jónassyni. Vitasvíg 20. (35-
2 kaupakonur óskast að Núpunt,
í Ölíusi. Uppl. Lokastíg 26. (34B'
Dugleg stúlka óskar ettir morg-
unverkum. A. v. á. (34* *
Atvinna.
• Æfður smiður (mekaniker) get-
nr fengiö atvinnu við reiðhjóla
viögerðir í Fálkaiium. — NB. Aðr
ii en þeir, sent treysta sér til.aé
framkvæma alls konar \ iðgeröir .
veröa elcki teknir. (358-
MÚ'mÆÐi
2 stofúr og eldhús til leigu á.
GVettisgötu 24. (354
Abyggilegur maður, með fasta.
og góða atvinnit, óskar eftir 2—3;
hcrbergjunt, ásamt eld.húsi, 1.
október, Tilboö merkt „Ábyggi
!egitr‘‘ seiidist atgreiöslunni fyrir
lok þessa mánaðar. 1 355
tbúð, 2 3 lierbergi og eldhús.
óskast 1. okt. n. k. Tilboð merkt:
j .,1. okt.“ sendist Vísi. (,34lj
( ------------i----------------------
| Stofaw með góöum húsgögnutn,
' og svefnherbergi, til Jeign í miö-
liænum 1—3 mánuði. A. v. á. 1343.
Orgel óslcást til leigu. Uppl, í
síma 769. (350
FélagspreDtgmiðjaD.
ÖHEILLAGIIVISTEINNINN. , 19
áður. „Það er þarna cinhversstaðar," sagöi
liún og bandaði. með ausunni eittbva'ð í þá átt,
sem hann kom úr. „Þér eruð á rcttri !eið.“
„Það et bersýnilegt," svaraði Ronald glað-
lega og af því kæruleysi, sem honutn var éig-
inlegt. „jæja, eg verð þá að reyna að lcotnasi:
þangaö. En ‘heyii þér, vilji þér gera svo vei
að gefa mér eldspýtu, — helst heilau stofck,
. *f þér megið missa hann ?“
„Eg' skat gá að þvq“ sagði hun. ;
■Húii sneri sér við, og var að henni Icomið
að loka og sennilega skjóta lokú fyrir hurð-
ina. En í sama .vetfangi leit hún við, nam stað-
ar og virti hanh snöggvast fyrir sér. Henni
ttiun hafa litist vel á hann, því að hún gefclc,
frá opnn og hvarf inh í mylnuna.
Ronald þótti ævínlega betrá að sitja ett
j standa. Hann gekk þess vegna inn og settist
• á fcornbyröuna. Fríðleifcur stúlkunnar hafð:
j fengið svo á hann, að hann fór að hugsa um,
Iiver hún væri, og Hvort hún mundi búa eits
á þessari eyðilegu flatncskju.
JÞó var það ekki íegurð hennar ein, sem
valíið hafði forvitni hans. — í þeim hluta
Devonshire's er fjöldi friðra kvenna. Þú kemst
f>ar ekki mílu vcgar, án þess að verða þess
var. Þær eru frægar, hvar sem ensk tunga er
töluö. En í fari þessarar stúlku var eítthvað
annarlegt og ólíkt þvi, sem einkennír sveita-
stúlkur á þeitu slóðúm. Sveitastúlkur eru þar
taldar hæverskáf og feimnar, en þessi stúlka
var hvorugt. Hún sýndi fcarlmannlegt hugrekki
og einurð, þegar hún sá hann, og var svo
óhrædd og örugg sem framast mátti. verða.
Auk þess var svipur hennar- og látbragð
öðru vísi eu þeirrdr stéttar, sem hann þóttist
mega telja hana til. Hútt var hafin yfir stall-
systur síriár, hann heýrði það á málrómi henn-
ar og sá það áf augtlaráði hennar, sem bæði
var fast og djarflegt.
Hún kom að vörntu sþori, og rétti honum
cldspýtnastokkinn.
Hún hafði lagt frá sér hveitisekkinn, og
Ronald sá, aö Hkámsfegurð hennar svaraði
til annars fríðleiks hennar.
Ronald dáðist mjög að fríðleik kvenna, eins
og' flestir karlmenn, þó að hann hafi ef til
vii! ekki gert sér það Ijóst, og hann hafði
ekki augun af stúlkunni, rneðan hann kveikti
t pípunni, horfði á hana aðdáunaraugum og
gaf henui nánar gætur.
„Þakka yður fyrir," sagði hann, „Eg býst
við að eg megi reykja, og ætti eg þó líklega
ekfci að gera það í mylnunni.“ ’
„Það- lcemur ekki aö sök,“ sagði hún.
ríún studdi vinstri hendi á mjöðmina, eti
Iiélt á gljáandi ausunni t hinni. Á því atígna-
bliki var hún mjög ltk rótnverskuni, likneskj-
ttm, sem sjá má í „British Museum", og gerð
voru citthvað 500 árttm fyrir Krists burð.
En Ronald vissi eklcert um þaö. Hann dáö-
ist að yndisleik hennar, reykti pípuna og virti
hana fyrir sér hálfheillaður af gleði. Hanri
var að velta þvi fvrir sér, hvort hún mundi.
jafuheilluð af honum, eins og hann af henni
Eri hvað sem því léið, þá mátti það ekki á
henni sjá. Harin sá ekki betur, en að hún biði
]>ess eins með þolinmæði, aö hann byggist tit
brottferðar.
Hann var, á sína vísu, tnjög hamingjusam-
ttr og hinn rólegasti. Ilann hafði gersamlegrt
gleymt lestinni t Shelford; hann gerði ekkt
annað en njóta pípttnnar, þessara nýstárlegu
húsakynna og — þó öllu fremur — návistar
og nálægðar hinnar ungu, fríðu stúllcú. Hann
hefði únað því mætavél, aö sitja alla nóttina
á kovnbyrðunni og horfa á hana; hanri var
svo skapi fárinn.
„Eg er ákaflega þyrstur," sagði hann alt
í einu .„Viljið þér gefa mér vatn að drekka ?“
Hún svaraöi engtt, en yfirgaf hann og kom
aö vÖrtnu spori með könnu og glas.
„Þetta er bjór," sagöi hún. „Hann er betri
en vatn, Og þér sýnist þreyttir.".
„Er þaö?" sagði hann. „Eg íinn ekki tií
þess, en þaö er langt síöan eg hefi fengið
aö drekka, — hvað þá heldur matarbita, —
og sjaldati hefi eg flotinu neitaö." Iíann dralck
bjórinn nálega í einum teig.
„Þetta var gott!“ sagði hann. Hoaum hlýn-
a'ði fyrir brjósti; það hafði halfvegis sett a<\
i