Vísir - 14.08.1924, Blaðsíða 2

isrfsiit
aiífam fyrlrllggjandi:
Nýjar danskar
Kartellur
komu með e.s. (ruliíoss.
Reynslan sýnir að Dunlop bifreiBahringir endast mlMðS
betur bér á vegunum en aSrar tegundir. *—. Striginn f BanfegE
hringum springur ekki, svo hægt er aS slita sérhverjum hringj
út. —- Dunlop hringir eru bygðir í Bretlandi.
Yerð á bestu tegund: ,
Símskeyti
Khöfn, 13. ágúst. FB.
Sijórnarslcifti á Spáni?
SímaS er frá Berlín, aS sam-
kvæmt fréttum frá Madríd megi
J?á og þegar búast viS því aS stjórn-
arskifti verSi á Spáni og aS ofbeld-
isstjórn Rivera hröklist frá völdum
en hrein þingræSisstjórn taki viS.
Frakkco* og Ruhrmálin.
SímaS er frá London, aS tilgang-
urinn meS ferS Herriot forsætisráð-
.herra til París hafi verið sá, aS
skýra stjórn sinni frá því, aS ráð-
stefnan í London hlyti að verða
árangurslaus, nema .því að eins að
Frakkar gæfu ákveSin svör um burt-
för franska hersins úr Ruhr-héraði.
Nollet hermálaráSherra hefir kraf-
ist þess, að Frakkar hafi herinn í
Ruhr í tvö ár enn þá, en pjóSverj-
ar telja þetta alt of langan tíma og
krefjast þess að herinn fari á brott
eigi síðar en í janúar næsta ár.
Álitið er, að för Herriot til París
hafi góSan árangur. 1 elja menn
víst, að Frakkar muni aS lokum
bjóðast til að fara með herinn úr
Ruhr-héraði í júlí næsta ár. En
sagt er, að þeir muni heimta ýmsar
ívilnanir af pjóðverjum í staðinn,
er veiti þeim bestu kjör.
Launamál.
—o—
Viðtal oið pórð lœkni Sveinsson.
Hér í blaðinu var fyrir nokkuru
■minst á nýja tilhögun á launa-
kjörum opinberra starfsmanna, er
J?órður læknir Sveinsson, bæjarfull-
trúi, hafði vakið máls á eða hreyft
í bæjarstjórninni skömmu áður í
sambandi við launabætur handa
starfsmönnum bæjarins. — Lét hann
þess getið í ræðu, að hann teldi rétt-
látast, að miða laun allra starfs-
manna bæjarins og þá vitanlega rík-
isins líka, við sómasamleg þurftar-
laun barnlausra hjóna. — Sú upp-
hæð, og ekkert annað, átti að vera
hin eiginlegu Iaun fyrir unnið verk,
sú fjárhæð, sem ríkið eða bærinn teldi
hæfilegt að greiða fyrir að gegna
embættinu eða starfinu, en síðan átti
að greiða ómagamönnum, eftir rétt-
látum, lögfestum reglum, nokkurt fé
Botn-
nálning
fyrir járnskip
besta tegund
fyrirliggjandi.
PÓKBUK 8TE1K880K & CO.
Dekk: Slöngur:
30x3 Cord kr. 67.00 kr. 9.25.
30x3% — —, 81.00 — 9.75
31X4 — -— 97.00 — 12.00
33X4 — — 119.00 13.65
32X4% — '— 162.00 — 15.75
34X4% — 170.00 — 17.00
33x5 — —i 209.00 r— 18.30
35X5 — — 225.00 — 19.50
815X120 — — 135.00 — 15.75
880X120 — 148.00 — 17.00
Bifreiðaeigendur, fleygiB eltki út peningum fyrir dýrazf
og endingarminni hringi. Notið DUNLOP. — Nýjar birgSis;
i hverjnm mánuði.
Jóh. Ólafsson & Co.
með hverju barni, er þeim væri skýlt
að sjá fyrir uppeldi. — Vitanlega
átti að vera stigmunur á laununum
eftir sem áður og þeim skipað í
flokka, svo sem verið hefir að und-
anförnu. En skifting sú eða flokk-
un fer einkum eftir því, hversu veg-
leg embættin eru og ábyrgðarmikil
og hversu miklu námi þarf að ljúka,
til þess að geta tekist þau á hendur.
Hugsun læknisins er sú, að engi
starfsmaður bæjarfélagsins eða ríkis-
ins, er ætti fyrir ómegð að sjá, skyldi
hennar vegna dæmdur til mikið lak-
ari efnalegrar afkomu en félagi hans,
er sæti í álíka embætti eða stöðu,
en væri ómagalaus og legði því ekki
þjóðfélaginu til dýrmætustu eignina,
vinnuaflið í landinu, eftir sinn dag.
Vísir hefir nú átt tal við ]?órð
lækni Sveinsson um þetta mál, og
gerir hann í eftirfarandi línum nokk-
ura grein fyrir skoðun sinni.
