Vísir - 14.08.1924, Blaðsíða 3

VÍSIR
Jaunaflokka, en rétt væri sjálfsagt
•<og sanngjarnt aS haekka launin í
íaegstu flokkunum eitthvaS, þó að
hugmyndir mínar um launaskipun-
ána dragi reyndar mikið úr nauðsyn
|>ess, ef til framkvæmda kæmi. Hing-
að til hefir landssjóður lítið eða ekk-
crt tillit tekið til ómegðar embættis-
nianna, og er það að vísu hið mesta
ranglæti. Af því hefir leitt, að ýmsir
embættismenn, sem átt hafa fyrir
■stórri fjölskyldu að sjá, hafa orðið
að heyja látlaust stríð við fátæktina
alla ævi, og má nærri geta, að slíkt
hefir lamað starfsþrek þeirra margra,
svift jrá vinnugleði og árvekni í störf-
sim og að ýmsu öðru leyti orðið þjóð-
ínni til tjóns. peir hafa ekki getað
mentað börn sín og orðið að lifa við
stfeldar áhyggjur og búsorgir.
Frh.
-1y tif aiU stt nh ,>fa
Bej&rfréttir.
Ve'ðrið í morgun.
Hiti'í Reykjavík 11 st., Vestm.-
•eyjum 10, Isafirði 9, Akureyri 9,
Seyðisfirði 9, Grindavík 9, Stykkis-
hólmi 10, Grímsstöðum 6, Raufar-
Jtöfn 7, Hólum í Hornafirði 11,
pórshöfn í Færeyjum 10, Kaupm,-
höfn 15, Utsire 15 st. Djúp loft-
vægislægð fyrir suðvestan land. —
Veðurspá: Norðlæg átt á Norður-
landi, austlæg á Suðurlandi, all-
hvass. Urkoma víða.
Flugmennirnir
fljúga ekki í dag, en munu fara
héðan í fyrramálið, ef veður Ieyfir.
Karlakór K. F. U. M.
syngur við Tryggvaskála næstk.
sunnudag og ef til vill víðar fjrrir
austan. Má búast við fjölmenni við
Olfusá þennan dag, því að auk
karlakórsins verður þar fleira íil
skemtunar.
Síra Arni Sigurðsson,
fríkirkjuprestur, er kominn heim
úr sumarleyfi.
Lögjafnaðar-nefndarmennirnir
fóru ekki á Mercur í gær, en tveir
þeirra fóru snögga ferð norður til
Akureyrar á Botníu. Störfum nefnd-
arinnar er ekki lokið enn.
Ctsli Sveinsson,
sýslumaður, er hér staddur; verð-
ur hér fram yfir helgi.
Mercur
fór til Noregs í gær. Meðal far-
þega voru: HalIdórlæknirKristjáns-
son og frú hans, frú Sch. Thorsteíns-
son, ungfrú Thorsteinsson, Eggert
Kristjánsson. kaupm., Páll Sigurðs-
son, læknir, Magnús Guðmundsson,
skipasmiður, Halldór Eiríksson,
bankafulltrúi, Ingimar Brynjólfsson,
heildsali, Aug. Flygenring og dóttir
hans og margt útlendinga.
Esja
fer héðan kl. 5 síðd. á morgun.
Richmond
fóð héðan laust fyrir hádegi í dag,
en tundurspillarnír eru báðir ófarn-
ir, þegar þetta er ritað.
ísland erlendis.
I „Berliner illustrirte Zeitung“ nr.
30, frá 29. júlí er löng grein eftir
dr. Adrian Mohr um „Broterwerb
in Island“ (Hvernig íslandingar
hafa ofan í sig) með 5 mýndum.
Merkilegt er það, að í sömu vik-
unni birtist í öðru jafnútbreiddu
þýsku blaði, „Hamburger illustrierte
Zeitung" önnur grein um ísland með
sjö myndum. petta eru tvö útbreidd-
ustu þýsku myndablöðin, og megum
vér vera fegnir að tekið sé eptír oss
erlendis, þó að vér eins og vant er
ekki gjörum neitt til þess.
Farartálmi.
]7að er leiðinlegt kæruleysi, sem
Dagur i Wembley.
—o— (Niöurl.)
