Vísir - 12.07.1924, Blaðsíða 4

mm
Vér gfetum sannarlega litiS aft-
ur í tímann meS þakfclátssemi og
viröingu til tnargra ósfcólageng-
inna manna, er tóku sér fyrir hend-
ur aS hjálpa, þegar sjúfcdóma eSa
slj's bar aS höndum. Náttúran sjálf
lagSi oss jtessa lækna til. Þeir j
voru óbrotnir og ekki skólalærS-
ir, en þeir voru fullir athýglis og
vísdómslöngunar, máske meira en
sumir hinna hálærSu. — Einn meS-
al þessara manna var hinn alkunrti
Iseknir, Þorlei fur heitinn í ’Rjarn-
arhöfn. Mesti fjöldi manna sókti
til ‘ hans, ©ft niMin úr fjarlægum
héröSum, og veittr hann mörgum
sjúklingi meinabót. lír meöal ann-
ars sagt, aS Þorleifur hafi iæktiaS
Bólu-Hjálmar af vondum tauga-
sjúkdómi, eftir aS Hjálmar hafSi
leitaS lærSs læknis án árangurs.
— Þá má nefna Magnús heit-
inn Guðlaugssón, homoepata, x
dívainmsdal. Hknn hafSi, án skóla-
• göngti, aflaS sér staSgóðrar þekk-
ingar í sjúkdómafræSi. — Mi 11 i 20
Og 30 ár stundaSi Magnús lækn-
ingar. Þóttu læfcnisdómar hans
gefast mætavel, og oft miklu betur
en héraSsiæknanna í nærliggjandi
JiéruSunn (íet eg af eigin reynsiú
boriS um þaS, aS Magnús var góS-
ur meSalalæknir. —-
Hér er ekki rúm til aS rekja
sögu ólæröra lækna, og verS eg
aS láta nægja, aö geta um þessa
tvo. Ekki verða þeir heldur taldir,
er liafa fyrr og síSar sýnt sérstaka
snild og heppni í því, aS lijálpa
konum i barnsnauS.
Eg skal aS lokum taka þaö
íram, aS mér er aö mestu ókunn-
ugt um skottulækningar þær er
.hr. P. Jak. telur áö eigi sér staö
hér í Reykjavík; get ég því ekk-
ert um Jiær borið. — Og ábrenslu-
Jækningar í svo stórum stíi sem
:hann talar um, þekki eg ekki. -—
Eg geri ráS fyrir, að flestir hér
í bæ, er þurfa læknis viS, fari fyrst
til hinna lærSu lækna, en ef þaS
getur ekki dugaS, finst mér engin
ástæöa til aö sporna á móti þvi,
aS menn leiti annara ráSa, þótt
frá ólærSum komi. —
2(> júnt 1924..
Pétur Pálsson.
TAPAÐ-FUNDIÐ
Fyrir nokkru töpuðust litlar
silfurdósir^ merkar: „B. S.“. Skil-
ist á afgr. Vísis gegn íundarlaun-
um. (252
Brún peningabudda nteS 3 krón-
um i, tapaSist i fyrradag, frá Sölf-
hólstuni niSur í Hafnarstræti.
Finnandi skili á afgr. Vísis. (230
1"™TILKYNNINr1™^
Harold Lloyd,
.skemtilegasta mann heimsins, ættu
allir aS sjá. (269
Drengurinn, sem tók upp skinn-
kragann, er stúlkan ntisti við
verstun Haralds Árnasonar, er
beSinn aS skila hotium á Njáls-
götu 50,________________(270
Konan, sem tók viS buddunni,
af tclpunni viS Bamaskólann, sl.
fimtudag, óskast til viStals í dag,
viS Mörtu Jónsdóttur, aS Njáls-
götu 22, uppi, — einnig konur þær,
sem sáu telpuna afhenda budduna.
(271
Útsprungnir rósaknúppar til
sölu á Bergþórugötu 8. (263
Nýr prammi til sölu. Uppl. á
Nýlendugötu 23. (260
Tófuhvolpar keyptir liæsta
verSi. A. v. á. (258
Stórir og góöir ánamaðkar til I
söltt í KirkjugarSsstíg 8. (255
Gúmmí belg- og fingravetlingar,
ömissandi fyrir fólk, sem vinnur
viS sild. Mjög ódýrir. Verslunin
GoSafoss, Laugaveg 5. (254
Hanskar og barna- og unglinga-
sokkar ódýrastir í FatabúSinni.