,,Mér þykir tímabært að hcfja
máls á þessu nú, með því að endur-
skoðun launalaganna hlýtur að
standa fyrir dyrum á næstu þing-
um. Eg hefi ekki launalögin við
höndina, en eg veit að þau eru á
ýmsa lund svo úr garði ger, að brýn
nauðsyn er á að breyta þeim í sann-
gjarnara horf. Eg nefni það sem
dæmi, að Iágmarks-launin í Iægstu
launaflokkunum eru alveg óviðun-
andi og ómögulegt á þeim að lifa.
Og þau hækka svo seint og svo lítið
og eru svo lág þegar Ioks er komið
í hámark, að engi maður, sem nokk-
urs á úrkosti, unir við þau til Iengd-
ar, heldur leitar sér annarar at-
vinnu. En við það missast oft góð-
ir menn og efnilegir úr opinberri
þjónustu, en liðléttingar koma í
þeirra stað — menn, sem eigi hafa
staðist atvinnusamkepni á öðrum
sviðum. Skaðsemin, sem af þessu
getur hlotnasí, er svo augljós, aS
ekki er þorf á að skýra hana með
dæmum.
Hitt kann líka að vera, að sum
störf ríkissjóðs sé óþarflega hátt
launuð, en það hefi eg þó ekki at-
hugað til fullrar hlítar. — Aðal-
atriðið í mínum augum er þetta, að
aílir menn yfir höfuð að tala, hvaða
störfum sem þeir gegna í þjóðfélag-
ínu, geti haft nægilegt fyrir sig að
leggja, svo mikið, að þeir geti þess
vegna stofnsett heimiii og eignast
fjölskyldu. — En orðið „nægilegt“
er nokkuð teygjanlegt, og því sfeal
jeg taka það skýrt fram, að eg ætí-
ast til, að allir menn lifi sparsam-
lega og gæti fullrar ráðdeildar í
meðferð eigna sinna, ekki síður en
annara. — Fyrir því merkir orðiS
„nægilegt" hjá mér ekki það, sem
eyðslusömum mönnum og ráðlitlum
eða drykkfeldum kann að nægja tií
framfæris sér og sínum, heldur það
sem sparsamur maður kemst vel af
með. Eg ætlast því til að launin séu
miðuð við þarfir sparsamra manna
og ráðdeildarsamra, því að jeg álít
að aðra menn eigi tæplega að hafa
í opinberum stöðum.
J?á kera eg að aðalatriðinu. Em-
bœtlislaun eiga. að miðast við sóma-
samlegar þarfir barnlausra hjóna.
J?au eiga að vera svo rífleg, að
hjónin geti lifað af þeim, án þess
að þurfa að neita sér um öll venju-
leg þægindi nútímans, og án þess
að þurfa að bera sárar áhyggjur
fyrir afkomunni, því að það hefnir
sín í starfsemi mannsins í embættinu.
J?au eiga ennfremur að vera svo
rífleg, að maðurinn geti, sé hann
hóflega sparsamur — og það á
hann að vera að mínum dómi —
safnað sér nokkurum eignaforða á
iöngum starfsferli, er síðan geri orð-
ið honum sjálfum eða ekkju hans
að notum á elliárunum. Sé maður-
ínn ókvaentur alla tíð, verður hann
auðvitað betur settur en hinn, serre
kvongaður er, en við því er ekkert
að gera. Hann um það, hvort hann
kýs heldur einlífið eða hjónabandið.
petta, sómasamleg iaun, sem nægja
vel sparsömum, bamlausum hjónum.
ætti að vera grundvöílurinn imdir
allri skipun launamálsins í fram-
tíðinni.
Hingað tii hefir landssjóður eða
fjárveitingavaldið lítið eSa ekkert
tillit tekið til þess, hvort embættis-
maðurinn hefir haft fyiir mörgunr
að sjá eða engum, en goldiS svipuð
laun fyrir ölí embætti sömu tegurní-*
ar. Eftir mínum hugmyttdura yrði
það líka enn svo í raun og veru.
Embættislaunin yrði fasí ákveðín.
mismunandi eftir sem áður í hinum
ýmsu launaflokkum, en öll miSuS
við þarfir barnlausra hjóna, eins og
eg tók fram áðan. Vitanlega yrðí
ekki sömu laun að krónutali alls
staðar, 'því að slíkt vaori baeði ófram-
kvæmanlegt og rangt. Mismunurinn!
færi eftir virðuleika embættisins og
ábyrgð þeirri er því fýígdi, kostn-
aði við embættisnárn o. fl. Hæsta-
réttardómari hefði t. d. hærrí laun
en héraðsdómari, af þvi að embætt-
ið er virðulegra og brýn nauðsyn
er á að í því sitjí jafnan valinn mað-
ur. — Aðalpóstmeistari hefði hærrt
Iaun en aðrir póstmeistarar landstns.
bæði sakir þess, að embættiS er veg-
legra og ábyrgðarmeira og eins
vegna hins, að gera verður ráS fyrir.
að í því embætti þurfi nauðsynlega
að vera vel mentaður maður o. s.
frv. — Að þessu Ieyti yrði því breyt-
ingin engin í stigmun hínna einstölur