Þegar þessari einkennilegu
skrúögöngu var lokiö, hófust
þróttirnar. Tilkynt var áö ótemju-
reiöin byrjaði. Átti að ríða á tvenn-
an hátt, Irerbakt og í sööli. Reiðin
liófst á öörum enda svæðisins, og
sneru nú allra augu á þennan stað.
Brátt 'sást einn liestur þeysa út úr
grindunum, Hkast boðaföllum, og
áður en hann hafði stigið nokkur-
um sinnum til jarðar, tókst ridd-
arinn á 1oft og kastaðist langt út
á völlinn. Þar lá hann og hreyfði
sig hvergi, þar til hann var tekinn
og borinn út. Áhorfendurnir gerð-
ust strax æstir í skapi og þegar
liinn næsti kom í átján hlykkjum
frám á völlinn, hljómuðu alstaðar
að ópin og köllin. í þetta skifti
sat riddarinn sem hann væri gró-
inn við ótemjuna hvernig sem
■iún hamaöist. Enn sést einn hest-
ur koma með ferlegum loftköstum,
með hausinn milli framfótanna.
i’Maðurinn situr fastur og leikur-
inn 'berst með flughraða út að
hinni járnvörðu steingirðingu,
sem er alt í kringum völlinn. Ó-
temjan tekur sig í loft upp og
kastar sér á eyrun upp að girð-
Jngunni. Hver einasti áhorfandi
stfendur upp úr sæti sínu. Maður
<r>g hestur liggja á bakinu og brjót-
ast um við girðinguna. Mannfjöld-
inn niælir ekki orð. Þrír cowboys
'koma til hjálpar, ríðándi í loft- j
inu, og kippa hestinum burt. :
Svipstundu síðar sést riddarinn j
haltra út af vellinum. Þá brast.
stiflan og mannfjÖldinn laust upp
íagnaðarópi svo að múrarnir fitr- •
uðu. , ‘
Það var athyglisvert, að að
stúlkurnar sátu betur á hestunum
en karlmennirnir.iFéll engin þeirra
af baki, en margar sluppu nauðu-
lega við hið hættulegasti í þessum
leik, og það var þegar ótemjurnar
hentust á girðinguna. Var þá ekki
hættulaust að sitja á baki.
Fyrir þessari ótemjureið éru
tnjög nákvæmar reglur settar.
Menn mega hvergi halda sér í
hestinn. Annari hendi er haldið
lauslega um tauminn, en hin er
notuð til þess að halda jafnvæg-
inu. Verður maðurinn að sitja
nokkurnveginn beinn á hestinum
og til þess að geta setið, verða
menn aö sjá fyrir hverja hreyfingu
hestsins og haga. sér eftir því. Var
mjög einkennilegt að sjá hversu
vel margir sátu á ótemjunum og
hreyfðust hvergi hvernig scm
þær létú.
Þegar ótemjureiðinni var lokið,
sýndu stúlkurnar listir sínar. Reið
ein yfir völlinn í hvert skifti.
Runnu hestarnir eins hart og þeir
komust, en þær ýmist stóðu í söðl-
iuum, héngu i Öðru ístaðinu, sveifl-
uðu sér í hring í söðlinum eða
köstuðu sér yfir bak hestsins frá
öðru ístaðinu í hitt. Virtist þekn
lítið fyrir að leika listir þessar, en
áhorfendurnir stóðu á öndinni og
bjuggust við ])á og þegar að sjá
einhverja af þessum smávöxnu
konum kastast út á völlinn svo, að i
þær stæði ekki upp heilar aftur.
En þetta var ástæðulaus ótti, því
að þeirra ólmu reiðskjótar votu
þeim ekki hættulegri en trébekk-
irnir áhorfendunum.
Loks kcán sá leikurinn sem aliir
biðu effir með mestri eftirvænt-
ing. Það var glírnan við nautin.
Nautin eru vilt. Þau eru striðalin
áður en þau eru notuð til þessa
leiks, til þess að þau séu erfiðari
viðfangs. Það sem mestu ræður
um úrslitin eru rétt handtök og
snarræði. Þegar maðurinn kastar
sér á háls nautinu, getur líf hans
verið undir því komið, að hann
grípi horn nautsins réttutn tökum.
Hik og röng handtök hafa mörg-
um orðið að bana.