(2Ó7
MuniS, að regnkápurnar eru
bestar og ódýrastar í FatabúSinni.
(26S
1 Hálf húseign til sölu. Uppl. á
Óöinsgötu 8 B. Kristmundur Gísla-
son. (253
Ódýrir og góöir baSsvampar fást
í FatabúSinni. (266
ReiSdragt og sumarkápa til sölu
á Njálsgötu 39 B. (249
Lagermanns fluguveiöara iselur
Hannes Jónsson, Laugaveg 28.
______________________________(265
Mótorbátur til sölu, 6—7 tonn,
meS 12 hesta vél. A. v. á. (272
Reiðhjól og alt til þeirra, best
og ódýrast hjá Jóni SigurSssyni,
Austurstræti 7. (52
Versl. Goðafoss, Laugavcg 5,
hefir ávalt fyrirliggjandi hár, viö
íslenskan og erlendan búning.
Hvergi eins ódýrt. Sími 436. (475
Erlenda silfur og nikkelmynt
kaupir haesta verSi GuSm. GuSna-
son, gullsmiSur, Vallarstræti 4.
____________________________ (1063
DrekkiS MaltextraktöliS frá
Agli Skallagrímssyni. (88
Amatörar! ReyniS Imperial-
filmur. Þær hafa mörg góö skil-
yröi fyrir góðri myndatöku. Selj-
ast ódýrt. Þorleifur Þorleifsson,
Ijósm. (242
Til sölu nýjar kvenkápur, ódýr-
ar, Vesturgötu 24. niSri. (271
| MÚ8HÆDI |
2 herbérgi, eldhús og geymsla:
til leigu frá 1. ágúst i VTesturbæn-
um. A. v. á. (21.12
Til leigu 1. október : Heil íbúS
á fyrsta gólíi, á hesta staö í bæn-
utn. Vesturgöt 23 B. (257
Tvö herbergi ineS húsgögnunv
og aðgangi aö eldhúsi óskast nú
þegar, unt skemri tíma. TilltoS.
sendist \ ísi, auSkent: „Heibergi“.
(251 -
1: herbergi móti sc'il til leigu. A.
v. á. (250
3 herbergja íbúð óskast 1. okt.
Fámenn fjölskylda. Skilvts-
greiðsla. A. v. á. (216.
Húsnæði vantar mig frá 1. okt.
(4—5 herbergi). Gunnlaugur Ein-
arsson, læknir. (123,
r
FÆÐI
1
2—3 menn g'eta fengiS gott fæSi
á BergstaSastræti 9 B. (264
r
VINNA
I
KaupamaÖur óskast. Up]>I. i
Tungu kl. 8y2 í kveld. (26 c
Kaupakona óskast á gott heimili
í Láugardal. Uppl. Grettisgötu 70.
' _________________ (259'
2 kaupakonur og kaupamaður
óskast aS Grímslæk í ölfusi. Semja
ber^við Ölaf Einarsson, Laugaveg
44.
(256
Félagsprentsmiöjan.
.HMEILLAGLMSTEINNINN, 38
getaS Iilekst á og þér meiöst, cn nú fór vel
! sem för, og eg er yður innilega j)akklát.“
Cara kinkaði kolli en var stutt í sptina, og
bjóst til að snúa undan. En Evelyn haföi nú
; séö, bve fögur hún var og yndisíeg, og fanst
svo mjög um það, aö henni þótti leitt, aö hún
' færi áu ])ess aS hún talaSi lengur viö liana.
, „Eg vissi ekki a5 tnylnan væri notuS eSa
aS nökkur byggi hér,“ mælti hún. Hún leit
■ á nafniS yfir dyrunum, og það var aö henní
fcomiS að segja: „Þér eruð dóttir malarans/4
én tignarlegt fas og framkoma stúikunnar
varS til þess, aS hún hvarf frá því og sagöi:
\ ' „Eru þér ungfrú Raven ?“ v
Cara kinkaði aftnr kolli og sagSi: „Já, faS-
ir minn á mylnuna."