Maðurinn liggur vinstra megin
á hálsi nautsins og spyrnir fram
fótunum, svo að þeir nema skdrnt
framan við granir nautsíns. Stöðv-
ar hann þannig rás þess og snýr
svo smátt og smátt hausnum þar
til hornin snúa til jarðar og gran-
irnar beint upp. Lætur þá nautið
venjulega undan og veltur á bakið.
Allir biðu með óþreyju að leik-
urinn byrjaði. Loks sást eitt naut-
ið þjóta fram á vöílinn og tveir
cowboys, sinn við hvora hlið, á
harða spretti. Þegar sá, er vinstra
megin var, komst jafnhliða naut-
inu, vatt hann sér úr söðlinum og
greip bæði hornin í einni svipan.
Nautið hljóp enn nokkurn spöl
með manninn á hálsinum, stans-
aði svo og spyrnti við öllum fót-
um. Granimar snerust smátt og
smátt upp á við, þar til nautið og
maðurinn féllu hlið við hlið. All-
ur lnannfjöldinn laust upp tryltu
íagnaðarópi yfir sigri mannsins
yfir dýrinu.
Aftur hófst leikurinn á sama
hátt og áður. Þegar maðurinn var
kominn á háls nautinu, varð hann
laus á vellinum og nautið sveifl-
aði honum upp og hljóp með gíf-
urhraða þvert yfir völlinn og
hentist á girðinguna svo að það
tókst á loft og veltist út á völíinn.
Nautið stóð brátt upp og hljóp á
brott, en maðurinn var studdur út.

E.s. „Esja ‘
fer héðan kl. 5 síðd. á morgBEfc
suöur og austur um land i hrað-
ferð.
lýsir sjer í því hversu bæjarstjóm-v
in vanrækir herfilega að láta Jag-»
færa og ganga til fulls frá aSgerS-.
um, sem gerSar eru á götum bæjar«
ins og gangstéttum þeirra, — er þaS;
hreinasta undantekning, ef gasasS*
rafleiðsla eða vatnspípa er lögð í
götu, að sæmilega sje gengið frál
benni aftur. Elnn meira ber á þessie
og er hvimleiðara þá er illa er geng-
ið frá hellum gangstétta, svo sem nút
á sér stað (og lengi hefir verið) í
Aðafstræti á tveim stöðum, við inn-
gangmn til Daníels Halldórssonai’
og á horninu gegnt Uppsölum.
ViII ekki bæjarstjómin Iosna vi5-
svona aðfínslur með því að ráða bót
á þessari vanhirðu?
Bœjarmaður, !
Enn kom eitt naut þjótandi fram
og áður en það hafði tekið tíu
skref, var maðurinn á hálsi þess*
greip hornin, og sem örskofc
steyptist nautið áfrakn og kastað-
ist á bakið, með hornin i vellinum
og manninn undir sér. Nautið;
hreyfðist ekki og maðurinn ekkí
lieldur. Köld þögn lá yfir öllura
manngrúanum. Nautið iá enn scna’
dautt væxi. Kvenfólkið fór að biðja
guð að hjálpa sér, en karlmenri-
irnir mæltu ófagirrt. Loks íór naut-
ið að brölta og reis upp og hristif
hausinn. Hékk þá annað horníð
iaust niður með kinninni. Eitt orð
sem þung ásökun falst í, heyrðisfc.
með þúsundum kvemnannsradda r
Shame! Glimumaðurinn lá enn á
vellinum og hélt um kviðinn með-
knén upp undir höku. Nokkrir
menn stóðu í kring um hann og:
biðu þess, að hann gæti staðið upp_
En það varð ekki. ILornin höfðtt
farið í kvið mannimún og liaim
var borinn burt.
Mannfjöldinn var orðinn æstur
í skapi. Sumir æptu af fögnuði„
aðrir af fyrirlitningu. Þeir sem
hygnir voru, þeir þögðu. Margir
fóru út.
j Þegar þessu cowboy-móti var
Iokið, var farið aö skyggja. Mann-
| fjöklinn þyrptist í kringum flutn-
mgatækin utan við sýningarhliðín.
Bifreiðar stóðu þar í þúsundatall
og bsðu eftir farþegiim. Vagnarn-
ir runnu af stað einn og einn á-
leiðis til London. Þegar litið værð
aftur, bar víðan glampa við dökk-
an himininn. Það voru ljósin i
Wembley.
Bjöm ólafsson.