Ijvelvn íanst ekki minna tíl u;n málróm
hcnna'r en fegurS, en furSaði sig á því, hve
föt hennar voru grófgerS og hve flekkuð þau
! voru af hveiti, eins og hár Iiennar.
„Búi þér hér einar meS honum?“ spuréi hún
í og litaðist um. „En móSir ySar? Eigi þér
:' bræötir eSa systur?“
„MóSir mín er dáin," svaraSi Cara stillilega
eins og áður. „Eg á hvorki bræSnr né systur.
i Eg hjálpa föður mínutn í mylnunní. Nú verS
■ eg aS í:ai:a. annars fyllast kornrentjumar."
„Ó, en konti þér út aftur!“ sagði Evelyn
í bænarrómi.
. „Hvers vegna?“ spurSi Cara alvarlega.
Evelyn var hálft i hverju utan við sig, af
því aS Cara horfði sífelt á hana.
„Æ! Mig langar til ]>ess aS tala við vður,“
svaraSi hún hlæjandi og roSnaði viS. „Eg heiti
Dcsborough og á heima 1 Thorden Hall, þama
íyrir haudan, ])ér kartnist við þaS“ — hún
benti í áttina meS svipunni. „Eg kem ekki
oft hingaS, — þess vegna hefi eg eklci séð
yöur, og eg geri ekki ráS fyrir, aS viö höfum
sést í þorpinu, eða hvaS?“
Cara hristi höfuSiS.
„Eg veit ekki; eg ntan eícki til þess “ svar-
aSi hún, en ]>aS vissi hún vel me‘5 sjálfri sér,
JJ'S ef hún hefSi séS Evelyn á'Sur, þá hefSi hún
aldrei gleymt því.
„Eg er sannfærö um, aS við ltöfum ekki
sést á'ður; eg veit aö eg hef ði ekki gleymt
' ySur,“" sagöi Evelýn. Hún leit yfir heiöina,
hrikalega og auSa og þvt næst á stúlkuna,
og fann til mikrllar meSaumkunar. „Finst yS-
ur ekki oft og eiualt mjög einmanalegt hér?“
spurði hún.
Cara hugsaði sig unt í svip, eti hristi síSan
höfuSiS.
„Nei,“ svaraði hún. „Hvers vegna ætti mér
aS finnast eimpanalcgt. Alt af er nóg aS gera.“
,.Já, en elclvi geti þér þó alt af veriö aS
vinua,“ svaraSi Evelyn brosandi. „Einhvern
tíma hlýtur mylnan aS stöSvast og ])á —. Eti •
])ér gangiS yður til skemtunar stundum, eða,
lesiS eíja sáumiö, geri eg ráS fyrir ?“
Cara virtist hugsa sig um, áður en húlt
svaraði öllurn þessum spurningutn.
„Eg geng stundum um heiðina. Eg les ekk-
ert, — hefi engar bækur, og ekkert er að <
sauma. Eg verS nú aS fara. Veri þér sælar.'
En hún var enn tafin, og nú varS Dexter
Reece til þess.
„BíSi ])ér viö!“ mælti hann, í alt öSrum
rónti en Eevelyn haföi talað; hann ávarpaði
ltana eins og yfirboöari talar viS undirmann
sinn.
ÞaS var aS honum komib, aS gera sama
glappaskotiS sein Ronald hafSi gert kyeldinu
áSur; hann för niSur í vasa sinn til þess aö
leita að skildingum. En Evelyn tók eftir því,
hristi höfuSiö framan í hann og hvíslaSi:
„Ó, nei, nei!“
líanii roSnaSi, beit á vörina, ypti öxlum
lyfti hattinum og sagSi viS Cöru:
..T.eyfiS mér líka aö þakka ySur. Þér sýnd-
uS tnikiS snarræði og við erúm ybur mjög
þakklát bæSi.“
Cara leit til hans eins og hún héfði ekki
kotniö auga á hann áður. En hún svaraöt
engu, hneigSi sig jafnvel ekki og gekk inn
i mylnuna. Reece skreiddist upp í vagninn